29/7 Jezus stelt 3 vragen in je persoonlijk oordeel - Living Faith Daily
De H. Faustina kreeg te zien wat Jezus vraagt in je persoonlijk oordeel: Jezus vraagt niet alleen wat je hebt gedaan, Hij vraagt ook waarom. Het gaat niet alleen om daden. Het gaat om het hart erachter. Je denkt misschien dat je de drie vragen die Jezus op de dag des oordeels zal stellen al kent, maar de ware openbaring van de H. Faustina gaat veel dieper. Deze vragen gaan niet over religie of routine. Ze gaan over eeuwige intimiteit. Ze leggen de ziel bloot. Je zult je antwoord op die dag niet kunnen voorbereiden, omdat je het nu elke dag met je leven beantwoordt.

In haar dagboekfragment 83 schreef ze over een visioen waarin ze alleen voor Jezus stond, niet in zijn zachtmoedigheid, maar in zijn glorie als de rechtvaardige rechter. Zijn blik doorboorde haar ziel als vuur. Niets was verborgen. Haar hele leven ontvouwde zich niet als een verhaal, maar als een spiegel van het hart. Ze zei: Jezus verscheen als mijn rechter, zoals we hem op de laatste dag zullen zien.

Zijn blik was zo doordringend dat ik het gevoel had dat ik erdoor verbrand werd. Ik zag alles wat ik ooit had gedacht, gezegd, gedaan en verlangd. Het was geen lijst met zonden. Het was de naakte waarheid van wie ze in Gods ogen was geworden. Dit is de vergeten waarheid over de dag des oordeels. Het is geen overzicht van religieuze prestaties. Het is een openbaring van de toestand van de ziel.

Jezus weegt niet alleen daden. Hij openbaart motieven, bedoelingen en liefde, of het gebrek daaraan. In dat licht zijn er geen excuses, geen verdediging, alleen de waarheid. En wat de H. Faustina bang maakte, was niet Gods woede, maar de helderheid. Een liefde zo puur dat ze door elke schaduw heen brandde. Dat is wat elke ziel te wachten staat. Geen beschuldiging, geen schaamte, maar een liefde zo heilig, maar zodanig dat ze niets verborgen laat. Veel katholieken leven in de stille veronderstelling dat als ik ernstige zonden vermijd, naar de mis ga, af en toe bid, het goed met me zal gaan. Maar wat als dat niet is wat Jezus werkelijk meet?

Op de dag des oordeels zal Jezus niet vragen hoe vaak je naar de kerk ging. Hij zal vragen wat voor hart je daar meebracht. De H. Faustina openbaart dat Christus niet de uiterlijke kenmerken van religie onderzoekt, maar de innerlijke bewegingen van de ziel. Liefde, nederigheid, vertrouwen en barmhartigheid. Dingen die niemand anders ziet dan God volmaakt ziet. In dagboekfragment 1312 zei Jezus: "Ik eis van je daden van barmhartigheid. Zelfs het sterkste geloof is nutteloos zonder werken."

Dit gaat niet over verlossing door werken alleen. Het gaat over authentiek geloof. Het geloof dat verandert hoe je liefhebt, hoe je vergeeft, hoe je reageert als niemand kijkt. We reduceren heiligheid vaak tot gedrag. Maar Jezus weegt iets meer. Is je geloof liefde geworden? Is je religie een relatie geworden? Veel vrome zielen zullen verbaasd zijn, niet omdat ze slecht waren, maar omdat ze lauw waren. De vraag is niet alleen wat je deed. De diepere vraag is: wie werd je terwijl je het deed?

De eerste vraag die Jezus op de dag des oordeels zal stellen, gaat niet over je zonden of je successen. Hij zal in je ziel kijken en vragen: "Wat heb je met Mij gedaan? " De H. Faustina openbaart dat deze vraag niet gaat over religieuze kennis of kerklidmaatschap. Het gaat over ontvangen en beantwoorde liefde. In dagboekaantekening 1486 zegt Jezus: "De vlammen van mijn barmhartigheid branden in mij. Ik wil ze over zielen uitgieten, maar ze willen ze niet accepteren.

Dit is de vergeten tragedie. Veel zielen leven dicht bij Jezus, maar ontvangen Hem nooit. Ze geloven intellectueel in Hem. Ze zeggen gebeden op, maar hun hart blijft onaangetast, afgesloten voor relaties. Jezus wil onze prestaties niet."

Hij wil ons vertrouwen, onze overgave, ons ja. Daarom heeft de H. Faustina herhaaldelijk Christus' smeekbede opgetekend: Laat de zondaar niet bang zijn om tot Mij te komen. Hoe groter de ellende, hoe groter het recht op mijn barmhartigheid. De eerste vraag is dan niet: heb je Mij gediend, maar heb je Mij je laten liefhebben en heb je Mij in ruil daarvoor liefgehad? Want als we barmhartigheid afwijzen terwijl die vrijelijk werd aangeboden, zullen we met gerechtigheid worden geconfronteerd wanneer die niet langer gekozen kan worden. Dit is misschien wel de gevaarlijkste spirituele veronderstelling, want ik ga naar de kerk, bid en ken de leringen, ik moet dicht bij Jezus staan.

Maar de H. Faustina waarschuwt ons: "Je kunt alles over Christus weten en Hem toch niet kennen." Jezus zelf zei in Matteüs 7:22:23: "Velen zullen op die dag tot Mij zeggen: Heer, Heer! Ik zal hun ronduit zeggen: Ik heb U nooit gekend." In haar dagboek schreef de H. Faustina over zielen die religieuze zielen leken, die rituelen volgden, maar hun hart nooit openden voor intimiteit met God. Ze zag dat hun dienstbaarheid liefde miste, hun woorden overgave misten. In haar dagboek 1665 spreekt ze over dit verdriet.

Er zijn zielen die mijn genade verachten, hoewel hun leven uiterlijk niet vervuld lijkt van zonde. Ze gehoorzaamden, maar hadden nooit lief. Ze dienden, maar gaven zich nooit over. Ze gedroegen zich heilig en wierpen zich neer, maar lieten zich nooit door God transformeren.

De vergeten waarheid hier is ontnuchterend. Jezus is niet onder de indruk van spirituele activiteit. Hij wordt geraakt door oprechte liefde. Liefde die voortkomt uit de eenheid met Hem. Want wanneer de sluier wordt weggetrokken bij het oordeel, zal de vraag niet zijn hoe goed je hebt gepresteerd. De vraag zal zijn of je Mij je echt hebt laten kennen.

De tweede vraag die Jezus op de dag des oordeels zal stellen, is deze: Wat heb je gedaan met wat Ik je gaf? Niet wat Hij aan iemand anders gaf. Niet hoeveel je had, maar hoe je gebruikte wat je in handen was gegeven. Dit gaat niet alleen over geld of talenten. Het gaat over je leven, je tijd, je kansen, elk moment van genade dat je is toevertrouwd. De H. Faustina begreep dit ten volle. In haar dagboek 1160 schreef ze: "Elk moment is een kans om lief te hebben. Elke seconde heeft eeuwige waarde."

De meeste mensen missen dit. God verwacht geen grootsheid. Hij verwacht vruchtbaarheid. En vrucht wordt niet geboren uit streven, maar uit overgave. Heb je je invloed gebruikt om anderen te verheffen of om jezelf op te bouwen? Heb je woorden gesproken die leven gaven of oordeel zaaiden? Heb je je gave begraven in angst of hem teruggegeven in vertrouwen? In de gelijkenis van de talenten, Matteüs 25, werd de dienaar die niets verkeerds deed, die gewoon op safe speelde, veroordeeld, niet vanwege slechtheid, maar omdat hij potentieel verspilde.

De vergeten waarheid, niets doen met genade, is nog steeds een beslissing, en de Hemel zal om een tegenprestatie vragen. De H. Faustina herinnert ons eraan dat elke ziel iets krijgt. Niemand staat voor Christus met lege handen, alleen met een leeg hart. Veel zielen zullen niet veroordeeld worden voor wat ze hebben gedaan. Ze zullen veroordeeld worden voor wat ze weigerden te doen. Ze zag dat de grootste tragedie niet altijd rebellie is. Het is spirituele onverschilligheid. Een leven dat tegen God zegt: "Later misschien, maar later komt nooit."

We denken vaak dat luiheid betekent dat je de hele dag niets doet. Maar spirituele luiheid is veel gevaarlijker. Het verschuilt zich achter drukte, afleiding of angst. Het fluistert: "Ik zal God dienen als ik er klaar voor ben." Terwijl je stilletjes de gave draagt dat Hij je gegeven heeft. In haar schrijft de H. Faustina dat Jezus zegt: "Je stelt de genade uit die Ik door je heen wil uitstorten.

De tijd is kort. Stel niet uit wat liefde vraagt." De vergeten waarheid, de weigering om naar genade te handelen, is op zichzelf een afwijzing van genade. Jezus zoekt geen prestatie. Hij zoekt trouw in het geheim, in stilte, in kleine dingen. De dienaar in Matteüs 25 stal niet, bedroog niet en kwam niet in opstand. Hij speelde gewoon op safe, en dat was genoeg om alles te verliezen. Vraag jezelf dus af: stel ik de oproep van God uit? Wacht ik op perfecte omstandigheden terwijl de ziel onaangeroerd blijft?

Want in het licht van het oordeel kan zelfs aarzeling zijn ongehoorzaamheid weerspiegelen.

De derde vraag die Jezus zal stellen, is misschien wel de meest onthullende van allemaal. Hoe heb je de minsten onder je behandeld? Niet de machtigen, niet de mensen die je konden terugbetalen, maar de vergeten mensen, de gewonden, de onzichtbaren. In Matteüs 25 zegt Jezus duidelijk: "Alles wat je gedaan hebt voor één van de minsten van deze broeders en zusters van mij, heb je voor mij gedaan."

Aan de H. Faustina werd getoond dat deze vraag de meeste zielen onverwacht raakt. Velen denken dat de dag des oordeels zich zal richten op leer of devotie. Maar Christus zoekt liefde in actie, vooral liefde die ons iets kost. In dagboekfragment 1312 zegt Jezus: "Ware liefde wordt gemeten aan de bereidheid om voor anderen te lijden." Dat betekent je deur openzetten, die telefoontjes beantwoorden, geven wanneer het pijn doet, vergeven wanneer het oneerlijk is. De H. Faustina werd hierin op de proef gesteld.

Ze zorgde voor moeilijke, zieke, vergeten mensen, niet met woorden, maar met stille barmhartigheid. En ze begreep dat elke ziel een kans was om Christus rechtstreeks lief te hebben. De vergeten waarheid. Je kunt je hele leven in de kerk dienen en Jezus nog steeds missen als je Hem negeert in de armen. Want op die dag zal liefde niet beoordeeld worden op emotie. Ze zal beoordeeld worden op mededogen. De H. Faustina kreeg een ontnuchterende waarheid te zien.

Sommige zielen lijken heilig, trouw, zelfs bewonderd, maar zullen toch beven bij het oordeel omdat ze geen barmhartigheid betoonden. In één visioen zag Faustina zielen die de geboden hadden nageleefd, religieuze rollen hadden vervuld en zelfs anderen hadden geïnspireerd. Maar hun harten waren koud, gesloten, selectief in hun liefde. En in Gods ogen waren ze hol. In dagboek 1146 schrijft ze: "De grootste zonden van zielen in het religieuze leven zijn zonden tegen de liefde. Ze vergeten dat de maatstaf genade is.

Deze zielen preekten, maar weigerden te vergeven. Ze organiseerden de bediening, maar vermeden de gebrokenen. Ze hielden de traditie hoog, maar negeerden de gewonden die vlak naast hen lagen. En hier ligt de vergeten waarheid. Het is mogelijk de kerk te dienen, maar het evangelie te verloochenen. Jezus vraagt niet hoe zichtbaar je geloof was. Hij vraagt hoe diep het het onzichtbare liefhad. De H. Faustina zag dat zelfs kleine daden van barmhartigheid, in het geheim gedaan met liefde, helderder in de Hemel schijnen dan grote prestaties die zonder mededogen worden verricht.

Want uiteindelijk is heiligheid zonder barmhartigheid slechts een prestatie zonder aanwezigheid. En Christus, die barmhartigheid is, zal niet in koude religie gevonden worden, alleen in harten die op de Zijne lijken. Waar Jezus werkelijk naar op zoek is. Na alle visioenen, waarschuwingen en vragen kwam de H. Faustina tot een verbazingwekkend inzicht. Jezus zoekt geen perfectie. Hij zoekt harten gevormd door geloof, nederigheid en barmhartigheid. Deze drie vormen de vergeten basis. Niet status, niet kennis, niet succes in de bediening, maar een ziel die vertrouwt, diep buigt en intens liefheeft.

In dagboek 1578 zegt Jezus tegen Faustina: "De grootste zondaars zouden grote heiligheid bereiken als ze maar op mijn genade en barmhartigheid vertrouwden." Geloof zonder vertrouwen blijft koud. Nederigheid zonder liefde wordt trots. Genade zonder offer wordt gemak. Maar wanneer deze drie samenkomen, geloof dat zich vastklampt aan Jezus' nederigheid, die nood erkent en genade die zich naar anderen toe beweegt, begint de ziel op Christus te lijken. Dat is wat Hij zoekt.

Niet alleen mensen die in Hem geloofden, maar mensen die zoals Hij werden. Faustina laat ons zien dat Jezus op de dag des oordeels geen beloningen uitdeelt voor uiterlijkheden of reputatie. Hij zal zoeken naar de stille overwinningen van liefde, vaak verborgen, vaak pijnlijk, vaak onopgemerkt. En als je ziel ook maar een druppel van deze drie met zich meedraagt, zal Hij Zich in jou herkennen. En dat is wat de Hemel werkelijk is, te vinden in de ogen van degene op wie je bent gaan lijken.

En soms is het niet een leven lang doen, maar een enkel moment van overgave dat de deur naar genade opent. Op een dag zullen je ogen de Zijne ontmoeten, niet in een schilderij, niet in een gebedskaartje, maar van aangezicht tot aangezicht. En hij zal je vragen, niet met woede, maar met heilige liefde. Wat heb je met Mij gedaan? Wat heb je gedaan met wat Ik je gaf?

Hoe heb je de minsten van deze behandeld? Je zult niet met woorden antwoorden. Je zult antwoorden met je leven. En het goede nieuws is dat je dat antwoord nu nog steeds aan het schrijven bent. Maak gebruik van dit moment, fluister je ja opnieuw. Geen perfect ja, geen trots ja, gewoon een echt ja. Jezus, ik wil U kennen. Ik wil anders leven. Ik wil beter liefhebben. Want als die dag komt, en die komt, heb je geen ingestudeerde theologie nodig. Je zult een ziel nodig hebben die op Hem lijkt.