1/ 8 Ze maken dit soort plannen niet voor niets - Niburu

Overheid en bedrijfsleven werken aan een crisisplan voor dreigende voedseltekorten.
Tijdens het overleg komen zeer extreme scenario’s op tafel.
Het is op zijn minst zeer tegenstrijdig te noemen.

Een overheid die al het mogelijke in het werk stelt om boeren, vissers te ruimen en vervolgens uitgebreide plannen maakt voor wanneer we te maken zullen krijgen met voedseltekorten.

De weg naar onze slavernij is met goede bedoelingen geplaveid. Althans men probeert ons te verkopen dat het goede bedoelingen zijn.

Een overheid die geeft om de bevolking is er nog nooit geweest en zal er ook nooit komen.

Als een overheid iets doet, dan doen ze dit met een vooropgezet plan. Een plan dat hen in de vrijmetselaarsloges in de oren wordt gefluisterd en wat ze braaf uitvoeren want er zijn veel meer Epstein lijsten dan je zou denken.

De bedoeling is dat het EU monster stap voor stap zal veranderen in een communistische staat met het Politbureau in Brussel.

Alles moet centraal geregeld worden en het is in feite een herhaling van wat de leden van de sekte in de voormalige Sovjet Unie hebben gedaan.

Aangezien mensen nogal hardleers zijn en klaarblijkelijk niets hebben geleerd van de geschiedenis, hier nog even een overzicht van hoe ze destijds voedsel als wapen hebben gebruikt.

Iets dat ook wij kunnen verwachten en laat je niets wijsmaken over een overheid die graag goed voor de bevolking zorgt. Wat ze daaronder verstaan hebben we kunnen zien met de corona pandemie.

Het volgende gebeurde er in de Sovjet Unie, de voorloper van de EU.

In de Sovjet-Unie werd voedsel soms strategisch ingezet als een wapen door de overheid, met name onder het communistische bewind. Dit gebeurde vooral tijdens periodes van politieke repressie, hongersnoden en collectivisatie. Hier zijn enkele belangrijke voorbeelden:

Hongersnood en collectivisatie (jaren 1920-1930):

Tijdens de gedwongen collectivisatie van de landbouw onder Stalin werden voedselvoorraden vaak in beslag genomen van boeren om de steden en het leger te bevoorraden. Dit leidde tot wijdverspreide hongersnoden, zoals de Holodomor in Oekraïne (1932-1933), waarbij miljoenen mensen stierven.

Hoewel er debat is over de mate waarin de hongersnood opzettelijk werd veroorzaakt, wordt door veel historici gesteld dat de Sovjetregering voedseldistributie manipuleerde om politieke tegenstanders, zoals de koelakken (rijke boeren), te onderdrukken en de Oekraïense nationale identiteit te verzwakken.

Controle over voedseldistributie:

De Sovjetstaat centraliseerde de voedselproductie en -distributie via staatsboerderijen en voedselrantsoenering. Dit gaf de regering immense macht om te beslissen wie voedsel kreeg en wie niet.

Politieke loyaliteit speelde vaak een rol bij de toewijzing van rantsoenen, en dissidenten of minder loyale regio’s konden worden achtergesteld.

Hongersnood als pressiemiddel:

Voedseltekorten werden soms bewust niet aangepakt in gebieden die als opstandig werden beschouwd. Door voedselhulp te weigeren of voedselvoorraden af te leiden, kon de regering opstandige bevolkingen onderdrukken of dwingen tot naleving van het Sovjetbewind.

Gulag en gevangenenkampen:

In de werkkampen van de Goelag werd voedselrantsoenering gebruikt als een middel om gevangenen te controleren. Gevangenen die harder werkten of loyaal waren aan het regime kregen vaak iets meer voedsel, terwijl anderen werden uitgehongerd, wat een vorm van psychologische en fysieke controle was.

Hoewel voedsel niet altijd expliciet als een "wapen" werd bestempeld, was de controle over voedselproductie en -distributie een krachtig instrument voor de Sovjetregering om politieke en sociale controle uit te oefenen.

Dit werd mogelijk gemaakt door de centralisatie van de economie en de onderdrukking van individuele vrijheden onder het communistische systeem.

Het is bijna niet voor te stellen dat mensen zoveel haat kunnen voelen ten opzichte van hun medemens dat ze bereid zijn om anderen rücksichtsloss te vermoorden. Dat gevoel krijg je ook enigszins als je kijkt naar wat er op dit moment met de Palestijnen gebeurt.