9/8 De beloften van Jezus aan de H. Faustina en Madeleine Aumont - Jean Stiegler - O Crux Ave

Barmhartigheid en vergeving uit pure goedheid jegens een schuldige. Toen Christus' hart door de speer van de soldaat werd doorboord, stroomden bloed en water aan de voet van het kruis in Jeruzalem, op deze plaats waarvan de overlevering verhaalt dat Adam overleed en begraven werd op Golgotha, de plaats van Adams schedel.

De gebruikelijke versie van de legende luidt dat Sem en Melchizedek het lichaam van Adam uit de rustplaats van de ark van Noach op de berg Ararat haalden en door engelen naar Golgotha werden geleid, een schedelvormige heuvel in het midden van de aarde. Daar had Adam eerder de kop van de slang verpletterd na de zondeval.

En op dat moment verenigde het hart van Christus zich met de ellende van de mensheid. Dus door dit lichaam, Adam, die daarom de eerste is. En de oude Adamitische mens kan niet volledig wedergeboren worden zonder de beslissende ontmoeting met degene die als enige de ziel van de erfzonde en de gevolgen ervan kan wassen. Daar vinden we deze climax van de boodschap van Dozulé in het water van stof in het bassin dat zich op 100 meter van het einde van het kruis in Dozulé bevindt, waar Christus ons zegt: kom en word ons, was ons in water van stof, want wij zijn stof en wij zullen tot stof wederkeren, maar onze ziel zal gered worden en wij zullen in deze goddelijke beschouwing eeuwig leven.

Ver weg van angst, ver weg van financiële problemen, van de materiële problemen waaraan we van het begin tot het einde van ons leven worden blootgesteld. Het is dus dit historische moment waarop Christus ons Zijn Bloed geeft, dat de

belofte aan Adam om gered te worden, hernieuwt. Wanneer? Op het moment van Christus' wederkomst, wanneer Christus verschijnt, vertelt St Paulus ons dat we in een oogwenk, in een oogwenk, zullen worden getransformeerd, want wat onrein is, moet rein worden en wat sterfelijk is, moet onsterfelijk worden. Dit is de grootste hoop, want iedereen weet heel goed dat we op een dag sterven. Het enige waarvoor rijk en arm gelijk zijn, ongeacht hun sociale omstandigheden, hun ras of hun land, is de dood.

En de hoop op een nieuw leven, op een nieuw leven waarin God ons genade schenkt. Dus in 1935 ontving Zr Faustina openbaringen van Christus over dit moment waarop barmhartigheid aan de mensheid zou worden geschonken. En hij zei: "De mensheid zal geen vrede vinden totdat ze haar toevlucht neemt tot Mijn barmhartigheid." Maar Hij zei dat het eerst door daden komt, naastenliefde, het woord van Christus en dan gebed.

Daarom gaf Hij Zr Faustina een schilderij waarop we Christus zien met de rode en witte stralen die uit zijn hart komen. Hij kondigde aan dat Hij door de stralen Zijn barmhartigheid zou zenden. Vervolgens vroeg hij haar om de Zondag van Barmhartigheid na Pasen, dus de eerste zondag na Pasen. En het is nog steeds buitengewoon, want Madeleine Aumont bekeerde zich uiteindelijk en ontving de ware aanwezigheid door buitengewone vreugde op de zondag na Pasen. Een buitengewone vreugde.

Madeleine kreeg twee jaar verschijningen en daarna kreeg zes keer de verschijingen van het Kruis, een immens Kruis dat om 4:35 uur 's ochtends aan de hemel verscheen. Dan, op 27 december 1972, precies 3 eeuwen na de eerste verschijning van Christus aan zuster Margaretha Maria Alacoque van het Heilig Hart op 27 december 1673, dezelfde dag.

Waarom? Omdat 27 december de dag is van de H. Johannes, de auteur van het Boek Openbaring. Het is dus de verwerkelijking van wat de H. Johannes aankondigt dat Christus enerzijds aan Margaretha Maria wil tonen, namelijk door zijn Heilig Hart te tonen door aan koning Lodewijk XIV te verkondigen dat hij de Zonnekoning moet vervangen door het Heilig Hart, en vervolgens aan Zr Faustina door haar zijn Barmhartigheid te verkondigen.

We komen aan voor deze aankondiging van barmhartigheid over de wereld, die op buitengewone wijze zal neerdalen wanneer het glorierijke Kruis aan de hemel verschijnt aan het einde van de drie dagen duisternis. Dit is het wat Faustina in openbaring ontving. Aan het einde van de drie dagen duisternis zal dit immense Kruis verschijnen en zullen er lichtstralen tevoorschijn komen die naar alle mensen zullen gaan, allen die nog in leven zijn. Ik bedoel dat de grote zuivering die zal plaatsvinden in deze drie dagen van duisternis het vuur uit de hemel is dat door de Schrift wordt aangekondigd, de dag van Gods toorn, die de aarde zuivert en haar vijanden vernietigt.

En dit alles gebeurt in drie dagen. En daarna komt de genade. Het is de neerdaling van een buitengewone vreugde over de mensen, de overlevenden. Maar het zijn er niet veel. De Apocalyps vertelt ons dat 1/3 door de mensen, 1/3 door de hemel vergaat. Dat wil zeggen, de kosmische catastrofe van de drie dagen. En het is aan de ene kant een nucleaire oorlog en dan onmiddellijk vuur uit de hemel. En dit vuur uit de hemel is het vuur dat wordt aangekondigd en waarna plotseling de genade arriveert, genade voor de overlevenden. En in het boek Joël staat dat deze genade zal vertaald worden door een uitstorting van de Heilige Geest, een nieuw Pinksteren. Zie, Ik zal mijn Geest uitstorten over alle vlees.

Uw zonen en dochters zullen profeteren, uw ouderen zullen dromen hebben. Dit betekent dat de mensen die uitgekozen zijn om deze geest te ontvangen, jongeren zijn, oude mensen die niet in het openbaar kunnen spreken, maar die dromen zullen ontvangen en deenvoudige mensen, helemaal niet de elite, hè. Die zullen grotendeels verdwijnen. En daarom zegt Christus ons om van hart tot hart met Hem te spreken en niet met ons kleine, nietige verstand de woorden die Hij sprak te onderzoeken, want Madeleine kreeg een verschijning die zei: "Gebruik niet de middelen van wijsheid, reflectie, maar luister naar de ongelofelijke boodschap, het is precies, het is liefde, de ongelofelijke boodschap, Christus die aan allen bekering belooft als ze aan de voet van het glorierijke Kruis komen, waar Hij zijn terugkeer in glorie aankondigt op deze heuvel die de hele regio domineert en het vreselijke oordeel.

En welnu, het is deze buitengewone genade waarmee Hij deze uitstorting van de Heilige Geest aankondigt. En Hij belooft ons dat allen die tot bekering komen, gered worden in dit leven en voor de eeuwigheid. De mensheid zal dus geen vrede vinden totdat ze zich met geweten tot Mijn barmhartigheid wendt. En Hij legt haar uit: spreek tot de wereld over Mijn barmhartigheid, over Mijn liefde. De vlammen van barmhartigheid verteren Mij. Ik verlang ernaar om daarop te reageren in de zielen van de mensen. Oh, wat een pijn doet het Mij als ze ze niet willen ontvangen. Mijn dochter, doe wat je macht strekt om eerbied voor Mijn Barmhartigheid te verspreiden. Zeg tegen de lijdende mensheid dat ze zich tegen Mijn barmhartige hart moet nestelen en Ik zal het met vrede vullen. Verkondig, Mijn dochter, dat ik de liefde en de barmhartigheid zelf ben.

Hij zegt: hoe groter de zonde, hoe groter Mijn Barmhartigheid. Degenen die opgesloten zitten in het leven, die opgesloten zitten in zwakheden die niet overwonnen kunnen worden, doe moeite om naar Christus te gaan, daar zul je vrede en vreugde vinden. Het is een wonder dat Hij belooft door dit vertrouwen dat Hij aan je vraagt. Zr Faustina is niet de enige die de barmhartigheid van God verkondigt. De Heer wil ook dat Priesters erover spreken. Hij zegt: Ik verlang dat Priesters immense barmhartigheid verkondigen aan de zielen van zondaars. Ik zal buitengewone kracht geven aan Priesters die Mijn Barmhartigheid zullen verkondigen en verheerlijken.

Ik zal hun woord zegenen en de harten raken waartoe zij zich zullen wenden. Dat is alles. Hij vraagt Priesters om instrumenten van barmhartigheid te zijn en niet simpelweg te zeggen: "Kom en biecht, kom, je wordt absolutie gegeven, Ik vergeef je al uw zonden." Dat is helemaal niet wat Christus ons vraagt. Hij vraagt echt dat er eerherstel is vóór absolutie, eerherstel door naastenliefde, eerherstel door nederigheid en bovenal enorm vertrouwen in Zijn belofte.

En deze belofte deed Hij aan Zr Faustina door te zeggen dat Ik in het Oude Testament profeten naar Mijn volk zond, en met hen bliksem. Vandaag zend Ik jullie met barmhartigheid naar de hele mensheid. Ik wil de mensheid niet straffen met pijn, maar Ik wil haar genezen door haar in Mijn Barmhartige Hart te sluiten. En dat is wat Hij ons vertelde. Ik geef jullie een nieuw gebod. Heb elkaar lief zoals Ik jullie heb liefgehad. Heb elkaar lief, gezegend zijn de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid ontvangen.

De H. Faustina stierf op 33-jarige leeftijd. Zr Faustina werd zalig verklaard in 1993 en ze werd heilig verklaard op 30 april 2000. Ik weet dat ze weigerden om 28 maart 2000 te vermelden. De 28 maart was wanneer het wonder van de genezing van een vrouw was gebeurd die de H. Faustina om voorspraak had gebeden. En het was 28 maart, de dag waarop Christus het plechtig feest in Dozulé vraagt.

In eerste instantie wist niemand wat dat betekende, toen beseften we dat 28 maart, de 14e Nissan was, oftewel de dag van Christus' kruisiging. Omdat het Kruis de wereld moet domineren. En Madeleine werd bekeerd op 28 maart. Ze werd echt geleid om haar moeder te plezieren tijdens de mis, waar ze niet echt in geloofde.

Jezus vroeg: Ik verlang dat u negen dagen lang (noveen van Goddelijke Barmhartigheid) mensen naar de bron van Mijn Barmhartigheid brengt, dat wil zeggen naar het H. Hart van Christus, zodat ze daar de kracht, de frisheid en alle genaden kunnen vinden die ze nodig hebben voor een moeilijk leven, vooral in het uur van de dood. En ik zal hen allen naar het huis van mijn Vader leiden. Elke dag zul je een nieuwe groep zielen naar Mijn Hart brengen en hen baden in deze oceaan van Barmhartigheid. Je zult dit doen in dit leven en in het volgende, dat wil zeggen, na de dood. Ik herinner me een woord van Christus.

Heer, wanneer we sterven, gaan we naar de hemel. En Christus antwoordt hem: "De dood bestaat niet." Daar bestaat de dood niet. Het bewuste zelf blijft leven. En alle bijna-doodervaringen, getuigen van hetzelfde. Er is dus een innerlijk bewustzijn, intellectueel en spiritueel tegelijk, dat in stand wordt gehouden na de dood van het lichaam, dat slechts een oud overhemd is dat we wegleggen en inruilen voor het overhemd van morgen. Het is precies hetzelfde. Het is dus een grote hoop, omdat we een toekomst hebben die veel groter is dan wat we geloven.

De overeenkomst van de H. Faustina en Madeleine ligt in de noveen van Goddelijke Barmhartigheid:

Eerste dag: Breng Mij vandaag de hele mensheid. Zondaars, ondergedompeld in de onmetelijkheid van Mijn Barmhartigheid, zullen jullie Mij troosten voor dit bittere verdriet waarin het verlies van zielen mij stort. Dat is wat Satan wil door de wereld te vernietigen met kernwapens. En degenen die zich in misdaad en haat storten, gaan niet verloren voor hem, want ze gaan met hem mee in de Hel. En zo zegt Christus tegen de zielen: "Op de eerste dag zal Ik de bitterheid verzachten waarin de zielen van zondaars gedompeld zijn."

Tweede dag: Breng Mij vandaag de priesterlijke en religieuze zielen en dompel die in Mijn onpeilbare Barmhartigheid. En Hij voegt dit vreselijke woord toe. Ze hebben Mijn kwelling zo lang laten duren. Door hen, als door kanalen, stroomt Mijn barmhartigheid over de mensheid. Aan Madeleine zegt Hij: Op de tweede dag zal Ik de zielen van priesters en nonnen met genade vermenigvuldigen, want door hen moet mijn boodschap bekend worden.

Derde dag: Breng Mij vandaag de vrome en gelovige zielen en dompel hen onder in de oceaan van Mijn Barmhartigheid. Deze zielen hebben Mij getroost op de weg naar Golgotha. Zij waren die druppel troost in een oceaan van bitterheid. En daar kunnen we zeggen dat het werkelijk de mensen van Beneden-Jeruzalem waren, de mensen van Ofel. Het was de buurt van de arbeiders of ambachtslieden, de dienaren van de tempel. Zij waren degenen die gedurende Christus' kruistocht huilden omdat ze genezen waren en opgelucht, ze hielden van Christus.

Ze zagen duidelijk dat Hij niet was zoals de anderen. Zeker niet de theologen en de grote geleerden van de tempel, die alles wisten over de toekomst en de Schriften. En zo zei Christus op de derde dag tegen Madeleine: Ik zal vrome en gelovige zielen dicht bij Mijn Hart houden. Ze hebben me getroost op de weg naar Golgotha. We komen hier bij de zesde verschijning op terug. Daar zegt Hij: Ik zal de nederige en gelovige zielen, de zielen, de kinderen en de nederige zielen in de woning van Mijn Hart ontvangen, zodat ze een bijzondere genegenheid voor onze Vader in de hemel mogen behouden.

Vierde dag: Breng Mij vandaag de heidenen en degenen die Me nog niet kennen. Ik heb ook aan hen gedacht tijdens Mijn pijnlijke lijden, en hun toekomstige ijver hebben Mijn Hart getroost. Ondergedompeld in de onmetelijkheid van mijn genade, de heidenen die me nog niet kennen, weten het nog niet. Welnu, je moet weten dat in het Nieuwe Jeruzalem, de grote hoofdstad van Christus, die zich in Dozulé bevindt, daar zegt Christus dat we niet waardig zijn om deze vrede te betreden, dit gezegende heilige land.

Mijn Vader zegende het. In het Nieuwe Jeruzalem hebben de heidenen ook hun plaats, want er staat duidelijk dat in het Nieuwe Jeruzalem, waar de uitverkorenen zullen zijn, er rechtvaardige mensen onder de heidenen zullen zijn, omdat we niet beoordeeld zullen worden op wat we geloven, maar op wat we voor anderen doen uit naastenliefde. Jezus herkennen in de naaste.

Vijfde dag: Breng Mij vandaag de zielen van ketters en afvalligen, en Ik zal ze aantrekken tot de eenheid van de Kerk. Christus zei tegen zuster Faustina: breng mij vandaag de zielen van ketters en afvalligen. Dompel ze in de onmetelijkheid van Mijn Barmhartigheid, in Mijn bittere lijden, dat Mijn lichaam en hart heeft verscheurd, dat wil zeggen Mijn Kerk. Wanneer zij terugkeren tot de eenheid van de Kerk, dan zullen Mijn wonden genezen en op die manier zullen ze Mij verlichten in Mijn lijden.

Het moet dus duidelijk zijn dat dit lijden elke dag, in elke mis, voortduurt. Daarom vraagt Hij ons om zeer geconcentreerd te zijn op het moment van de consecratie. Dat er stilte is en niets dan de aanbidding van het Lichaam en Bloed van Christus in de H. Hostie.

Hij vraagt ons om de communie te ontvangen op onze knieën en in onze mond, omdat er veel ontheiliging van Hosties plaatsvindt in zwarte missen door mensen die de eucharistie in hun handen nemen en die vervolgens weer verkopen. God zal nooit de overdracht van welke ziekte dan ook toestaat door de overdracht van Zijn lichaam, Zijn ziel, Zijn bloed en Zzijn goddelijkheid aan een ander mens.

Ik herinner me het verhaal van de bisschop van Marseille tijdens de grote pestepidemie van Marseille. Hij zou zich niet in zijn bisdom verschuilen en vragen om alle basilieken en kerken te sluiten. Hij ging de stervenden bezoeken en was het die hen kwam zegenen en de eucharistie gaf voordat ze stierven. Het kon hem niet schelen of hij de pest zou oplopen. En Jezus, is levend en aanwezig in de eucharistie, dit is bewezen door de eucharistische wonderen in Lanciano en Carlo Acutis heeft vele eucharistische wonderen gedocumenteerd.

Zesde dag: Breng Mij vandaag de zachtmoedige en nederige zielen, evenals die van kleine kinderen, en dompel die in Mijn Barmhartigheid. Zij zijn degenen die het meest op Mijn Hart lijken. Zij troostten Mij in Mijn bittere doodsstrijd. Ik zag hen over mijn huizen waken als aardse engelen. Over hen stort Ik Mijn Barmhartigheid uit. Mijn Barmhartigheid kan alleen worden ontvangen door zielen vol nederigheid.

Dat is wat er vandaag de dag niet meer bestaat. Iedereen wil gelijk hebben, wil leiden, wil zich opdringen. Dit zijn de zielen op wie Ik Mijn vertrouwen stel. En op de 6e dag zei Hij tegen Madeleine: Op de zesde dag zal Ik de kinderen en de nederige zielen in de woning van Mijn Hart ontvangen, zodat ze een bijzondere genegenheid voor onze Vader mogen bewaren. 

Jongeren hebben een levend voorbeeld nodig. Dit levende voorbeeld is de koning die komt. Hij is een speciale gezant van God. En de koning is een speciale gezant van God, en hij zal het Franse volk ontroeren met zijn tederheid, zijn begrip, zijn mededogen voor de kleintjes, voor de mensen die in ellende en moeilijkheden verkeren. Hij is de trooster. Hij is degene die komt. Hij komt om te troosten. We weten heel goed dat niemand de situatie kan verbeteren. Er is een echt wonder nodig.

Dit is de koning, deze man die midden in een burgeroorlog zal arriveren, terwijl Parijs reeds in gevecht is geweest en Marseille ook is getroffen. Daar zal hij plotseling verschijnen en aankomen zonder wapens, met een rozenkrans. Zijn woorden zullen zo verbazingwekkend vriendelijk zijn dat hij overal waar hij gaat een einde zal maken aan oorlogen. In Frankrijk, in Italië, in Duitsland, in Engeland, dat midden in een burgeroorlog zal verkeren, en vooral in het Midden-Oosten daarna. Hij zal naar Jeruzalem gaan, en overal zal vrede heersen. Joden en moslims wachten op hem.

In het jaar 496 kondigde St-Remigius aan Clovis aan dat hij aan het einde der tijden het grote Romeinse Rijk, het 6e, zou herstellen. Maar deze koning zal geen compromis sluiten met de Joodse religie, noch met de moslims. Hij zal er zijn om het geloof te herstellen en zij zullen zich bekeren. Wanneer het kruis verschijnt, zal de islam eindigen. De islam als religie van het Midden-Oosten zal eindigen. En dat is aangekondigd, dat weten ze heel goed. Bovendien werd er ook aangekondigd dat de koning Jeruzalem zou binnentrekken via de Gouden Poort. Er een profetie die zegt dat, en dan hebben ze door de Gouden Poort afgesloten.

Ik hoorde de Amerikaanse minister van Defensie zeggen dat de derde tempel van Salomo zeer binnenkort herbouwd zou worden. Maar het is op dat moment dat de Joden zullen beseffen dat de Messias reeds is gekomen. Er is een profetie die zegt dat ze, door de plannen in de Schrift voor de bouw van de derde tempel te bestuderen, zullen beseffen dat de Messias reeds is gekomen, maar dat Hij terugkomt.

De Joden waren het slachtoffer van de laster van Farizeeëen en hogepriesters en de Romeinen, die geld gaven aan de soldaten en tegen hen zeiden: "Zeg dat de Christenen het lichaam hebben weggenomen." Ze zijn er dus van overtuigd dat de hele opstanding van Christus een maskerade is en dat het probleem inderdaad is dat Lazarus reeds eerder door Jezus was opgewekt en dat ze hem wilden doden, en ze hebben hem op een boot gezet met zijn zussen Martha en Maria Magdalena, die daar in Marseille terechtkwamen. Lazarus werd bisschop van Marseille en Martha verkondigde het evangelie en Maria Magdalena woonde in een grot als kluizenares.

Ik geloof natuurlijk in deze ongelooflijke deugd van het Heilig Kruis, iets waar we niets van weten. Het zat in de ampul, de Heilige ampul, die deze duif bracht, want er waren tien keer zoveel mensen in de kerk waar Clovis en St Rémigius waren, dus niemand kon erdoorheen; ze konden de heilige olie voor de zalving van de koning niet meenemen. En deze ampul werd op wonderbaarlijke wijze gebracht door een duif die hem in de handen van St Rémigius legde. Maar tijdens de revolutie werd er gezegd dat hij gebroken was.

Maar in feite weet ik dat die niet gebroken was, en dat de resten werden verzameld, en een revolutionair bracht het naar een generaal die overhandigde aan het aartsbisdom. En wat we zien dat erg belangrijk is, is dat Jeanne D’Arc, in haar strategie voor de herovering van Frankrijk, weigerde onmiddellijk tegen de Engelsen in Normandië te vechten. Ze ging eerst in Reims vechten. De hertog van Alançon, die de neef van de koning was, zei: luister, tot nu toe is Jeanne erin geslaagd het onmogelijke te doen.

We moeten haar aanbeveling en haar advies, dat uit de Hemel komt, opvolgen. De kroning van de koning was van een andere orde. Vanaf het moment dat de koning gezalfd is, is het net als een priester die seminarist is en vervolgens priester wordt, hij wordt gewijd en ontvangt de zalving die hem heiligt. Dat is het precies hetzelfde. De koning wordt de bisschop van Frankrijk, de bisschop van de buitenwereld. Want de bisschoppen zijn bisschoppen van hun bisdom, maar hij is de bisschop van heel Frankrijk. En wanneer hij gezalfd is, buigt de Aartsbisschop van Reims zich tegelijkertijd met hem neer tijdens de ceremonie, zijn voorhoofd tegen de grond, en beiden staan op.

De koning is gezalfd; hij is koning van Frankrijk geworden. Daarom noemde Jeanne D’Arc hem de zachtaardige dauphin. Hij wordt de luitenant van Christus. Karel VI wilde haar bedanken en zei: "Wat kan ik je aanbieden?" Jeanne vraagt de verbaasde koning om haar zijn koninkrijk te geven. Hij is een beetje in de war. Ik geef je mijn koninkrijk. Hij dacht dat ze koningin in zijn plaats zou worden. Maar feit blijft dat hij haar zijn koninkrijk geeft.

Jeanne richt zich op dat moment tot God, en Hij zegt: Jeanne, geef het koninkrijk van Frankrijk aan Christus. En dan zegt ze: leve Christus, die koning van Frankrijk is. En dan richt ze zich tot Karel VI en zegt: "Zeker, Christus vertrouwt zijn koninkrijk toe aan Zijn luitenant, koning Karel VI." En dit is wat we de drievoudige schenking noemen, dat wil zeggen een ware heiliging van de koning als luitenant van Christus.

Hij is de koning. Het zijn de arme presidenten van de Republiek, het zijn marionetten zonder verstand die alleen maar het plan van wereldwijde synergie volgen om Frankrijk te vernietigen. Maar we moeten geloven in deze belofte van herstel van het koninkrijk Frankrijk, dat vervolgens de hele aarde moet evangeliseren in de nieuwe evangelisatie, helemaal niet door de Kerk, maar door mensen die niet in staat zijn te begrijpen wat ze gaan zeggen. Degenen die in Mijn Naam zullen komen, zullen talen spreken die voor hen onbekend zijn. Onbekend voor hen, dat betekent dat Madeleine Latijn sprak.

Ze sprak Latijn zonder het te begrijpen, maar de priesters zeiden bij zichzelf: "Maar het is onmogelijk hoe ze Latijn kan spreken zonder een taalfout erbij." Ze herhaalde dus slechts wat Christus zei. En daar, deze jongeren en haar dienaren en haar ouderen, nou, zij zullen herhalen wat de Heilige Geest hun zal ingeven. We staan dus aan de vooravond van dit nieuwe Pinksteren, dat precies zal komen wanneer het Kruis verschijnt aan het einde van de drie dagen van duisternis.

Ik weet dat Debora in haar boek Profetie en Visioen schreef dat deze gebeurtenis van de grote kastijding zichtbaar zou zijn in de maand januari. Waarom gaf de Heilige Maagd aanwijzingen over Garabandal zodat we het wonder van Garabandal kunnen plaatsen? Waarom zei ze tegen Conchita: "Je ziet de openbaring pas acht dagen eerder". Dus op een donderdag om 8.30 uur tussen maart en mei zei ze reeds tegen een priester: ja, het is waar, vader, het is er een in april. Maar het is niet ingewikkeld.

Het wonder zal gebeuren op een donderdag tussen de 8e en de 16e om 20:30 uur, pak een kalender. Het is niet ingewikkeld. Alle verschijningen van Fatima vonden plaats op de 13e van mei tot oktober. En daar zegt ze in de maand april. Nu, 13 april 2028 komt overeen met de dag van St-Hermenegild. De Spaanse martelaar die stierf. Zijn vader liet hem onthoofden omdat hij het arianisme weigerde, als ik me goed herinner. En dus bleef hij trouw aan zijn geloof, en zijn vader bekeerde zich vervolgens en bekeerde ook zijn tweede zoon. Beiden bekeerden zich. Maar dat alles om te zeggen dat, als de straf in januari komt,

Hermenegild van Sevilla, Spanje; martelaar tezamen met zijn vrouw Ingundis van Bourgondië († eind 6e eeuw); † 585. Feest 13 april 

Hij werd rond 564 geboren als oudste zoon van de Visigotische koning Leovigild en koningin Theodosia. De koning was een aanhanger van de ketterij der Arianen en zo werd Hermenegild tezamen met zijn jongere broer Reccared ook in deze sfeer opgevoed.

In 579 droeg Leovigild een deel van zijn grondgebied met de bijbehorende macht over aan zijn oudste zoon; het betrof de stad Sevilla met wijde omgeving. Hij organiseerde een huwelijk voor hem met de Austrasische prinses Ingundis. Austrasië was het oostelijke deel van het Frankische rijk. Dat werd op dat moment geregeerd door Ingundis' vader, de katholieke koning Sigisbert I, die gehuwd was met koningin Brunhilde.

Zij liet zich door haar huwelijk niet afbrengen van het geloof waarin zij was opgevoed. Sterker nog, door de gezamenlijke inspanningen van Ingundis en de heilige monnik Leander, bekeerde Hermenegild zich tot haar geloof. Op een moment dat zijn vader niet in de buurt was, nam hij openlijk afstand van zijn Ariaanse achtergrond en liet zich opnemen in de katholieke kerk.

Zijn vader, koning Leovigild, was hierover zo gebelgd, dat hij zijn zoon al zijn titels en waardigheden ontnam en hem zelfs het recht van troonopvolging ontzegde. Hij ging in zijn dreigementen nog verder: als Hermenegild niet terug wenste te keren tot de godsdienst waarin hij was grootgebracht, zou hij hem persoonlijk alles afnemen: zijn bezittingen, zijn vrouw, ja zelfs desnoods zijn leven. De kroonprins liet zijn vader weten dat hij hem in alle dingen van deze wereld ter wille zou zijn en hem onvoorwaardelijk zou gehoorzamen, zelfs als hij daarmee zijn kroon en heerschappij zou kwijtraken; maar Jezus was en bleef Gods Zoon: daar kon zelfs zijn vader hem niet meer van afbrengen.

Ten einde raad besloot vader Leovigild tegen zijn zoon ten strijde te trekken. Hij sloeg het beleg rond de muren van Hermenegild's verblijfplaats, de stad Sevilla. Voor alle zekerheid had de prins zijn vrouw en hun kind bij de Romeinse opperbevelhebber in Spanje in veiligheid gebracht. Het beleg duurde een jaar. In die tijd zocht Hermenegild steun in het Oost-Romeinse Rijk. Zijn geestelijk leidsman, Leander, werd zelfs naar Byzantium gestuurd om hulp te halen. Maar daar liet men hem weten dat men niets voor de opstandige prins kon doen, ook al stonden ze daar godsdienstig gesproken aan de kant van de jongen.

Nu wendde Hermenegild zich tot de opperbevelhebber van het Romeinse leger op Spaans grondgebied. Deze beloofde hem inderdaad te hulp te komen, maar bedacht zich en leverde Ingundis met haar zoon uit aan de vijand. Sevilla viel en Hermenegild trok zich terug in de stad Osseto, waar een beroemde bedevaartskerk was. Maar ook deze plaats werd door zijn vader ingenomen. Hermenegild zocht nu zijn heil in de kerk. Hier durfde de koning zijn zoon niet met geweld weg te halen uit angst voor het volk.

Dus zond hij zijn tweede zoon, Reccared, met de belofte dat vader alles zou vergeten en vergeven als Hermenegild zich vrijwillig zou overgeven. De kroonprins geloofde zijn vader, kwam naar buiten, wierp zich neer voor de voeten van zijn vader, smeekte om vergeving, maar benadrukte nog eens dat hij nooit van zijn geloof af zou vallen. De koning omarmde hem. Maar ze waren nog niet in het legerkamp aangekomen, of hij liet zijn zoon de koninklijke gewaden en alle andere tekenen van zijn waardigheid afnemen, en sloot hem op in de gevangenis van Tarragona.

Om hem tot andere gedachten te brengen liet hij hem daar folteren. Maar de jongen was niet te vermurwen. Hij maakte van de nood een deugd, en gebruikte de gevangenis als een vrijwillige boetedoening voor zijn zonden; hij ontzegde zich nog meer dan hij als gevangene eigenlijk al moest. Tegen Pasen stuurde zijn vader een Ariaanse bisschop naar hem toe om zijn zoon ertoe te bewegen uit diens handen de communie te ontvangen.

Maar Hermenegild weigerde resoluut. Hij zei dat hij liever een aards koninkrijk opgaf dan het hemelse te verliezen. Daarop koelde de koning zijn woede op het geloof van zijn zoon door een beul opdracht te geven de kroonprins in de gevangenis ter dood te brengen. Dat gebeurde op paaszaterdag van het jaar 585.

Ingundis werd naar Noord-Afrika verbannen. Daar kwijnde zij weg en stierf. Jaar en dag van haar dood zijn niet bekend. Zij wordt beschouwd als een slachtoffer van haar trouw aan het ware geloof.
Intussen was Leander het jaar tevoren benoemd tot zevende aartsbisschop van Sevilla. Toen Hermenegild's broer Reccared in 586 zijn vader opvolgde als koning der Visigothen, werd hij diens raadsman. De jonge vorst was nog altijd diep onder de indruk van de dingen die er tussen zijn vader en zijn oudere broer waren voorgevallen. In 589 liet hij zich op de landelijke bisschoppensynode door bisschop Leander in de katholieke kerk opnemen.
Dat was een belangrijke stap naar de vereniging der Visigothen in Spanje met de moederkerk.