19/8 Verandering van magnetische polen zal opnieuw enorme klimaatverandering te weeg brengen - Niburu

Ze noemen dit fenomeen ook wel een magnetische excursie en het is minder heftig dan een volledige poolomkering.

Elke geomagnetische excursie in het verleden valt samen met massa-extinctie-evenementen, snelle klimaatverandering, ineenstorting van beschavingen en chaos!

Iemand die veel onderzoek doet naar aardveranderingen schrijft het volgende verhaal op X. Daarnaast heeft hij een vidio gemaakt, waarin hij een verband probeert te leggen tussen enorme soms rampzalige veranderingen op aarde en het bewegen van de magnetische polen.

Zo schrijft hij onder andere:

De Zuid-Atlantische Anomalie breidt zich uit, het magnetische veld van de aarde neemt af, en de wetenschappers doen alsof ze perplex staan!

Elke geomagnetische excursie uit het verleden valt samen met massa-extinctie-evenementen, snelle klimaatverandering, ineenstorting van beschavingen en chaos!

Zelfs volgens de meest conservatieve schatting is de intensiteit van het aardmagnetisch veld tussen 1000 na Christus en 1840 na Christus met ongeveer 10% afgenomen (van ~50 μT naar ~45 μT).

Dit was een langzame achteruitgang die zich over acht eeuwen uitstrekte, na de pieksterkte die werd bereikt tussen 0 en 500 na Christus.

Maar na 1840 veranderde alles. Van 1840 na Christus tot 2025 is de veldsterkte met nog eens 10% gedaald. Wat ooit meer dan 800 jaar duurde, is nu in minder dan 150 jaar gebeurd – een dramatische versnelling die suggereert dat we het kantelpunt van een geomagnetische excursie naderen, of misschien al overschrijden.

Uit deze officiële animatie van NOAA, die de beweging van de magnetische noordpool laat zien, kunnen we zien dat deze rond 1840 van richting veranderde en naar Siberië begon te bewegen, waarbij de driftsnelheid tussen 1995 en 2000 nog verder toenam.

Andere schattingen suggereren dat het dipoolmoment van het aardmagnetisch veld de afgelopen 150 jaar met bijna 10% is afgenomen en de afgelopen 2000 jaar met ongeveer 30%, volgens archeomagnetische metingen. Dit maakt het nog duidelijker dat we de kantelgrens van een geomagnetische excursie naderen: waar het vroeger bijna 925 jaar duurde voordat het dipoolmoment met 10% afnam, gebeurt dezelfde afname tegenwoordig in slechts 150 jaar – en het tempo versnelt nog steeds.

We naderen de snelheid van de verschuiving van de magnetische pool die werd waargenomen tijdens de Laschamp-geomagnetische excursie 42.000 jaar geleden, wat snelle klimaatverandering en een massa-extinctie veroorzaakte die bijdroeg aan de verdwijning van de Neanderthalers.

Wat ze ons leren in geschiedenislessen is een leugen. Onze beschavingsvooruitgang is niet lineair – er zijn veel reset-momenten geweest, sommige veel erger dan andere.

Het laatste grote evenement, waarbij een minder ernstige geomagnetische excursie betrokken was, viel samen met de ineenstorting van de Bronstijdbeschavingen en de opkomst van de profeet Mozes, ongeveer 3000 jaar geleden. Dat evenement staat bekend als de Sterno-Etrurië geomagnetische excursie. Het officiële wetenschappelijke verhaal legt deze verbanden niet.

Daarom zijn er opmerkelijke voorwerpen, zoals het geavanceerde Griekse mechanisme voor het volgen van de beweging van de sterren en planeten, gedateerd rond de 3e eeuw voor Christus, hoewel de eerste van dergelijke mechanismen pas eind 1400 weer opdoken.

Naar mijn mening worden deze gebeurtenissen worden veroorzaakt door de langzame wiebelbeweging van de aarde, bekend als axiale precessie, die verandert waardoor sommige delen van de planeet meer zonnestraling ontvangen dan andere.

Mijn kijk is veranderd in het licht van nieuw bewijs: van geloven dat er elke 12.000 jaar twee geomagnetische excursies waren, naar vier elke 6.000 jaar, en nu naar acht elke 3.000 jaar in één Groot Jaar. Hiervan zijn er minstens twee sterker en ernstiger, terwijl de andere matig of zwakker zijn – maar ze leiden allemaal niettemin tot een beschavingsimplosie.

Naar mijn mening omvat het mechanisme veranderingen in de geodynamo die worden veroorzaakt door de wiebelbeweging van de aarde en verschuivingen in de oriëntatie, samen met de effecten van zonnestraling, die op hun beurt veranderingen in het klimaatsysteem teweegbrengen.

De druk bouwt zich langzaam op, totdat kantelpunten worden bereikt die meer druk en hitte uit het binnenste van de aarde vrijgeven, waardoor al deze veranderingen worden veroorzaakt.