Al regent het buiten nog zo hard

Laat een liedje zingen In je hart

Een lied  van laat ons vrolijk zijn

Al blaast de wind nog zo hard

Is het weer ons niet goed gezind

Laat het altijd zomeren In je hart

Een lach op ieders gezicht is een zonnestraal

         Heel doelgericht.

Het mooiste van de winter,
is als het vriest.
Dan is het de vorst die kiest.

Hij omringt alles met een mooi
wit randje, het is net kant.
Het glinstert bij het minste zonlicht.

Wanneer het smelt, streelt het
de bladeren,voor de laatste maal,
met zijn koude hand.

De spinnenwebben, zijn
gesponnen juweeltjes.
De waterdruppels op de draden,
zijn als parels aan een ketting.

De natuur heeft zijn geheimen,
om als een kunstenaar,
bomen en struiken om te toveren,
in het helderste kristal.

Zo zuiver, zo mooi, zo fijn.

De lente ligt in het verschiet

Al is die er ten volle nog niet

En toch is er dat lentegevoel

Die kriebels die ik bedoel

De winter gaan we ontduiken

Wij gaan net als de bloemetjes

De lente laten ontluiken.

Het feest van Driekoningen

Eeuwenlang hoorde het Driekoningenfeest, dat op 6 januari gevierd wordt tot de meest populaire feesten in Belgie.Van oorsprong is het een christelijk feest. De Drie Koningen zijn immers de Wijzen uit het Oosten, die volgens de bijbel het kindje Jezus in de kerststal kwamen opzoeken. Het kindeke Jezus zagen zij als een nieuwe koning, die zij eer wilden bewijzen. De drie wijzen moesten een heel eind reizen. In het kleine kerststalletje, dat in geen enkel katholiek interieur ontbrak, werd dat gesymboliseerd door de koningen, inclusief kameel, steeds dichter bij het gebouwtje te zetten. Op 6 januari arriveerden zij. Het was de afronding van het kerstfeest. Een paar dagen later werd de kerststal opgeruimd en op zolder neergezet.