Luister als de boom
Als de wind haar verhalen vertelt
Het is een wijsheid die fluistert
Maar zo veel liefde legt in
een dansend samen spelen
Wensen, dromen en idealen,
een ieder heeft ze in de jeugd
Lachend, vechtend, huilend of vol vreugd
Op een lange weg het leven door
Maar aan het einde van het spoor,
welke wegen je ook deed inslaan,
zijn het de wensen, de dromen en de idealen
die nog altijd bestaan ...
Een interessant adres?
Te vaak beseffen wij niet,
wat wij hebben,tot dat het weg is.
Vaak wachten we te lang om te zeggen
Sorry ik was fout
Mensen denken veel
Mensen praten veel
Mensen voelen weinig
Denk na voordat je iets zegt
Kijk eerst in je eigen hart
Voor je anderen beklad
Woorden doen soms vreselijk pijn
Laat ons lief voor elkander zijn
Vrienden hebben we broodnodig
Al vinden we ze soms overbodig
Maar hoe fijn is het
Als je op een slechte dag
Een ruggesteun van een vriend
Verwachten mag
Zet je hart open en
Laat de zon erin
We zeggen geen grote woorden
maar hopen dat een klein gebaar volstaat
en hopen dat tranen het verdriet verdunt
Zeg nooit: dat kan ik niet
Maar zeg: ik zal het proberen
Dan zul je versteld staan
Hoeveel een mens kan leren
Van harte welkom op mijne blog over psychiatrische problemen bv borderline,depressief,verslaafde,fobie ,enzo....
Iedereen is welkom...........
16-02-2012
Depressie
Als door een dichte mist,
zoekt het geluk zijn weg,
door grauwe, grijze dagen.
Maar het geluk
vervliegt zo snel
als waterdamp
op gloeiendhete dagen.
Al wat ik wil en kan,
en doe en mag,
kan me niet
gelukkig maken:
geen mooie dag,
geen lieve lach,
geen grappige groet,
of leuke snoet.
Flauwe, grauwe gevoelens.
Luie, lege dagen.
Een liefdevolle kus en mijn man gaat naar zijn werk.
Met een vermoeid gevoel kijk ik de slaapkamer rond.
Ik stap uit bed, maar ik voel me helemaal niet sterk.
Zeer vermoeid en moedeloos raken mijn voeten de grond.
Buiten is het al licht, want de dagen lengen weer.
De vogeltjes fluiten hun hoogste lied, maar het deert me niet.
Ik zit nu in de kamer en weet het echt niet meer.
Zal ik gaan douchen en aankleden?.....ach nee, niemand die het ziet.
Een broodje en thee werk ik met lange tanden naar binnen.
Daarna zit ik met gebogen hoofd, in pyjama, op de bank.
Wat zou ik graag mijn depressie willen overwinnen.
Vijf-en-twintig jaar hard gewerkt, is dit nu de dank?
Vandaag zal er niet veel uit mijn handen komen.
Ik voel me zo moe, alleen, somber en de zingeving is ver te zoeken.
Met gebogen hoofd ga ik naar mijn bedje toe en de tranen stromen.
Niet tranen van verdriet, maar van wanhoop en pijn, vullen mijn zakdoeken.
Na lang huilen val ik uiteindelijk ineengedoken in slaap.
Middenin een nachtmerrie word ik, badend in het zweet, wakker.
Met grote ogen kijk ik de slaapkamer rond, er volgt een gaap.
Na een dag in mijn bedje, krijg ik weer een kus van mijn makker!
Vandaag laat uit bed,
want ik voel me zo moe.
Een glimlach kan nog net,
maar wat doet het er toe.
Mijn gevoel is heel erg vlak,
geen lach maar ook geen traan.
Goh, wat ben ik toch mak,
wanneer zal mijn depressie weer gaan?
WAT IS EEN BURN-OUT EN WAAR KUNT U TERECHT VOOR EEN BEHANDELING?
Een burn-out is het eindstadium van iemand die overspannen is. De overbelasting van langdurige stress zorgt ervoor dat iemand opgebrand is. Meestal is er stress in zowel de privé- als werksituatie.
WAT ZIJN DE KLACHTEN BIJ EEN BURN-OUT?
Een burn-out kan verschillende klachten geven. Lichamelijke klachten zoals hoofdpijn, hartkloppingen, moeheid of maagklachten. Psychische klachten zoals slaapproblemen, gespannenheid, neerslachtigheid en prikkelbaarheid. Daarnaast kunnen er gedragsveranderingen optreden. De klachten van een burn-out liggen dicht bij de klachten van een depressie.
WELKE BEHANDELINGEN VAN BURN-OUT ZIJN ER MOGELIJK?
Er zijn verschillende soorten therapieën en medicijnen die u kunnen helpen om uit uw burn-out te komen. Daarnaast zal u de situatie en de gewoontes, die hebben bijgedragen aan de overspannenheid, moeten veranderen. U kunt terecht bij uw huisarts of bedrijfsarts. Zij kunnen u doorverwijzen naar een psychotherapeut of psychiater.
Depressie
Wat is het?
Iedereen is wel eens neerslachtig of gedeprimeerd. Als het gevoel van somberheid echter langer dan twee weken aanhoudt en niets die somberheid en lusteloosheid lijkt te kunnen opheffen, spreken we van een depressie.
Naast somberheid en het niet meer kunnen genieten van plezierige dingen, wordt een depressie vaak vergezeld van andere klachten, zoals slaapproblemen, vermoeidheid, verminderde of juist vermeerderde eetlust, angst, concentratieproblemen en een slecht zelfbeeld of schuldgevoel dat soms uitloopt op de gedachte "was ik maar dood". Depressieve mensen kunnen erg prikkelbaar zijn, maar ze kunnen ook juist teruggetrokken zijn, traag en tot weinig in staat.
Wie krijgt het?
Een depressie kan op alle leeftijden voorkomen. Bij kinderen en jongeren kan een depressie zich uiten als gedrags- en leerproblemen, bij ouderen kunnen geheugenproblemen op de voorgrond staan en wordt een depressie gauw verward met dementie.
Waardoor komt het?
In de meeste gevallen is het niet mogelijk één oorzaak aan te geven van een depressie. Bijna altijd gaat het om een combinatie van psychische, biologische en sociale factoren. Vaak treedt een depressie op als reactie op een nare ervaring of een verdrietige gebeurtenis. Zonder behandeling kan een depressie na enkele weken weer overgaan, maar soms ook vele maanden of zelfs jaren voortduren.
Wat kan u zelf doen?
Er is een aantal dingen die u zelf kan doen om te herstellen van een depressie of om te voorkomen dat de klachten erger worden.
Probeer uit te zoeken of uw depressie een reactie is op een gebeurtenis of probleem:
Blijf er niet alleen mee zitten. Neem iemand in vertrouwen en praat erover. Uw partner of een goede vriend(in), een collega waar u vertrouwelijk mee omgaat, een leraar waar je je goed bij voelt.
Ga op een normale tijd naar bed en sta op een normale tijd op;
Neem voldoende lichaamsbeweging en zoek afleiding in ontspannende activiteiten;
Zoek geen troost in alcohol of andere drugs;
Stel beslissingen uit die vergaande gevolgen hebben, zoals verhuizen of scheiden.
En als het niet beter wordt?
Komt u er niet uit, spreek dan uw huisarts aan. Hij kan u zelf een begeleiding aanbieden of doorverwijzen naar een therapeut. Soms zullen ondersteunende medicijnen antidepressiva - nodig zijn. Een depressie is in de meeste gevallen goed te behandelen door een combinatie van medicijnen en gespreks- of psychotherapie.
Andere vormen van behandeling zijn: looptherapie, lichttherapie (speciaal bij winterdepressies), lichaamsgerichte therapie en creatieve therapie.
Een op de vijf Belgen dacht het afgelopen jaar aan zelfdoding. Dat blijkt uit een onderzoek van Test-Aankoop. Bijna één op de tien had daarbij het gevoel niet met zijn problemen terecht te kunnen bij familie en slechts een kwart van de respondenten met zelfmoordneigingen zocht professionele hulp.
Test Gezondheid, het gezondheidsmagazine van Test-Aankoop, vroeg 821 Belgen tussen 18 en 74 jaar naar hun overtuigingen en ideeën over zelfdoding.
Uit het onderzoek blijkt dat een op de vijf respondenten (22 procent) de laatste 12 maanden minstens een keer heeft gedacht aan zelfdoding. Dat is een hoger percentage dan in dezelfde studie 9 jaar geleden (19,6 procent). Opvallend meer Franstaligen dan Nederlandstaligen rapporteerden zelfmoordgedachten: bij de Nederlandstaligen is dat 18 procent, bij de Franstaligen 28 procent.
Bijna één op de tien respondenten zegt ooit minstens eenmaal zelf een zelfmoordpoging te hebben ondernomen. Bij Nederlandstaligen gaat het om 5,6 procent, bij Franstaligen om 12 procent. Eén op de honderd deed dit zelfs tijdens de afgelopen 12 maanden.
Volgens Test-Aankoop heeft bijna een op de tien het gevoel niet met zijn problemen terecht te kunnen bij familie. Slechts een kwart van de respondenten met zelfmoordneigingen zocht professionele hulp.
Het gebrek aan verzorging of opvolging na een zelfmoordpoging is opvallend en vooral ook alarmerend, zegt de organisatie. 'Het is immers van levensbelang om de onderliggende problemen aan te pakken.'
Volgens Test-Aankoop is nog meer aandacht nodig voor specifieke risicogroepen zoals ouderen, jonge mannen, etnische minderheden en risicoberoepen. 'Ook moet het taboe rond psychologische hulp worden doorbroken, zodat meer mensen dergelijke hulp durven te vragen.'
Wie vragen heeft rond zelfdoding, kan terecht bij Tele-Onthaal op nummer 106 of op www.tele-onthaal.be of bij de zelfmoordlijn via 02/649.95.55 of op www.zelfdoding.be.
uitgeput, moe
de slaap wil niet komen
enigste wat ik zie
donkere figuur in mijn dromen
vreemde gevoelens
kunnen n mens parten spelen
door emoties overmand
niet het tijdstip om te delen
eindelijk ochtend
nacht is voorbij gekropen
uitgerust, nee
morgen misschien, mag ik hopen
Een zwart gat,
wat een ellende is dat.
Wordt het nou nooit eens beter,
het lijkt wel of ik stik door om me nek een veter.
Laat me nu eens leven,
op deze manier kan ik niks meer geven.
Alles is net als lood,
regelmatig met gevoel was ik maar dood.
Als u aan zelfdoding denkt!
Hoe helpt u iemand met zelfmoordgedachten?
Wat willen mensen die zelfmoordgedachten hebben?
Wat willen mensen met zelfmoordgedachten NIET?
De waarschuwingssignalen van zelfdoding.
Als u aan zelfdoding denkt!
We zijn geboren met het vermogen onszelf te doden. Elk jaar maken een miljoen mensen die keuze.
Zelfs in culturen waar zelfdoding illegaal of taboe is, doden mensen zichzelf.
Veel mensen met zelfmoordgedachten zien geen andere uitweg. De dood is voor hen op dat moment de enige keuze en de intensiteit van hun zelfmoordgevoelens moet niet onderschat worden - ze zijn echt, sterk en dringend.
Eenvoudige oplossingen zijn er niet.
Maar het volgende is ook waar:
Zelfdoding is vaak een permanente oplossing voor een tijdelijk probleem.
Als we depressief zijn, zijn we vaak volledig gefixeerd op het moment. Een week of een maand later kan de situatie er heel anders uit zien.
De meeste mensen die ooit aan zelfdoding hebben gedacht, zijn nu blij dat ze leven. Ze zeggen dat ze niet een eind aan hun leven wilden maken, maar alleen de pijn wilden stoppen.
De belangrijkste stap is met iemand te praten. Mensen die aan zelfdoding denken, moeten niet proberen hun moeilijkheden in hun eentje op te lossen.
Ze moeten NU hulp vragen!
Praat met familie of vrienden. Alleen al het praten met een familielid of een vriend kan een enorme opluchting geven.
Praat met een vertrouwenspersoon. Sommige mensen kunnen niet met familie of vrienden praten. Sommigen praten liever met een vreemde. Overal ter wereld bestaan hulpdiensten, bemand met vrijwilligers, die getraind zijn in het luisteren.
Praat met uw huisarts. Iemand die lange tijd zwaarmoedig is of zelfmoordneigingen heeft, kan aan een depressie lijden. Dat is een ziekte, die veroorzaakt wordt door een chemische balansverstoring en gewoonlijk behandeld wordt met medicijnen en/of therapie.
De tijd is een belangrijke factor om 'verder te kunnen gaan', maar wat er in die tijd gebeurd is, is ook van belang.
Iemand die aan zelfdoding denkt, moet zo snel mogelijk over z'n gevoelens kunnen praten.
Hoe helpt u iemand met zelfmoordgedachten?
Wees stil en luister!
Als iemand depressief is of zelfmoordgedachten heeft, is onze eerste reactie proberen te helpen.
We geven advies, delen onze eigen ervaringen mee en proberen oplossingen te vinden.
We doen er beter aan onze mond te houden en te luisteren. Mensen met zelfmoordgedachten hebben geen behoefte aan antwoorden of oplossingen. Ze willen een veilige plaats waar ze hun angst en bezorgdheid kunnen uiten, waar ze zichzelf kunnen zijn.
Luisteren - echt luisteren - is niet gemakkelijk. We moeten de neiging onderdrukken om iets te zeggen - een opmerking te maken, iets aan een verhaal te willen toevoegen of advies te willen geven.
We moeten niet alleen luisteren naar de feiten die iemand ons vertelt, maar ook naar de gevoelens die erachter zitten. We moeten de dingen vanuit hun gezichtspunt proberen te begrijpen, niet vanuit het onze. Hier volgen enkele aandachtspunten om op te letten, als u iemand helpt die zelfmoordgedachten heeft.
Wat willen mensen die zelfmoordgedachten hebben?
Iemand, die naar ze luistert. Iemand, die de tijd neemt om echt naar ze te luisteren.
Iemand, die niet oordeelt, advies of een mening geeft, maar al z'n aandacht.
Iemand om vertrouwen in te hebben. Iemand, die hen respecteert en niet probeert de leiding te nemen. Iemand bij wie alles strikt vertrouwelijk blijft.
Iemand, die om hen geeft. Iemand, die zichzelf beschikbaar stelt, hen op hun gemak stelt en rustig spreekt. Iemand, die geruststelt, accepteert en gelooft. Iemand die zegt: 'Ik geef om je!'
Wat willen mensen met zelfmoordgedachten NIET?
Alleen zijn. Afwijzing kan het probleem tien keer zo erg doen lijken. Iemand hebben waar je een beroep op kunt doen, maakt heel veel uit.
Luister!
Advies krijgen. Preken helpt niet. Evenmin helpt de suggestie 'kop op' of de gemakkelijke verzekering dat 'alles in orde komt'. Analyseer niet, vergelijk niet, verdeel niet in hokjes en bekritiseer niet.
Luister!
Ondervraagd worden. Verander niet van onderwerp, heb geen medelijden en doe niet uit de hoogte.
Het is moeilijk om over gevoelens te praten. Mensen met zelfmoordgedachten willen niet gehaast worden of in de verdediging gedrongen.
Luister!
De waarschuwingssignalen van zelfdoding.
Zelfdoding is zelden een impulsieve beslissing. In de dagen en uren, voordat mensen zichzelf doden, zijn er gewoonlijk aanwijzingen en waarschuwingssignalen.
De sterkste en meest verontrustende tekenen zijn verbaal - 'Ik kan niet meer verder', 'Niets doet er meer toe' of zelfs 'Ik denk erover om er een eind aan te maken.' Zulke opmerkingen moeten altijd serieus worden genomen.
Andere veel voorkomende tekenen zijn:
Neerslachtig of teruggetrokken worden;
Roekeloos gedrag;
Zaken op orde maken en waardevolle bezittingen weggeven;
Een opvallende verandering in gedrag, houding of uiterlijk;
Overmatig alcohol- of drugsgebruik;
Een groot verlies of verandering in het leven moeten verwerken.
De volgende lijst geeft meer voorbeelden, die er allemaal op kunnen wijzen, dat iemand overweegt zelfdoding te plegen. Natuurlijk leiden deze situaties in de meeste gevallen niet tot zelfdoding.
Maar in het algemeen geldt hoe meer tekenen iemand vertoont, hoe groter het risico van zelfdoding.
Situaties.
Seksueel misbruik of mishandeling;
Een familie waarin zelfdoding of geweld vaker voorkwamen;
De dood van een goede vriend of familielid;
Een relatie, die eindigt in een scheiding;
Het niet goed doen op school, ophanden zijnde examens, examenresultaten;
Verlies van baan, problemen op het werk;
Dreigende juridische acties;
Recente gevangenneming of aanstaande invrijheidstelling.
Gedrag.
Huilen;
Vechten;
De wet overtreden;
Impulsiviteit;
Zelfverminking;
Schrijven over dood en zelfdoding;
Vroeger zelfmoordgedrag;
Extreem gedrag;
Veranderingen in gedrag.
Fysieke verandering.
Gebrek aan energie;
Verstoorde slaappatronen - te veel of te weinig slaap;
Verlies van eetlust;
Plotselinge gewichtstoename of gewichtsverlies;
Toename van onbeduidende ziektes;
Verandering in seksuele belangstelling;
Plotselinge verandering van uiterlijk;
Gebrek aan belangstelling voor het uiterlijk;
Gedachten en Emoties.
Gedachten aan zelfdoding;
Eenzaamheid - gebrek aan steun van familie en vrienden;
Afwijzing, zich uitgesloten voelen;
Grote droefheid of schuldgevoelens;
Niet in staat zijn om verder te kijken dan een heel beperkt gezichtsveld;
Dagdromen;
Bezorgdheid en spanning;
Hulpeloosheid;
Verlies van eigenwaarde.
Het leven is niet altijd gemakkelijk
Je zal er vaak voor moeten vechten.
Na vallen toch gewoon weer opstaan,
En blijven doorgaan, zoveel je kan.
Tranen zullen er blijven komen,
Pijn zul je altijd blijven voelen.
maar dan is het de kunst van het leven,
om altijd te blijven vechten,
en nooit op te geven.
Geniet,
van de mooie dingen in je leven.
Geniet,
want geluk is niet aan iedereen gegeven.
Er zijn van die dagen,
dat je het moeilijk hebt,
om steeds maar door te gaan.
maar dan is het de kunst van het leven,
om altijd te blijven vechten,
en nooit op te geven.
Je richt je best in de eerste plaats tot je huisarts. Die is goed geplaatst om de situatie in te schatten en je te behandelen. Als je huisarts dat nodig vindt, zal hij of zij je ook doorverwijzen naar een psychiater of een psycholoog. Een psychiater is een arts die zich gespecialiseerd heeft in psychische problemen zoals depressie.
Zowel psychiaters als psychologen kunnen een opleiding tot psychotherapeut volgen. Psychiaters en psychologen werken vaak in een privépraktijk of in teamverband, zoals in een groepspraktijk, een ziekenhuis, een Centrum Geestelijke Gezondheidszorg (CGG) of een Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW).
Als je dringend hulp nodig hebt, kan je altijd terecht bij de huisarts van wacht of op een spoedgevallendienst. Op verschillende spoedgevallendiensten kan je altijd bij een psychiater terecht.
Klik hier voor de websites van CGGs, CAWs, ziekenhuizen waar je op raadpleging kan gaan en van psychotherapeuten die een erkende opleiding volgden.
WAT IS EEN DEPRESSIE EN WAAR KUNT U TERECHT VOOR EEN BEHANDELING?
Er wordt van een depressie gesproken wanneer iemand langer dan twee weken gedurende het grootste deel van de dag somber is en/of geen interesse en plezier heeft in activiteiten. Er zijn verschillende soorten depressies:
-Gewone of unipolaire depressie
-Chronische depressiviteit
-Manisch depressie
-Postnatale depressie
-Winter depressie of winterblues
WELKE KLACHTEN KUNNEN DUIDEN EEN DEPRESSIE?
-Symptomen van een gewone depressie zijn:
-Slapeloosheid of overmatig slapen
-Veranderingen in eetlust en gewicht
-Moeheid of gebrek aan energie
-Schuldgevoel of gevoelens van waardeloosheid
-Concentratieproblemen of besluitenloosheid
-Gedachte over dood of zelfdoding
-Psychomotorische agitatie of remming
WELKE BEHANDELINGEN ZIJN ER MOGELIJK?
Voor uw behandeling van een depressie gaat u in eerste instantie naar de huisarts. De huisarts kan beoordelen of er sprake is van een depressie. Vervolgens kunt u worden doorverwezen naar een psycholoog, psychotherapeut of psychiater.
storm, wind
regenvlagen
wervelen door het hoofd
korenbloem, papaver
korenaren
aanblik die lichtelijk verdoofd
inspiratie, concentratie
ze raken soms verloren
genieten van kleine dingen
voelen als herboren
Wat is het verschil tussen een psycholoog, psychiater en psychotherapeut?
De termen "therapeut", "psycholoog", "psychiater" en "psychotherapeut" zorgen vaak voor verwarring. In de volksmond worden deze termen regelmatig door elkaar gebruikt in verband met psychologische hulp. Onterecht, want de verschillen tussen bijvoorbeeld een psycholoog, psychiater of therapeut zijn aanzienlijk. Bij de keuze van een therapie en het kiezen van een therapeut, is het daarom raadzaam de verschillen tussen de verschillende soorten therapeuten te kennen.
Therapeut
Iedereen die een therapie toepast kan therapeut genoemd worden. Welke therapie door een therapeut wordt aangeboden, is daarbij van geen belang. Doorgaans wordt de term "therapeut" gebruikt als verzamelnaam voor iemand die beroepsmatig een methode toepast ter genezing van lichamelijke of geestelijke gezondheidsproblemen. Iedereen kan zich echter therapeut noemen, ook zonder diploma of werkervaring. De titel "therapeut" is op geen enkele manier beschermd.
Psychotherapeut
Iedereen die psychotherapie toepast kan zich psychotherapeut noemen. Welke psychotherapie (systeemtherapie, cognitieve gedragstherapie, psychodynamische therapie, ...) wordt aangeboden, is daarbij van geen belang. In tegenstelling tot in Nederland is de term psychotherapeut in België niet beschermd, dat betekent dat iedereen zich psychotherapeut kan noemen, ook zonder diploma of werkervaring.
Psycholoog
Feitelijk is een psycholoog iemand met expertise op het gebied van psychologie. Doorgaans wordt men een psycholoog genoemd wanneer men een universitaire studie psychologie heeft afgerond. De titel "psycholoog" is in België beschermd, dat betekent dat niet iedereen zich psycholoog mag noemen. Een psycholoog hoeft niet perse werkzaam te zijn als therapeut, psychologen kunnen bijvoorbeeld ook werkzaam zijn in het onderwijs of werken aan wetenschappelijk onderzoek. Wanneer een psycholoog wel werkzaam is als therapeut of psychotherapeut, noemen we hem of haar meestal een klinisch psycholoog. De klinisch psycholoog is dikwijls werkzaam in instellingen als ziekenhuizen, maar kan ook werken in een zelfstandige praktijk.
Op deze website vindt u enkel psychotherapeuten of therapeuten die daarnaast (door hun opleiding) ook klinisch psycholoog zijn.
Psychiater
Een psychiater is een arts die zich na een studie geneeskunde heeft gespecialiseerd in de psychiatrie. De opleiding tot psychiater is alleen toegankelijk voor artsen. De titel "psychiater" is beschermd. Omdat een psychiater een arts is, kan hij medicatie voorschrijven en wordt een psychiatrisch consult gedeeltelijk terugbetaald. Een psycholoog heeft evenals een psychiater een universitaire studie achter de rug, maar is geen arts.
Neen, al te dikwijls wordt een depressie niet herkend door degene die er aan lijdt en nog minder door zijn omgeving. Een belangrijke Europese studie, DEPRESS, met betrekking tot 78.000 patiënten, uitgevoerd in tien Europese landen, toont aan dat 40% van de personen bij wie door onderzoekers met zekerheid de diagnose "depressieve stoornis" kon worden vastgesteld, nooit een geneesheer of een psychiater voor een depressieve klacht hadden geraadpleegd, omdat die noch door henzelf noch door de directe omgeving als dusdanig werd herkend.
Een van de hoofdredenen waarom depressie niet herkend wordt is dat men doorgaans meent, dat een depressieve patiënt er bedroefd moet bijlopen, moet wenen, zelfmoordneigingen moet vertonen, of nog ten prooi moet zijn aan totale ontmoediging. De klinische toestand beantwoordt evenwel vaak niet aan een dergelijk beeld. Dikwijls gaat een depressie alleen maar gepaard met klachten zoals slaapstoornissen, concentratie- , geheugen- en aandachtsproblemen, ochtendmoeheid, psychomotorische remming, eetlust- en gewichtsstoornissen...
Men dient wel te beseffen dat niet alle depressies veroorzaakt worden door een rouwproces of een catastrofale gebeurtenis (zoals het verlies van een job of een echtscheiding). Integendeel, depressies zijn vaak het gevolg van een opeenstapeling van stress, van affectieve, professionele of gezondheidsproblemen welke het individu kwetsbaar maken en hem geleidelijk naar de psychische ineenstorting drijven. Depressies kunnen zich ook manifesteren zonder enige uitlokkende factor.
Depressie is één van de meest voorkomende aandoeningen. Volgens de meeste internationale studies ligt de kans op het doormaken van een depressie tijdens een gans mensenleven op 10 à 17 %. Wanneer men deze gegevens extrapoleert, kan men aannemen dat 1.000.000 tot 1.700.000 Belgen tijdens hun leven een depressie zullen doormaken.
Niemand kan er zeker van zijn tegen depressie bestand te zijn. Zelfs al treft zij vooral vrouwen (twee vrouwen voor één man) en jonge volwassenen (25 à 35 jaar), toch kan depressie voorkomen in alle lagen van de bevolking en op eender welke leeftijd. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie zal depressie in het jaar 2020 de ziekte zijn die het meest voorkomt in de geïndustrialiseerde wereld.
Wat?
Als je geestesziek bent, je maakt een crisis door en je bent een gevaar voor jezelf of anderen, kan je gedwongen opgenomen worden in een psychiatrische instelling. Hier word je behandeld.
Persoonlijkheidsstoornissen en verslavingen vallen hier niet onder, tenzij er bijkomende moeilijkheden zijn.
Voor wie?
Geesteszieke personen die een crisis doormaken en zichzelf of anderen in gevaar brengen.
Hoe?
Wanneer er snel gehandeld moet worden, neemt de politie in zo'n crisissituatie contact op met de procureur des koning en je (huis)arts. De arts maakt eerst een verslag op. In dit verslag beoordeelt hij de noodzaak van je opname en de dringendheid ervan. Daarna beslist de procureur of je voor observatie wordt opgenomen of niet.
Voorwaarden?
Je wordt alleen gedwongen opgenomen indien:
je geestesziek bent
je een gevaar betekent voor jezelf of anderen
je weigert je te laten behandelen
de situatie dringend is
Kostprijs?
Een opname in een psychiatrische instelling is niet gratis. Je moet de gerechtskosten en de kosten van de psychiatrische instelling betalen.
Afhandeling?
De procureur stelt de vrederechter in kennis van de opname voor observatie in een psychiatrische inrichting. De zieke persoon heeft het recht om bijgestaan te worden door een advocaat. De instelling heeft tien dagen de tijd om over de opname een advies te geven. Na deze periode komt de vrederechter naar de instelling. In een zitting worden alle partijen gehoord. Op basis hiervan beslist de vrederechter of de persoon opgenomen blijft in de psychiatrische instelling voor een periode van 40 dagen.
De opname psychiatrie is een kortdurende opname voor volwassenen vanaf 17 jaar met zeer diverse
symptomen, zoals angst, depressie, verslaving of relationele moeilijkheden. Deze symptomen kunnen
kaderen in om het even welke persoonlijkheidsstructuur. De opname heeft een dubbel doel: ten eerste
diagnose- en indicatiestelling en eventueel ten tweede behandeling. De indicatiestellingsfase duurt
hoogstens twee weken. Na de indicatiestelling volgt een behandeling in het eigen ziekenhuis ofwel
een doorverwijzing naar een gespecialiseerde setting. Behandeling in het eigen ziekenhuis kan
bestaan uit een kortdurende opname van gemiddeld een maand, een opname in het dagziekenhuis of
poliklinische nazorg.
geniet van de rust
die deze kaars uitstraalt
ik hoop in stilte
dat iedereen er kracht uithaalt
ook voor hen
die van ons zijn gegaan
in gedachte altijd aanwezig
ergens tussen zon en maan
uitgeput, moe
de slaap wil niet komen
enigste wat ik zie
donkere figuur in mijn dromen
vreemde gevoelens
kunnen n mens parten spelen
door emoties overmand
niet het tijdstip om te delen
eindelijk ochtend
nacht is voorbij gekropen
uitgerust, nee
morgen misschien, mag ik hopen
