1)Boven op de berg ligt het dorpje Taormina 2)De baai van Lettojanni. 3)Gezellig rond het zwembad water was nog koud ,begin Mei ,maar we hebben gezwommen.
Mijn moeder pracht van een vrouw.
.
Mam en Pe de ouders van mijn vader. Soms mocht ik bij haar op vakantie ,ze was dan ook mijn meter. Ik moest dan bij haar slapen .Had liever bij mijn nichtjes geslapen .Ze woonde in bij haar zoon.Als ze dan in bed lag en een wind moest laten zei ze "alweer een motocyclet die langs rijd."Maar eigelijk was het een ingoed mens en ik voelde dat ze me graag zag ook al woonde we in de Kempen .Wat toen percies zo al een beetje in de vreemde was.
Kleindochter Jorinde met haar eerste communie en als fee. Moeke was kleermaakster (met veel liefde)van dienst.
Pont D'espange
Een mooi stukje natuur op de grens van Frankrijk met Spanje. Overal duiken watervalletjes op ,je kan geen voet verzetten of je ziet weer een.
Jaarlijks vind er in Aldenbiezen een grootse bloemenhappinig door.Ze wordt bezocht door mensen van uit alle streken Je kan er uren wandelen en verzinken in een ongeziene bloemenpracht je laten verwennen door de overheersende geuren die je neus inglijden ,als een ijsje dat op een warme zomerdag in je mond.verdwijnt .
De Adriatische zee .Gekend om haar uitzonderlijke lekkere keuken. We volgen via de luchthaven van Venetie richting Riccione uit.Het zicht uit de lucht over Venetié was fasinerend .Al die baaitjes en lagune ze zijn voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Riccione met zijn mooie stranden ,bagno's en verkopen op de deken .Als er ook maar een glimpje van politie was verdwenen ze als rook in de wind.
Onze eerste kennismaking met Spanje was Benimaldena.Viel enorm goed mee.We hadden een zeer goed hotel ,lekker eten ,correcte bediening.Er was een hele mooie tuin rond het zwembad.Het was ook de eerste keer dat men iets van ons gestolen heeft.Een mooie badhanddoek ,souvenir van een ander vakantiegebeuren.Ondanks dit negatieve iets was het toch een hele fijne vakantie.
Arabisch haventje aldaar,er stonden hele mooie jachten.en veel!!!
Het landschap was anders dan ik vermoed had.Spanje dan dacht ik alleen maar aan dorre gebieden .Ergens zal de tijd (voorjaar)dat we daar waren er wel voor iets tussen zitten.
Het strand werd elke morgen gekuist
Torremolinos lag er heel dicht bij.Daar was het wat drukker .Maar toch de moeite om af en toe eens te slenteren langs de winkels en standjes met vanalles.Om erna te genieten van een drankje op een terrasje.Alle uitstappen werden met het plaatselijke vervoer gedaan . Maribella is ook in de buurt en....nog vele andere mooie plekjes.
Ik ben heus Stefanie van Monaco niet. Een circusgebeuren dat ik heel graag zie Is een mooi danseresje op een koord Zo een heel klein beetje naar omhoog. Vol bewondering hield ik als klein kind haar in de gaten bij iedere beweging. Hoe dat ze zo sierlijk voorwaards gleed heel ongedwonden,vrij naar het leek. Rank, slank en dartel, luchtig gekleed Ik kon 't niet vatten hoe ze dat deed. Soms had ze 'n stok in haar handen. Of 'n parasolletje met kleurijke banden. Ik liet me dromend al mee gaan zweven. zou op een of andere manier dat beleven. Dus tututje gemaakt van'n stukje gordijn. vond van mezelf dat ik er ook mocht zijn. Mijn broer en mijn zus tot helpers gedoopt. zorgden dat geluk op succes werd vergroot. En dan begon ik aan het uiteindelijke werk. De bovenste buis van mijn broertjes bed. werd terrein van bovenkinderlijke krachten. Jongens toch .wat hebben we hierbij gelachen. Maar zo gemakkelijk als het toen ook leek ik raakte niet ver ,viel wel honderd keer. Tot ons ma, zonder pardon ons tot orde riep. jij mag dromen, maar verniel mijn luster niet. Dus weeral een illusie die niet overleefde ik verder op zoek naar 'n doel in mijn leven
Ik droom van een leven zonder pijn waar alle mensen gelukkig zijn. Waar niemand moet huilen of treuren alleen aangename dingen gebeuren Waar niemand grote honger heeft en blij kan zijn met wat leven geeft. Waar mensen mekaar niet doen lijden alleen kunnen hopen op betere tijden. Waar niemand eenzaam zit in een hoekje al lang te wachten op vriendlijk bezoekje. Maar dromen zijn bedrog ,zo zegt men. En ik weet wel beter ,'t is niet voor morgen. Dus tracht ik op mijn eigen manier. Hier te zorgen voor een beetje plezier. Zo met een aantal ingegeven woorden. Jullie gedachten heel even te verstoren. Want al bij al valt het leven wel mee. ook is het niet altijd peace en vree.
Ik loop alleen door Haspegouwse velden even hoor ik stemmen die mij vertellen. Zie je hoe groot de natuur hier kan zijn akkers verweven in een kleurentapijt De zon staat hoog ,zend weldadige warmte af en toe een wolkje maant aan tot kalmte. Ik wandel rustig ,één met moeder aarde dat heeft voor mij ongekende waarde. Opeens word het donker en ook wat kil een regenbuitje niet echt wat ik wil. Ik draai me om ,terug naar warmere oorden maar opeens zomaar.. beginnen ze te bekoren Die regendruppels heel zacht op mijn gelaat alsof iemand een speciaal sproeiseltje maakt. Ik hef mijn gezicht heel gretig naar omhoog stel het aan een weldadige massage bloot. Dankbaar wat zomaar gratis word gegeven ben ik ook blij met regen in mijn leven.
Ik zet de deur van mijn hart voor je open zo kan je ongeremd even binnenlopen Neem rustig de tijd ,niets moet alles mag Weet dat ik van jou alleen jezelf verwacht. Geen mooie, geveinsde, onechte woorden ze wekken gevoelens die vreselijk storen Liever 'n glimlach, een arm om mijn schouder die warmte brengt in plaats van dat koude. 't Gevoel van samenhorigheid ,verbondenheid Verstaan zonder woorden,stille tederheid
Ik weet nog hoe blij we als kinderen waren Als we plots hier of daar in een bloem een klein onoogelijk diertje ontwaarden rood met zwart,onnodig dat ik het noem.
We namen het zachtjes in onze hand deden ze dicht en schudde ermee Hielden ze tegen onze kinderwang een wens behoorde tot het ritueel
Dan heel voorzichtig en nieuwsgierig ontvouwden we de hand keken ernaar Op zoek naar een hele kleine gele stip Want dan werden de wensen waar.
Blij en gelukkig lieten we het diertje vrij soms wou het al eens koppig blijven dan bliezen we zacht over het rugje uit tot het z'n vleugeltjes mooi uitspreide.
Elk jaar kijk ik er vol verwachting naar uit. Dit jaar lag ze half Mei te blozen achter een ruit. Ik werd aangetrokken door haar kleur. en binnen overweldigd door haar geur. Ik moest en zou ze totaal bezitten. Niets kon aan haar kwaliteiten tippen. Heel geduldig stond ik te wachten. Het leek of ze steels naar me lachten. Eindelijk was de tijd aangekomen . Waar ik al zolang van zat te dromen. Ik nam haar zachtjes in mijn hand. Bekeek haar begerig aan elke kant. En ja ,bij de eerste voorzichtig hap. Overheerlijke smaak al dat sap. Trots zeg ik dan ze zijn de beste. Ze zijn uit Belgie Je mag ze testen.
Mijn zus was zes en wou 'n froe kwam dus naar mij en ze vroeg. Zou jij het durven aan 't knippen wagen dat moest ze aan mij maar 1 keer vragen.. Ik zette haar neer op de keukenstoel nam moeders schaar en kam ,ik had 'n doel. Ma en pa waren aan het werk in de hof ik begon met goesting aan mijn zusje kop. De haren mooi in een lijntje gekamd een deel naar voren ,zo had ik gepland en ,ja de schaar die werkte, ze gleed door de donkere haren ,ik zag weer beeld. Maar ,o ,het ging een beetje scheef dat kon toen niet ,dat was verkeerd. Ik vol geduld en heel gedreven zou zorgen dat fouten verdwenen. Maar..ondanks mijn wil die froe lag dwars oplaatste zat dat het haar wat krab. En met het verschijnen van mijn moeder zou zij mijn kleine zus voor erger behoeden Zij was wel boos en nam de schaar en reikte ermee naar mijn blonde haar. Maar voor ze het wist was ik gaan lopen dat was het einde van mijn kappersdromen
Ik had een hekel aan dat woord vol met negatieve klanken En telkens als ik het hoorde Kon ik er wel van janken.
Sneeuwwitje en assepoester beiden slachtoffer tegen wil en dank Ze konden naar genegenheid zoeken maar grepen er telkens weer langs.
Toen werd dat woord voor mij realiteit langgeleden en een beetje onverwacht. Ik was ineens vier kindertjes rijk aanschouwde hen als hemelse pracht.
Maar lange tongen ,kortzichtige mensen jaloers op die grote mooie genegenheid Die zouden het vertrouwen schenden . maakten veel dingen tot een moeilijkheid.
De jaren vergleden,kinderen werden groot de pijn om dat woord sleet mettertijd Wettelijk papieren ,ze werden mijn kroost Die mooie band kreeg niemand klein.
En dan leest ik zomaar uit het niets dat een wondermooi ,sterk bloempje In de bloemrijke taal van Nietse daar stiefmoederke word genoemd.
Laat dat nu warrempel het bloempje zijn dat mijn vader zo dikwijls tot leven bracht Zodat de negatieve klank verdwijnt Ik om die naam nu alleen nog glimlach
Wil je het nu eens even weten 'k heb vanmorgen een kusje gekregen . Niets bijzonders ,dat is waar maar de plek was wel een beetje raar. In de lift terwijl ze steeg dachten we met zijn beiden opeens Hier moeten we van profiteren niemand die ons dat nog moet leren Zonder woorden onverwacht hadden we plots hetzefde gedacht. Ik moet zeggen,'t was wel fijn Zo met z'n beidjes ongezien te zijn
Ik zet twee stoeltjes neer op het strand plant daartussen een parasol in het zand. Eentje voor jou, eentje voor mij. Kom vlug mijn liefste, zet je erbij.
Met zijn twee zitten wij daar te dromen over de tijd die er zit aan te komen. Dat gaat heel stil ,zonder woorden Bewust dat we voor altijd samenhoren.
De zon stuurt voluit haar warme stralen Een zeebriesje zit koelte toe te blazen. En wij genieten ,laten gebeuren Kijken en ruiken de zeelucht haar geuren.
Soms als het spreken moeilijk word de woorden schieten dan te kort Dan laat ik mijn gedachten gaan alles rond jou staat boven aan Ga ik stilletjes in de tuin slenteren ook nu weer doe ik niets dan denken Ik zie dat het een beetje beter gaat en dat je vaster op je voeten staat. Twijfels maken plaats voor hoop het besef dat ik er weer in geloof. Dat wij samen een stukje verder gaan Ik doe mijn best, jij ook, neem ik aan.
Ik had er zolang op gewacht op al die bescheiden pracht. Iedere dag ging ik even kijken of ze nog niet stonden te prijken 't Was te koud toen nog voor hen ofwel is dat ik er niets van ken Maar opeens kan niet missen zie ik witte bloempjes tussen het weelderige ,diepe groen . Dus pluk ik hier en daar 'n steeltje geef het boeketje met een zoen aan een heel lief meneertje
Ik was zowat de 12 jaar voorbij Plechtige communie een ver verleden Toch eiste men gewoon van mij met zachte dwang om deel te nemen.
In het mooie witte communiekleed aan het jaarlijkse processiegebeuren. Witte schoenen afgedankt wegens sleet ontbraken, dus ik ging aan 't zeuren.
Maar ja ,ze hadden geen ezeltje thuis dus geld sch......kwam niets van in huis. Dus zocht mijn vindingrijke ma iets uit. Blauwe turnsloffen goed tegen het vuil. werden al vlug herschapen in wit. Wit met heel vaag 'n neiging naar blauw mijn make zei geen mens die dat ziet. Ik had mijn twijfels ,het was niet wat ik wou.
Moeders hadden toen nog 't laatste woord, je kon het ermee doen ,al was je niet akkoord. De dag van procesie was veel te vlug daar. Mijn benen waren langer dan 't vorige jaar. en elke stap die ik voorwaars schreed, leek het of iedereen naar mijn sloffen keek.
Tot overdaad van mijn ijdele gedachten. Leek het of ze daarboven met me lachten. Opeens een bui ...water met hopen , het wit ging van mijn sloffen lopen. Een troost had ik ,hoe zou 'k vergeten. Met de zon waren ook de kijkers verdwenen.
Negenendertig jaar zijn voorbij gevlogen Mooie jaren vind ik diep in mijn hart Wij met ons tweeén ,je kan me geloven ik hou nog meer van jou als toen die dag Het is de titel van mijn lievelings lied Zo mooi gezongen door Reinhart May Er sluimert een stil ,ingetogen verdriet, omdat je zo moet lijden ,diep in mij. Ik kan alleen maar aan je zijde staan je vertellen hoe zielsgraag ik je zie. Hou moed ,ik wil toch zo heel graag met jou nog even verder ,als je blief
Dit was zo'n dagje mooi om te beleven. De zon daarboven stralend aan de hemel. In de tuin bloeien de bloemen om ter mooist De magnolia die zijn geuren uitstrooit. De tulpen hebben hun tijd reeds gehad verliezen hun blaadjes na 'n tijd van pracht. De rododendron staat op openspringen Ik wil wel graag een liedje zingen. Maar de buiten zitten mijn geburen en mijn stem heeft als eens kuren Dus laat ik het fluiten aan de vogeltjes over kijk hoe ze verdwijnen tussen het lover. Druk doende voor vrouw en kroost dat is een tafereeltje dat mij bekoort. Dan ben ik dankbaar voor wat mij werd gegeven Familie en vrienden, diepe waarde in mijn leven.
Als ik wandelend langs de straten ga. zie ik al eens een paardebloem staan. Denk ik ongewild aan mijn kindertijd. Dit is weer zoiets dat mij hart verblijd.
Want wie heeft nooit gedaan net als ik zo'n een mooi wit pluisje geplukt. Vol verwachting aan 't blazen geslaan houd hij van mij was de grote vraag.
Het was al eens mooi in richtig te sturen Dan blies je hard maar soms had het kuren Dus maar zachtjes ,je wou toch heel graag gerustgesteld worden op die prangende vraag.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
We hadden de gelegenheid om via Cyprus naar Egypte te gaan .De beleving om bij de piramide te staan was ongekend.Speciale sfeer hangt daar.Nooit gedacht als kind dat ik daar ooit zou staan.Minpuntje was de bewoners in de kapotgeschoten huizen aan de Suez.De armoede bracht een beetje een apart gevoel teweeg.
Onze pa met Geert op zijn 1ste communie.
Ma (links)en tante Jeanne bij hun communie.Mijn ma was boos want hun kleed was niet gestreken.Ze zaten beiden in het weeshuis haar moeder was gestorven toen ze 3 was.
Mijn grootvader langs moeders zijde.Stierf toen ze 16 was. Grappig item.Mijn man zijn grootouders hadden cafe in de naaste buurt van mijn grootvader.Hij had tandpijn .Mijn mans grootvader heeft toen die tand getrokken met een tang na heel veel verdoving van drank. Die konden toen nog niet weten dat ze ooit eens dezelfde achterkleinkinderen zouden hebben.Het leven maakt toch rare kronkels.
Omdat we na de geslaagde transplantatie graag iemand wilden danken ,trokken we in het voetspoor van mijn moeder naar Lourdes. Gavernie foto1,kaarskesprocessie foto2 ,wassenbeeld musseum foto 3 Ook dit liet een onvergetelijke indruk na.
Firenze ,de stad van de kunstenaarsminnaars,De Medécci het juwelenstraatje ,Ponte Vecchio en David..
De betoverende eilanden die me altijd zullen bijblijven als een uniek geheel.MALTA om zijn diepblauwe zee , zijn enig vervoer waar je op ieder moment kon rekenen,zijn vele historische gebouwen en bezienswaardighede ,het rare taaltje ,en de vriendelijke bewoners.
De gezellige oude engelse bus ,volgehangen met heilige beeldjes want Malta is zeer katoliek. Hagar Quin de 7000 jaar oude tempel ,ik voelde nog altijd een zeker stilte daar en de diepe betekenis van die plek voor de volkeren toen. St John katedraal een bezienswaardigheid op zich.Gelegen in de hoofdstad Valetta.
Victoria katedraal ,de koepel is geschilderd in een speciaal effect ,zodat hij de indruk geeft van rond te zijn .Terwijl hij eigelijk plat is. De Bleu Window op Gozo Victoria de hoofdstad van Gozo. En eindigen doe ik hier met een prachtige zonsondergang.
Ook Cyprus was een hele mooie ervaring.
De palmenboulevard in Limmasol.
Ortodox kerkje te Limmasol ,heel mooi door de vele prachtige ikonen.
Overdekte markt in Limmasol,dit was een standje van de visafdeling.
luikje toe
