Een moeder beste mensen is de spil van het gezin Ze is als eerste wakker en slaapt als laatste in En is ze eens afwezig,dan jammert heel de troep Want niemand kan haar missen,toch heeft ze geen beroep
Ze tovert met centjes,ze brengt de kinderen groot Droogt tranen en snuit neusjes,t'is net een duizendpoot Als iedereen griep heeft verpleegt ze heel de troep Loopt zelfs van koorts te bibberen,en toch heeft ze geen beroep
Maar ze is de troost der kleinen,en vaders grootste schat Het aanrecht is haar altaar de pan haar wierooksvat Ze is in het drukke leven,het rustpunt van haar troep Haar wapenspreuk is liefde,God zegent haar beroep
Wat gisteren zo dringend was,lijkt nu zo nutteloos Wat je vandaag doet ,is morgen misschien doelloos Van wat je morgen doet,krijg je later misshien spijt Want wat je nu hebt,raak je ooit wel eens kwijt Hecht niet te veel aan je bezit,voordat je er in versmacht
Hecht je meer aan je vrienden,knuffelen verteder ze zacht
En dat is wat ik nu ga doen. Aan allen die me mailden,,die in mijn gasten boek geschreven hebben,ook degenen die regelmatig komen kijken,zomaar ,zonder iets te laten weten en al degenen die er iets van opsteken,of een troostend woord vinden,Wel daar hecht ik belang aan ,en ik geef ze van deze zijde een hele dikke knuffel,ook U die dit nu leest liefs Luan xxx
Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen Dat niets of niemand ze meer ooit daaruit kan branden, Ook niet als satan ze straks als tarwe zift
Ik vraag U niet mijn kinderen elk verdriet te besparen Maar wees Gij wel hun troost Als ze eenzaam zijn ,en bang Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen
Het maakt niet uit wie je bent, Of wat iedereen van je denkt Het geeft niet wat of hoe je iets doet Maar vertrouwen op je zelf,dat is goed Geen leven met smart Maar leef van uit je hart Dan pas voel je de vonk Die zacht je hart raakt, En hoe gelukkig je daarmee een ander maakt Je creeert in je zelf Een soort van voldoening En geeft je een volwaardig Gevoel van innige tevredenheid
Klaasje, een boerenzoontje, komt beneden voor zijn ontbijt. Zijn moeder vraagt hem of hij zijn klusjes al heeft gedaan. "Nog niet", zegt Klaasje. "Dan krijg je nog geen ontbijt", zegt zijn moeder. Dus Klaasje is helemaal chagrijnig. Hij gaat de kippen voeren en geeft een kip een schop. Dan gaat hij de varkens voeren en
geeft een varken een schop. Dan gaat hij de koeien melken en geeft een koe een schop. Dan komt hij weer binnen. Zijn moeder geeft hem een kom droge havermout. "Waarom krijg ik nu geen eieren en spek? En waarom geen melk in mijn havermout?", vraagt Klaasje verontwaardigd. "Wel, ik zag je een kip schoppen, dus je krijgt geen eieren voor een week. En ik zag je een varken en een koe schoppen, dus krijg je ook geen spek en melk voor een week", zegt zijn moeder streng. Klaasje baalt nog meer. Dan komt zijn vader binnen, schopt de poes opzij en gaat zitten aan het ontbijt. Kijkt Klaasje lachend naar zijn moeder en zegt: "Vertel jij het hem of zal ik?"
De klokken vertrekken op Witte Donderdag naar Rome,en komen zondag morgen terug ondertussen worden de Perenaren verwend door de kleppers,ze komen om 8uur smorgens,12uur s'middags en 6 uur s'avonds rond al klepperend,om de klokken te vervangen,dit is een heel oude traditie waar wij als Perenaren wel van houden Hier enkele foto's
Vroeger, ja vroeger... dit is voor iedereen die voor 1980 geboren is. Als je na 1980 geboren bent, heeft dit niets met jou te maken. De kinderen van tegenwoordig worden in de watten gelegd. Ben jij als kind opgegroeid in de 50er, 60er of 70er jaren, dan is het, terugkijkend, onvoorstelbaar, dat je zo lang hebt kunnen overleven! Als kind zaten we in de auto zonder gordel en zonder airbags. Onze bedjes waren geschilderd in prachtige kleuren met verf vol met lood en cadmium. De medicijnflesjes uit de apotheek konden we gewoon open krijgen, net als overigens de fles met bleekmiddel. Deuren en ramen bedreigden continue onze vingertjes. Op de fiets hadden we nooit een helm op. We dronken water met de mond aan de kraan in plaats van uit een fles. We bouwden zeepkisten en kwamen er pas op de eerste rit, bergafwaarts achter, dat we geen rem hadden. Na enige ongelukken konden we daar prima mee omgaan. 's Morgens gingen we naar buiten om te spelen. We bleven de hele dag weg en moesten pas thuis zijn als de straatlantaarns aangingen. Niemand wist waar we waren en we Hadden geen mobiele telefoon mee. We sneden ons, braken onze botten en tanden en er werd niemand voor aangeklaagd. Het waren gewoon ongelukken en de enige die schuld had waren we zelf. Kan jij je nog zgn. "ongelukken" herinneren? We hadden vechtpartijen en sloegen elkaar een blauw oog. Daar moesten we mee leven. Volwassenen interesseerden zich daar niet voor. We aten koekjes, brood met dik boter, dronken Cola en werden evengoed niet te dik. We dronken met vrienden uit dezelfde fles en niemand ging daar dood van. We hadden geen: Playstation, Nintendo, X-box, Videogames, 64 TV-zenders, Videofilm,Surround-Sound, een eigen TV,computer en Internet-chatrooms. Wat wij hadden waren VRIENDEN. We gingen gewoon naar buiten en daar kwamen we elkaar tegen. We gingen naar hun huis en belden aan. Of we gingen soms gewoon naar binnen zonder aan te bellen. En dat zonder van te voren af te spreken en zonder dat onze ouders dat wisten. Niemand bracht ons en niemand haalde ons weer op... Hoe was het in godsnaam mogelijk? We bedachten zelf spelletjes met Stokken en tennisballen. We aten wurmen en die leefden niet voor altijd in onze magen verder. Met de stokken prikten we elkaar bijna nooit in de ogen. Met voetballen op straat mocht je alleen meedoen als je goed genoeg was. Als je niet goed genoeg was, moest je met teleurstellingen om leren gaan. Sommige kinderen waren niet zo goed op school als anderen. Ze haalden onvoldoendes en bleven zitten. Dat leidde niet tot emotionele ouderavonden of zelfs tot veranderde prestatienormen. Soms hadden onze daden consequenties. Dat was logisch en daar kon zich niemand voor verstoppen. Als iemand van ons iets verbodens had gedaan, was het normaal, dat de ouders je er niet uithaalden. In tegendeel, ze waren het met de politie eens! Stel je voor! Onze generatie heeft vele probleemoplossers en uitvinders, die bereid zijn risico's te nemen, voortgebracht. We hadden vrijheid, we verzaakten, we hadden succes en namen verantwoording. Met al die dingen konden we zeer goed omgaan. Bij die generatie hoor jij ook. Wees blij!
