Men kent het einde van zijn vinger,maar niet het einde van zijn leven
stromend water
ASTRID op de schuif-af
belevenissen
Wat kan het leven toch mooi zijn . VAN HARTE WELKOM OP HET BLOG VAN MAMALOU
02-02-2008
Nora loopt
Ons jongste kleinkind heeft eindelijk door dat zelfstandig lopen niet zo moeilijk is , ze heeft nu moekes vinger niet meer nodig om enkele stapjes te doen . In de tuin op de gazon daar stapt ze alsof ze 't al een hele tijd kan . Binnen in huis is ze heel voorzichtig , ze weet precies dat ze hier op de vloer niet vallen mag , want dat kan wel eens pijnlijk zijn .
Ons Nora is binnen enkele dagen 16 maanden op deze wereld , het is een schat ik zou ze voor geen geld van de wereld meer willen missen .
Ja , de winter heeft ook zijn schone dagen . Daar wij in de buurt wonen van 't Olens broek gaan we daar nogal eens wandelen . Zeker als de kinderen en/of de kleinkinderen hier zijn . Bekijk de foto's en zie hoe mooi het hier is .
De laatste dag van verleden jaar zijn mijne schat en Astrid en Ignace in 't Olens broek gaan wandelen terwijl ik bij ons slapende Nora bleef . Ze hebben het leuk gehad de klein mannen , in 't 't slijk lopen dat mag niet dikwijls .
Verleden week toen het nog iets warmer was als nu was ik met ons meisje naar 't speelpleintje van de wijk geweest . Het klimrek stond helemaal in 't water , 't leek een spiegel , ik heb de buggy met ons Nora naast het water gezet en een foto genomen .
Echt koud is 't misschien nog niet maar toch koud genoeg om ons poppeke binnen te houden . Ze is nu 14 maanden op deze wereld ons Nora en straks kan ze al zonder pamper , ze gaat op 't potje voor groot en klein . En kusjes die krijgen we de laatste dagen heel veel , niet alleen wij maar ook al de knuffels krijgen van haar vele natte zoentjes .
(Ik spreek in m'n gedachten nog dikwijls tegen onze va )Va we zijn vandaag begonnen met alles wat niet verkoopbaar is weg te doen uit jou huis . Ja we weten het , je hield van al die bazaar je deed nooit iets weg zelfs ons moe haar breiwol die stak nog in de kast . Een conteiner hebben we al vol gesmeten we moeten er nog een laten komen om alles in en rond het huis weg te krijgen . Ach va een mens beseft soms niet hoeveel er in zijn huis zit wat eigenlijk niet meer dient en van die dingen waar een ander niks mee kan doen . Zodra jou huis helemaal leeg is ga ik hier bij mij eens flink rommelen , want hier ten huize staan en liggen ook dingen die voor ons of iemand anders van geen nut meer zijn .
Gisteren samen met mijne schat gaan wandelen in 't Olens broek , hij met zijn katchou botten en ikke met m'n wandelbottinnen want ik wandel niet graag met laarzen . 't Is er schoon in alle seizoenen maar in de herfst en winter zeker als het veel regent zoals dit jaar nogal nat en slijkerig . Wij trekken ons daar niks van aan en beginnen aan onze wandeling , na een tijdje komen we aan 't eerste knuppelpaatje links en rechts water en 't ligt vol met iets roos is het bloesem ? of kikkerdril ?ik weet het niet . Mijne schat moet voor mij over het paadje lopen ik durf niet naar links of rechts te kijken ik kijk alleen maar naar zijn grijze haren ; plots blijft hij staan 'k doe het bijna in m'n broek van de schrik en roep ga verder en sta niet stil . Ikke blij als 'k terug slijk onder m'n bottinnen voel , hoogtevrees ikke ? neen bang van 't water . Maar het is prettig wandelen in 't Olens broek op 't volgende knuppelpaadje sta 'k zelf even stil om een foto te nemen , schoon toch ...
Af en toe is 't even uitkijken waar kan ik best lopen om niet door de plassen te moeten gaan en soms is 't droogste stukske maar een schoen breed . De wandeling is schoon we passeren enkele meren of zijn 't natuurlijke plassen 'k heb er een fotoke van genomen ...
Langs de kleine Neet lopen we richting einde wandeling mijn sokjes zijn nog altijd droog , mijne schat loopt voor mij ik zie hem plots met zijn halve bot tussen 't gras verdwijnen en die is helemaal nat als hij weer boven komt . Oei mijn bottinnen zijn wel waterdicht maar niet zo hoog de rest van de wandeling stap ik verder met één natte sok . Gelukkig gebeurde dit niet bij 't begin van de wandeling .
Avond en een beetje tijd om achter het klavier van de computer te kruipen , seffens ga 'k nog een beetje oefenen op 't keyboard want tegen vrijdag word er verwacht dat ik enkele nieuwe partituren in mijn vingers zitten heb . M'n dagen zijn weer goed gevuld om 8 uur is ons Noraatje al hier tot 18 uur meestal , morgen blijft ze ook voor de nacht bij ons . Zij slaapt hier zeer gerust we wonen in een stille buurt .
Deze week was niet gemakkelijk , maandag is vaders lichaam begraven . Wij (5 zussen en 1 broer) hebben die dag tot 20 uur samen alles besproken , gelukkig komen we goed overeen met wat en wanneer , hoe en hoeveel . dinsdag papieren en siskaart op ziekenkas binnen gedaan en ons Nora was bij ons woensdag niks speciaal gedaan of gebeurt alleen ikke veel tranen vergoten , ons Nora hielt mij op de been , onze va was toen juist een week overleden en mijne schat werdt die dag 59 jaar .
donderdag 't Kleintje heeft vandaag flink gegeten en goed geslapen , mijne was is gedaan en gestreken in de kast . Rond 19 uur is ons Inge haar kleintje komen halen en kon ik beginnen aan de voorbereiding van de receptie borrelhapjes die 'k vooraf kon maken zoals frikadelletjes met geraspte appel rollen en in wijn gaar koken , mascarpone mengen met fijn geraspte oude kaas en kleine blokjes salami beetje kruiden en tabasco en dat doen we morgen in ontpitte dadels , verse kaas mengen met beetje room en zeer fijn gehakte kruidenmengeling ( dat is mijn geheim) dit doen we morgen in uitgeholde kerstomaatjes en op toastjes 3 soorten broodrolletjes maken . 'k Ben bezig geweest tot bijna 23 uur en toen zakte ik letterlijk door mijn knieën (den afwas is blijven staan) vrijdag Na 't ontbijt den afwas gedaan daarna gaan winkelen , na de middag 10 liter tomatensoep gaan maken in de keuken van de zaal en appels in stukjes gesneden en gebakken of beter gezegt gekarramelliceert (zal wel fout geschreven zijn zeker maar ik heb geen goesting om alles eerst in word te tippen en dan over te plaatsen ) om 16u15 naar huis gekomen vlug iets gegeten en dan douchen sminken aankleden mijne schat zijn pelske nog uit zijne nek geschoren om 17u45 waren we terug in de zaal ikke doe zoals elk jaar en beleg de verschillende toastjes - één op een bord als voorbeeld dit jaar zijn en 9 verschillende omstreeks 18u30 komen mijn lieve helpers binnen en zij kiezen een plaatje bij 't bord waarvan ze zeker weten dat lukt mij wel om te maken (dit jaar was 't niet moeilijk 'k had het eenvoudig gehouden , denk ik toch) zodra de toasten allemaal belegd zijn en gegarniert beginnen we aan iets anders bv. perzik in gerookte hesp rollen of meloen in gerookte zalm de tomaatjes vullen met de gemengde verse kaar of dadels ontpitten en vullen met mascarponemengsel . Iets voor 20 uur staan alle hapjes mooi geschikt op de plateau's en na de toespraken en prijsuitreiking kunnen al de genodigden (120personen of iets meer) genieten van ons werk en geloof zeker dat 't lekker was want anders zouden ze voor de tweede keer niets meer nemen . . Na de receptie worden de digitale reeksen geschenen en daarna kon er er nog gezellig na- gepraat worden tussen pot en pint zoals mijne schat (de voorzitter zo zegde) We lagen om 01u30 in ons bed het was dus al zaterdag 't was bijna 10 uur toen we ontwaakten 11 uur eer we aan ons ontbijt begonnen , daarna moest ik nog stofzuigen stof van de meubels doen mijne was buitenhangen enz...
Om 15 uur was ons Els hier met Astrid en Ignace , Inge was hier met Nora om 16u30 we hebben dan een boterhammeke gegeten en zijn om 17 uur naar de zaal gereden foto's gaan bekijken en iets drinken want Ignace die kon niet vlug genoeg een bordje omhoog steken om de kelner van dienst te roepen .19 uur was ik terug thuis 'k heb mij achter de computer gezet en dit epistel is daar 't gevolg van .
Va we hebben jou lichaam vandaag begraven , van jou kunnen we nog geen afscheid nemen . Er is nog te veel wat moet gedaan worden en dat alles doet ons er aan denken dat jij zo een zorgzame vader was . In de kerk heeft pater Wies al jou schone kanten opgenoemd , Peter Mariska en Maarten hebben jou ook toegesproken Va je zult het vast en zeker schoon gevonden hebben maar waar gaan we nu 't paasfeest vieren Va ? Die grote tuin van jou was zo geschikt maar ja jij hebt nu je rust gevonden , we zoeken wel een oplossing .
Vader je hebt je doel bereikt maar weet je 't doet pijn , ik heb veel te veel tranen ze moeten m'n ogen verlaten . 'k Zie je opgebaard liggen als ik even m'n ogen sluit , je ziet er tevreden uit eindelijk zul je gedacht hebben gisteren bij je laatste zucht . Nu ben je terug bij je lieve vrouw ons moeke , o die tranen zijn weer daar Va rust jij nu maar je laat ons dan wel achter maar wij redden het wel .
Deze morgen als 'k binnenkwam in 't bejaardenhuis stond er in de gang een kaars te branden voor het portret van een lieve dame . Haar ziekte maakte dat ze soms moeilijk was en de laatste dagen of waren het weken at ze niet meer en drinken deed ze als een muisje dat geen dorst had . Ik heb wel honderd keer naar haar plaats aan 't tafel gekeken terwijl ik de andere bewoners hun ontbijt verzorgde en 'k zag niet haar maar m'n vader die waarschijnlijk op dat zelfde moment , maar dan in zijn tehuis voor zijn boterhammetje zat en niet één beet naar binnen stak .
We zijn even bij vader geweest in 't rusthuis we zien hem elke dag een beetje meer van ons verdwijnen . Terwijl we hem met twee vasthadden om van de zetel in de rolwagen te zetten zakte hij door zijn knieën , ik denk niet dat hij nog 50 kg weegt want met ons twee konden we voorkomen dat hij helemaal op de grond zakte . De verpleegster stond bijna onmiddelijk bij ons ze wou zijn pols meten maar voelde helemaal niets en vader reageerde ook op niets hij was helemaal weg . Het gebeurt meer en meer volgens de verpleegsters dat vader geen polsslag heeft en helemaal weg is . Het duurde even voor hij weer tot bewustzijn kwam met de rolwagen zijn we dan in zijn kamer gegaan , ik legde mijn hand in de zijne en hij zei dat ik kou pollekes had nu wist ik dat hij weer helemaal bij de levenden behoorde . Als hij maar terug begon met iets te eten want vandaag had hij nog niets gegeten en drinken doet hij minder dan een muisje . Zou het kunnen dat hij niet meer kan eten ? hij kan niets onthouden , kan zichzelf niet meer kleden of verzorgen . Het is erg we kunnen hem niet helpen 't is hij wel die moet kouwen en slikken ... wil hij niet meer of kan hij het niet meer ?
De herfstvakantie is weer voorbij , de drukte hier in huis heeft net niet te lang geduurt alles is vredig verlopen . Gisteren was Nora bij haar mama en met Astrid en Ignace zijn we naar de Putten in Kasterlee gereden 't Tofste speelplein overdekt in de omtrek en terwijl de kinderen spelen kunnen wij eens rustig praten . Na 't spelen een ijsje en dan terug naar ons thuis . Om 20uur zijn onze twee kapoenen netjes bij hun ouders afgezet en daarna hebben wij even ons huisje voor ons alleen .Onze dochter moest vandaag werken het bedrijf waar ze werkt maakt nooit een brug . Vandaag was Nora bij ons , ze zit even in een periode dat ze niet wil eten enkele lepeltjes en dan duwt ze 't met haar tong terug naar buiten drinken doet ze genoeg . Ik maak mij niet ongerust ook de twee vorige hadden zo van die tijden dat je er geen hap inkreeg , het gaat wel weer terug over en dan eet ze weer heel haar bordje leeg .Ons vader is vandaag ontslagen uit 't ziekenhuis en is nu terug in 't tehuis .
Ons Nora is volledig hersteld van haar longontsteking , vandaag naar 't speelpleintje gewandeld . Van ver zag ze de draaimolen staan direct ging haar wijsvingertje met gestrekte arm in die richting , het bankje droog wrijven kan niet vlug genoeg . Dan komt er juist voor haar neusje een lieveheerbeestje zitten en daar heb ik een foto van gemaakt .
Vader hersteld langzaam , gisteren was hij goed aanspreekbaar en wakker . Hij luisterde naar mijn verhaal en stelde zelfs een vraag , amaai was ik blij zeg want het betekende dat hij echt had verstaan wat ik vertelde en er over nadacht . Hij ziet er ook al veel beter uit dan in 't begin van de week , hij kan nu ook al enkele uurtjes in de zetel zitten en samen met de kinesist doet hij enkele stapjes . Als alles goed is en als hij voldoende eet zal hij in de loop van volgende week terug naar het tehuis mogen van de dokter .
Ons vader verblijft alweer een paar dagen in 't ziekenhuis , hij was in 't tehuis door zijn benen gezakt . Ze hebben dan een ziekenwagen laten komen maar de ambulanciers belden nadat ze zijn hartslag hadden gemeten direct de Mug . Zij konden of mochten hem niet vervoeren want zijn hartslag was veel te laag . De dokter heeft hem na behandeling dan toch overgedragen aan de ambulanciers en zo is hij dus in 't ziekenhuis gekomen . Hij eet niet hij drinkt niet of toch ? maar dan veel te weinig 1/4van een klein boterhammeke en een slokje thee deze morgen , deze middag een muizenkorreltje vlees en en klein kommetje pudding en een slokje water . Hij praat bijna niet en hij kende mij vandaag niet als ik binnenkwam ('k zou kunnen wenen hebben ) Va ik ben het Louke uw oudste dochter je kent mij toch wel je weet zelfs wanneer ik geboren ben . Ik zie hem denken ... 14 augustus 52 zegt hij dan , daarna sluit hij terug zijn ogen . Ik blijf maar babbelen ... 't is zo licht hier zegt hij dan 't is nacht en 't is zo licht , neen va de middag is juist voorbij we zijn juist in de namiddag 't is half twee . Zijn ogen vallen alweer dicht . Na een half uurtje verlaat ik zijn kamer 'k wil niet huilen als hij 't ziet , mijn tranen prikken achter m'n ogen .Maar vader is 80 en wil niks liever dan voorgoed zijn ogen sluiten ...maar zo gemakkelijk is dat allemaal niet .
Ik ben louke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam mamalou.
Ik ben een vrouw en woon in Olen (België) en mijn beroep is huisvrouw en dit wil zeggen dat ik verantwoordelijk ben voor alles wat hier ten huize fout gaat .
Ik ben geboren op 14/08/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gewoon bezig zijn .
Vroeger was ik kokkin en zorgde ik voor mijn bejaarde vader .Nu werk ik in een bejaardenhuis 3 dagen per week zorg ik dat onze senioren kunnen ontbijten . Ik bespeel terug de accordeon met veel plezier en blaas regelmatig mooie tonen op mén klarinet
Ons Nora is binnen enkele dagen 16 maanden op deze wereld , het is een schat ik zou ze voor geen geld van de wereld meer willen missen .
Verleden week toen het nog iets warmer was als nu was ik met ons meisje naar 't speelpleintje van de wijk geweest . Het klimrek stond helemaal in 't water , 't leek een spiegel , ik heb de buggy met ons Nora naast het water gezet en een foto genomen .
Vader je hebt je doel bereikt maar weet je 't doet pijn , ik heb veel te veel tranen ze moeten m'n ogen verlaten . 'k Zie je opgebaard liggen als ik even m'n ogen sluit , je ziet er tevreden uit eindelijk zul je gedacht hebben gisteren bij je laatste zucht . Nu ben je terug bij je lieve vrouw ons moeke , o die tranen zijn weer daar Va rust jij nu maar je laat ons dan wel achter maar wij redden het wel .
Deze morgen als 'k binnenkwam in 't bejaardenhuis stond er in de gang een kaars te branden voor het portret van een lieve dame . Haar ziekte maakte dat ze soms moeilijk was en de laatste dagen of waren het weken at ze niet meer en drinken deed ze als een muisje dat geen dorst had . Ik heb wel honderd keer naar haar plaats aan 't tafel gekeken terwijl ik de andere bewoners hun ontbijt verzorgde en 'k zag niet haar maar m'n vader die waarschijnlijk op dat zelfde moment , maar dan in zijn tehuis voor zijn boterhammetje zat en niet één beet naar binnen stak .
We zijn even bij vader geweest in 't rusthuis we zien hem elke dag een beetje meer van ons verdwijnen . Terwijl we hem met twee vasthadden om van de zetel in de rolwagen te zetten zakte hij door zijn knieën , ik denk niet dat hij nog 50 kg weegt want met ons twee konden we voorkomen dat hij helemaal op de grond zakte . De verpleegster stond bijna onmiddelijk bij ons ze wou zijn pols meten maar voelde helemaal niets en vader reageerde ook op niets hij was helemaal weg . Het gebeurt meer en meer volgens de verpleegsters dat vader geen polsslag heeft en helemaal weg is . Het duurde even voor hij weer tot bewustzijn kwam met de rolwagen zijn we dan in zijn kamer gegaan , ik legde mijn hand in de zijne en hij zei dat ik kou pollekes had nu wist ik dat hij weer helemaal bij de levenden behoorde . Als hij maar terug begon met iets te eten want vandaag had hij nog niets gegeten en drinken doet hij minder dan een muisje . Zou het kunnen dat hij niet meer kan eten ? hij kan niets onthouden , kan zichzelf niet meer kleden of verzorgen . Het is erg we kunnen hem niet helpen 't is hij wel die moet kouwen en slikken ... wil hij niet meer of kan hij het niet meer ?
De herfstvakantie is weer voorbij , de drukte hier in huis heeft net niet te lang geduurt alles is vredig verlopen . Gisteren was Nora bij haar mama en met Astrid en Ignace zijn we naar de Putten in Kasterlee gereden 't Tofste speelplein overdekt in de omtrek en terwijl de kinderen spelen kunnen wij eens rustig praten . Na 't spelen een ijsje en dan terug naar ons thuis . Om 20uur zijn onze twee kapoenen netjes bij hun ouders afgezet en daarna hebben wij even ons huisje voor ons alleen .Onze dochter moest vandaag werken het bedrijf waar ze werkt maakt nooit een brug . Vandaag was Nora bij ons , ze zit even in een periode dat ze niet wil eten enkele lepeltjes en dan duwt ze 't met haar tong terug naar buiten drinken doet ze genoeg . Ik maak mij niet ongerust ook de twee vorige hadden zo van die tijden dat je er geen hap inkreeg , het gaat wel weer terug over en dan eet ze weer heel haar bordje leeg .Ons vader is vandaag ontslagen uit 't ziekenhuis en is nu terug in 't tehuis .
Ons Nora is volledig hersteld van haar longontsteking , vandaag naar 't speelpleintje gewandeld . Van ver zag ze de draaimolen staan direct ging haar wijsvingertje met gestrekte arm in die richting , het bankje droog wrijven kan niet vlug genoeg . Dan komt er juist voor haar neusje een lieveheerbeestje zitten en daar heb ik een foto van gemaakt .
Vader hersteld langzaam , gisteren was hij goed aanspreekbaar en wakker . Hij luisterde naar mijn verhaal en stelde zelfs een vraag , amaai was ik blij zeg want het betekende dat hij echt had verstaan wat ik vertelde en er over nadacht . Hij ziet er ook al veel beter uit dan in 't begin van de week , hij kan nu ook al enkele uurtjes in de zetel zitten en samen met de kinesist doet hij enkele stapjes . Als alles goed is en als hij voldoende eet zal hij in de loop van volgende week terug naar het tehuis mogen van de dokter .
Ons vader verblijft alweer een paar dagen in 't ziekenhuis , hij was in 't tehuis door zijn benen gezakt . Ze hebben dan een ziekenwagen laten komen maar de ambulanciers belden nadat ze zijn hartslag hadden gemeten direct de Mug . Zij konden of mochten hem niet vervoeren want zijn hartslag was veel te laag . De dokter heeft hem na behandeling dan toch overgedragen aan de ambulanciers en zo is hij dus in 't ziekenhuis gekomen . Hij eet niet hij drinkt niet of toch ? maar dan veel te weinig 1/4van een klein boterhammeke en een slokje thee deze morgen , deze middag een muizenkorreltje vlees en en klein kommetje pudding en een slokje water . Hij praat bijna niet en hij kende mij vandaag niet als ik binnenkwam ('k zou kunnen wenen hebben ) Va ik ben het Louke uw oudste dochter je kent mij toch wel je weet zelfs wanneer ik geboren ben . Ik zie hem denken ... 14 augustus 52 zegt hij dan , daarna sluit hij terug zijn ogen . Ik blijf maar babbelen ... 't is zo licht hier zegt hij dan 't is nacht en 't is zo licht , neen va de middag is juist voorbij we zijn juist in de namiddag 't is half twee . Zijn ogen vallen alweer dicht . Na een half uurtje verlaat ik zijn kamer 'k wil niet huilen als hij 't ziet , mijn tranen prikken achter m'n ogen .Maar vader is 80 en wil niks liever dan voorgoed zijn ogen sluiten ...maar zo gemakkelijk is dat allemaal niet .
Ik ben louke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam mamalou.
