Een meisje van een jaar of drie, dat was een echte poppemie. Met haar pop zat ze te dromen, zou er nog een zusje komen.
Stilaan ging een jaar voorbij, plots hoorde zij een stil geschrei. Waar ze lang op zat te wachten, kwam dat zusje in gedachten.
Zacht deed ze haar oogjes toe, want ze was nog heel erg moe. Met een blosje op haar wangen en een glimlach vol verlangen.
's Morgens vroeg bij het ontwaken, kroop ze vlug vanonder het laken. Stilletjes ging ze naar beneden en toen werd ze heel tevreden.
Moeder deed een stille wenk, voor haar kwam dan het geschenk. In moekes armen lag geborgen, haar zusje met de beste zorgen.
Mooie jaren zijn verstreken, zusje is toen uitgeweken. Wil ik haar nu gaan bezoeken, moet ik eerst een vliegreis boeken.
©Lucienne Minnaertxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|