Lawaai in mijn straatje

Met verbijstering hoorde ik het nieuws op de TV aan dat een rechter in West Vlaanderen een vonnis heeft uitgesproken tegen spelende kinderen.

Wie mijn blog gevolgd heeft weet dat ik uit een tijd stam dat de kinderen in de zomer of dat het enigszins weer was buiten op de straat ravotten en dat het niet stil gebeurden kunt u wel raden.

De ouders zaten gewoon mee buiten en terwijl zij het “wereldnieuws” bespraken speelden wij ons spel. Niemand die er aanstoot aan had en wij beleefden een (h)eerlijke jeugd.

Wat is er dan veranderd in de samenleving, dat de mensen stilte eisen?

Hebben ze zelf zo geen jeugd gehad of stammen ze allemaal af van wijken waar geen kinderen waren?

Wat mij het meest ontgoocheld heeft in deze zaak , is het feit dat er een rechter te vinden is die zo een vonnis uitspreekt in plaats van de eisers terecht te wijzen.

Laat de kinderen spelen en als de mensen iets aan hun oude dag willen hebben gaat er dan gezellig tussen zitten en vertel de kinderen verhaaltjes, misschien krijgt het leven dan een andere wending