Met de kwikstraat wordt bedoeld de Voorzorgstraat. De naam heeft de straat gekregen van de Turnhoutse mensen omdat er vroeger grote huishoudens woonden.
Van het jaar 1945 zijn er in de straat zeker 10 kinderen geboren meestal jongens, de oorlogsboem. Neemt de jongens van 1944 en het jaar 1946 er bij en onze straatbende was goed voor een 16 tal jonge snaken. In het begin van de jaren 50 waren we allemaal rond de 10 jaar jong en zochten we elkaar op om onze vrije uren samen op straat door te brengen. De straat bood ons telkens andere vormen van pret aan, volgens de seizoenen waren het spelmomenten in een andere vorm. Van knikkeren, kogelen, buskesstap, voetballen, straatspelen tot een heuse Vlaamse kermis. Meestal eindigde ons spel doordat de duisternis het verder spelen beletten of dat de moeders het laat genoeg vonden en de bende binnen riepen. In de zomer trokken we erop uit, meestal naar de ringelaan, die was toen nog niet verhard en bestond uit een zandvlakte. In het noorden van Turnhout waar ons straat territorium zich uitstrekten waren er twee,door snede door de Meergooren. Te weten het stuk van de Oosthovensesteenweg tot de Meergooren, door ons genoemd de berg en het stuk van de Meergoren naar de vaart in onze kindermond de vlakte. Deze beide waren een ideaal speelterrein voor een straatbende. In de begroeide bermen kon men zich verstoppen. De geur van Canadese kers komt me nog steeds voor als een herinnering aan die tijd. We bouwde er forten die dan verdedigd moesten worden. De ringelaan was ons terrein en soms moesten we dat gebied verdedigen tegen andere straatgroepen die steeds het onderspit moesten delven. Ik noem hier de mannen van de Weesgegroet.
Op de berg speelden we de ronde van Frankrijk. Dat gebeurde door een groef te graven van de top van de hoogte naar de laagte en dit met tunnels in begrepen. Met water werd de piste uitgediept en klaar was onze Ronde van Frankrijk. Iedereen nam enkele knikkers van een ander kleur en deze werden boven op de piste samen gebracht aan de start, een plankje dat ze tegen hield werd weg getrokken en daar gingen de knikkers de berg af sommige bleven onderweg stekken of werden door hun vaart uit de piste geworpen. De eerste die aan de aankomst aan kwam was uit ter aard de winnaar, en uitgeroepen als het bieke. De piste werd verbeterd door in de bochten de wanden te verhogen zodat de knikkers mooi in de piste bleven.
Waar de bendeleden nu uithangen weet ik niet . Na onze kindertijd heeft ieder een andere bezigheid gekozen . De leider kom ik soms nog wel eens tegen hij rijd nu met een kar en paard de natuur in, als hobby natuurlijk.
Mijn kindertijd heeft hoogtes en laagtes gehad maar die momenten zijn een schone herinnering.
