De parochie van het Goddelijk Kind beschikt over een grote en kleine parochiezaal, nu zijn deze omgetoverd tot een parochiecentrum. Een dikke proficiat voor de mensen die er aan gewerkt hebben. Het mag gezien worden.

De kleine parochiezaal werd vroeger gebruikt onder anderen om filmvertoningen voor de parochiale jeugd te brengen. Op donderdagnamiddag zat het zaaltje dan ook tot de nok gevuld met kinderen die met rode kopjes keken naar het machtig toestel dat een filmprojector toen toch wel was. Vooral de spoelen waren indrukwekkend. Als ze gemonteerd werden gaf het een kenmerkend geluid van plastiek dat langs en door radertjes loopt. Eindelijk kon het aftellen beginnen want op de filmdoek verschenen eerst cijfers en die werden door ons mee afgeteld. Op de filmdoek verscheen er wel eens een schaduw van een kinderhoofd en die werd door al de kindermonden aangemaand van te gaan zitten

De filmen in de jaren vijftig handelden over de riddertijd, cowboys en indianen, den dikke en den dunne en avonturenfilms die zich meestal afspeelden in het donkere Afrika. De filmsterren waren in onze ogen echte helden.

Een korte pauze werd gehouden want die was nodig om een nieuw spoel te plaatsen, het plaatsen volgden wij met grote ogen om niets van de techniek te missen en met ongeduld om snel het vervolg van de film te kunnen bekijken.

Na de film speelden we de film nogmaals na bij het naar huis gaan. De indianen schoten we met bosjes van hun paarden en de slechte ridder maaiden we neer met ons zwaard.

Thuis werden we tot rust gebracht en moesten we de film navertellen. Soms waren we zo vol van een film dat we bij het slapen gaan er nog mee bezig waren en in onze dromen bleven ze dan verder duren.

Bedankt Marcel Segers voor de vele uren van film plezier dat je de jeugd van het Goddelijk Kindje toen gegeven hebt.