Ik ben Marleen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam snikylou.
Ik ben een vrouw en woon in Zele (Belgie) en mijn beroep is Gepensioneerd bediende.
Ik ben geboren op 18/06/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: alles wat met woorden te maken heeft..
Ik ben gehandicapt van bij de geboorte. Ik liep school in Brussel en later ben ik er gaan werken tot 1989.
Ik ben gehuwd met Eric in 1976 - wij hebben 3 kinderen, 2 jongens, Christophe en Dominique en een meisje Ann.
10 vuistregels voor hondenbaasjes
1 Laat kinderen en honden nooit alleen samen. 2 Je hond slaan, is fout. 3 Honden zijn gewoontedieren, ze kunnen hun leven lang brokken eten. 4 Dagelijks tanden poetsen met een vinger borstel is een must. 5 Ontworm een volwassen hond 3 tot 4 keer per jaar. 6 Een anti-blafband is dierenmishandeling. 7 Verdoof een teek niet als je hem wil verwijderen 8 Een hond mag kattenvoeding eten 9 Is je hond bang tijdens vuurwerk, negeer hem dan. 10 Laat je hond nooit sneeuw eten.
Het Leven
De mooiste plant die er bestaat is het leven van een mens dat komt en gaat Eerst moet hij groeien dan moet hij bloeien Zo wordt men geplukt net als een vrucht Er wordt in gebeten smakelijk om te eten De moeite waard om de beleven zo is nu eenmaal een 's mensen leven
03-06-2006
Het uurwerk
Hij trok het schuifje open het knaapje stond aan zijne zij en zag het uurwerk liggen: Ach grootvader geef het mij ?
Ik zal 't u wel eens geven toekomend jaar misschien als je welleert en braaf zijt We zullen zien!
Toekomend jaar kunt gij al lang dood zijn sprak de knaap
Och: dacht de oude het is misschien wel waar en hij nam het uurwerk en lei het in de kleine handjes neer.
Reacties op bericht (3)
10-10-2010
Het Geschenk
Heel gelukkig dit gedichtje terug te vinden. Noch mijn man en zeker ook mijn kinderen kenden het niet. Maar ik denk er soms wel eens aan voornamelijk in minder prettige omstandigheden. Bedankt dat ik dit mocht terugvinden.
10-10-2010, 11:11 geschreven door Myriam Steketee
10-07-2009
HET GESCHENK
Het volledige gedicht is als volgt:
Het Geschenk uit: Gedichten 1870
I
Hij trok het schuifken open,
Het knaapje stond aan zijn zij
En zag het uurwerk liggen:
'Och, Grootvader, geef het mij!'
- 'Ik zal 't u wel eens geven,
Toekomende jaar misschien,
Als gij wel leert en braaf zijt,'
Zeî de oude, - 'wij zullen zien.'
'Toekomend jaar!', zei 't knaapje,
'O, Grootvader, maar dan zoudt
Ge lang reeds kunnen dood zijn;
Ge zijt zoo ziek en zoo oud!'
En de oude stond te peinzen,
Hij dacht: 'het is wel waar!'
En zijn lange vingeren streelden
Des knaapjes krullend haar.
Hij nam het zilvren uurwerk,
En de zware keten er bij,
En leî ze in de gretige handjes:
''t Komt nog van uw vader,' sprak hij.
II
Daar was een grafje gedolven;
De scholieren stonden er rond,
En een oude man boog met moeite
Nog eene knie naar de grond.
Het koele morgenwindje
Speelde om zijne haren zacht;
Het gele kistje zonk neder;
Arm knaapje, wie had dat gedacht!
Hij keerde terug naar zijn woning,
De oude vader, en weende zoo zeer,
En lei het zilveren uurwerk
In 't oude schuifken weêr.
Rosalie Loveling
10-07-2009, 11:42 geschreven door H.Swaan
16-03-2007
HIJ TROK HET SCHUIFJE OPEN
Dit gedicht eindigt bij u met "en hij nam het uurwerk en lei het in de kleine handjes neer." maar het gaat nog verder: het knaapje sterft, wordt begraven en de grootvader legt het uurwerk terug in de schuif.
