Ik ben Marleen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam snikylou.
Ik ben een vrouw en woon in Zele (Belgie) en mijn beroep is Gepensioneerd bediende.
Ik ben geboren op 18/06/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: alles wat met woorden te maken heeft..
Ik ben gehandicapt van bij de geboorte. Ik liep school in Brussel en later ben ik er gaan werken tot 1989.
Ik ben gehuwd met Eric in 1976 - wij hebben 3 kinderen, 2 jongens, Christophe en Dominique en een meisje Ann.
10 vuistregels voor hondenbaasjes
1 Laat kinderen en honden nooit alleen samen. 2 Je hond slaan, is fout. 3 Honden zijn gewoontedieren, ze kunnen hun leven lang brokken eten. 4 Dagelijks tanden poetsen met een vinger borstel is een must. 5 Ontworm een volwassen hond 3 tot 4 keer per jaar. 6 Een anti-blafband is dierenmishandeling. 7 Verdoof een teek niet als je hem wil verwijderen 8 Een hond mag kattenvoeding eten 9 Is je hond bang tijdens vuurwerk, negeer hem dan. 10 Laat je hond nooit sneeuw eten.
Het Leven
De mooiste plant die er bestaat is het leven van een mens dat komt en gaat Eerst moet hij groeien dan moet hij bloeien Zo wordt men geplukt net als een vrucht Er wordt in gebeten smakelijk om te eten De moeite waard om de beleven zo is nu eenmaal een 's mensen leven
15-06-2006
Van Duimke
Duimke was een liefhebber van koeken. Eens vroeg hij aan zijn moeder om er enige te bakken. -Dat is allemaal goed, zei de vrouw, maar, braafste ventje, ik heb noch meel, noch hout. -Ik zal voor ales zorgen, zei Duimke. Duimke trok naar de mulder. -Mulder, vroeg hij, hebt gij niet wat meel ? -Pak zoveel als gij dragen kunt, zei de mulder. Duimke kroop onder een meelzak en liep er mee naar huis. Nu nog hout. Hij ging naar de houthakker. -Houthakker, vroeg hij, hebt ge niet wat hout ? -Pak zoveel als gij dragen kunt, zei de houthakker. Duimke kroop onder de houtmijt en liep er mee naar huis. Nu hadden zij meel en hout in overvloed. Moeder begon te bakken en Duimke at zijn buikje vol. Duimke had zijn buikje vol koeken gegeten. -Ga nu naar 't veld, zei moeder, en neem enige koeken mee voor vader. Duimke ging op weg. Hij nkwam aan en beek waar hij niet over kon. Gelukkig, daar zwommen eenden in: Duimke wierp hun een stukje koek toe, en zij namen hem aanstonds op hun rug en zwommen naar de overkant. Maar in 't midden van 't water gekomen, lieten zij Duike vallen. Ons manneken was rap: hij wierp hun een tweede stukje koek toe, de eenden namen hem weer op en brachtan hem naar de overkant. Duimke, gans nat, legde zich te drogen in het gras en viel in slaap. Ja maar, een van de koeien die daar in de omgeving aan 't grazen waren, kwam af en slikte, met een beet gras, ons Duimke binnen. 's avonds kwam dekoe thuis en werd in de stal geleid om gemolken te worden. De meid bego te melken, maar wat hoorde zij daar ... 't was of de koe inwendig sprak. Gedurig klonk het: Ik zit hier zo warm in 't koetje zijn darm.
De pachter en al de knechten werden geroepen en allen hoorden bescheidenlijk: Ik zit hier zo warm in 't koetje zijn darm
Het kon niet anders of de koe was betoverd: zij moest geslacht worden. Toen de beenhouwer de koe openkapte, kwam Duimke er al lachend uitgekropen en haaste zich naar huis bij zijn moeder die al lang naar hem gezocht had.
