Welkom! Op deze blog staat mijn verzameling teksten. Kopiëren mag, maar vermeld dan aub mijn naam. Meermin volstaat. Dank je.
Nieuwe lezer? Meermin in het kort: - vrouw - geboren 1953 - provincie Luik (B) - germaniste - gepensioneerd - zoon (heeft katers Mike en Grisou geadopteerd) - poezen Moira en Molly - eenhandig na trombose - met nadruk op handig - intelligent - lachebek - gezonde levenshonger
Fotoalbums:
Na het downloaden van het album kan je op de 'fotolijst' klikken in de linkerbenedenhoek. om de foto's op eigen tempo en in willekeurige volgorde te bekijken.
de eend waggelt langs de vijverrand met achter haar vijf jongen waarvan er eentje in het water kwakkelt het gladde kruinenvlak breekt en rimpelt zichtbaar nu twee grote vissen met vinnen als sluiers
de donkere den heeft lichtgroene puntjes hij lijkt zowaar verjongd al is zijn stam misvormd na jaren een vogel zingt tussen zijn naalden
aarde wordt hemel want harmonie ligt in mijzelf als ik elk gevoel aanvaarden kan het als wezenlijk ervaar
dus ja, ik mag verlangen verdrietig zijn soms of kwaad en onvoldaan ook dat is deel van mij dan adem ik toch leven zoals de vele mugjes die dansen in de zon
en wat als realiteit verdwijnt in een wereld van denken? mijn gedachten zijn immers overal op elke plaats, in elke tijd mijn geest zwerft doorheen eeuwen naar de plek die ik verkies praat met mensen die er (nog) (niet) (meer) zijn
er is geen lineaire opeenvolging van seconden maar een perfect ronde cirkel waarvan elk punt naar het midden reikt alleen een klein kind gelooft dat niet bestaat wat het niet met eigen ogen ziet daarin zijn afwezigheid en dood aan elkaar gelijk de geest overwint beide de ziel is bereid
ik heb een nieuw riet genomen mijn sax op haar tonen afgestemd sluit mij op binnen de klanken en adem vrijheid speel in de oase van mijn denken omringd door hoge duinen en zandwoestijn drink dit zoete water duik onder in haar rimpeling laat mij door haar strelen als ik door haar koelte glij
zonder haar zou er slechts dorheid zijn ik heb mijn levensbron gevonden in deze dansende juichende fontein en met haar de verborgen plek waar ik mijzelf mag zijn
stille schimmen schuiven voorbij zonder aandacht voor mekaar of voor mij daar is mijn baken naar veilige haven terwijl ik door donkere straten rij: hoog in de heldere hemel staat de volle maan
is mijn auto geen schip op de golven van een oceaan?
ons leven een reis een perpetuum mobile de beweging van het ontdekken het verwerven van inzichten en na de zwarte ruimte de onzekerheid van een nieuwe planeet een nieuw aspect op de weg
de tijd geeft helderheid iedere dag onthult iets meer de kern is aangeraakt de edele steen van energie de gouden pit van het verbond
sluipend door het lege huis verzamel ik kleren gris een jurk weg van de tafel de panty die onder de zetel ligt het slipje van de stoel de bh van een leuning
als een dief verzamel ik momenten kijk terug, niet vooruit zie naakt woord
de lach om de klucht die leven heet de grijns om de komedie die leven is en zo er ooit een wens bestond die is niet meer illusies? weggeveegd zij zijn dood ik leef er zijn nog dromen en de verwondering
in een schijnbaar slapende vulkaan woedt het vuur van binnen wie ooit in voelen werd gekwetst is bang opnieuw gewond te raken dat kan alleen liefde genezen heel veel liefde en heel veel geduld
how could a man's mind possibly compete with a woman's strength? for she has the spirit and the body as well as the heart, the soul, the feelings and this huge, enormous inner space where he always got and gets lost and always will
