Welkom! Op deze blog staat mijn verzameling teksten. Kopiëren mag, maar vermeld dan aub mijn naam. Meermin volstaat. Dank je.
Nieuwe lezer? Meermin in het kort: - vrouw - geboren 1953 - provincie Luik (B) - germaniste - gepensioneerd - zoon (heeft katers Mike en Grisou geadopteerd) - poezen Moira en Molly - eenhandig na trombose - met nadruk op handig - intelligent - lachebek - gezonde levenshonger
Fotoalbums:
Na het downloaden van het album kan je op de 'fotolijst' klikken in de linkerbenedenhoek. om de foto's op eigen tempo en in willekeurige volgorde te bekijken.
met onder die melkwitte, opalen lucht het donkere water reeds het huis aan de horizon nog schrale hei, een vermoeden slechts van kleur geen ster, geen maan, geen wind slechts stilte en het zoeven der banden
en hoog in de hemel dat breekbaar roze op weg naar mogelijkheden naar zou kunnen naar IS
een glimlach heya twee kussende beertjes een warme knuffel uren aan de telefoon een goedmoedige plagerij een grinnikende hond paté met korstjes drie kussens op de grond een doorweekte handdoek gevend en gevend soms vragend, nooit eisend uitgesteld weerzien ziek en moe slapen ontbijt na de middag en praten, praten, praten ...
Vanmorgen hoorde ik voor het eerst sinds lang Een vogel zijn kwieke getjilp utbrengen. Zo wonderlijk licht klinkt zijn vrolijk gezang, Nu de dagen zichtbaar beginnen te lengen.
Naar 't werk met in mijn gezicht een frisse wind, Regen begeleidt mijn innerlijk zingen. Ik voel mij zo blij, onbezorgd als een kind, Dat zich erg verheugt op prettige dingen.
Eigenlijk wil ik naar ieder mens toegaan, Met mijn lach en mijn hart voor hem openstaan, Luisterend naar wat hij te vertellen heeft.
In de droge komedie van dit bestaan Kan dan de wederzijdse warmte ontstaan Die aan het leven meer betekenis geeft.
In stille nacht, zo pril en zacht Een stem begon te klagen. De zoele wind heeft heel gezwind 't Geluid naar mij gedragen. Door bitter leed en smartenkreet Is mij het hart ontzonken. Mijn zwaar gemoed en tranenvloed Heeft bloempjes vocht geschonken.
De volle maan zal ondergaan: Het leed kan zich verschuilen. Geen sterren staan in hemelbaan: Met mij willen ze huilen. Geen nachtegaal met vreugd'uithaal Hoort men in donk're twijgen. De ranke ree treurt met mij mee. Er is alleen nog zwijgen.
kijk mama, kijk papa, ik vlieg! juichte buitelend de kleine mus en mama mus knikte blij en papa mus lachte vrolijk naar het bolletje dons in des hemels blauwe weidsheid
dikke zwarte kater Sam knikte en lachte goedkeurend mee
dit warme nest met kat, een hond en nog een hond een kop in mijn schoot een lik op mijn mond
mijn thuis
ik voel de rust in mij stromen voel de kracht die uit mij straalt morgen wellicht bekijk ik jou met andere ogen want elk begin heeft steeds een eind gebaard
zij hebben hun ronde koppen verborgen achter maskers en onder narrenkappen burgers, boeren en buitenlui vergeten een middag hun kommer en zorgen en dat ze naar VTM zouden kunnen zappen
zij verkleden zich met mantel en degen vermommen zich als ridders en ratten burgers, boeren en buitenlui lopen dansend en brullend over de wegen terwijl ze zich met plezier bezatten
zij zijn in hun bourgondische genieten de ware nazaten van Bredero en Breughel burgers, boeren en buitenlui ongeacht of het nu heren zijn of pieten zij laten hun zotheid de vrije teugel
zo trekken zij groep na groep voorbij mannen en vrouwen in vrolijkheid burgers, boeren en buitenlui en stille melancholie strijdt in mij tegen deze luidruchtige uitbundigheid
Lubbe ligt naast mij en zucht voldaan wanneer ik haar warme buik aai haar vacht is zo krullend en zacht als die van een knuffelbeer de zwarte eeltkussens en natte neus als ingeplant in bruin wollig haar in haar beetje openstaande muil zijn de onderste tandjes nog net zichtbaar
aan mijn voeten ligt bolletje Olga haar lijf zoekt met mij contact haar korte haartjes als van zijde kriebelen tegen mijn tenen haar bruinroze snoet wordt al wat wit soms kijkt ze mij heel slaperig aan haar lange oren verbergen de plooien van te mollig zijn in haar nek
op het kussen naast mijn hoofd met ogen tot spleetjes dichtgeknepen rust Rocky volledig ontspannen in een boog van verzadiging zijn lange haren liggen netjes glad het zwart enkel verbroken door de witte snor en de witte sokjes aan zijn poten die hij nu als peluw gebruikt
ik lig verzaligd bij hen in bed geniet met hen van deze stilte vlij mij aan tegen hun pelzen en wil spinnen van welbehagen
Poes Rocky verdween spoorloos in november 2001. Pointer Olga stierf van ouderdom in april 2002. Bouvier Lubbe stierf tien dagen later. Zij zijn niet vergeten.
