Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
31-03-2015
een illusie armer ...
tussen de menigte zag ik haar flits uit voorbije jaren vrienden voor het leven elkaar steunen door dik en dun ellenlange brieven eerste liefdes avonden vol verhalen waren jong en ongeduldig één blik volstond vroeger bestaat niet meer als een vreemde liep zij naast mij heen herkende mij zonder woorden zonder lach geen herkenning tijd haalt alles in ook vriendschap terug een illusie armer ...
kijk heel even toe stoor hen niet kind en dier tedere vriendschap zacht en donzig fluisterende woorden zo eenvoudig beschermend mooi hier zijn woorden overbodig dit raakt mij hoe een kind zo liefhebben kan ...
weet je het nog niet niemand heeft het je ooit gezegd ? jij bent mooi mooi van binnen fijn om bij jou te zijn je bent nog puur wat eigenwijs maar je tonen klinken helder je lach oprecht ogen stralen liefde uit diepe poelen heerlijk om in te baden je adem fluistert zacht frisse bries frons je ogen niet ik zeg het je nu jij bent mooi wat iedereen ook beweren zal !
vaak ben ik onbezonnen denk niet aan morgen schuw geen gevaar balans op één been zoekend in de diepte klauterend omhoog leef tussen dieren eenvoudig en mooi angst ken ik niet mijn leven loopt geen gevaar leef zoals ik wou natuur is mijn huis wind mijn adem zon mijn warmte in de donkere nacht leg ik mijn hoofd tevreden en blij ja ik ben onbezonnen maar mijn leven is van mij ...
ijzeren vogel glanzend fier doorklieft alle wolken reikend naar de horizon dicht bij hemelgewelf felblauwe kleuren doorspekt met prachtige zonnestralen blijde gezichten aan het raam opeens onheilspellend stil harde knal ijzeren vogel vliegt nooit meer ...
zo'n foto vergeet je nooit bewaar je in de diepste la heel voorzichtig in zacht papier foto voor het leven van het leven van toen het was ... zo'n kleinood doet je telkens pijn vergankelijk geluk toen samen met zijn twee nog even alleen voor de grote stap nog enkele fluisterende woorden zachte kus zoals enkel een moeder die geven kan ...
adem langzaam de lentelucht zucht naar nieuw fris en vrolijk glijd door het zachtgroene gras kijken naar de eerste knopjes van eerste bloemenpracht nog vroeg niet overhaasten zij komt er aan vol bewondering tel de kristallen dauwdruppels weerspiegeling van ontluikende schoonheid voor mij voor jou ...
wist niet dat zo'n klein bloempje zoveel kleur en vreugde gaf elke dag een bloempje bij stralend in eigen kleur hoeft daarom niet duur te zijn klein plaatsje op de bank dichtbij ik geniet van dit prille groen telkens weer al zie je de zon even niet meer mijn bloempjes lachten mij elke morgen vrolijk toe !
velen zijn bang van mij komen niet dichterbij vaak vlieg ik hoog ver weg van alles enkel mijn vleugels maken geluid kan niet fluiten heb stuurse blik misschien gevaarlijk maar dat denk ik niet ik ben maar een meeuw één uit zoveel duizenden val niet op maar als ik neerstrijk sierlijk als een duif blijf ik stil vaak eenzaam want ik ben maar een meeuw ...
wil dansen niet gewoon zo'n paar pasjes explosief dansen frivool uitnodigend uitbundig meeslepend voel geen hart meer één met muziek opwindend soms speels wirwar van tonen bonte kleuren rondom mij overgaan in extase die hoogste noten sprong in het ijle ...
dansend onder water flitsende danspartners om je heen samen in een eindeloze oceaan geen angst enkel vrijheid en vreugde wiegend tussen talloze vissen bontgekleurd nog nooit gezien leven onder water boeiend mooi lief en zacht benaderen ze jou laten ze je meeglijden in een fontein van water je bent één van hen in het blauwgroene water proef hun vrijheid deel hun geluk ...
je leeft zoals jij wil op het randje gevaar deert je niet diepe afgrond of torenhoge bergen angst ken je niet je voelt je vrij vaak onbezonnen tart het leven kijkt niet naar morgen je leeft vandaag wil alles beleven je dag is te kort maar mijn verdriet te groot zoals jij leeft op het randje ...
wie zegt dat het leven niet mooi kan zijn ? donzig wit tussen pril groen nieuw ontluikend leven voel me er goed bij omarm elke dag vraag geen wonderen het wonder dat ben jij zolang je dat maar weet vraag niet hoe en waarom dat kan ik je niet zeggen begin elke dag met een knipoog een vriendelijk woord misschien voel je ook die warmte in je hart zoals ik die vandaag voel ...
wie is er nu niet blij die vrolijk witte bloemkopjes speels uit het groen te zien piepen zware donkere winterdagen maken plaats voor veel groen en licht je kan weer ademen zuigt de zoete lentelucht in alsof het je eerste adem was mijn hart maakt een sprongetje alles nieuw en mooi lentefris voorzichtig loop ik door het gras bedwelmend intens geluk ...
éénmaal per jaar hoop je er stilletjes op gewoon een kaartje niet zo'n onbenulletje op het scherm je weet wel zo'n vlug 'hbd' met een tekentje ik zeg daar een 'vluggertje' tegen ... geen tijd of zin om iets neer te schrijven iets recht uit het hart er komen niet veel kaartjes vinden het een heel gedoe misschien reeds voorbij gestreefd maar schrijf nog zelf heel graag kaartjes met een persoonlijke noot tja dan maar ik ben nog heerlijk ouderwets !
mooi oud worden is een kunst durven kleuren dragen ongeremd genieten niet bang voor morgen met beide handen grijpen alles wat op je weg komt dankbaar en tevreden geen angst voor rimpel of grijze haren heb je heuvels beklommen diepe dalen gekend ? dat is het leven aan ons gegeven waardig oud worden dat is een schat !
je bent als dat eerste bloempje dat onluikt teer en fris ongeschonden reikend naar de zon nog alleen straks zal je verzwinden in een prachtige bloementooi maar zal je steeds herkennen je bent dat eerste bloempje dat mij vriendelijk goeiemorgen wenst ...
buiteling omgekeerd even de wereld zien joelend door het gras laat de wereld maar draaien ga niet mee snak naar bloemen eerste lentelied voel me vrij zelfs de hond dolt mee pluk nog geen bloem ze zijn nog te teer kostbaar voor mij ...
wachten op een brief weet dat heel ver mijn kleinste krullekopje ijverig aan het pennen is maar het duurt zo lang wat is een jaar voor mij een eeuwigheid niets tastbaar meer ... vandaag krijg ik post dan hoor je mij niet meer verslind alle woorden ontleed alle zinnen en als toetje krijg ik een pak foto's die kan ik voelen ruiken telkens weer betasten zijn ze terug een stukje dichterbij ...
