De verdwijning van het Universum....nietsverhullende gesprekken over illusies, vorige levens, religie, seks, politiek en de wonderen van vergeving. Twee verlichte meesters maken over een periode van 9 jaar hun opwachting bij gitaarspeler, filmfan, effectenmakelaar en spiritueel zoeker Gary R. Renard. De verdwijning van het Universum verdiept de boodschap van Een Cursus In Wonderen, dat inmiddels over de gehele wereld een begrip is. In begrijpelijke taal, doorspekt met Humor, worden de kernbegrippen van de "Cursus"- onvoorwaardelijke liefde en radicale vergeving - nader uitgewerkt en aan de hand van vele voorbeelden verduidelijkt. Voor de lezers van de "Cursus"een bijzondere verdieping, voor andere zoekers op het spirituele pad een uitnodiging om op een andere manier naar de werkelijkheid te kijken. Uitgeverij: Altamira-Becht. 2006. Een aanrader en niet moeilijk te lezen of te begrijpen. -------
Artsen uit de wereld van het Licht, geschreven door Harm Wagenmakers. Het gaat over wonderbaarlijke genezingen vanuit de geestelijke wereld, ca 120 blz, geb.12.50 e. -------
Esotherisch genezen, geschreven door Alan N. Hopking is een practische gids gebaseerd op de leringen van de Tibetaan en de werken van Alice A. Bailey, ca 400 blz, geïll . 35.00e. ------
08-10-2007
Kus der Vergetelheid.
Dit mooie oude tasje heb ik eens gekregen van een oude Oma. Ze was niet mijn échte Oma, maar een toegevoegde Oma. Ze is al lang geleden heengegaan na een proces van niet meer weten...niet meer herinneren....
Aan haar draag ik dit gedicht op. ---------------------------
Oma is aangeraakt door de kus der vergetelheid. Dagen vlieden voorbij....was er een gisteren? Is er alweer een vandaag?
Slapen, ontwaken en weer verwondering... Ik ben er nog.....dag kinderen, Wat heeft het lang geduurd, dat jullie kwamen.
Ach, was dat vorige week, lieve kind?? Ik vergeet soms zo gauw..... Ja, ik kan niet zo goed meer...
Ik ga op tijd naar mijn bed... Ik ben zó moe. Ik ben tevreden.....verzorgd.
Ik heb vandaag wat beleefd, lieve kijkdooskinderen....je houdt het niet voor mogelijk......ik heb een smurf gezien, jaja, en wát voor een smurf....een grote smurf.....SMURF AAD!!!!!
Hij zat onder een rode paddestoel mét witte stippen....een práchtige rode paddestoel en die witte stippen leken nét slagroom.
En het bijzondere is, dat Smurf Aad zichzelf hééél klein kan maken en er dan zelf óók nog een foto van kan maken!! Dan moet je toch wel een Grote Smurf Aad zijn. Zó kan hij zich héél gemakkelijk bewegen in de macro- en de micro-wereld. Wat hij allemaal doet in de micro-wereld, dat weten we niet, maar in de macro-wereld maakt hij foto's én grapjes..... en dat doet hij in het FOTOHOEKJE van SENIORWEB.
Het is nu avond dat ik dit schrijf.....maar als je morgen een rode paddestoel ziet mét witte slagroomstippen......kijk dan goed uit......misschien zit Grote Smurf Aad daar in de buurt.
Dus góed uitkijken, waar je je voeten neerzet......het zou toch sneu zijn als je hem plet!!!
Ik herinner me nog een leuk verhaaltje, verteld door mijn moeder héél lang geleden. Het gaat over mijn nichtje Jopie van 4 jaar met haar nieuwste uitvinding.... KONT!! Een overbekend iets voor ouders. Hier komt het verhaaltje. -------------------------------------------
Jopie van mijn tante Lida staat met haar moeder in een slagerswinkel. Keurige na-oorlogse slagerij met allemaal van boven tot op de vloer tegels. Een akoustiek van jewelste!! Een echoput zou er jaloers op worden.
Zegt plotseling die kleine meid: KONT! Tante rammelt haar door elkaar en verbiedt haar dat weer te zeggen. Nou, dat hielp.....De tweede keer nog harder én hoger dat ene woord KONT!! Tante schudt met een vuurrood hoofd van schaamte haar 4jarig kind nóg eens door elkaar. En of dát hielp...Zegt ze:"Mammie, mag ik nog één keer KONT zeggen?"
Dan bemoeit de slager zich er mee en met zijn zware basstem, die schalt door de ruimte, zegt hij tegen de kleine meid.....KONT...., zeg nog maar één keer KONT.....dan krijg jij van mij een plakkie worst!
Nú kreeg Jopie een hoofd als een kreeft, maar het woord KONT kwam er niet meer uit....het zat opgesloten in haar keel!
Tante heeft het plakje worst meegenomen naar buiten, want er kwam geen woord meer uit het kind. Haar mondje bleef gesloten.....en het plakje worst? Die heeft tante maar opgegeten.
Kleine Jopie was de grote mensenwereld góed tegengekomen!
Na de tweede wereldoorlog had niemand nog een fiets, dus leren fietsen gebeurde nogal aan de late kant, maar iemand had een doortrapper en daar mocht ik het op proberen.
Maar met een polio-kind weet je nooit wat je aan de ''fiets'' hebt hangen. Als ik het níet goed deed, kreeg ik ook geen fiets, zelfs geen 2e handsje. Nou, daar ging ik dan....er zat geen rem op, daarom heet het een doortrapper!! Je moest er gewoon afspringen....en dat met je 8 jaartjes! En toen kwam om de hoek van de straat de voddeman met paard en wagen aanzetten.
Het paard was een Belg, dat wíst ik en was een schat van een dier....en daarom zit ik hier ook nog achter mijn p.c.
Omdat ik niet afspringen kon, bukte ik me en ging zó onder de buik van het paard door. Ik voelde nog de zachte huid van de buik van het paard over mijn hoofd heen glijden en rook de lucht van het paard. De schat bleef doodstil staan, maar ik schoot door zó het kanaal in...met fiets en al.
Vroeger had je veel voetvolk en dat was maar goed ook, want ik werd direct uit het kanaal geplukt. Einde fietsfestijn....mocht daarna niets meer, niet leren zwemmen, niet bij de padvinderij, niets en nog eens niets. Zó was mijn moeder geschrokken.
Op mijn 55ste heb ik voor het eerst een Gazelle-fiets gekocht....mijn eerste eigenste echte fiets. Ik heb er maar kort vreugde van gehad, want ik werd een gevaar voor mezelf en de andere weggebruikers. Met één hand sturen is niet je-van-het, vooral als je ook nog eens richting aan moet geven.
Maar dat heerlijke gevoel van die zachte buik van dat Belgische paard over mijn hoofd en die lekkere paardenlucht.....dat neemt niemand mij meer af.
Ik ben Elizabeth
Ik ben een vrouw en woon in Tolbert-gemeente Leek () en mijn beroep is AOW-ster.
Ik ben geboren op 27/12/1941 en ben nu dus 83 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, fotograferen, gedichten, schilderen, tuinieren, lezen......Naghamadi-geschriften/Course in Miracles, Mens en Evolutie, maar ook de Da Vinci Code en nog veel meer..
Ik ben een natuurmens, die door het leven "rolstoelt". Mensen zijn interessant, maar dieren zijn mijn passie. Zowel mensen als dieren heb ik kunnen helpen d.m.v. alternatieve geneeswijze. Zelf heb ik een hondje en 2 katten.
