Mijn eerste waterlelie is er in mijn vijver(tje).
Mooi wit en teder.
Ze komt van een oude plant, ooit nog gekregen van onze chef-hovenier, Jozef.
Jef, zoals we hem noemden is helaas al een tijdje overleden.
Elke morgen kwam hij van Aalst met zijn grote Mercedes.
Voor zes uur was hij al op post om zijn mannen elk hun taak te geven.
Zijn bureau stond in een lokaaltje waar een verwarmingsketel stond.
Die ketel verwarmde een ruimte ernaast, waar ontvlambare producten waren opgeslagen.
Jef had waarschijnlijk een te hoge bloeddruk.
Voor een kleinigheid zat hij immers op zijn paard.
Niets verliep naar zijn wens.
Maar ik heb altijd goed opgeschoten met Jef.
Hij wist niet wat gedaan om me een plezier te doen.
Het jaar dat hij nieuwe grasmaaiers wou bestellen, omdat het budget het niet toeliet, stond er op 1 april een schaap te grazen op het grasperk aan de hoofdingang.
En Jef kreeg binnen de kortste keren zijn nieuwe grasmaaiers.
Misschien tot later, Jef, dan kunnen we nog eens oude verhalen ophalen van op 't werk, over Renéke, Theo en de vele anderen .