de tijd gaat maar niet om ik ga naar ma en ze zegt : denk erom dat ik gemakkelijke schoenen aandoe want dat is vandoen
we zijn toch vlug rond de Kimpel gegaan het zal haar daar wel aanstaan zodat ze de pijn vergeet het is goed dat ik het weet
in een mum van tijd waren we rond ik vroeg of het haar aanstond ze zei : ja ik voel geen pijn meer het zal wel afhangen van het weer
het was bijna alsof ze terug jong was en dat ze pas in de dertig was ze moest daarom lachen en zei: wat heb jij toch rare gedachten
zo trokken we lachend naar haar flat en zegden tegen elkaar : dat hebben we weer gehad nu moet ik nog wachten tot het vijf uur is en tot mijn broer bij me is
maar ma gaf mij een boek en zei : als je een ander wil het is in die kamer zo kil kijk alles maar na en zoek
ik krijg dadelijk bezoek en jij kan dan niet zonder boek
