Wilma de vrouw van een nederlandse vriend daagde ons uit om eens een sportieve prestatie te leveren. Deze prestatie zou in schril contrast staan met onze gewoonlijke bezigheden (festivals bezoeken). Afgesproken werd om de Geuldalmarathon te doen. 42 kilometer in het prachtig glooiende gebied van Berg en Terblijt zonder enige voorbereiding was natuurlijk niet echt vanzelfsprekend. Het plan zat nochtans strak in elkaar. De avond voor de wandeling zou ik al naar Landgraaf afzakken om vroeg onder de wol te kruipen en dan 's ochtends voor dag en dauw naar de startplaats te vertrekken (met de bus). De marathon wandelen en aansluitend genieten van een overheerlijke maaltijd bereid door Wilma. Achteraf zouden we dan genieten van een paar heerlijk frisse Duveltjes. Ons kent ons en weet dat het helemaal anders verlopen is. De avond voor de wandelmarathon werd de voorraad Duvel al soldaat gemaakt en met slechts 3 uurtjes nachtrust stapten we nog redelijk duf op de bus. Om een lang verhaal kort te maken, het is ons gelukt ! 's Avonds zijn we na de maaltijd als een blok in slaap gevallen met gigantisch veel en grote blaren. Tot zover het verhaal(tje) van mijn eerste echte wandeling. Wat ik niet gemerkt had is dat het wandelvirus zich van mij meester had gemaakt, een volgende uitdaging werd dan ook gezocht en zo werd de ultieme wandeling al snel op de kalender geschreven. De Dodentocht op 14 augustus 2009 in Bornem.
