moekeontour trekt er op uit op zoek naar het ware Griekenland
03-07-2006
Bezoek aan de Heraion, tempel van Hera
03/07/2006 We zijn niet de eerste bezoekers van het Heraion. Een bus met Amerikaanse studenten, welke we gisteren in Mycene gezien hebben. stopt hier rond 7.30h aan de poort. We ontbijten en volgen dan de groep. Zij hebben een Griekse gids bij en wij luisteren met hen mee zodat we ook wat kunnen opsteken van zijn uitleg. Toch gemakkelijk als je wat talen kent. Volgens de gids moet hier in het Heraion ook een beeld van Hera, bewerkt met goud en ivoor, gestaan hebben.
De volgende stop is in Tiryns. Hier staan de ruïnes van een paleis dat zeker zo groot en mooi moet geweest zijn als dat van Mycene. Rond het paleis ligt een Cyclopen muur van 700m lang en 8m breed en 10m hoog. Vele gebouwen zijn gesloten, want er is gevaar op instorten. Deze site is niet zo goed onderhouden als die van Mycene. Na een voormiddag " oude stenen" bezoeken, rijden we door naar Nafplion. Deze stad was van 1828 tot 1834 de eerste hoofdstad van het nieuwe Griekenland. Voor het stadje vinden we een grote parking aan de haven. Daarna wandelen we rustig naar het centrum, dat door een Venitiaanse burcht en een Turks kasteel wordt gedomineerd. Het centrale plein geeft uit op de haven. Daar heb je een prachtig zicht op het forteiland Bourdzi, dat vroeg voor de bescherming van de haven instond. In de zomer is de stad een van de meest mondaine badsteden van Griekenland. Nu is alles nog rustig, maar raar maar waar, we vinden hier een Vlaamse krant. Die gaan we straks helemaal uitpluizen. Bericht van het thuisfront lezen doet altijd deugd. Ik heb al enkele dagen trek in een specialiteit van hier, yoghurt met honing. De yoghurt wordt hier geserveerd als een grote bol ijsroom en daar gieten ze de honing over. En lekker dat het is. René stelt zicht tevreden met een fris pintje. Zo we kunnen er weer tegen en nu gaan we op zoek naar de weg, vanwaar we naar de burcht kunnen stappen. Nu blijkt dat er 1000 trappen moeten beklommen worden om boven te geraken. Dat zal een ander paar mouwen worden. Ik heb daar straks een verkeerde beweging gemaakt en ik heb nu pijn aan mijn rechter heup. Morgen kunnen we nog wel beslissen wat we gaan doen. Nu slenteren we naar de mobilhome en gaan de krant lezen. René schenkt een potje "kafféé" op en legt enkele koekjes op een bord. En nu maar lezen.
de parking, zicht op de ingang en een Cyclopenmuur
02/07/2006 De stad Mycene wacht op ons. Ze werd gesticht in 2000 v.Ch. Vanaf 1600 v.Ch. kreeg de stad veel macht door de handel met de Minoïers, de inwoners van Kreta. Vooral de leeuwenpoort en het koningsgraf zijn beroemd. In het koningsgraf werd in totaal een 14 kg goud in de vorm van juwelen, maskers en kronen gevonden. Daaronder het masker van Agamemnon, opgegraven door de Duitser Schliemann. De Cyclopenmuren, zo genoemd omdat de bewoners dachten dat ze alleen door de éénogige reuzen konden gebouwd zijn, zijn op verschillende plaatsen 14m dik. Plots breekt er een onweer los en moeten we gaan schuilen in het museum. We maken dan maar gebruik van de regenbui om een tijdje in het museum rond te lopen. Nu nog een bezoek aan de schatkamer van Atreus, een koepelgraf met een toegangsweg van 36m, 5.50m hoge poormuren en daarop een Monolitische steen van 8.50m breed, 1.20m hoog, 5 m diep en een gewicht van 120 ton. De ringvormige binnenkant met een doorsnede van 14.50m bestaat uit overkragende stenen die op elkaar liggen en een steeds kleiner wordende cirkel vormen. Hoe deze tholos werd afgesloten staat nergens vermeld en naar de persoon die er begraven werd gist men nog altijd, maar de grote van het graf doet vermoeden dat het toch iemand van koninklijke bloede moet geweest zijn. In de late namiddag rijden we verder tot aan het Heraion, de tempel van Hera, waar we kunnen overnachten.
01/07/2006 Een nieuwe maand begint. We hebben de maanden dat we onderweg zijn al veel gezien en beleeft. We vervolgen onze reis van Myrtas naar de kust door de bergen. We rijden langs Krokees en Skala en dan terug naar boven naar Geraki, Kosmas naar Leonidi. De weg door de bergen leidt ons door een kloof, maar de bedding van de rivier is volledig uitgedroogd. De brug, welke hier verlaten bijstaat moet vroeger gediend hebben om met droge voeten aan de overkant te geraken. Onderweg komen we een schapenherder te paard tegen. Hij leidt zijn schapen op zij zodat we hen kunnen voorbij steken. Als dank wuiven we naar hem en we krijgen een lach en een wuif terug. We houden halt in het kleine dorpje aan de baai Aghio Andreou. Hier liggen de kleine kleurige bootjes te wachten tot het tijd is om uit te varen. Met de deur en ramen open genieten we van de rust en de zilte geur van de zee.
30/06/2006 Voor ons is het zeer vroeg opstaan want we moeten om 9h aan de garage staan. De mechanieker begint direkt de twee voorste wielen af te draaien en alles ziet er nog goed uit. De remmen moeten niet vervangen worden. Alleen de luchtfilter moet eens goed uitgeblazen worden. Als we de rekening vragen zeggen ze dat het gratis is. Dat kunnen wij natuurlijk niet begrijpen. Ze hebben toch een dik uur gewerkt en toch mogen we niet betalen. René geeft dan iets aan de mechanieker en we worden door heel het team uitgewuift. Wat voor vriendelijke mensen, die Grieken. We rijden nu richting Mytras, de oude Byzantijnse stad. Deze stad ligt op een heuvel welke uitkijkt op een vlakte voor het Taygetos-gebergte. We beginnen met de "Lower city". Hier staan vooral prachtige oude kerken, zoals de Mitropolis uit 1309, de Pantanassa een nonnenklooster en het Perivleptos-klooster. De Pantanassa wordt nog altijd bewoont door enkele Godsvruchtige nonnen, die versnaperingen en eigengemaakt handwerk verkopen. Als je het klooster betreedt zie je links de kleine huisjes, netjes onderhouden met aan de gevels vele bloemen. Hier heerst rust en vrede, dat voel je. Je kunt dan de trappen nemen naar boven maar wij verkiezen met de mobilhome naar het bovenste gedeelte te rijden. Dit gedeelte bestaat uit het Despotenpaleis en de vele huisjes, welke voorbehouden waren voor het leger van dienstboden van de koning en hofhouding. Door restauratiewerken is het paleis reeds jaren gesloten. Spijtig natuurlijk want er is een troonzaal van 400m²die de moeite waard moet zijn om te bezoeken. We kunnen wel de kerk, voorbehouden aan de koning, zijn familie en gasten, bezichtigen en we krijgen nog wat uitleg van een Griekse vrouw. Zo wijst ze op de stenen van gebakken aarde, welke vroeger dienden om ingeval van een aardbeving de schokken op de vangen. Daarom zijn nog zovele gebouwen intact. Helemaal van boven ligt de burcht, welke we na een stevige klim bereiken. Het Kastro werd door Guillaume II de Villehardouin, nazaat van Guillaume I bouwer van de burcht Chlemoutis in Killinis, gebouwd. Je hebt hier een prachtig uitzicht over heel de omgeving. Ik vraag mij wel af met hoevelen ze hier aan gewerkt hebben om het geheel te bouwen. Ik vind vooral de daken van de Byzantijnse kerkjes prachtig. Na het bezoek beslissen we terug naar de camping te rijden. Na een warme dag zoals vandaag zal een plons in het zwembad deugd doen.
29/06/2006 Het was deze nacht warm in de mobilhome, ondanks dat we een raam hadden opengezet. We gaan nog eens plonzen in het water en opgefrist rijden we verder naar Areopoli en het havenstadje Gythio. Dit klein stadje is de hoofdstad van het schiereiland. In een kleine boekenwinkel vinden we "Het Laatste Nieuws". Het is nog maar de tweede keer dat we een Vlaamse krant kunnen kopen in Griekenland. In de namiddag zetten we onze route voort naar Sparta. Deze stad was vroeger heel belangrijk, maar nu zie je alleen het nieuwe Sparti. Het schijnt dat de nieuwe stad op de oude gebouwd is en als er iemand een huis bouwt, ze veel archeologische vondsten doen. We houden even halt bij een Fiat-garage, want ik zou graag de remmen laten nazien. We hebben al 7000km gereden en ik wil gerust zijn voor de volgende kms. De garagehouder vraagt of we morgenvroeg terug kunnen komen want ze hebben voor vandaag nog veel werk. Dat is voor ons geen probleem. We gaan dan op zoek naar een camping. Op de weg naar Mystras vinden we er één, zelfs met een zwembad.
28/06/2006 Vanmorgen gaan we nog een plons in het water nemen. Ik word nog een echte waterrat. Later rijden we verder naar Mani, het zuidelijkste punt van de Peloponnesos. De natuur is hier bergachtig, ruig maar vooral de huizen zijn merkwaardig. Deze zijn gebouwd als een toren. Hier woonden verschillende clans, die regelmatig met elkaar in de clinch lagen. Alleen als de oogsttijd aanbrak of wanneer een gemeenschappelijke vijand hun het leven lastig maakten, werd de stijdbijl begraven. Ook de vrouwen en kinderen werden niet in hun onderlinge twisten gemengd. We rijden van Areopolis langs Pyrgos Dirou, bekend voor zijn grotten, Mezapos en zo naar Vathia, vooral bekend om zijn woontorens. Daar houden we even halt, maar buiten de torens is er niet zo veel te zien. We willen de Tempel van Poseidon op de Kaap Tenaro bereiken. De weg leidt ons voorbij Marmari en dan naar boven en daar op een open vlakte stoppen we. De Tempel vinden we niet, alleen de Tombe van Poseidon. We gaan te voet naar beneden en in een kreek gaan we op een rots zitten met de voetjes in het water. Kleine visjes komen nieuwsgierig aan onze tenen pikken. Hier zou ik kunnen blijven zitten tot het einde der tijden, maar dat is natuurlijk een utopie. Later zal ik nog dikwijls aan dat plekje terug denken. In de late namiddag rijden we terug richting Areopoli en aan de overkant van de grotten van Pyrgos Dirou vinden we een strand waar we kunnen overnachten.
27/06/2006 De weg naar beneden, langs een smal baantje, brengt ons tot in Kitries. We komen uit aan een kleine baai met een taverne en een restaurantje. De baan stopt hier. Dus moeten we omkeren. Een Griek komt aangelopen en legt ons uit dat we terug naar boven moeten en dan de afslag rechts nemen. Zo gezegd zo gedaan, terug en rechts een smal baantje steil naar boven, maar het lukt wel. Iets verder komen we terug op de "Old National Road" richting Kardamylli. Daar stoppen we, maar buiten wat smalle straatjes is er niet zo veel te zien. Ik neem een foto van een geit, die staat te grazen in een uitgedroogde bedding van een rivier. We rijden verder langs de kust tot Neo Itylio. We hebben een prachtig uitzicht op de zee met kleine dorpjes zoals Stoupa, Agios Dimitrios en Langada. Een klein Orthodox kerkje trekt onze aandacht en we houden halt aan de overkant. Het is gesloten, spijtig want van binnen zijn prachtige fesco's te zien. Voor Areopoli ligt een klein dorpje Neo Itylo, volgens ons boekje kunnen we daar aan het strand overnachten. Inderdaad voorbij een hotel is een grote parking aangelegd. We staan hier eerst alleen maar later komen er nog enkele mobilhomes bij. Tot mijn vreugde is het geen zandstrand maar er liggen grote keien. Dat doet ook wel pijn aan de voeten maar het is vele properder. Voor de toeristen hebben ze een betonnen pad aangelegd om iets eleganter het water in en uit te stappen. De gasten van het hotel hebben een privé strandje. Dus wachten we tot iedereen weg is en dan gaan we met Amber in het water. Enkele mede-zwervers zitten buiten en hebben er plezier in met naar haar te kijken. Een Italiaans koppel komt naar ons en in gebrekkig Frans beginnen ze een gesprek met ons. Ze wonen in Venetië maar komen in Griekenland in verlof. Zij hebben een ferry genomen en doen zoals wij een tocht door Peloponnesos. Wanneer we afscheid nemen nodigen ze ons uit om hen een keertje te komen bezoeken in hun stad. Ooit zullen we wel naar Venetiê gaan en dan zullen we graag gebruik maken van hun aanbod. Het wordt donker en de lichten worden aangestoken. We wandelen nog even langs de straat en zoeken dan ons bedje op, weer een geslaagde dag in het mooie Griekenland.
26/06/2006 We moeten ons bezoek aan de Turkse vesting uitstellen want het is gesloten. We reizen verder naar het zuiden voorbij Methoni naar Koroni. Ik rij tot het oude stadje, maar de weg is te smal, dan maar terug naar boven en daar naast een camping kan ik parkeren. Te voet gaat het dan naar Koroni, een stadje met een Venetiaanse vesting. Het stadje zelf ligt onder de vesting tegen de berghelling. We wandelen door de smalle steegjes naar boven. In de vesting zelf staan nog huisjes, welke bewoont zijn , en een klooster. René stapt het klooster binnen en gaat tot op het terras. Er is niemand te zien, stil en vredig ligt het hier. We slenteren rustig terug en een meisje, die de bloemen water geeft, spuit ons Amber nat, wat ze natuurlijk lekker vindt. Aan de haven mag ze van ons nog zwemmen in het water. Na de middag vervolgen we onze weg richting Kalamata. Dit is een grote stad, welke we links laten liggen. We volgen de kustweg en rijden door kleine dorpjes, zoals Paralla Vergas, Avia en Akrogiali. In Kitries hoog boven de zee vinden we een plekje, waar we kunnen overnachten. We hebben nu een slaapkamer met zeezicht. Van hier boven kun je kms ver over de zee kijken. Spijtig dat nergens een wegje is dat ons naar het water leidt. Een lekker fris bad zou wel deugd doen.
25/06/2006 We rijden eventjes terug naar boven, naar het stadje Hora. Daar staat het museum met de archeologische vondsten uit het Nestor paleleis. We kunnen hier 2850 wijnbekers bewonderen. Misschien dat ze toen al de gewoonte hadden om het servies achter hun rug stuk te gooien. Op enkele fresco's kan je de klederdracht zien. Ze droegen korte kleedjes, soms met een tekening en aan hun voeten hadden ze fijne schoentjes met veters rond hun benen. Er staan honden op afgebeeld met hoge poten, lange dunne staart en een lang slank lijf, zoals een greyhond. Het moet een prachtig paleis zijn geweest, met mooie vloeren en geschilderde muren. Na het bezoek aan het museum rijden we verder naar Pylos, een stadje dat gelegen is aan de zuidelijke ingang van de baai van Navarino. Aan de haven vinden we een grote parking, waar we kunnen overnachten. Het is nog vroeg in de namiddag en we wandelen naar het centrum van het stadje. Het oude gedeelte heeft vele smalle straatjes met restaurantjes en winkeltjes, Het is gezellig slenteren en daar krijg je natuurlijk dorst van. Dus zoeken we een mooi terrasje op. Na de innerlijke mens versterkt te hebben wandelen we verder naar het centrale plein, dat uitgeeft op de haven. Hier staat een gedenkteken dat herinnert aan de zeeslag van 27 oktober 1827. Bij kalme zee kan men hier de Turkse scheepswrakken zien. Het stadje wordt gedomineerd door twee burchten, een Turkse en een Venetiaanse. We besluiten morgen de Turkse vesting te gaan bezoeken.
24/06/2006 Volgens ons wandelboekje, Sunflower wegwijzer door de Zuidelijke Peloponnesos, is er een prachtige wandeling te doen naar een waterval. We nemen de afslag naar Shinolaka en komen op een zandweg uit. Vanaf hier gaan we te voet verder. Na een fikse wandeling horen we water en Amber schiet als een pijl vooruit. Tegen dat wij zelf het water bereikt hebben komt ze ons al nat tegemoet. Nu is de waterval niet wat wij er van verwacht hadden. Ik denk dat we ergens een verkeerde afslag genomen hebben. Het geeft niet we hebben toch onze beentjes kunnen strekken. Vanavond gaan we op het strand van Romanos staan. Hier is een grote parking waar nog enkele mobilhomes staan. We gaan met ons drietjes nog een plons nemen en dan lekker in het zonnetje zitten.
Van het Nestor paleis, de Myceense tombe tot camping Navarone
23/06/2006 Het paleis van Nestor staat op ons lijstje om te bezoeken. In de "Odyssee" van Homerus bezoekt Telemachos het paleis en wordt door Nestors dochter in bad gezet en gewassen. Ik hoop voor Telemachos dat het een mooi meisje was. Het paleis moet een pracht geweest zijn met mooie schilderingen. Toen het in 1200 v Ch. afgebrand is, werd er veel verwoest maar ook veel bewaard, zoals de vele Lineair B-schrift kleitabletten die door het vuur gebakken zijn en waar men uit opgemaakt heeft dat er toen reeds handel werd gedreven met het eiland Kreta. Iets verder ligt een Myceense tombe, een koepelgraf, waarin 17 graven werden gevonden. In de namiddag rijden we verder naar camping Navarone in Gialova. Het vuile wasgoed stapelt zich weer op en ook de watertank is bijna leeg. De camping is gelegen aan de baai van Navarino, waar in 425 v Ch. een troep Spartanen een gevecht tegen een Atheense overmacht verloor en in 1827 versloegen Britse-Franse-Russische troepen de Osmaanse-Egytische vloot. Wij staan op enkele meters van de zee. Vanop het strand hebben we een prachtig zicht op de baai.
22/06/2006 Het is deze nacht stil geweest, we hoorden alleen het water van de rivier. We vullen onze watertank en flessen met het frisse water uit het kraantje aan het kerkje. We bedanken de monniken voor hun gastvrijheid en rijden verder. We gaan vandaag op zoek naar de best bewaarde tempel van Apollo Epikoureios. Daarvoor moeten we door de bergen naar het stadje Andritsena. Dit is een typisch bergstadje met houten huizen en smalle straatjes. We moeten de wegwijzer naar Vasses volgen. Na enkele kilometers zien we op een hoge rots, vele kms verwijderd van de bewoonde wereld het zeil waaronder de tempel van Vasses bewaard wordt. Sinds 1987 wordt de tempel tegen regen en wind beschermd. Met een goed resultaat zoals we zelf hebben kunnen vaststellen. Er hangt een foto uit 1908 van de tempel zoals de archeologen hem toen gevonden hebben. Deze tempel werd gebouwd door de Figalianen, als dank omdat ze gespaard bleven van de pest. Vasses is een van de best bewaarde tempels in Griekenland. Hij is ouder dan het Parthenon en werd in 425 v.Ch. voltooid.De tempel zou nog meer indruk maken als ze volledig is gerestaureerd. Vanop deze plek heb je een prachtig uitzicht over heel de omgeving. We staan hier op een hoogte van 1131m. We vervolgen onze weg naar de kust en voorbij Kyparissia nemen we de weg naar Agrillis. Ik zie een wegwijzer naar Beach Stomio. Na enkele smalle baantjes, langs de olijfbomen komen we aan een grote parking. Hier kunnen we blijven overnachten. We wachten tot de Grieken het strand verlaten hebben, zodat we Amber kunnen meenemen als we het water in gaan. Het is nog warm en het is heerlijk liggen in het frisse water. Ik zoek een stok en zwaai hem in de zee, allez dat is de bedoeling want hij komt op enkele centimeters voor René terecht. Oei, ik zal René maar laten gooien want anders kan Amber nooit de stok apporteren. Ik wou nog even vermelden dat de baantjes een verschrikking zijn, ze zijn wel gebetonneerd, maar om de 10m werd er een gleuf in gekapt van enkele centimeters diepte om een waterslang in te leggen, daarna wordt ze of wel open gelaten of slecht opgevuld. Het is dus een ware verschrikking om daarover te rijden. Ik moet regelmatig stoppen en voorzichtig er over rijden, dat is na een tijdje wel vermoeiend.
21/06/2006 Volgens de kaart moeten we tot Stemnitsa rijden en voor het stadje een baantje naar rechts nemen. Dat gaat steil naar beneden maar na veel bochtjes komen we uit aan een klein kerkje. Hier kunnen we blijven staan. Dan gaat het te voet naar het klooster Agios Ioannis Prodromos, gesticht in 1167 waar de monniken iconen schilderen. De kamers zijn uitgehouwen in de rotsen en ze hangen als zwaluwnesten tegen de bergen gedrukt. We mogen het klooster binnen maar René moet een lange broek over zijn short trekken en ik moet een lange rok en bloes met lange mouwen aantrekken. Het elegant zie ik er niet uit met lange rok en wandelschoenen. Als ik op de trappen loop struikel ik al over de lange rok. Bovenaan de trap zie je een mooie oude schildering op de rotsen. Ik kijk wat rond maar verder durf ik niet te gaan. Het is hier een mannenwereld en ik weet niet of wij, vrouwen hier zo welkom zijn. René gaat verder tot in de kamers van de monniken. Daar krijgt hij een tasje Griekse koffie aangeboden. Er staan veel iconen, welke ze verkopen om in hun onderhoud te kunnen voorzien. René koopt er eentje om in de mobilhome te zetten. We wandelen verder naar het volgende klooster dat aan de andere kant van de vallei ligt. Dit is de Moni tou Filosofou, dat in 963 werd gesticht. Heel de wandeling heeft toch een 4 uren geduurd en we zijn dan ook blij de mobilhome terug te zien staan. We nemen een glas en een flesje wijn mee naar het terras achter het kerkje en van hier uit hebben we een prachtig uitzicht op de kloof van de Lousios. Hier maken we kennis met een Vlaams koppel uit Mortsel. Zij komen reeds vele jaren naar Griekenland. Ze komen met het vliegtuig, huren een auto en doorkruisen de verschillende streken. Van hun kunnen we nog wat inlichtingen bekomen over de plaatsen die echt de moeite waard zijn om te bezoeken. We besluiten hier te overnachten.
20/06/2006 We rijden vandaag de bergen in richting Dimitsana. De weg slingert tussen de bergen door en af en toe komen we door kleine dorpjes. Soms moeten we de buitenspiegels toeklappen want anders kom ik er niet door. Overal hebben we wel veel toeschouwers. Vooral de oudere, welke op een stoel voor een oud cafétje zitten, vragen zich stellig af wat we hier te zoeken hebben. We passeren Langadia, een van de grotere dorpen en zo belanden we in Karkalou. Over de brug neem ik de weg rechts, maar later blijkt dat ik de weg links had moeten nemen. We komen op een smal baantje, maar nog altijd asfalt. We rijden door Lykouresis, Psari en plots wordt het een grintweg. René zoekt op de kaart en wijst een weg aan naar links. Enkele meters verder rijden we in de brousse, een zandweg met stenen en struiken. Waar zijn we nu terecht gekomen? Een beetje verder twijfel ik of het naar links of rechts is en plots komt er een Griek met een oud Volkswagenbusje naast ons staan. Hij doet teken dat links niet gaat, stapt uit en komt op de kaart zien waar we naar toe moeten. René wijst Dimitsana aan en hij doet teken om hem te volgen. Het is als of we met de mobilhome de Rallye van Cyprus rijden. Daar ik achter hem rij waait het stof omhoog en zie ik bijna niets. Plots stopt hij en wijst naar een grote slang, die over de weg kruipt. Wat een groot beest. Na het intermezzo gaat het weer in rallye stijl verder tot in het dorpje Raftis. Daar stopt hij en wijst ons verder de weg. Gelukkig het is terug een asfaltbaantje. We bedanken hem en vriendelijk legt hij zijn hand op zijn hart, dat is al de tweede keer dat iemand dat gebaar doet, als om te zeggen dat hij het graag gedaan heeft. De Grieken zijn geweldig vriendelijk voor ons. Langs de dorpjes Melissopetra en Zatourna komen we in Dimitsana uit. Iets voorbij het dorpje vinden we een parking langs de baan. We staan hier prachtig met zicht op heel de vallei. Wat een dag, maar René zegt dat ik niet moet klagen want dat ik rij met een lach op mijn gezicht en ik moet bekennen dat ik graag over zo'n zandwegjes rij.
19/06/2006 Vandaag komt de Romeinse kant van de site aan de beurt. Zoals de villa van Nero, die bij een bezoek van de keizer aan het heiligdom, werd gebouwd. Hij wou niet bij het "gewone volk" logeren. Wat hier vooral opvalt is dat ze reeds gebruik maakten van terra-cotta afvoerbuizen. In één van de Romeinse villa's zien we een privé-badkamer. Verder ligt er een "hotel" voor de atleten en de Vips. Daar achter ligt de werkplaats van Pheidias, de maker van het standbeeld van Zeus. In dit atelier werd later een Byzantijnse baseliek gebouwd. Tegen de middag zijn we rond met ons bezoek en op het terrasje aan de ingang zetten we ons in de schaduw. Het stalletje met boeken trekt mij aan en ik koop een boek over de Peleponnesos. Hierin staan verschillende reisroutes die we kunnen volgen en ook veel gegevens over plaatsen welke niet in onze boeken staan. Zo ik heb weer wat om te lezen en daar we hier nog een nachtje blijven begin ik eraan.
18/06/2006 We staan vandaag vroeg op. Terwijl we ontbijten zien we al een hele horde mensen naar de ingang gaan. Iets later staan wij ook klaar om onze onder te dompelen in een portie Oudheid. We nemen een duo-ticket voor de site en het museum samen. Eerst stappen we naar de site en met veel enthousiasme storten we ons tussen de ruïnes. Het is formidabel wat ze zo een 3000 jaar geleden verwezenlijkt hebben. Zoals de tempel van Zeus, waarvan de zuilen een hoogte van 12m hadden en daarop stond nog een fronton met beelden van 2m hoog. We lopen door de site en alles wordt grondig gelezen en gefotografeerd. In de tempel van Hera wordt om de 4 jaar de Olympische Vlam aangestoken om ze dan naar het land, waar de Olympische Spelen plaats hebben, te brengen. De ingang van het stadion was vroeger overdekt en de start- en finishdrempels liggen er nog steeds. Hier zaten een 40.000 mannen te kijken naar de atleten. Alleen mannen, want de atleten beoefenden hun sport naakt. Wanneer we bijna de helft van de site gezien hebben is het gedaan met foto's nemen. De batterijen zijn leeg. We besluiten dan maar naar de mobilhome terug te keren en deze namiddag het museum te bezichtigen. De rest van de site moet dan maar tot morgen wachten. We eten als middagmaal beiden een groot stuk meloen. Dat is lekker verfrissend met zo een warme temperatuur. René gaat met Amber even buiten en dan gaat het richting museum. Daar is het lekker fris. Er zijn een tiental zalen, waarvan enkele met heel grote beelden. Het schijnt dat het beeld van Zeus, dat in de tempel stond, een hoogte had van 12m en gemaakt was van hout, belegd met goud voor de kleding en ivoor voor de onbedekte delen. Het werd in het jaar 400 n. Ch. naar Constantinopel verhuisd, waar het door een brand werd vernield. We staan versteld hoe de beeldhouwers zo verfijnd de plooien van de kleding weergeven in het witte marmer. Het marmer is afkomstig van het eiland Paros. Zo is de Venus van Milo en de Niké van Samothraki beide uit Parisch marmer gemaakt. Na een dikke 3 uren komen we uit het museum met een echt Oudheid-hoofd. Daarom gaan we naar het nieuwe Olympia om wat te bekomen. Er zijn veel boekenwinkels, dat valt wel op en raar maar waar we vinden hier een Vlaamse krant. Die wordt van voor naar achter uitgepluisd op een terrasje. Ik drink een raki en René een myrtos, dat is een Grieks biertje. Tevreden wandelen we terug naar de mobilhome. De temperatuur is nu aangenaam en tot laat in de avond staat ons deur open. Amber geniet ervan en blijft buiten liggen tot we haar binnen roepen om de gaan slapen.
