De officiele welkomstplaat van dit eiland....ik kon het niet laten er een foto van te maken...wie weet heeft de enige "kunstenaar" van het dorp er geen uren aan gewerkt om het te ontwerpen??aha.;aha..!!!
Een zicht van boven op de rotsen op de gebouwen van dit eiland dat op amper honderd km(100km) van de Soedanese grens ligt en méér dan duizendkm.van de hoofdstad Cairo.
Op dit eiland kon onze gids het" regelen"om de plaatselijke school te bezoeken omdat hij mee aan de oprichting ervan had geholpen... Deze school werd weliswaar van "hogerhand" gesteund,maar de direktie moest wel zien hoe ze de "eindjes"aan elkaar knoopten...en onze gids vroeg wel zeer beleefd of het mogelijk was een kleine "sponsering" te steunen...waar wij allen graag na het bezoek aan die kleine en lieftallige kinderen met een groot hart aan voldeden. De foto toond de ingang van de klassen.
De leraar van dit klasje was een goedlachse "meneer"die het zelf eens prettig vond om zijn dagelijks "werk" te kunnen en mogen tonen aan mensen die voor hem toch van ver weg zijn...Het is zelfs zo...en dat heeft onze "gids"duidelijk gezegd...spreken deze ouderen en jongeren zelfs geen Egyptisch !!!want eeuwen geleden zijn hun Soedanese voorouders naar hier gëemigreerd en wonen heden nog steeds op dit eiland alhoewel zij de Egyptische nationaliteit hebben. Hier spreekt iedereen nog hun eigen soedanees dialekt...deze mensen komen zelden van dit eiland ...wonen hier op amper honderd (100km) van de Soedanese grens , heden is dit schooltje opgericht en zijn van hogerhand verplicht in de eerste plaats de Egyptische taal aan te leren.. en als tweede taal het engels !!! Maar zijn leergierig volgens hun leraar want ook zij worden van jongsaf bewust gemaakt dat het voor hen belangrijk is...zoals wij onze kinderen en kleinkinderen het steeds voorgehouden hebben.
Bij het binnenkomen van deze klas waren die pittige kinderen echt verbaasd,want plots midden in de les kwamen daar enkele "vreemdelingen"onaangekondigd hun verrassen met een bezoek.. De meester was uiteraard verwittigd en verwelkomde ons hartelijk.. Die typische schoolbankjes deed me terugdenken aan jaaaaaaren vervlogen jaren....nostalgische gevoelens van lang geleden kwamen bij mij boven....het was enig om een klas met een totaal andere cultuur te mogen bezoeken.
Dit was het jongste klasje met echt guitige vrolijke kinderen... en ik was verheugd dat ik nog even op zulk een klein schoolbankje tussen die fantastische kinderen mocht plaatsnemen...en natuurlijk ook zij vonden het énig dat zo een "grote bleekgezicht"even mee de les kwam volgen..!!!van les was op dat moment niet veel spraak... maar mee op de foto poseren was voor hun een zeldzame gebeurtenis. Zij genoten er van ...maar ik allenszins nog méér..!!aha..aha...
Een gezellig klasje om van te snoepen....met echt superlieve kinderen.. die volgens hun leraar allen zeer goed hun best doen!!!! Deze leerlingen waren al een jaartje ouder...
De binnenkoer van de vriendelijke gastheer . Let op de wirwar van elektriciteitsdraden die gewoon langs de muren zijn opgehangen...voor onze begrippen natuurlijk ondenkbaar en gevaarlijk...maar ginds is het een andere wereld he!!!
De vrouwen op het Sohail-Island zijn praktisch allen gesluierd.... want zij hebben meestal nooit in hun leven dit eiland één keer verlaten....fotograferen zonder volledig gesluierd te zijn is voor hen taboe !!! maar de jongere vrouwen zijn toch al een beetje gëemancipeert . Met diverse "prularia" en zelf gemaakte "poppetjes" proberen ze de bezoekers uiteraard iets te verkopen want dit is één van hun grootste inkomsten !!!dus iets waar we onze kleinkinderen altijd als we terug thuis komen proberen gelukkig mee te maken..;aha..aha...
Hier op dit eiland wonen uitsluitend soedanese mensen waarvan hun voorvaderen eeuwen geleden van ginder gëemigreerd zijn ,en zich hier juist over hun grens hebben komen vestigen,want dit eiland ligt op amper honderd (100km) van de soedanese grens...wetende dat de hoofdstad van Egypte -Cairo- meer dan duizend(1000km.) van hier ligt,is het zeer begrijpelijk dat deze mensen een volledig eigen bestaan leiden...zich meer Soedanees als Egyptisch voelen...men merkt dit ook volledig aan hun omgang en vooral hun uiterlijk...deze mensen zijn zo donker van huidskleur dat ze totaal verschillen van een echte egyptenaar. Dit viel ons direkt op bij het betreden van het eiland....ook onze egyptische gids had ons daarop gewezen...!!!Weer een kennismaking dat de moeite waard was om ze zover te gaan begroeten ,en bij de zoon des huises een beetje te kunnen uitrusten ...spijtig genoeg te weinig tijd.... Later nog iets meer daarover...
De mannen op dit afgelegen eiland zijn zeer gastvrij,maar de vrouwen schuwen echt alle kontakt...dit is begrijpelijk als gevolg van de totaal andere cultuur ...,ver afgezonderd van direkt kontakt met de westerse wereld en dan nog...ginds is de man een volledig dominante figuur in de samenleving van het gezin. Maar deze persoon verbaasde me oprecht door zijn gastvrijheid...gaf zijn vrouw direkt opdracht ons allen een muntthee te brengen en toonde met veel fierheid zijn woonst ...keuken...binnenkoer.. zijn slaapvertekken en zelfs zijn bergplaats waar allerlei voorwerpen en materialen lagen waar ik tot op heden nog altijd niet weet waarvoor ze zouden moeten dienen. Ik dacht op het eerste moment ..;het is misschien een soort "strandjutter", maar neen!!!! achteraf bleek ...hij was één van de voornaamste mannen van dit dorp...!!! Voor de andere dorpelingen iemand....,waar ze altijd hulp konden aan vragen voor diverse zaken en raad.
Een bezoek van zo een eiland geeft u als westerling toch een totaal andere "kijk" in het verschil van het dagelijks "leven"dat vele "arme" mensen in deze "rijke" wereld moeten leiden....daar is men spijtig genoeg alleen bewust van als men ter plaatse komt.
De huisjes langs de oever zijn werkelijk de moeite om te zien. Zo schamel maar zo eigen voor dit land en zo gewoon voor de mensen in deze regio,toch komen ze voor de westerlingen zo pittoresk over dat men het gevoel krijgt...potverdorie hier zou ik een tijdje willen leven...ver weg van al dat drukke auto-verkeer en elke dag genieten van de serene rust die hier heerst. Maar een beetje verder ...is het dan weer een dorre hete zandvlakte.
