Vechten doe je fel. Wonden hechten snel. Littekens vergeten niet. Vergeven doe je in de tijd, dat je gevoel voor vrienden rijpt. "Houden van" is met je ziel en zaligheid. Je compliceert met trots je moeilijke gevoel. Reageert boos op luchtig spel. Vaak begrijpen ze je wel.
De lente is in Veurne de krokussen staan in bloei.
"Een vriend is iemand die je verleden begrijpt, in je toekomst gelooft en je vandaag aanvaardt, gewoon zoals je bent."
Elke tekst die ik schrijf is een stuk levensverhaal.
Een verhaal dat nooit af is.
Je moet de mooiste dingen en het leven willen zien.
Toch heb je van die momenten dat je alleen wilt zijn.
Dat je wilt nadenken ergens stil in de natuur, alleen met het geluid van je stappen
En met het lied van de wind in de bomen.
Maar weet dat er ook vriendschap bestaat.
Vriendschap is een kostbaar iets.
Soms heb je dat je echt bij iemand wilt zijn.
Dat je wil praten.
Soms voel je jou klein, voel je de onmacht.
Maar weet dat er altijd iemand is die om je geeft.
Vriendschap is een wonderlijk woord misschien wel het mooiste op aarde. Vriendschap is een machtig iets een gift van onschatbare waarde!
José
Geluk.
Als zich heel diep in ons iets omkeert op een dag. Wanneer de mensheid ziet wat zij nooit eerder zag. Als afgunst en geweld veranderen in iets moois, dan is vanf diezelfde dag geluk iets heel gewoons.
Zonnestraaltje
Wees een zonnestraaltje
voor elk die je ontmoet
Dan geef je andere vreugde
en heb je het zelf ook goed
Tussen vriendschap en een roosje is een heel groot onderscheid rozen bloeien slechts een poosje maar vriendschap duurt een eeuwigheid.
De mens wordt bepaald door zijn innerlijke waarde al het andere is uiterlijke franje.
Teksten die iets te betekenen hebben van allerlei onderwerpen vb. vriendschap liefde enz. DEZE TEKSTEN ZIJN NIET DOOR MIJ GEMAAKT !!!!
18-12-2007
De Kerstboom
Daar lig ik op de grond te wachten op het einde van mijn dagen, samen met nog vele anderen. Mensen komen voorbij en vragen : Wat moet ie kosten, liever niet te veel zeg want over een paar weken gooien we hem toch weer weg. Wat? zo veel?, dat is toch niet normaal binnen twee dagen is ie kaal. Ik wil waar voor mijn geld, meneer Wat zegt u, heeft u geen betere meer. Kan u dan niet in andere oorden betere exemplaren voor ons vermoorden? Ja, oké dat is ook weer waar. Het prijskaartje wordt dan een nog een groter bezwaar. Nou, we zullen het er maar mee doen. Deze dan maar, die is nog een beetje groen. De man pakt me op, sleept me naar huis. Timmert me vast op een houten kruis. De kinderen joelen en springen. Moeder begint een lied te zingen. Jongens de boom is daar Kerstmis kan komen, ook dit jaar Ondertussen sta ik wankelend te pronken bedolven onder glitter en glans. Veel te warm slijt ik mijn laatste dagen veel te veel moet ik pracht en praal dragen. Niemand ziet dat ik mijn laatste leven verlies. Verblind door het licht sta ik daar een beetje te staan, tot dat ik eindelijk op de brandstapel voor de laatste keer mag vlammen.
God, wanneer mijn plicht roept daar waar de vlammenzee ook woedt wilt U mij de kracht dan geven voor het redden van een mensenleven.
Help me om een arm om een klein kind te slaan dat in de vlammen dreigt onder te gaan maar ook voor een ouder wil ik er zijn.
Help mij om alert te zijn en zelfs het zachtste hulpgeroep te verstaan om dan snel de vlammen tegen te gaan.
Ik wil mijn roeping volgen en het beste van mij geven want mijn medemens en hun eigendommen te beschermen dat is mijn streven.
En als ik dan gelijk Uw wil, hierbij het leven laat zorg dan dat U Uw beschermende arm om mijn vrouw en kinderen slaat.
Myriame, dit is hier voor jou en voor jouw brandweermannen neer gezet. Zoals je weet is dit niet door mij geschreven. Ik weet niet wie het geschreven heeft.
Soms zit ik als het stil is in gedachten, dat gebeurt veelal in de stille nachten. Dan zit je zo te filosoferen, wat eigenlijk deze tijd, ons nog heeft te leren. Is het verdraagzaamheid, De Tijd, De Strijd, in deze Eenzaamheid. Als je in die nachten zit met je gedachten, kan je komen tot een conclusie, is het zo, of is het een illusie, in deze Tijd, in deze Strijd, van de Eenzaamheid. Als je s nachts dan zo zit in gedachten , wat kan je dan nog verwachten, mensen staan elkaar na......met hun bla...bla...bla...., Velen zitten in `t geheel in de knoop, de lus is te strak, maar ze lopen er niet mee te koop. Dat is deze Tijd, dat is onze Strijd, de strijd tegen de Eenzaamheid. Iedereen kent die mensen wel, ·het lijkt tegenwoordig wel een groot gezwel, ·je leest het ook in de kranten, zijn het niet jouw naaste bloedverwanten, ·is het wel iemand anders, die eindigt in de goot, ·zonder nog een pleziertje, ·waar die persoon van genoot. Waar is dan het eind zitten praten, niet met de stem, ·die kregen wij van HEM, ·nee, wij praten nog met letters, ·en misschien, ·heeft iemand anders het wel door, ·want in deze Tijd, ·onze strijd tegen de Eenzaamheid, ·krijg je tegenwoordig zo weinig gehoor. Ja, veroordeelt, dat word je wel, ·dat is nou eenmaal dat gezwel, ·Ben je ziek van verdriet ??, Zie je geen uitweg meer in `t verschiet ??, Krijg je laster over je heen, ·en dat is zeker, ·altijd gemeen. Een oordeel vellen, ja ja zeg het maar, ben je ziek, zie je het niet meer zitten pa, of een ander misschien, je eigen buurman, of een vriend, je zegt het maar mijn kind, dit is onze Strijd, tegen de Tijd van eenzaam- en verdraagzaamheid. Leer ermee om te gaan, naast elkaar te staan, luister een naar elkaar en hou van hem/of haar Maar weet één ding, die Strijd, tegen die Eenzaam- en verdraagzaamheid, in deze Tijd.. is te overwinnen, als je maar weet waar te beginnen.
Als je eigen kinderen al je dromen aan scherven hebben geslagen.
Als de zon verdwenen is uit je leven,
zoek dan de ster,
die God ergens voor je heeft aangestoken.
Als je met lege handen staat
en je hebt geen parels meer
om iemand aan te bieden, weet dan
dat God geen oogst van je vraagt,
geen volle schuren.
Als de harten van je eigen huis hard zijn als steen.
als je de deuren van je medemensen vergrendeld vindt, als men nergens meer opendoet al klop je dag en nacht, keer je dan niet wanhopig om in grenzeloze bitterheid. Onderzoek je eigen hart
en maak het klaar voor een feest. God heeft je lief en zal ergens
een mensenhart voor je openen, om dat te laten weten.
De regen zal ophouden. De kou is voorbij.
In de straling van een glimlach en de zachtheid van een hand
zul je de warmte voelen en weer leven.
Als jij je boodschap moet brengen, verloren in de woestijn,
en er niemand luistert, weet dan dat God verborgen antennes heeft uitgezet, die elk woord uit je hart zullen opvangen en doorseinen
over alle verdorde, onvruchtbare velden heen
tot op dat stukje grond, waar de nieuwe wereld geboren wordt.
Verlies nooit de moed! Verzoen je nooit met de nacht!
Als de nacht mijn dag verlicht, met zijn milde duisternis. Verdwijnt de wereld om me heen, zijn er geen dagen meer alleen. Op mijn reis van toen naar ooit, weet ik zeker dat ik nooit, een knuffel vind zo lief als jij, mijn reis naar ooit is nu voorbij. Jij was de weg die ik wou gaan, wij samen naar een nieuw bestaan. Ons doel van leven, eeuwig wij, te ver gezocht, te vlug voorbij. Ik vraag aan elk antwoord nou, waarom het toch niet lukken wou. Besef dat niemand helpen kon, want liefde kent ook geen waarom. In elk moment van tederheid, dat ik delen mocht met jou. Werden dromen werkelijkheid, die ik nooit echt geloven wou. Ik wist dit duurt geen zomers lang, en hield me sterk maar was zo bang. Op wat de winter ooit voor mij brengen zou, Een kilte leeg, en zonder jou. Er klopt een hart in mij dat hoopt, terwijl verdriet me langzaam sloopt. Elke nacht voel ik jou bij me echt, terwijl ik met mijn dromen vecht. Ik wil het niet maar telkens weer, beleef ik terug die eerste keer. Dat echt vergeten, moet het zaligste zijn, voorbij het sterven van de pijn. Besef dat niemand mij ooit helpen kon. Want liefde kent ook geen waarom.
Een brief van een jongere aan de ouders van de hele wereld.
Geef me niet alles wat ik vraag. Soms vraag ik alleen om te weten hoeveel ik kan krijgen. Schreeuw niet tegen me. Als u schreeuwt heb ik minder respect voor u. Daarbij leert u mij ook te schreeuwen en dat wil ik niet. Geef niet altijd bevelen. Als u me iets vraagt in plaats van te bevelen, zal ik het vlugger en liever doen. Doe wat u me belooft, om het even of het goed of slecht is. Als u me een beloning belooft of een straf, geef me die dan. Vergelijk me met niemand, zeker niet met mijn broer of zus. Als ik beter lijk dan een ander, zal die eronder lijden en als ik slechter lijk, zal ik eronder lijden. Verander niet om de haverklap van mening over wat ik moet doen. Beslis en houdt u aan die beslissing. Laat mij zelf mijn eigen weg vinden. Als u alles in mijn plaats doet, zal ik het nooit leren. Vertel me geen leugens en vraag me ook nooit om te liegen, zelfs niet om uit een probleem te geraken. Bij leugens voel ik mij niet goed: ik verlies dan mijn geloof in wat u zegt. Wanneer u zich vergist heeft, geef dit dan toe. Dat zal mijn geloof in u versterken. En het zal me leren mijn eigen vergissingen ook toe te geven. Vertel me niet dat u iets zult doen als u het vervolgens niet doet. Ik leer uit alles wat u doet, ook al zegt u dat niet. Maar ik zal nooit doen wat u zegt, als u het zelf niet doet. Leer mij God kennen en liefhebben. Het heeft geen zin over God te leren op school als ik bij u niets van liefde tot God merk. Wanneer ik u een probleem voorleg, zeg dan niet: "Ik heb geen tijd voor onbenulligheden." Of: "Dat heeft geen belang." Probeer mij te begrijpen en te helpen. Zie mij graag en zeg me dat. Ik heb graag dat u dat zegt, ook al vindt u dat niet nodig.
Toen de eerste rimpels kwamen was ik in paniek, ik liet mijn face toen liften in een prijzige kliniek. Nou, mijn man vond het fantastisch, mijn gezicht was weer elastisch. Niks geen rimpels, niks geen vouwen, net zo glad als bij ons trouwen. Tot mijn vriend zei "het is misschien gek... maar jouw kop past niet meer bij je nek". Ach, een kleine ingreep, ze trekken dit dus strak en geven hier een sneetje, anders krijg je dáár een zak. Nou mijn man was heel tevreden over wat ze met me deden, De chirurg zat met mijn borsten in z'n maag want nu zaten die volgens hem veel te laag. Toen ze waren opgehesen, leken ze een beetje klein, maar met siliconenvulling mochten ze er best weer zijn. Nou ik zag mijn man ontvlammen, want ik had dus zulke prammen. Toen op een avond na het vrijen, keek hij peinzend naar mijn dijen. En al had ie geen duidelijke kritiek ik ging toch weer terug naar de kliniek. Ik had trouwens ook een buikje, dus na enig overleg liet ik dat meteen ontvetten, ze zuigen dat in no-time weg. Om tegelijkertijd mijn billen minstens zóóó'n stuk op te tillen. Ik was op ieder feestje weer in tel maar zat wel héél strak in mijn vel. Mijn man was niet meer zo op zijn gemak, want op straat riepen jongens "ga je lekker ouwe zak". Nou toen kocht ie een toupetje en een veel te strak korsetje. Hij ging wandelen en trimmen en in het fitnesscentrum gymmen. En maandenlang volgde hij een rigoureus dieet, tot hij zonder reden in de sauna overleed! Daar stond ik op het kerkhof mooi te wezen aan het graf, maar nu hij erin lag was de aardigheid eraf. Nu laat ik de kwabben zwellen en ik zal u wat vertellen... Dames laat je niet verlakken, laat de boel toch rustig zakken. Met gladgestreken nekken valt het leven niet te rekken! Koester buik en onderkinnen, echte schoonheid zit vanbinnen!
De vriendschap van een hond, is vriendschap voor het leven. Voor een ander niet te zien, hoeveel een hond kan geven. Want ben je eens verdrietig dan kijkt ze je aan, alsof zij zeggen wil ik zal altijd naast je staan. En als je dan weer vrolijk bent, dan slaat ze met haar staart en blaft alsof zij zeggen wil dat hebben we weer geklaard. zo`n vriendschap is een wonder een wonder om te beleven zo`n vriendschap kan geen mens geen mens kan zoiets geven.
Normaal is het toch in het huwelijksleven, men gaat samen met elkaar? Maar hier was het anders toch gegeven, een beetje vreemd een beetje raar. Jan ging 12 stappen vooraan, bleef dan even staan en keek achterom, en zij moest even wat sneller gaan, dan zei hij, waar blijf je en kom. En altijd in hun mooie huwelijksleven, de afstand bleef tussen hem en haar 12 stappen zijn het altijd ook gebleven, voor de rest zaten ze dicht bij elkaar. Op hoge leeftijd is Jan dan overleden, de mensen hadden toen maar een gedachte, nu moet ze alleen door het leven gaan, niemand die 12 stappen op haar wachtte. 12 stappen achter de baar zag men haar gaan, lach en tranen in haar ogen staan, heel zacht hoorde men dag lieve Jan, nog 12 stappen ik kom er aan.
Er was eens een moeder, ... alleen maar de moeder! De vader was haastig vertrokken, ·en nu was alleen "moeder" nog daar!De kinderen gingen hun weg, ·op zoek, de grote wereld in. Maar moeder bleef trouw op post! op ieder moment, in alle omstandigheden was ze daar. De zonen gingen naar hier, de dochters hun weg naar daar! zij vaarden hun eigen koers, ver weg van elkaar Af en toe verdwaalden zij in het labyrint, in het doolhof van het leven. Maar moeder bleef trouw en geduldig haar onovertroffen liefde geven .Buren en familie kwamen meermaals op bezoek. "Kijk eens, naar je dochters en je zonen! Kijk wat er is van gekomen!" Het brak haar hart in twee, het verscheurde haar gemoed! Maar de moeder glimlachte en zei: "mijn kinderen doen het goed".Soms kregen ze het moeilijk, en kwamen ze terug. Eventjes maar, want ... moeder was immers altijd daar! Het leven riep hen weg, elk zijn eigen pad. En als ze het niet meer wisten, dan was moeder altijd nog daar! Toen alles in orde leek te komen en haar opdracht was volbracht, heeft ook zij voor zich, ...een klein moment genomen. Op het toppunt van de "heilige dagen", hoefde ze haar zorgen niet meer te dragen. In vrede kon ze nu gaan, naar de oorsprong van ons bestaan ...
Dit is een rozentuil voor jullie allemaal. Rozen mijn lievelings bloemen
Ik hou van doodgewone dingen
Maar het meest van een lieve lach
Een lach kan een schaduw verdringen
En zorgt dan weer voor een zonnige dag
Ik hou van de mooie gele zon
Hij verwarmt en hij verlicht
Zou willen dat ik zo schijnen kon
Dan scheen ik op ieder droevig gezicht.
Mijn trouwboeket 24/03/2006
Mijn kleinkinderen drie van de vier. Reno, Jana, Quinten
"Vrienden zijn als sterren: je kan ze niet altijd zien, maar je weet dat ze er zijn"
Wie het kleine niet leert, doet het grote verkeerd
Goede vrienden blijven komen.
De Schorpioen
De Schorpioen is een sterk en gecompliceerd persoon, trots en gevoelig. Zijn gevoelens zijn niet makkelijk onder woorden te brengen, laat staan uit te leggen. Als hij van iemand houdt, dan doet hij dat heel intens, met hart en ziel. Het is voor hem erg moeilijk om luchtig met dergelijke gevoelens om te gaan. Doet een ander dat wel, dan kan hij daar eigenlijk geen begrip voor opbrengen.
Zijn gevoelens zijn dan ook vrij snel gekwetst. Ondanks het feit dat hij dan direct in de aanval gaat - het teken Schorpioen is niet voor niets één van de felste strijders van de dierenriem - verliest hij niet snel zijn humeur. Gebeurt dit wel, dan kan degene die zijn boosheid over zich af heeft geroepen beter maken dat hij of zij wegkomt: vergeten en vergeven komt niet in zijn woordenboek voor.
Anderen hebben soms moeite hem te begrijpen en ondanks de aantrekkingskracht worden vriendschappen moeilijk gesloten. Is het eenmaal zover, dan gaan deze vriendschappen heel lang mee.
De ascendant schorpioen.
Degenen met ascendant Schorpioen zijn gevoelige personen. Zij staan open voor de gevoelens van anderen en hebben een meer dan gemiddeld inzicht in mensen. Daarnaast kunnen zij snel beledigd zijn. Hun interesse in anderen gaat verder dan hun gevoelens en hun ideeën: zij willen weten waarom mensen dingen doen zoals ze doen. Hebben zij eenmaal een standpunt ingenomen, dan staan zij hier ook voor.
Zij zullen hun gevoelens niet snel uiten. Hierdoor weten anderen niet altijd wat ze aan ze hebben en kunnen zij enigszins geheimzinnig of zelfs achterbaks overkomen. Hun temperament zit ze hierbij in de weg: Zij kunnen koppig zijn en snel beledigd. Is hun woede eenmaal aangewakkerd dan valt deze niet snel te blussen. Zij kunnen in dergelijke situaties zeer scherp en sarcastisch zijn.
Elke nieuwe ervaring wordt door hen voor meer dan 100 procent beleefd, het woord extreem komt niet in hun woordenboek voor. Zij storten zich echter nooit ergens hals-over-kop in: zij denken van te voren goed na en de risico's die zij nemen zijn eigenlijk altijd goed doordacht.
Soms is het niet erg iets moois te verliezen beter verliezen dan het nooit te hebben gehad.
KNIP EEN DAG UIT GOUDPAPIER MET HELDER BLAUWE RANDEN DAN HEB JE OP EEN REGENDAG ZELF HET GELUK IN HANDEN
Mijn broer Rudy toen 12 jaar nu 48 Mijn zus Martine toen 11 jaar nu 47
