Gelieve een berichtje na te laten in mijn gastenboek, zodat ik kan weten dat je mijn blog hebt bezocht. Alvast bedankt
Alle planten vind je op www.musapalm.be
MUSA RUBRA of Rode dwergbanaan. De Musa Rubra, of ook wel Dwarf Red genoemd is een ideale banaan om binnen te houden. Hij wordt niet veel groter dan 2 meter en draagt in het tweede jaar rode eetbare banaantjes met oranje vruchtvlees. Deze smaken zeer goed. Eerst komt er een oranje/rode bloem, als die is uitgebloeid verschijnen de vruchten. De stam van de Rubra wordt rood van kleur wat ook een aparte verschijning is. Hij kan in de zomer gewoon buiten staan in de zon. Daar mag hij dan zoals iedere banaan op tijd zijn mest en water krijgen. Tevens kan de Rubra goed tegen de wind, hij heeft redelijk stevig blad. Wordt het weer kouder dan kan hij naar binnen verhuizen. Wel op een plek waar nog wat licht is. Het is daarom beter om de Rubra in een kuip te houden en dan boven het vriespunt overwinteren. In de winter weinig water geven tot dat de groei weer begint als hij "koud" staat. Als hij in een verwarmde serre komt te staan mag iets meer water gegeven worden en een klein beetje voeding om de twee weken. Winterhardheid zone 11 (+5 graden).
Deze banaan krijgt een fel rode stam en fris groene bladeren.
De Musa Basjoo Red is een variant op de gewone Musa Basjoo die in Japan (Ryukyu Eilanden) gehouden voor zijn vezels waarvan o.a. boeken gebonden worden. Van oorsprong komt de Musa Basjoo uit China. Deze bananensoort wordt groot, net als de Ensete Glaucum.
Vraagt veel water en bemesting tijdens de zomermaanden van april t/m juli wat de groei ten goede komt. In de winter weinig water en overwinteren bij een temperatuur rond het vriespunt is geen probleem.
Als men deze banaan buiten laat overwinteren, goed de grond rond de banaan afdekken met een laag mulch zodat de vorst de wortels niet kan aantasten. De stam zal geheel afvriezen en komt in het voorjaar weer terug.
Bij temperaturen onder +5 graden stopt de groei van de banaan, bij -2 graden vriezen de bladeren kapot. Bij nog lagere temperaturen vriest de stam in.
Wilt u de banaan groter terug hebben het volgende jaar dan dient men de stam goed te isoleren m.b.v. stro, en rietmatten etc. Even de overgebleven bladeren afknippen en de stam luchtig inpakken.
Op de grond kunt u in het voorjaar bijvoorbeeld een laag oude paardenmest strooien. De plant zal nu vanuit de behouden stam gaan groeien en nog groter worden als het jaar ervoor. Het is zelfs mogelijk de Musa Basjoo aan het bloeien te krijgen.
Hierna zal de plant echter wel afsterven, maar vanuit de rizomen komen nieuwe planten uit de grond. Dit proces blijft zich herhalen. De bananen van deze soort zijn niet eetbaar.
Wel die van de Musa Sikkimensis, deze zijn ook leverbaar. Is echter ook goed te houden in een grote kuip. Geef in de zomer dan rijkelijk water en om de twee weken van april t/m juli een gift organische-, of vloeibare mest.
U zult versteld staan van de groeiwijze van de Musa Basjoo, hij kan wel bladeren ontwikkelen van 1,50 m. Deze banaan is een aanrader voor uw tuin voor een tropische uitstraling.
Moet als het kan wel een beetje beschut tegen de wind staan, anders kan het blad scheuren. Winterhardheid -22 graden.
De Musa Basjoo wordt in Japan (Ryukyu Eilanden) gehouden voor zijn vezels waarvan o.a. boeken gebonden worden. Van oorsprong komt de Musa Basjoo uit China. Deze bananensoort wordt groot, net als de Ensete Glaucum.
Vraagt veel water en bemesting tijdens de zomermaanden van april t/m juli wat de groei ten goede komt. In de winter weinig water en overwinteren bij een temperatuur rond het vriespunt is geen probleem.
Deze Musa Basjoo is de meest winterharde banaan die er bestaat.
Als men deze banaan buiten laat overwinteren, goed de grond rond de banaan afdekken met een laag mulch zodat de vorst de wortels niet kan aantasten. De stam zal geheel afvriezen en komt in het voorjaar weer terug.
Bij temperaturen onder +5 graden stopt de groei van de banaan, bij -2 graden vriezen de bladeren kapot. Bij nog lagere temperaturen vriest de stam in.
Wilt u de banaan groter terug hebben het volgende jaar dan dient men de stam goed te isoleren m.b.v. stro, en rietmatten etc. Even de overgebleven bladeren afknippen en de stam luchtig inpakken.
Op de grond kunt u in het voorjaar bijvoorbeeld een laag oude paardenmest strooien. De plant zal nu vanuit de behouden stam gaan groeien en nog groter worden als het jaar ervoor. Het is zelfs mogelijk de Musa Basjoo aan het bloeien te krijgen.
Hierna zal de plant echter wel afsterven, maar vanuit de rizomen komen nieuwe planten uit de grond. Dit proces blijft zich herhalen. De bananen van deze soort zijn niet eetbaar.
Wel die van de Musa Sikkimensis, deze zijn ook leverbaar. Is echter ook goed te houden in een grote kuip. Geef in de zomer dan rijkelijk water en om de twee weken van april t/m juli een gift organische-, of vloeibare mest.
U zult versteld staan van de groeiwijze van de Musa Basjoo, hij kan wel bladeren ontwikkelen van 1,50 m. Deze banaan is een aanrader voor uw tuin voor een tropische uitstraling.
Moet als het kan wel een beetje beschut tegen de wind staan, anders kan het blad scheuren. Winterhardheid -29 graden.
De Ensete ventricosum wordt niet heel erg groot groot, in ons klimaat in een kuip ruim 250 cm. Vraagt veel water en bemesting tijdens de zomermaanden van april t/m september wat de groei ten goede komt.
Heeft schitterende groene bladeren. De stam is vrij dik, in verhouding dikker dan van andere bananensoorten. De omtrek van de stam kan wel naar 2 meter groeien een echte gigant. Is een mooie aanwinst voor op het terras, kan ook in de volle grond
geplant worden.
Is ook prima te houden in een grote kuip. Geef in de zomer dan rijkelijk water en om de twee weken van april t/m augustus een gift mest.
De kuip overwinteren bij een temperatuur boven nul is goed, en terughoudend water geven (kluit in de winter tegen het droge aanhouden).
Indien in de volle grond, dan goed ruim en luchtig inpakken.
Deze aparte bananensoort wordt niet erg groot groot, in ons klimaat in een kuip ruim 2 meter. Vraagt veel water en bemesting tijdens de zomermaanden van april t/m september wat de groei ten goede komt.
Heeft schitterende rode bladeren. De stam is vrij dik, in verhouding dikker dan van andere bananensoorten. De omtrek van de stam kan wel naar 2 meter groeien. Is een echte aanwinst voor op het terras, kan ook in de volle grond
geplant worden. Is eigenlijk hetzelfde als de Ensete Ventricosum alleen dan met rood blad.
Is ook prima te houden in een grote kuip. Geef in de zomer dan rijkelijk water en om de twee weken van april t/m augustus een gift mest.
De kuip overwinteren bij een temperatuur boven nul is goed, en terughoudend water geven (kluit in de winter tegen het droge aanhouden).
Indien in de volle grond, dan goed ruim en luchtig inpakken.
De Ensete Glaucum (Sneeuwbanaan) wordt groot. Vraagt veel water en bemesting tijdens de zomermaanden van april t/m juli wat de groei ten goede komt. In de winter weinig water en overwinteren bij een temperatuur rond het vriespunt is geen probleem.
Is minder winterhard dan de Musa Basjoo, echter ondanks dat is de Ensete Glaucum redelijk vorst tolerant. Echter de combinatie van een natte strenge winter kan funest zijn.
De stam van de Ensete Glaucum lijkt wel wit van de dauw, dit is echter een dun waslaagje, dit geeft een mooi contrast.
Als men deze banaan buiten laat overwinteren, goed de grond rond de banaan afdekken dat deze niet te nat wordt en een laag mulch aanbrengen zodat de vorst de wortels niet aantast.
De stam zal geheel afvriezen en komt in het voorjaar weer terug. Wilt u de banaan groter terug hebben het volgende jaar dan dient men de stam goed te isoleren m.b.v. stro, gaas en eventueel plastic aan de bovenzijde zodat alles droog blijft.
Is echter ook goed te houden in een grote kuip. Geef in de zomer dan rijkelijk water en om de twee weken van april t/m augustus een gift mest. Winterhardheid -12 graden.
De Washingtonia Robusta is minder geschikt voor de volle grond of ze moet zeer goed beschermt worden tegen langdurige middel strenge vorst.
Beste wordt ze gehouden als kuipplant, met haar kenmerkende vorm, mooie stam en grote ronde bladdelen. Deze palm is een lust voor het oog en staat prima op welke plek dan ook op uw terras.
Mag van april t/m augustus om de 4 weken een matige gift mest hebben en bij extreme hitte extra water. Niet de grond laten uitdrogen, mag in de zomer met de "voeten" in een laagje water staan net als de Washingtonia Filifera.
In het wild staan zij ook langs beekjes en meren. De winterhardheid van de Washintonia Robusta doet vermoeden dat deze nog beter bestand is tegen de koude. Dit is echter niet het geval, tot zone 9a en hoger (-4 graden).
Er zijn drie Trithrinax soorten, de Brasiliensis (groeit in Zuid-Oost Brazilië), de Schizophylla (Zuid-Oost Bolivia, West Paraguay, Zuid-West Brazilië en Noord Argentinië) en de hier beschreven Trithrinax Campestris.
De Campestris is afkomstig uit Noord Argentinië en midden Uruguay. Daar groeit hij in droogstaande rivierbeddingen, langs ravijnen en canyons. De naam Campestris betekend "van de velden" en typeert zijn natuurlijke habitat.
Hij komt nog steeds voor in het wild, maar verder oprukkende landbouw in Argentinië brengt het bestaan in gevaar. Het is de meest winterharde soort van de Trithrinax familie.
Tevens heeft deze waaierpalm heel harde bladeren die uitstekend tegen harde wind kunnen zonder dat ze beschadigen.
De bladkleur is even verbazingwekkend, grijs/groen tot blauw/grijs met hieronder een stam welke geheel bedekt is met de afgestorven bladeren in een vorm van een rok.
Lijken dan ook wel op zilveren Washingtonia's, hij groeit alleen veel langzamer. Het is een heel bijzondere en attractieve palm die prima gedijt in ons klimaat.
Tevens kan de Trithrinax heel goed tegen droogte. Als u overweegt deze palm in de volle grond te plaatsen moet u rekening houden met het feit dat hij zeker niet te nat mag staan.
Mijn advies is een goede doorlatende bodem te maken, met veel puin of kleikorrel in het plantgat. Zorg ervoor dat u een heuveltje maakt die 30 cm hoger is dan de rest van de tuin. Z
o kan er geen overtollig water naar de palm stromen. In de winter plastic op de grond onder de palm, zodat het water niet direct bij de wortels kan komen. U zult op deze manier geen problemen hebben met de winter.
De vorst toleratie is hoog, droge winter zonder problemen zone 7a (-17 graden), anders zone 8a (-12 graden). Deze soort staat niet bekend om binnenshuis te houden en is waarschijnlijk dan ook een slecht idee. Winterhardheid tot zone 7a en hoger (-17 graden).
Er zijn drie Trithrinax soorten, de Brasiliensis (groeit in Zuid-Oost Brazilië), de Schizophylla (Zuid-Oost Bolivia, West Paraguay, Zuid-West Brazilië en Noord Argentinië) en de hier beschreven Trithrinax Campestris.
De Campestris is afkomstig uit Noord Argentinië en midden Uruguay. Daar groeit hij in droogstaande rivierbeddingen, langs ravijnen en canyons. De naam Campestris betekend "van de velden" en typeert zijn natuurlijke habitat.
Hij komt nog steeds voor in het wild, maar verder oprukkende landbouw in Argentinië brengt het bestaan in gevaar. Het is de meest winterharde soort van de Trithrinax familie.
Tevens heeft deze waaierpalm heel harde bladeren die uitstekend tegen harde wind kunnen zonder dat ze beschadigen.
De bladkleur is even verbazingwekkend, grijs/groen tot blauw/grijs met hieronder een stam welke geheel bedekt is met de afgestorven bladeren in een vorm van een rok.
Lijken dan ook wel op zilveren Washingtonia's, hij groeit alleen veel langzamer. Het is een heel bijzondere en attractieve palm die prima gedijt in ons klimaat.
Tevens kan de Trithrinax heel goed tegen droogte. Als u overweegt deze palm in de volle grond te plaatsen moet u rekening houden met het feit dat hij zeker niet te nat mag staan.
Mijn advies is een goede doorlatende bodem te maken, met veel puin of kleikorrel in het plantgat. Zorg ervoor dat u een heuveltje maakt die 30 cm hoger is dan de rest van de tuin. Z
o kan er geen overtollig water naar de palm stromen. In de winter plastic op de grond onder de palm, zodat het water niet direct bij de wortels kan komen. U zult op deze manier geen problemen hebben met de winter.
De vorst toleratie is hoog, droge winter zonder problemen zone 7a (-17 graden), anders zone 8a (-12 graden). Deze soort staat niet bekend om binnenshuis te houden en is waarschijnlijk dan ook een slecht idee. Winterhardheid tot zone 7a en hoger (-17 graden).
TRITHRINAX BRASILIENSIS of Sahopalm, Braziliaanse naaldpalm, Trithrinax Acanthocoma. Er zijn drie Trithrinax soorten, de Brasiliensis (groeit in Zuid-Oost Brazilië, in open bossen en graslanden),
de Schizophylla (Zuid-Oost Bolivia, West Paraguay, Zuid-West Brazilië en Noord Argentinië) en de hier beschreven Campestris.
De Trithrinax Brasiliensis is een langzaam groeiende palm die bijzonder goed op een plaats geplant kan worden waar hij samen met wat cactussen, succulenten en stenen/rotsen staat.
Dit op een plek dicht bij het terras bijvoorbeeld, het duurt namelijk jaren voordat hij groot wordt.
In zijn natuurlijke habitat wordt hij wel 15 meter hoog, echter gecultiveerde in ons klimaat hooguit 4-6 meter. De Brasiliensis lijkt echter wel op de Trachycarpus Fortunei, alleen de stam is niet bedekt met vezels.
Ook is het blad van de Brasiliensis iets harder. Tevens kan de Trithrinax heel goed tegen droogte, maar doet het beter als hij in de zomer regelmatige water krijgt.
Als u overweegt deze palm in de volle grond te plaatsen moet u rekening houden met het feit dat hij zeker niet te nat mag staan. Mijn advies is een goede doorlatende bodem te maken.
Zorg ervoor dat u een heuveltje maakt die 20 cm hoger is dan de rest van de tuin. Zo kan er geen overtollig water naar de palm stromen. In de winter plastic op de grond onder de palm, zodat het water niet direct bij de wortels kan komen.
U zult op deze manier geen problemen hebben met de winter. Vergeet echter niet dat de Brasiliensis gevoelig kan zijn voorschimmel in de groeispeer bij een lange natte winter.
Deze soort staat niet bekend om binnenshuis te houden en is waarschijnlijk dan ook een slecht idee. De winterhardheid is ook niet zo hoog als bij de Campestris. Winterhardheid tot zone 8b (-9 graden en hoger).
Deze Trachycarpus Wagnerianus heeft zijn naam "Wagnerianus" te danken aan een Duitse horticulturist genaamd Wagner die in de 19e eeuw de eerste planten naar Europa importeerde.
Deze langzaam groeiende waaierpalm is één van de hardste in zijn soort, men zegt zelfs nog harder dan de Fortunei. Hij kan temperaturen van ver beneden het vriespunt met gemak doorstaan.
Enigste voorwaarde is dat deze palm in de volle grond niet te nat mag staan in de winter. Een goede drainage aanbrengen in de vorm van een goed doorlatende bodem is ideaal.
Het blad van deze palm is zeer bestand tegen hard wind en waait niet kapot. Wordt veel geplant in winderige streken, zoals in de polder en aan de kust.
Deze palm is vrij duur vergeleken met zijn neefje Fortunei, de reden hiervoor is dat de Wagnerianus zeer langzaam groeit in zijn jeugdjaren. Pas als hij een beetje een fatsoenlijke stam heeft dan gaat de groei opeens een stuk vlotter.
Verder heeft de Wagnerianus kleinere bladeren die beter bestand zijn tegen harde wind. De Trachycarpus Wagnerianus is gemakkelijk in onderhoud kan ook goed in een kuip gehouden worden en hoeft niet naar binnen in de winter.
Mits het geen kleine kuip is, anders deze eventueel met isolatiefolie omwikkelen. De palm van de toekomst voor ons klimaat. Winterhardheid tot zone 7b en hoger (-17 graden).
Kruising tussen een Trachycarpus Fortunei en een Trachycarpus Wagnerianus. Krijgt sterker blad, iets kleiner dan van de Fortunei. Blad waait ook veel minder snel kapot indien de palm vol in de wind staat. Winterhardheid ook zone 7a (-17 graden).
TRACHYCARPUS TAKIL. Deze palm komt uit India en wel uit de provincie Uttar Pradesh (Kumaon). Wordt ook de Trachycarpus kumaon genoemd. Hier groeit deze palm als enige Trachycarpus op eenzame hoogte in deze bergzame streek en is daar bijna uitgestorven. Hij komt daar voor tot op een hoogte van 2500 meter. De Takil krijgt ook een kale stam (in zijn jonge jaren nog bedekt met een dunne vacht), deze wordt nog dikker dan die van de Fortunei. De bladeren worden groter vergeleken met de Fortunei en zijn wat steviger. De Trachycarpus Takil groeit vrij snel als hij de zaailingtijd voorbij is en stam begint te maken. Mede gezien de hoogte waar hij voorkomt in zijn natuurlijke omgeving is de Takil zeer winterhard. Er zijn berichten dat hij zelfs temperaturen in zone 6a (-23 graden) heeft overleeft. Winterhardheid tot zone 6b (-20 graden).
Trachycarpus manipur komt voor in India (Manipur) met uitlopers naar het Himalaya gebergte en tot aan de grens met Birma.
De Trachycarpus manipur groeit op rotsachtige hellingen en open bosgebieden tot een hoogte van 2000 meter. Ook wordt hij wel Trachycarpus ukhrulense genoemd, naar Ukhru gelegen in Manipur.
Echte ervaringen zijn er nog niet mee gedaan in ons klimaat omdat de Manipur eigenlijk pas vanaf 2003 is geïntroduceerd in Europa.
De verwachtingen zijn hoog en de winterhardheid zal waarschijnlijk gelijk zijn aan die van de Trachycarpus fortunei.
Deze palmboom is echter geheel anders van uiterlijk, hij krijgt een kale stam (na verloop van tijd i.v.m. dunnere stambedekking als die van de Trachycarpus fortunei) en het blad en bladstengels zijn veel grover dan van de fortunei.
Op de bladstengels zitten kleine ongevaarlijke doornen.
Het blad is aan de bovenzijde groen en aan de onderzijde bedekt met een wit/grijze waas.
Vooral bij nieuwe blad is er een wit/grijze kleur aanwezig.
De bladerkroon is veel voller dan bijv. bij een Trachycarpus Fortunei of Trachycarpus Princeps.
Het blad lijkt van een afstandje wel blauw/grijs alsof het van de Trachycarpus Princeps zou zijn.
De Trachycarpus Princeps blauw/zilver is een ongelofelijk mooie en zeldzame trachycarpus soort. Hij wordt ook wel de "prins" onder de trachycarpussen genoemd.
Bij veel palmliefhebbers staat deze unieke palm hoog op het verlanglijstje.
Deze palm is afkomstig uit Noord-West Yunnan bij de grens met Tibet en Birma, voornamelijk langs de Nu Jiang rivier (waaronder Stone Gate) waar de palm op de stijle kliffen groeit.
Deze palm heeft fris groene bladeren die met een blauw kleurige waas berijpt zijn. De onderzijde van het blad is verrassend sneeuw wit gekleurd. Dit contrasteert mooi met de bovenzijde.
Het blad is bijna een halve cirkel vol met gespleten bladsegmenten.
De Trachycarpus Princeps is in de begin 90-er jaren ontdekt in China in Stone Gate alwaar deze palmboom op de stijle rotsachtige kliffen groeit.
De stam krijgt de typische vezels zoals de andere trachycarpus soorten dit ook krijgen, echter na verloop van tijd worden oudere planten aan de onderzijde van de stam kaal.
De palmzaden van de Trachycarpus Princeps zijn uitsluitend afkomstig van de Golden Lotus en de enige echte zaden van de blauwe Trachycarpus Princeps, dus niet de groene soort.
Er is overigens maar één Trachycarpus Princeps en die is blauw/grijs.
De andere werd vroeger de groene Trachycarpus Princeps genoemd maar heet officieel nu Trachycarpus sp. Nova.
Ook in de cultivatie blijft het een redelijk zeldzame palm en is zeker niet overal te verkrijgen.
Wij hebben deze exclusieve palm voor de echte liefhebber/verzamelaar en wel in 4 verschillende maten te koop.
Winterhardheid is goed, tot zone 7a en hoger (-17ºC).
De Trachycarpus naini Tal komt uit Noord India en wel uit de provincie Uttar Pradesh (Kumaon). Deze is in verband gebracht met de Trachycarpus takil (afkomstig uit dezelfde streek) bleek echter een andere variëteit te zijn.
Zo werd deze soort de Trachycarpus Naini Tal genoemd naar het gelijknamige plaatsje in de buurt van de vindplaats.
Hier groeit deze palm als enige trachycarpus soort op éénzame hoogte tot wel 2400 meter in deze onherbergzame streek waar hij redelijk zeldzaam is.
De Trachycarpus naini Tal heeft zeer dunne vezels op de stam en krijgt na verloop van tijd een kale stam.
De stam wordt nog iets dikker dan die van de Trachycarpus fortunei. De bladeren worden ook groter en zijn wat steviger.
Mede gezien de hoogte waar hij voorkomt in zijn natuurlijke omgeving is de Trachycarpus Naini Tal zeer winterhard en kan meer koude verdragen en is sterker dan een Trachycarpus fortunei.
De Trachycarpus martianus "Nepal" wordt ook de Windmolen van Martius genoemd. Dit komt door Carl F.P. Von Martius, een Duitse planten ontdekker in de 19e eeuw die zijn naam gaf aan deze palmboom.
Deze palmsoort heeft een grijze stam die in beginsel nog met dunne haren bedekt zijn.
Echter na verloop van tijd verdwijnen die en komt de mooie stam tevoorschijn.
Deze soort groeit in tegenstelling tot de Trachycarpus martianus iets noordelijker in de Himalaya in Nepal.
De bladkroon is minder compact dan bij andere trachycarpus soorten en hij heeft zeer fraaie bijna ronde bladeren.
De jonge bladstengels en bladeren zijn nog bedekt met een witte kleur die naar mate deze ouder worden naar groen verkleuren.
Deze palm is niet zo winterhard als de andere trachycarpus palmen, zone 8b is wel waar rekening mee gehouden dient te worden. Echter planten in de volle grond kan wel, maar de palm in de winter van bescherming voorzien en eventueel bijverwarmen.
De Trachycarpus latisectus heeft dezelfde cultuur eigenschappen als de Trachycarpus fortunei. Deze palmboom komt van oorsprong uit India en is daar bedreigd met uitsterven.
Deze palmen groeien daar in de bergachtige bossen tussen een hoogte van 1200 tot 2400 meter hoogte.
Deze palmsoort is vanaf 2001 geïntroduceerd in onze contreien als zaailing.
Ervaringen zijn er nog niet echt mee, maar men verwacht dat de Trachycarpus latisectus ook goed tegen een wat warmer klimaat kan.
Het blad van deze waaierpalm is licht tot olijfgroen en glimmend aan de boven zijde en iets lichter van kleur aan de onderzijde. Ze zijn bijna rond van vorm en kunnen een doorsnede van 120 cm halen. De bladstelen zijn 90 cm lang.
Deze bladvorm is de mooiste onder de trachycarpus soorten.
De stam blijft kaal, in tegenstelling tot de Trachycarpus fortunei. Tevens is de Trachycarpus latisectus iets minder hard dan de Trachycarpus fortunei. Het biedt u deze palm bescherming vanaf -8 graden.
De Trachycarpus kumaon, deze palm komt uit India en wel uit de provincie Uttar Pradesh. Hier groeit deze palm als enige Trachycarpus soort op eenzame hoogte in deze bergzame streek en is daar bijna uitgestorven.
Hij komt daar voor tot op een hoogte van 2500 meter. De Trachycarpus kumaon krijgt ook een kale stam (in zijn jonge jaren nog bedekt met een dunne vacht), deze wordt nog dikker dan die van de Trachycarpus fortunei.
De bladeren worden groter vergeleken met de Fortunei en zijn wat steviger.
De Trachycarpus kumaon groeit vrij snel als hij de zaailingtijd voorbij is en stam begint te maken. Mede gezien de hoogte waar hij voorkomt in zijn natuurlijke omgeving is de Trachycarpus kumaon zeer verwacht aan de Trachycarpus takil en zeer winterhard. Er zijn berichten dat hij zelfs temperaturen in zone 6a (-23 graden) heeft overleeft. Winterhardheid tot zone 6b (-20 graden).
Deze Trachycarpus Fortunei heeft zijn naam te danken aan een Schotse tuinbouwer, ontdekker en verzamelaar genaamd Robert Fortune, die de theeplantage industrie in India and Sri Lanka vestigde in die eeuw.
Deze redelijk normaal tot snel groeiende waaierpalm is één van de hardste in zijn soort. Hij kan temperaturen van ver beneden het vriespunt met gemak doorstaan.
Enigste voorwaarde is dat deze palm in de volle grond niet te nat mag staan in de winter en hij is absoluut niet kieskeurig v.w.b. de grondsoort.
Een goede drainage aanbrengen in de vorm van een goed doorlatende bodem is ideaal.
De Trachycarpus Fortunei is gemakkelijk in onderhoud kan ook goed in een kuip gehouden worden en hoeft niet naar binnen in de winter.
Mits het geen kleine kuip is, anders deze eventueel met isolatiefolie omwikkelen. Winterhardheid tot zone 7b en hoger (-17 graden).
