Aan allen een zalig, gezegend, vredevol en vreugdevol Pasen.
Speciaal voor allen die het moeilijk hebben veel goede moed en sterkte.
Ik wens jullie een leuke dag en raap rond Pasen niet alleen de eieren, maar ook de woorden van vriendschap, vergeving, verzoening en vreugde.
In 2003 maakten wij voor de cursus Hoe vergeven? door Jean Monbourquette (by the way: dit boek is een aanrader voor iedereen) volgende maatschappijanalyse. Jammer genoeg is er nu in 2010 weinig veranderd.
Jammer genoeg dreigen in onze samenleving waarden zoals: gratuïteit, beschikbaarheid, ontvankelijkheid en zin voor innerlijkheid weg te deemsteren. Het zijnzachte waarden die contrasteren met vele vormen van efficiëntie, met berekening, zorg om nuttigheid en winstbejag, harde concurrentie en prestatiecultuur. Die houding van begrijpen en verstaan wordt dan vaak tot een grijpen en beheersen. Ook de relaties tussen de mensen worden ontvleesd en herleid tot naakte zenuwbanen van zenden en genieten.
Ergens ontbreekt er iets, nl. het gemis van zich aanvaard en bemind te weten, zomaar om wie men is en niet om wat men is op de maatschappelijke ladder. Bemind worden is immers geen beloning voor een prestatie, het is gratis.
Daarenboven is er ook de cultuur van verzadiging waarin we volop leven.Als meen een geschenk al gekregen heeft voor men het gevraagd heeft of a fortiori verlengd, verliest elk object zijn affectieve lading. Iedere reden tot verwondering verdwijnt aldus. Wat als gegeven moest worden ervaren, wordt gewoon als verschuldigd bekeken door de ontvanger. Geschenken zijn rechten geworden. Er is iets verdwenen dat gelijkt op de vreugde bij het ontwaken: de genade van gezond wakker worden en de stille jubel om een nieuwe dag en zijn verrassingen. Er blijft aldus nog zelden ruimte over voor vriendelijke dingen en vreugden van het gewone leven.
Manu Verhulst stelde zich terecht de volgende vragen:
Zwalpen tussen verveling en verdwazing Is dit nog leven? Of is dit stilletjes doodgaan.
Nooit meer beminnen, altijd haten. Is dit nog leven? Of is dit stilletjes doodgaan,
Ziek worden van opgepepte welvaart. Is dit nog leven? Of is dit stilletjes doodgaan?
Daarom: met de woorden uit de biechtviering
Heer , god van liefde,ik beken:
Ik blijf wel eens onder maat,
Ik kom te kort in liefde voor anderen,
En zo kwets ik uw liefde voor ons allen.
Ik bid om vergeving.
Daarom: met de woorden van Kathleen Boedt:
Geef dromen weer een kans
Laat optimisme het doemdenken stuiten
Laat hoop aan woorden kiemkracht geven,
Lenteknoppen die openbreken
In bloesempracht.
Opstaanom te leven
Verder gaan
Niet blijven staren
Op wat voorbij en onomkeerbaar is.
Verrijzen uit het puin
Leven is sterker
Dan het graaf van de dood.
Lieve mensen allemaal, een zalig en vreugdevol Pasen, synoniem van:opstaan om te leven en tevreden gelukkig verder gaan.
Tenslotte als Paaswens nog volgende tekst zomaar van het internet geplukt:
Paaswens
Licht en duisternis bestaan in elke mens; in elk mensenleven komen er donkere dagen, maar ook kans op licht, hernieuwing en bevrijding. Elk van ons heeft een eigen Pasenverhaal.
Telkens:
als ik in mijn eigen leven of in dat van anderen licht breng, breng ik verrijzenis. als ik meedraag wat voor een ander zwaar is, breng ik verrijzenis. als ik even gedragen word door een ander, ervaar ik verrijzenis. als ik de duistere kanten in mezelf overwin, als ik een hand reik aan wie gevallen is, als ik het licht in een ander met dankbaarheid erken, groei ik naar het licht van Pasen.
We zijn samen op weg naar verrijzenis, samen op weg naar het licht. Samen kunnen we nieuwe mensen worden. met vallen en opstaan, proberen het Licht tegemoet te gaan.
Zeg het met een bloem of met een woordje van vriendschap. Zeg het met een woordje van troost, met een gebaar of met een kaartje. Zeg het met een teken van vergeving, met een stap naar de andere of met een glimlach. Zeg het overal met je leven, je lichaam en je aanwezigheid: het licht zal overwinnen.
