Het vuurfeest Imbolc brengt de eerste dooi van de winter. Het is een tijd van wedergeboorte, vruchtbaarheid en vorming onder bescherming van de Maaggodin.

Imbolc brengt de eerste tekenen van de lente. Sneeuwklokjes breken door de koude aarde en de eerste knoppen vormen zich aan de bomen. De winter is nog niet voorbij het ergste moet nog komen maar er is hoop. In noordelijke luchtstreken gaan de dagen lengen. De kaarsen die worden gebrand symboliseren de terugkeer van de zon en de goddelijke vonk van creativiteit.

De Maagdgodin
In traditie van de Drievoudige Godin wordt de oude winter tijdens Imbolc herboren als de maagd. Voor de Kelten, die haar kennen als Brighid, was ze een vuurgodin en een genezer. Het Keltische beeld van een maagd was dat van ingeworteld seksualiteit en vruchtbaarheid, vol vormingskracht op alle niveaus. Nu de gedachten en gedichten die tijdens de winter zijn uitgebroed bovenkomen, is het nodig om oude ideeën te vervangen door nieuwe.

De tere bloemen van het sneeuwklokje verschijnen laat in
de winter in de ontdooiende aarde. Vandaar de link met Imbolc.