woensdag, één van de mooiste dagen van de week, net middenin, weg van de maandag en dichter bij het weekend. Het weer is nog steeds prachtig warm hier en de paarse bloemetjes hebben zich gevoegd bij de witte (madeliefjes) en gele (boterbloemen). Vandaag, op 17 mei werd de kleine Luna begraven, één van die zovele dagen die we niet kunnen of willen vergeten. Het zou goed geweest zijn was die jonge moordenaar aanwezig geweest in de kerkdienst. Het aanzien van zoveel verdriet, leed en verkropte woede zou die jongen misschien tot nadenken zetten. Nu sluit hij de ogen in de gevangenis en alles is voor hem verleden tijd. Van zijn broers en ouders wordt niets gezegd en ik denk vooral aan zijn broers die verder naar school gaan. Het moet zwaar te dragen zijn. Wij zien wel verder want het leven gaat toch gewoon verder, daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag.