Hij kreeg nationaal succes als aangever van André van Duin en als stem van diverse karakters uit de tv-serie De Fabeltjeskrant. In 1993 ging Van Dusschoten vervroegd met pensioen, zeer tegen de zin in van Van Duin en Joop van den Ende.
Frans van Dusschoten met André van Duin.
De dood heeft Frans van Dusschoten overvallen. Zijn ziekte openbaarde zich pas enkele maanden geleden. ,,Hier had ik niet op gerekend, zei hij. ,,Wat een tegenvaller zeg, met die unieke stem. Nadat een tumor uit zijn buikholte was verwijderd, bleef Frans tot enkele weken geleden optimistisch. Tot het laatste toe wist hij zijn privé-leven buiten de publiciteit te houden. Pas op de dag van zijn crematie kwam het nieuws naar buiten.
Archieffoto ANP
Het werd zaterdag geen crematie met alle grote vaderlandse sterren, maar één in de stilte van de eigen familiekring. Gewoon, wilde Frans zijn. Hij had tegelijkertijd een Bourgondische inslag en hield van dineren en een goed glas. Op de vele tournees wilde hij altijd het plaatselijke lekkertje proberen.Hij was ook familieman. Van Dusschoten was een uitstekende gesprekspartner met een zeer brede belangstelling.
Vrienden roemen zijn loyaliteit. Voor artiesten kon Frans een vaderfiguur zijn. Acteur Hans Otjes werkte acht jaar met hem samen: ,,Hij wilde het altijd gezellig hebben, maar was vooral vakman. Hij heeft mij in de revueperiode geweldig opgevangen en wegwijs gemaakt in het improviseren van nummers. Zijn rol als aangever is vaak onderschat. André had hem als aangever hard nodig.
Frans van Dusschoten (L) in de jaren '80 tijdens één van de vele revues die hij met André van Duin heeft gedaan. De conferencier is dinsdag in zijn woonplaats Castricum op 72-jarige leeftijd overleden. ANP Photo
Zijn laatste jaren bij de André van Duin-Revue begin jaren negentig waren moeilijk wegens een beenblessure. Hij genoot altijd snakkend naar erkenning - ervan dat Joop van den Ende een auto met chauffeur voor hem regelde om hem van en naar de schouwburgen te rijden. Frans nam steevast een borreltje voor de voorstelling en in die periode ook één in de pauze. En nog eentje op de goede afloop! De borrel was tegen de pijn én de zenuwen. Zijn plankenkoorts raakte hij nooit kwijt. Daarom ook weigerde hij vorig jaar op te treden in de André van Duin- jubileumrevue. Hij was bang dat hij als 70-plusser die toneelzenuwen niet meer de baas zou zijn. Van DusschoteIn die laatste jaren op de planken stond Frans onder grote druk. Hij had zich voorgenomen op zijn 60ste te stoppen en spaarde daar hard voor. Hij wilde genieten met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. Hij leefde naar dat moment in 1993 toe en spaarde hard voor zijn vervroegde pensioen. Joop van den Ende en André van Duin geloofden hem eerst niet en zwaaiden later met chequeboekjes om hem op andere gedachten te brengen. Zij leken niet te kunnen geloven dat Frans er echt mee op zou houden. ,,Daar hebben we het nog wel een keertje over Frans, hoorde ik steeds. Ik werd niet helemaal serieus genomen, denk ik, zei hij. Toen het zestigste levensjaar van de veelzijdige artiest zich aandiende, merkten Joop van den Ende en André van Duin dat het menens was. Ondanks dat met chequeboekjes werd gezwaaid, gebeurde het voor velen verbijsterende: Frans stopte echt.Definitief. Hij kreeg van André een voor die tijd zeer moderne fax als afscheidscadeau ,,om contact met elkaar te houden, zoals de komiek toen zei. Frans en André liepen elkaars deuren nooit plat. Er werd wel geregeld gebeld. André sprak Frans twee weken voor zijn dood en kreeg te horen dat het allemaal wel goed ging. Wat Frans van Dusschoten enorm stak is dat Joop van den Ende na zijn vertrek geen contact meer zocht. ,,Hij had geen tijd meer voor me. Dat heeft me zeer gedaan. Met zijn te vroege dood bewijst Van Dusschoten zijn gelijk om dat hij een zeer verstandig besluit nam doorvast te houden aan zijn wens om echt op zijn 60e echt te stoppen. Hierdoor had hij nog 12 jaren voor zijn dierbare Alice, kinderen en kleinkinderen. Tussen 1968 en 1989 leende Van Dusschoten zijn stem aan van diverse karakters uit de tv-serie De Fabeltjeskrant. In dat kinderprogramma voorzag hij onder anderen Meneer de Uil, Willem Bever, Momfer de Mol en Chico Lama van een stemgeluid. Hij was ook actief voor andere populaire kinderprogramma's als Paulus de Boskabouter en de Smurfen (Brilsmurf en Knutselsmurf). In 1972 haalde hij als Willem Bever de tweede plaats in de hitparade met Hup daar is Willem met de waterpomptang. Van Dusschoten werd in 1995 onderscheiden als Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Hij kreeg twee keer de Gouden Televizierring. Dat gebeurde in 1969 voor De Fabeltjeskrant en in 1975 voor het tv-programma Dag, dag, heerlijke lach (samen met André van Duin).
|