Arbeid, bescheidenheid, optimisme. Het 40-jarige jubileum van BZN is gebouwd op Volendamse vlijt en Nederlandse nuchterheid.
Jan Keizer, zanger van BZN. Foto Paul Bergen Zanger Jan Keizer: ,,Als de bakker de rekening kwam innen, doken we weg achter de verwarming. In de uitspanning aan de Haven, met uitzicht over het aardedonkere, welhaast Wagneriaanse IJsselmeer, klinkt Mon amour uit de luidsprekers. Een foto van Jan Keizer in klederdracht prijkt boven de deur. Hij meldt voldaan zojuist een scharretje te hebben verorberd. ,,Marie had mooie, mijmert hij over de traktatie van zijn echtgenote. We zijn, kortom, in Volendam-Edam, de thuisbasis van de Band Zonder Naam en het vissersdorp waar Jan Keizer (56) is verankerd. Nou ja, Edam... Gnuivend: ,,Ik woon op de grens, maar kijk gelukkig uit op Volendam. BZN bestaat 40 jaar en dat viert Nederlands best verkopende groep (zes miljoen albums en singles) met een grote tournee en de verschijning van de cd The singles collection. Jan Keizer trad in 1969 tot BZN toe. Eerst als drummer, vanaf 1974 als zanger. ,,BZN is vaak voorgesteld als een prachtig sprookje, maar in het begin hadden we het erg moeilijk. BZN speelde rock, maar daar kwam midden jaren 70 de klad in. We zaten in de schulden, doken achter de verwarming weg als de bakker de nota kwam innen. Het artistieke van de artiest zit Jan Keizer in het bloed. Zijn moeder zong niet tot ieders vreugde in de keuken (Gelukkig bleef het daar bij), maar zijn vader vierde lokale triomfen als de Tino Rossi van Volendam. ,,Hij trad ook op in hotels in Amsterdam met de accordeonist Johnny Meijer. Franse liedjes, ik vond het toen niks. Later heb ik het chanson omarmd. Ook broers Ton en zus Gré erfden de muzikaliteit van vader Keizer, hoofdopzichter in een fabriek die kussens voor Volkswagen vervaardigde. Nog steeds speelt Ton in de tribute to the Cats band en zingt Gré in een Edams koor. Jan, de oudste, verloor zijn broertje Henk, die op 5-jarige leeftijd aan leukemie overleed. ,,Het heeft me jaren gekost om bij de gedachte aan Henk niet vol te schieten. Ik fietste met mijn broer Evert van Volendam naar het ziekenhuis in Purmerend. We mochten er niet in. Zelfs niet voor een doodziek broertje. Huilend reden we terug. Ik heb het nooit aan mijn ouders verteld. Van zijn vader heeft hij de typetjes, de mallotigheid meegekregen, want op het podium is Jan Keizer óók Jan Joker. ,,Ik ben Demis Roussos met dat vibrato: Wir treffen uns im Sonnenschei-hei-hein. Ik zing Nana Mouskouri, in jurk en met bril, natuurlijk. Daarna volgt Jantje Smit. Ik in Volendammer kostuum op mn knieën, terwijl ik met Carola Mama zing. Maar toch: ,,Ik heb ook wat anders van mijn vader geërfd. Vijf jaar geleden kreeg ik ernstige hartproblemen. Vader is er aan overleden, zijn broers vielen ook om. Ik heb nu vier bypasses. Miste al een nier en blindedarm. En ik heb mn ogen laten laseren. Lachend: ,,Als donor valt er bij Keizer weinig te halen. ,,Ik stond binnen drie maanden weer op het podium, ben wel een luchtig type. Ik moest en zou een bloeddrukmeter hebben, maar die ligt nu in een la. Ik werk hard. Geen getob, je moet verder. Maar we zijn niet gespaard. Carola kreeg een herseninfarct, onze Dirk van der Horst overleed. Ik hoor Jack Veerman aan hem vragen: Dirk, ben je bang voor de dood? Wat vraagt hij nou, dacht ik. Ja, heel erg, zei Dirk. Maar over 20 jaar zijn we weer bij je. En wat is dat nou op de eeuwigheid. Vond ik zó mooi. Zijn trots, zegt hij, is zijn gezin. ,,Hans is administrateur, een laatbloeier. Maar die jongen haalt nu wel even zijn SPD. Louis studeert architectuur aan de Technische Universiteit in Delft. En Nelly is kapster. Ja, ik ben opa. Twee kleinkinderen, Julian is vier, Sem twee. Ben stuk van die jongens, ik. Ik ben de gekke opa, Ik vreet ze op. Misschien, zegt hij, is het succes van BZN ook de triomf van de eenvoud. Altijd bescheiden, nooit de aanval kiezen wanneer de muziek van de groep door Hilversum weer eens wordt weggezet als kleffe pop-pastiche. Jan Keizer: ,,We zijn voor iedereen benaderbaar. Allures? We zijn Volendammers! Er zijn mensen die ons schreven dat ze zich wilden verhangen, maar door BZN kracht en steun vonden. Om verder te gaan. Nou, beteken je dan wat voor mensen?
|