Gewoon een schaar genomen... en knip! Ik had een snipperdag.
Met het allerbeste voornemen om niks, maar ook helemaal niks te doen. Al mijn verplichtingen en afspraken heb ik een paar laarzen aangetrokken en alleen op pad gestuurd. Ik begon de dag al goed. Net uit bed en het was al avond, zodat ik nog juist een uitgerekte zonsondergang kon meepikken.
Even mijn autokoffer vullen met een duurzaam artistiek stijlmeubel, waarop je al na een kwartier doorgelegen bent, een zilveren schotel, recht uit de kringloopwinkel, wat kiezel uit de tuin van een buurman, kaarsjes voor de sfeer en het mandje met al de roddelblaadjes die ik vandaag privé en allemaal alleen maar met dag wil begroeten. Ik hoop dat julie ook op je beste laarzen rondtippelt zonder aan Zwarte Lola te denken.
Even de benzinebak vol diezel, want mijn Hondaatje was een TDI die het beste van zich geeft aan de schoolborden van 30 km/u. Dus diezel. Eén keer heb ik hem eens met benzine gevuld. Maar dat is hem en mij heel heel slecht bekomen. Mijn bankkaart was vandaag in een mum van tijd 57 euro lichter en ik moest nog wakker worden. Weet je nog in de middeleeuwen van vorige eeuw dat wij voor 7 oude Belgische frankskes een littertje tankten en nooit vijfhonderd frank konden opsmossen voor een boordevolle naftbak. Naft! Hoor je. Toen heette dat nog naft, van Nafta, lijk toen ook een fototoestel algemeen kodak heette. Op"merk"elijk verbonden aan mekaar. Nu is dat of benzine of diezel. En als goeie fotograaf schiet je tegenwoordig met vergunning al met een Canon. In de benzine heb je dan nog de luxepaardjes van 98, 95 en zonder octaan... Heel juist weet ik het ook niet meer. Benzine is verleden tijd en nog alleen voor de Arabieren. Ik drink liefst cola. Tegenwoordig gaan wij naar de centrale van de kern en hangen ons wieken te zwaaien aan het Noordzeestrand. Van uitersten gesproken. Maar sommigen laten ook al eens een aardgasluchtje achter. Ooit, toen de bloemkool nog dicht in de buurt lag, hebben wij het eens geprobeerd. Mijn vader zij eens over iets heel belangrijks dat het een scheet in een fles was en wij jeugdige vrienden onder mekaar op zoek naar flessen. Scheten hielden we toen heel voorzichtig in bewaring en we probeerden mijn vaderlijke wijsheid letterlijk uit. Als controle moesten we dan aan andermans fles gaan ruiken... En had het er een beetje de geur van dan was je twee of drie knikkers armer of rijker. Vrouwen konden we in ons jongenskwartier niet gebruiken. Bij het leger toen immers ook niet. Want welke vrouw zou kunnen meedoen aan het verste of het hoogste pissen? Of de uitdaging aangaan van 5 knikkers van het pissen op de schrikdraad rond een weide? Allé het énige ruilmiddel in die tijd waren de glazen knippers met de beroemde kappers als uitschieters. En welke vrouw had toen een zak vol knikkers? 
Hunne frank viel pas jaren later natuurlijk!
Maar ok, dit alleen maar om je te vertellen dat ik verder zou trekken dan te voet of per fiets. Notaboek en stylo's (moest er ene niet schrijven) en we reden richting Schulens Meer - nog geen 3 kilometer ver, maar vermits Steve daar vroeger geen gratische LIJN naartoe stuurde en nu blijkbaar niet meer aan politiek doet werd ik verplicht om met de auto te rijden - op zoek naar wat bloginspiratie bij zonsondergang op een blauwe maandag in mei. De lucht was gelukkig heerlijk open. Want was die gesloten dan moest ik nog eerst op zoek naar de sleutel "wie weet waar". Afgekort www. Kon ook world wide web zijn. Niet? Begrijp je. Nee zeker? Kijkt te veel VTM of VT4? Big Brothers and Sisters in Temptation! De weersvoorspellingen waren optimistisch en ik wilde zeker niet de pessimist gaan uithangen met ook nog een grote paraplue of kleine parasol in de koffer te duwen. Ik had immers de auto nog. En daar lig je ook heerlijk in te sluimeren of dagdromen als de zondvloed over je neerdaalde. No way!

 

Mijn buurman moest heel vroeger van zijn vrouw als eerste op de tandem, die sinds zijn pensioen via ebay, outbay is (de tandem) en ik pijnig al maanden mijn wilskracht om naar de tandarts te trekken. Allé hij trekt, terwijl ik figuurlijk de tanden op mekaar zou moeten zetten.
Tandartsen en haarklievers zijn lieverds voor anderen is één van mijn allerwijste spreuken.
Even nog een zonnebrilleke om onbeschaamd alle kanten te kunnen opkijken en daar verliet de eenzaat de oprit. Nu afrit. Richting meerwaars.

Enkele minuten later...

Herhalen ga ik niet maar je neemt maar het vorige stukje tekst en leer maar even van achter naar voor lezen. Want alles wat erin was, moest er weer uit. Had ik vroeger ook toen ik nogal veel dronk. De Chineeskes kunnen zelfs lezen van rechts naar links. Goed voor de nekspieren. Sommigen zelfs van onder naar boven. Andere spieren. En nog anderen helemaal niet. Stijf met plankenkoorts.
Dus heerlijk lag ik te genieten van "Ik heb de zon zien zakken in het meer"... "Hoe meer hoe liever"... "Kom meer naar huis"... Allé een heerlijk gezellig feestje op mijn eendje terwijl ik naar een paar wilde gansjes op het water lag te kijken. Even flitste de vogelgriep met dat H5-nummer door mijn hoofd, maar die beestjes op dat water zagen er zo zielsgelukkig en gezond uit... dat je oog dadelijk wat verder viel - ik heb het toen opgeraapt - op een surfer die in de stille avondbries het wijde meer koos in de armen van een kabbelend windje en klotsende golfjes. VW mag er ook bij. Samen met zijn zeil vielen mijn ogen dicht.

Heel heel langzaam telde ik een voor een de knopjes van de spannende bloese van de epouse en aan het ultieme allerlaatste knopte schoot ik bevend van de kou wakker en toen de eerste druppel de Demervallei, het vogelrichtlijngebied van Kempen en Haspengouw, binnendrong en mijn voorhoofd vond, sloeg ik het rustig wakker worden en alles wat erbij hoort in een recordtempo over en zwom op vier wielen huiswaarts om aan mijn blogje te kunnen vertellen dat mijn tweede maandag van mei 2006 heerlijk mee(r)gevallen was. Net niet in het water.(Gi)