|
Het was vandaag zijn dagje.
Terwijl het ping-pong-spelletje tussen parket en gerecht, vader en zoon, krant en lezer, Hasselaar en niet-Hasselaar, fraude en Luypaert, Vaessen en bloemen, politie en polutie, koning en volk, politiek en dotatie... zorgden voor de nodige folkloristische afleidingsmaneuvers... werd in het Belgisch-Limburgse provinciehoofdstadje door de media het koningshuis nogmaals ten tonele gevoerd en wereldkond gedaan. België heeft toch nogal van die prachtige uitlaatkleppen om op de wereldschaal van Richter voor wat andere bewegingen te zorgen. Tsunami waardig.
Als ze maar over je praten, goed of slecht, zeggen vele politiekers... trok in Tervuren een opgesteven gespannen prins in hemdsmouwen zijn grote groene poort dicht en sloot zijn weekend potdicht af van de onhebbelijke buitenwereld.
Papa King gaf zijn sympathieke toelating, vanaf zijn zwaarbeladen vakantie-
b(l)ootje, om zoonlief de broek af te laten trekken en poepeklets te doen als nodig.
In die hoge kringen gaat hiervoor nu eenmaal een Koninklijk Besluit vooraf.
Poepeklets kan niet zonder burocratische tussenkomsten.
Daartegenover weerkaatste zoonlief de bal terug met: dat hij niks liever deed dan gaan getuigen in een zaak waarin hij eigenlijk onwetend helemaal niet betrokken was. Begrijp je?
Zoals altijd startte de week op een maandag, mét vandaag als toetje op de taart heel veel geduld en wachten, want het parket en het gerecht hadden de degens gekruisd en dwarsbalken bij de spoorweg weggehaald om te bakeleien over procedures of niets. Je moet begrijpen: Ambiorix staat in de buurt en was bijna Belg van het jaar. Ook al heeft ie wellicht nooit bestaan. Zoals veel in dit dierbaar vaderland. Een hele schare wereldpers was afgezakt naar Hasselt en enkele honderden sympathisanten van stokjong tot piepoud zwaaiden aan de kant met hun driekleurtjes als de cameralichtjes aan het branden gingen. De politie zat met boog en pijl achter hoek en kant voor de ontvangstvriendelijke afstandsbediening.
Een Luypaert mocht nog even door met enkele factuurkes onder de arm en ex-adviserende-Vaessen zocht zijn weg via de gerechterlijke toegang. Jonge onbekende advokaatjes, eerder lichtmatrozen, tippelden de trappen op en af, terwijl de ouderen hun vingers niet wilden verbranden en zo nodig nog het TV-scherm hadden om geestig toe te kijken. Of beter mee te wachten.
In Tervuren zat een speelse babysittende guit van grote en jonge gezinnen, met een Smartie in de hand en voor de deur, startensklaar te wachten op bevelen.
De thuisblijvers die zelfs voor dit unieke wereldgebeuren, van een prins die ten gerechterlijke tonele opgevoerd werd, geen snipperdag toegeworpen kregen, vonden het afschuwelijk dat de grootste werklozefamilie van het land jaarlijks maar even 12,5 miljoen euro's opslokte, waarvan het aangehaalde koningskind zelf ruim goed was voor de habbekrats van 300.000 euro's. Iemand die maar even 3 Ferrari's en 12 zeer dure horloges bij een airhostess aankocht, blijft hangen bij een loslopende Belgische burger die het enkel van het andere door de Belgische Staat gecontroleerde Lottobedrijf moet hebben... Kortom een oerdom koninklijk iemand met een groot gat, niet alleen, in zijn handen. Bovendien ooit vernoemd met de vermoedens van het toevoegen van het kiertje in het deurtje van de huidig zo populair-kijkcijfertrekkend programma van VTM-love of the year. Ook blootlezeresje van de Nederlandse PinUpClub.
De politieke wereld ging ook nog een viswedstrijdje houden in de koninklijke vijvers en smeet nog even wat hooi op het vuur met een onderling getint twistje tussen toekomstige kamergenoten over 't Kint en verlorengelopen dotaties van, voor en door wie en heel veel kleurrijke verantwoordelijke troebele verledens. Maar dames en heren denk er aan, niet al te kras, want de ver-kiezingen zijn niet ver meer. Dus: nabij. Maar zij hadden de laatste maanden al meer troebele watertjes doorzwommen van ineens een geërfd NMBS-gat van vele tientalle miljoenen euro's boekhoudkundig te vullen en de vele medelanders die in 2006, nog net voor de jaarwisseling, een tweede belastingsbrief te verteren kregen om de staatskas vandaag tot op 0,1% te doen kloppen, waren voorlopig met een handomdraai weggewaaid. Volgend jaar nijpt federaal ons met onverstaanbare uitleg wel allen de kelen dicht en ons spaarboekje bodemloos.
Maar de maan-dag ging zo ras naar zijn eigen hemellichaam, veel te ras, voorbij, zodat, zonder slag of stoot, de avond ongehinderd viel.
Even van min nul beginnen, zodat elke vaderlander en nieuwsgierige buitenlander nog goed kan blijven volgen hoeveel stelen er eigenlijk in de vork zitten.
Het werd, na maandag, dus dinsdagochtend. Net dag. Net licht.
Gelukkig met die opgewarmde aardbol bleef de temperatuur zelfs dag en nacht ruim boven de 10 graden. Een recordje zat er weer aan te komen.
Iedereen placeerden zich op hun rustplaatsje van de vorige dag en vervielen terug in ter plaatse rust.
De prins kreeg na de Tervuurse ochtendgeeuw het bevel. Hij Smartte richting Limburg. Maakte zich nog even sympathiek om te zeggen dat hij, hoe moeilijk ook, in het Nederlands zou getuigen, nam twee velletjes blanco papier in de handen, keek eens recht in de ogen van zijn advokaat en vooral in de kijkers van de bloedmooie lieftallige zachte rechterlijke voorzitster en verklaarde toen kort dat hij alles overliet aan zijn adviseur(s), wist dat de marine opdraaide voor bepaalde onkosten en vond dat dit vanzelfsprekend de gewone normale gang van zaken was op aanraden van zijn verstandige rechterhand Vaessen. Hij vertrouwde op de verantwoordelijken die daarvoor ambtshalve voor hem actief waren. Mij zeer begrijpelijk voor kinderen die nooit op straat hebben mogen spelen en pas dat spelletje van doktertje spelen op volwassen leeftijd in de praktijk brachten.
Vragen bleven uit en de prins mocht gaan.
Prinselijke kommentaar volgde evenmin.
In amper een kwartiertje was plots het uren-, dagen-wachten op niets uitgedraaid. Met de uitzonderlijke kunstgrepen om geen letter wijzer te worden.
Samen met hem ging ook de diepontgoochelde wereldpers de boot in, haven uit. De sympathisanten hadden hem mogen toewuiven en Hasselt verviel terug in zijn normale provincialiteit van Stevie Wonder en het busje komt zoo. Nog even wat media-natrappers om toch maar een deeltje van de kosten in te kleuren.
Het verdere verloop van dit proces vinden we misschien nog ergens terug op de binnenpagina's van de toekomst. In een blogje her en der. Maar de hoofdvogel is afgeschoten zonder énig pluimenverlies. Integendeel.
Van sjoemelen zijn de Belgen nu eenmaal rijk, sommigen steenrijk, geworden. Niks nieuws.
Waarover ging dat proces weer waarop die prins in België begin 2007 is moeten komen getuigen? Even mijn Guinnessbook of records raadplegen.
In elk geval de rechtbank heeft definitief beslist: De nieuwe vloer wordt parket! (GîG)
|
