De late ploeg van de Opel-fabriek in Antwerpen is woensdagnacht dan toch terug aan het werk gegaan. Dat bevestigde Rudi Kennes van de socialistische vakbond ABVV. Over de werkhervatting van de late ploeg heerste lange tijd de grootste onduidelijkheid, maar de arbeiders zijn sinds 18.15 uur terug aan de slag. Een aantal schriftelijke garanties op papier gaven voor het personeel de doorslag om het werk te hervatten.



Garanties
De arbeiders van de late ploeg maakten kort na de start van hun shift om 14 uur al snel duidelijk dat ze niet wilden starten zolang ze geen schriftelijke garanties hadden van de directie over de toekomst van het bedrijf. Daarop gingen de directie en de bonden met elkaar aan tafel zitten. Uiteindelijk kregen de arbeiders van de directie de schriftelijke belofte dat de onheilstijding van dinsdag niet de sluiting van de fabriek in Antwerpen betekent.
Ontslagen
Daarnaast was ook het aantal aangekondigde ontslagen een heikel punt voor de arbeiders. In het document dat woensdag aan de arbeiders werd voorgelegd, is geen sprake meer van een deadline voor de ontslagen en ook het vooropgestelde aantal (van 1.400, nvdr) ontslagen wordt niet meer met een cijfer genoemd. "Dit document werd ondertekend door Klaus Franz, de voorzitter van de Europese ondernemingsraad, en door de directie van GM België", vervolgt Kennes uit. Dat was voor de arbeiders reden genoeg om terug aan de slag te gaan. Of ook de arbeiders van de nachtploeg hun voorbeeld zullen volgen, valt af te wachten. (belga/hln)

Maar toch is het algemeen geweten en bewezen dat na de wilde, maar noodzakelijke, koolmijnsluitingen, toen men de Italianen bijhaalde omdat blank niet meer zwart wilde worden, de toen binnengeslopen grote automerken vandaag enorm onder de hoge Belgische druk van de zware loonkost van de ongeschoolde arbeiders lijden en met nog wat financieel lokaas van de overheid enkele jaren langer West-Europees blijven verderboeren. Maar ooit komt de historische tijd dat Renault het Vilvoordse pad effende voor een reeds jarenlang slinkende en hinkende Ford, het ont-Rührde VW-concern, nu Opel in de running... en nog anderen die zullen volgen. Je rijdt CO2-loos, tegen 30 km per uur met verkeersremmende wegversmallingen en schokdempers het Belgische bedrijvenlijstje maar eens af. Nog beter is met een gratisch-en-voor-nikske LIJN-busje komt zo zonder het besef dat niets niets kost. Voorlopig betaalt een overheid nog liever toelagen aan de mastodontbedrijven dan stempelgeld aan de vele, aan de éénrichtingsdraaiende poort staande duizenden arbeiders in de autosector... Maar eens zal dit vaatje de bodem bereiken die we nu al duidelijk zien - en dat kan niet lang meer duren met het huidige gesukkel en  gegoochel om jaarlijks het slinkende staatsportemoneke in evenwicht te houden - en zal de woestijnkraan droog komen te staan, ondanks het wegsmelten van de Polen. Noord en Zuid. Begrijp heel goed dat België ook een te weelderig overbezet vrij duur ambtenarenleger moet onderhouden. Hopelijk zien alle niet en getinte partijen dat in met het overduidelijke besef dat een staker deze portemonee zeker niet of nooit in handen heeft gehad. Al krijgt men vaak de indruk. Boven op het aanbod van de voordelige werkkrachten doet het digitale pc-tijdperk eveneens geen goed aan het ingewikkelder wordende arbeidssysteem en groeien de grenzen tussen slim en dom met de dag breder. In Wallonië sluimeren nog enkele staalbedrijven en in Vlaanderen staat de chemie op ontploffen.
Naast de autobedrijven zullen ook nog andere bedrijfstakken met veel ongeschoolden hun lijnen richting Oosten en Zuiden blijven uitwerpen en zal een regering hopelijk tijdig inzien dat ze het de middelgrote en kleine bedrijfjes (het Belgische/Vlaams begint daar ook al regelmatig weg te smelten en wordt al een zeldzaamheid. Tijd voor een economisch Bokrijk. Zelfs in de horeca rennen we van kebab tot Chinees) wat eenvoudiger zullen maken om hier nog zakelijk te kunnen bewegen. Heel wat ambitieuze en kapitaalkrachtige Belgen verlaten het land en komen nog maar even de grens over om "avec on/un air" BV'tje te komen spelen en de uitbulkende buitenlandse merkelijk goedkopere spaarpot nog wat bij te vullen. De minister gaf het toe: Daar kunnen wij niks aan doen. En wij moeten toegeven: die mensen hebben gelijk. Wat niet wil verrechtvaardigen dat bepaalde politieke vila's voor en over de grens met vele vraagtekens gebouwd werden. Maar de uitroeptekens gingen meestal de doofpot in. Zeker voor auto-chtone politieke vriendjes. 
Wij vallen nog steeds voor onze landverlaters op de knieën, én aanbidden hen tot de laatste euro ons scheidt, voor de Belgische afgoden die hun roots verlegden naar het besparende bv Mona & co.
Een land waar alleen nog verkoop zonder productie verloopt is gedoemd om te verarmen met een minder prettige toekomst voor ogen om op dit stort te mogen overleven met miljoenen bewoners die niet meer de middelen hebben om te "kunnen" kopen. De huidige nog succesvolle superdure stuiptrekkingen in de bouw- en de vervoersector ondergaan eveneens deze angstaanjagende Zunami-evolutie en wie daar eens plaatselijk poolshoogte gaat nemen kan het zelf met eigen ogen zien hoe daar spaanders van waarheden worden geplukt. Maar "kijken en eerlijk toegeven" zijn een gelijkluidende wanhoop. Welvaart en welzijn worden uitersten van vluchtende steenrijken en aantrekkelijk blijvende straatarmen. De fierheid van "werk hebben" moet terug openbloeien in alle regio's en sectoren tegenover de vele voorkeurgeluiden van uitkeringen voor werkloosheid en ziekenkas. Hoe men het ook moge draaien. Op 30 jarige leeftijd moet men vandaag nog lang niet aftellen naar het pensioen en uittellen wat men dan zou kunnen verdienen. Wie durft er vandaag nog een fuif geven omdat hij onbeschaamd zijn zilveren jubileum kan vieren omdat hij/zij 25 jaren via dop en ziekenkas op kosten van de gemeenschap heeft mogen leven? Met tussendoor nog de dubbele slagroom van een rijkelijke zwarte bijverdienste? Een hoge loondruk zorgt automatisch voor een hoge werkdruk of... de periode van vluchten kan niet meer... klimt vandaag tot aan zijn grenzen. De tijden zijn voorbij dat men nog keuze mag maken tussen het verschil van steungelden en prestatielonen. Men mag tegenwoordig al heel blij zijn als we in het gezin (?) nog duo-lonen kennen en kinderen met een aantrekkelijke job van onbepaalde duur, want bij de werkgevers komt het water ook aan de lippen als ze ooit gedoemd zullen zijn om een onmogelijke C4 met kosten te laten vergezellen zonder een faillissement in te roepen en iedereen op straat te gooien om terug wat zuurstoffelijk zicht te krijgen. Nederland heeft een enorme stap voor omdat ze nog kunnen teren op de enorme winsten van de grondstofinkomsten van hun aardgas. België heeft op dat vlak nergens een doekje tegen het bloeden. Kakelen over onze intelectuele verstandelijke bagage raakt ongeloof"waardig" afgezaagd. Wie gelooft er nog in het rondstrooien van een verkiezingsbelofte richting tewerkstelling? Als we al konden houden wat we hebben? Het klinkt toch o zo mooi en blijven verslavend gek op het kijken naar eindeloze TV-soaps zonder inhoud. Maar spijtig, enkel gevuld met onhaalbare dromen kakelen we die toekomst tegemoet. Maar het ei wil niet meer komen. Nooit meer.(GîG)