Ik ben Delannoy Erik
Ik ben een man en woon in West-Vlaanderen () en mijn beroep is Gepensioeneerde.
Ik ben geboren op 20/03/1938 en ben nu dus 86 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en reizen.
Ben evenals mijn echtgenote Trees al meer dan 30 jaar met fotografie bezig. Wij houden van reizen met de wagen met een voorkeur voor Frankrijk . een lekker potje koken schrikt mij ook niet af .
Onze camera's zijn Nikon D70 en D50 en Panasonic ZX1
Even voorstellen.. wij zijn een koppel al méér dan 30 jaar gepassioneerd door fotografie , met een voorkeur voor landschappen , en dat willen wij met ons blogje met jullie delen . Wij gaan zo nu en dan eens op reis en huren dan een vakantiewoning voor een of een paar weken , en van daaruit gaan wij dan op fotojacht om dan leuke plaatjes te schieten.....bij deze wensen wij jullie veel kijkplezier op ons fotoblogje......
Groetjes van Erik en Trees.
03-12-2009
Verlaten
Dit bootje ligt hier eenzaam en verlaten , blijkbaar wachtend op het komende hoogtij .
Portbail was vroeger een getijhaven maar is nu als jachthaven ingericht met 200 aanlegplaatsen.
Met zijn 2 km zandstrand en een zeilschool kan het er soms behoorlijk druk zijn.
Hier ziet u de Eglise Notre-Dame met een toren uit de 15de eeuw , deze kerk is nu niet meer in gebruik voor kerkdiensten maar wel als ruimte voor allerhande tentoonstellingen .
Trees zag bij het nemen van de vorige foto dat die eendjes een grote honger hadden , en daarmee wilde ze ook haar steentje bijdragen door nr 1 van de werken van barmachtigheid toe te passen ;-) om een gerust geweten te hebben ;-) om dan onbekommerd aan een daguitstapje te kunnen beginnen, waarvan er vanaf morgen enkele foto's hier zullen volgen .
Op de achtergrond enkele leveranciers van die lekkere melk en room van Le Haut Manoir ;-)
Als Trees terug was van de boodschappen op de hoeve , heb ik de eendjes die in de vijver naast onze gite hun nest hadden, gevoederd met restjes brood van ons ontbijt .
De gids geeft hier een demo van een sneldraaiend jacquardgetouw , dit is nu de laatste foto van het textielmuseum in de Vogezen van onze vakantie in het voorjaar , met een bezoek aan enkele van die talrijke museums die je er daar in de omgeving kan vinden , hopelijk heb je er van genoten ?
Wie alles van textiel en weven eens van dichtbij wil bewonderen kan hier in onze omgeving , en niet zover als de Vogezen, een mooi uitgebreid en tof museum in Roubaix gaan bezoeken , met een duidelijke uitleg en demos van een nederlandstalige gids , (warm aanbevolen voor liefhebbers en leken) Dit kan een tip zijn voor een daguitstapje , echt de moeite waard. Zie link met info hieronder.
En.... vanaf morgen gaan wij eens naar de westkust van Normandie (Cotentin) met enkele foto's en tekst , dit van onze 14 daagse vakantie in september van dit jaar , hopelijk kan je er ook van genieten ? in ieder geval hebben Trees en ik er met volle teugen van genoten en dit zowel op fotografisch en.....zeker op gastronomisch gebied
Om nog snellere , grotere en meer weefgetouwen te doen draaien stapte men van waterrad op stoomkracht over , dit is hier een stookketel uit 1902 in Roubaix gebouwd , dit om de stoommachine de nodige Pk's te geven.
Dit weefgetouw was al met een krachtbron aangedreven , en zo kon men sneller weven dat noemde men toen industriéle omwenteling maar de wevers werden er zelf niet beter van .
Een oud robuust handweefgetouw met hangend riet en zonder spoelbakken waar de thuiswevers rond de jaren 1700-1800 op weefden.
Dat gebeurde in de wintermaanden na hun andere dagtaak dit om wat bij te verdienen op hun klein loon, in een lage weefkelder met de schaarse verlichting van een olielamp en met hulp van hun kinderen.
Dit is de achterkant van het weefgetouw met op het voorplan de kettingboom , deze draden moeten er een voor een naar de hevels geleid worden en door de lusjes met een haakje gehaald worden , dat vraagt een enorm en geduldig werk , maar ja als hobby kan men dat nog opbrengen het eindresultaat is er des te mooier op .
Hier een detail van de aanbinding van de trappersr op het handweefgetouw van Trees met 4 schachten en zes trappers , dit op een getouw met contramarschen en met de aanbinding van het patroon waar ze nu mee bezigig is .
Voor een leek is dat wat ingewikkeld en een wirwar van draden ;-) maar men kan er onneindig mee varieeren met aanbindingen , ook met kettingkleuren en doorhaal , eveneens de kleuren van de inslag en volgorde van trappen spelen een belangrijke rol , dit voor wat betreft diverse patronen .
Een mens kan het in zijn hele leven niet opbrengen aan variaties van patronen met zo een weefgetouw!
Dus.... ze zal zeker nog tijd te kort komen in haar leven ;-)
PS: en voor gepensioeneerden komt men zekers tijd tekort , want hoe ouder men word hoe sneller de tijd vliedt of.... niet ??
Ik ben Delannoy Erik
maar de wevers werden er zelf niet beter van .
