De Engelsen zijn weer weg over de vaart. De Duitsers komen bij broer (Nand) zeggen dat hij de Engelsen heeft ingelicht. Hij beweert van niet. Dat kunt ge denken, maar hij was bang dat moogt ge geloven.

Ze zijn met twee jonge sloebers, ze doen hun zoeking en vinden een klein brokje van den Duitsen kaas. Toen zat het er op. Ze pakken Nand op en smijten hem tegen de muur. De andere neemt zijn geweer en slaat met den kolf om hem op het hoofd te treffen. Doch broer wijkt en ongedeerd, nog ne keer en 't is nog niets.

Broer denkt dat ze zinnens zijn hem te doden, en bid stil in angst. Maar ze vinden niets meer, want het overige heeft hij onder de geit in het mest gestopt, gelukkig. Zijn twee zoontjes zitten in den schuilkelder te wenen, en wie daar nog bij zit, is Hector Michel al van daags tevoren.

Dien was te voet van Colonie Merksplas naar Wortel moeten gaan om te zeggen dat ze de mannen (vagebonden) pap moesten geven want dat er geen brood meer was voor hen. De Engelsen hadden hem dan zien gaan en hem teruggeroepen, omdat er zou geschoten worden. Hij kwam met de handen in de hoogte terug naar de Engelsen. Hij wist niet dat het ons vrienden waren en dacht dan niets anders dan dat hij krijgsgevangen was door Duitsers en dierf daarom niet uit den schuilkelder komen. Ja, dat was zoo'n bangen grap om later eens mee te lachen.

De Duitsers zijn hier in Wortel met geschut, en nu horen we niets meer dan gebulder, en we gaan in den kelder slapen.

Een hachelijk standje voor broer Nand, die de dag daarvoor van de Engelsen had meegedeeld ("gepaard") van de buit uit de Duitse Rode Kruiswagen. Nogal wiedes dat hij ontkent dat hij iets heeft, maar het zal met een klein hartje geweest zijn.

Het bezitten van een stukje kaas of spek was uit den boze, omdat men dit eigenlijk niet kon bezitten, tenzij onrechtmatig bekomen. Alle voorraad werd immers bepaald aan de hand van rantsoenzegeltjes. Als men in het bezit was van slachtvee, moest dit gegarandeerd (deels) ingeleverd worden.

Ook opvallend is het op en neer gaan van de frontlijn. Inderdaad is WO II een veel dynamischer gebeuren dan de loogravenoorlog uit WO I. De ene dag is een stuk grondgebied van de ene strijdende partij, de volgende van de andere. Zoals hier wordt beschreven.