Mijn moeder vertelde me nog een leuke anekdote uit de periode toen de kelder van de ouderlijke woonst gebruikt werd als woning, dit natuurlijk ter bescherming tegen luchtaanvallen. Mijn moeder vertelt.

Toen we op een nacht vliegtuigen hoorden afkomen, besloten we om niet in huis te blijven. De schrik om bedolven te worden onder het puin als er een projectiel zou inslagen, was te groot. Het ouderlijk huis van mijn moeder in Wortel bevond zich net naast kerk en kerkhof. Toen de vliegtuigen naderden, besloten we uit de tuin het kerkhof op te rennen en daar achter een haag beschutting te zoeken.

Hét bewijs van grote paniek was wel dat moeder Anna (de moeder van mijn moeder, echtgenote van Jaak Versmissen op wiens geschriften deze blog is gebaseerd, nota steven) in de vlucht wat reservekleding had meegegrist. De "reservekleding" bleek uiteindelijk een grote kartonnen doos vol kindersokjes te zijn... Niet erg praktisch.

Buiten gekomen, gooide iedereen zich van schrik in het gras, waarbij Anna de pech had met haar buik recht te vallen in een verkeerd geparkeerde kattenkeutel.