Hondennieuwtjesxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

1.Hondentaal                          

In dit hoogtechnologisch tijdperk verloopt een groot stuk van onze communicatie dmv  media zoals GSM, emailverkeer en sms berichten. Jammer genoeg zijn dit allemaal manieren waar het niet mogelijk is om via visuele expressie of lichaamstaal onze boodschap duidelijker te maken.

Deze diverse vormen van lichaamstaal verlopen alleen via ons onderbewustzijn en kunnen alleen door onze communicatiepartner opgevangen worden als we mekaar live kunnen waarnemen. Deze visuele aanwijzingen zijn dus verbannen naar een tweederangsniveau omdat we meer verbaal aan het communiceren zijn.

Ook in de communicatie naar onze honden komt het visuele vaak op de tweede rij! We veronderstellen dat de beste communicatie naar de honden toe verbaal is en heel wat bevelen worden gegeven via onze stem. Hierdoor ontstaat vaak heel wat miscommunicatie en frustratie.

De meeste honden zijn meesters in de communicatie met soortgenoten. In tegenstelling met mensen zijn honden echte specialisten in het non-verbale (lichaamstaal). Gezien hun lichaam het medium is waarmee ze mekaar aanspreken , proberen ze dit ook te doen met hun baasjes. Als onze honden willen begrijpen wat wij hen willen vertellen, zullen ze dus ook instinctief naar onze lichaamstaal kijken.

En dit zelfs alvorens ze luisteren naar wat we hen te vertellen hebben.

Gezien weinig mensen beseffen wat hun lichaamstaal vertelt zijn hun gedragingen evenmin duidelijk voor onze viervoeters. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we heel vaak falen in de communicatie met onze honden.

Hoe belangrijk is visuele communicatie met onze honden?

Dr. Patrica McConnell( gedragsspecialiste en professor aan de Universiteit van Wisconsin-USA) voerde een heel simpel experiment uit. Ze selecteerde 24 pups van 6 1/2 weken oud en allen uit nestjes van Australische Herders, Beagels, Border Collies, Dalmatiers, Cavaliers  en Mini Schnauzers. Gedurende vier dagen werden de pups getraind om te gaan zitten bij zowel een auditief als visueel signaal. De trainers boden een biepsignaal aan en aaiden tegelijkertijd over de kop van de pups.

De vijfde dag boden ze beurtelings een auditief of  visueel signaal  aan om te achterhalen waarop ze de beste respons kregen.

23 van de 24 pups reageerden beter op het visuele signaal dan op het auditieve. Alle anderen reageerden evengoed op beide signalen. Er waren zelfs 8 pups die helemaal GEEN reactie vertoonden op het auditieve signaal. In onderstaande tabel kan u de volledige resultaten weervinden met de verschillen tussen de diverse rassen.

Ras

 Visueel ( zicht)

 Auditief ( gehoor)

Australische  Herder

 92.5%

 15%

Beagle

 80%

 0%

 Border Collie

 92.5%

 15%

 Cavalier King Charles

 90%

 50%

 Dalmatier

 80%

 20%

 Miniature Schnauzer

 80%

 0%

 Als gevolg van deze  bevindingen zijn heel wat Scholen wereldwijd overgestapt naar het aanleren van visuele signalen ipv gesproken commando's. Meestal worden daarna de verbale commando's gekoppeld aan de visuele.

McConnell's research maakte ook duidelijk dat de lichaamstaal van honden heel subtiel kan zijn, heel weinig beweging kan bevatten en soms razendsnel gaat. In haar boek "The other end of the leash" schrijft ze : "zeer belangrijke signalen duren soms maar een tiende van een seconden en de beweging van de hond kan zich zelfs beperken tot een luttele centimeter". Iets wat we duidelijk geleerd hebben bij verschillende hondenrassen is dat een beetje vooroverbuigen van het baasje al genoeg kan zijn om hem ervan te weerhouden om dadelijk bij baasje te komen. Langs de andere kant kan een beetje achterover buigen leiden tot een snelle reactie van de hond en zal in vele gevallen leiden tot een snellere loop bij de hond in de richting van zijn baasje..

Hoe kunnen we herkennen wat een hond ons wil vertellen?

Om de signalen van de hond te kunnen lezen moeten we eerst ALLE signalen van de hond kunnen interpreteren: ogen, oren, lippen, tanden, haar, algemene stand en postuur en staart.

Een veel voorkomend misverstand is dat elke hond die met zijn staart kwispelt vriendelijk is. De realiteit is echter dat honden op heel veel verschillende manieren met hun staart kunnen kwispelen en dat ze niet allemaal even vriendelijk zijn. De staart verraadt enkel een klein stuk je van wat de hond wil communiceren.

Om hondensignalen te kunnen lezen is jarenlange oefening bij verschillende rassen noodzakelijk. Lees grondig een aantal gespecialiseerde werken over het gedrag bij honden en besteedt meer tijd aan het observeren van je hond dan aan het geven van commando's.

3.Hondenweetjes                                   

- Honden kauwen vaak op ondergoed of schoenen  omdat ze naar hun baasje ruiken.

- Puppies kunnen hun urineblaas gemiddeld maar controleren als ze de leeftijd van 4 maanden bereikt hebben. In de eerste periode is aangepaste zindelijkheidstraining dus een absolute must

- Als iemand allergisch is in je gezin kan je de symptomen verminderen door de hond wekelijks te wassen zodat minder droge huidschilfers worden afgestoten. Een lepeltje olie in de hondenvoeding helpt ook in sommige gevallen.

- De meest zelfzekere pup uit het nest is meestal de moeilijkst opvoedbare omdat hij zichzelf beschouwt  als een leiderfiguur.

- Voor jonge honden zijn activiteiten en spelen de belangrijkste dingen in hun leven . Ouder wordende honden verschuiven hun interesses vooral naar de voeding en voedingstijden.

4.Hoe leef je als hond met een baasje zonder staart ?            

Hoi, ik ben een  echte hond  en wil het eens hebben  over het enige lichaamsdeel dat ons honden onderscheid van mensen: de staart !

Welk incident in Darwins theorie leidde ertoe dat mensen hun staart verloren?Was het omdat ze niet meer in de kruinen van bomen leefde? Wellicht niet want ook wij zijn onze staart niet verloren.

Hebben ze er de staart afgeschuurd omdat ze steeds op een stoel zitten? Of is het omdat ze zich continue in kleding willen wikkelen en dat daar geen plaats is voor een grote staart?

Wij honden zouden niet kunnen leven zonder staart. We bedekken er onze neus mee als we het koud hebben en kwispelen ermee als we gelukkig zijn. We vegen er water mee weg als het regent en gebruiken hem als bescherming als  baasje kwaad is op ons.

Teefjes gebruiken hun staart een eerder preutser, maar de reutjes zien hem als een fiere verderzetting van hun robuust lichaam. Zelfs diegene die hem euh....laten inkorten hebben....kwispelen er nog mee voor zover je dat kwispelen kan noemen natuurlijk.

Toch kunnen staarten ook vervelend zijn . Katten spelen ermee , pups bijten erin, kleine mensjes trekken eraan of maken er een cirkel mee....

Staarten kunnen problemen veroorzaken of oplossen. Soms verraden ze ons gevoel als we in de problemen zitten , maar we kunnen er ook heel snel vrienden mee maken.

Hoe kunnen mensen eigenlijk leven zonder staart? Hoe laten zij zien aan hun soortgenoten dat ze gelukkig, boos of bang zijn? Ik ben er zeker van dat ze dit wel onder elkaar zullen uitmaken, maar ik behoud zeker mijn eigen staart ....

Toegevoegd door Dr Fonz