Wereldtentoonstelling 1930 Antwerpenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Antwerpen 1930 en de tentoonstellingswijk

Precies 75 jaar geleden opende Antwerpen zijn derde wereldtentoonstelling, na die van 1885 en 1894.

Aanleiding was de viering van 100 jaar Belgische onafhankelijkheid.  Een braakliggend terrein ten zuiden van de stad, nabij de Jan Van Rijswijcklaan, werd hiervoor omgetoverd tot een feeëriek paviljoenpark, dat een staalkaart bood van de verschillende architectuurbenaderingen van het moment.

De Antwerpse wereldtentoonstelling van 1930 toonde de vele bezoekers een spectaculair, geïdealiseerd beeld van de koloniën, de scheepvaart, de landbouw en de Vlaamse kunst.  De Witte Paleizenstad, zoals de tentoonstelling van 1930 wel eens genoemd werd, bracht een bonte wereld waarin zowel kunst als kitsch aanwezig waren, waar wetenschap raakte aan foorattractie.  Nationalisme, couleur locale en exotisme gingen er hand in hand.  Hier domineerde het Westen nog steeds de wereld en was het geloof in de vooruitgang ongeschonden.

Voor de stad Antwerpen kwam het er niet alleen op aan om enkele maanden het centrum van de wereld te zijn en de aanzienlijke economische vruchten van het spektakel te plukken, het evenement was ook een gelegenheid om aan stadsontwikkeling te doen.  Op de plaats van de expoterreinen verscheen een nieuw stadskwartier.  De hoop leefde dat de paviljoenen zouden plaatsmaken voor een modelwijk.  In werkelijkheid bleef dit idee van een nieuwe ideale stad beperkt tot een losse verzameling van architecturale hoogstandjes.

De politie uw vriend

foto : Romain Verstinge

Gevaert-paviljoen
ontwerp van de Mechelse architect Jos. Chabot. Het paviljoen werd net als alle andere paviljoenen na de tentoonstelling afgebroken om plaats te maken voor een nieuwe woonwijk met heel wat modernistische pareltjes. Voor de volledigheid: de firma Gevaert produceerde fotopapier en is onder de naam Agfa-Gevaert nog steeds actief in de fotografische industrie. Zijn oprichter Lieven Gevaert was een zeer sociaal bewogen man. Zo richtte hij in de jaren 1930 de eerste Nederlandstalige school in Antwerpen op. Hij was ook betrokken bij de Pelgrimbeweging waarin kunstenaars en architecten vanuit hun christelijk geloof ijverden voor een moderne gemeenschapskunst



De muziekkapel op de Expo

Bouwen van een Station voor de Wereldtenstoonstelling van 1930.

Met het oog op de geplande wereldtentoonstelling van Antwerpen in 1930, besloot men het Ooststation te bouwen met stopplaats voor internationale treinen. Het werd een voorlopig gebouw, gelegen op het talud van de voormalige varkensmarkt en afdaalde naar de Draakplaats.

Voor een goede verbinding met de stad was het noodzakelijk een verkeersader te trekken, wat de demping inhield van de oude Herentalsevaart.

Bij het bouwen van het ooststation werd ook definitief begonnen met het slopen van de vestigingen vanaf Cogels-Osijlei  tot aan de Deurnese huisjes.

Een gedeelte van de vesting met de toen gekende piottenberg bleef behouden en verschafte onderdak aan de genie.

Later moest dit deel ook plaatsmaken voor de binnensingel tot aan het sportpaleis.

Later werden er op de vrijgekomen gronden de volkstuinen opgericht.

Het danssalon van Kunkels in 1930 op de Expo