Vandaag was het zover. Na een rotslechte nacht voor iedereen, behalve voor de 2 broertjes Kobe en Liam, werden onze Jelle en Kristel gewekt om 6.30 u. Dan was het wachten tot 7.30 u. Gelukkig mag Kristel mee tot dat hij in slaap valt. Maar zo ver was het nog niet. Ze moesten nog wachten tot 8 u. voor ze naar de operatiezaal mochten. Daar werd Jelle dan om 8.30 u. in het slaap gedaan. Ik had met Kristel rond 8.30 u. afgesproken aan de inkomhal. Na een kleine vertraging (dankzij de zware sneeuwbuien) kwam ik iets later aan. Dan kon het nerveuze deel voor ons beginnen: Wachten !!!! Als er iets is waar een mens een hekel aan heeft is het wachten !!! Normaal ging de operatie ongeveer 2 u. duren hadden ze tegen ons gezegd. Om 10.45 u. hadden we nog niks gehoord. Hier beginnen de zenuwen te winnen van het geduld. Om 11.15 u. kregen we eindelijk de verpleegster te horen. Allee 't is te zeggen de telefoon. De specialist belde ons via de telefoon om te zeggen dat alles goed was gegaan en dat ze gingen terug bellen zodra onze Jelle wakker was. Pfffff we waren al content dat alles goed was. Nu nog efkes wachten (toch weeral bijna 1 uur wachten !!) kregen we te horen dat hij wakker was. Wij onderweg naar de recoverruimte. Daar stonden we nog efkes te wachten voor het loket. We zeiden voor wie we kwamen en kregen te horen dat enkel de mama's binnen mochten !!!!! Heb je zoiets ooit al gehoord ? Ik niet !!!! Voor ik goed besefte wat ze zei en er kon op reageren was Kristel al binnen en de verpleegster was al weg !! Daar stond ik in de gang. Er zat niets anders op dan te wachten. Tijdens het wachten kwam ik de specialist tegen. Hij zei dat alles supergoed was gegaan. Hij heeft maar 1 uurke werk gehad. Maar voordat hij kon beginnen moest hij nog wachten op enkele instrumenten die nog niet waren gesterliseerd. Dat was omdat ze de vorige nacht werken hadden uitgevoerd op de afdeling. Hij zei dat alles goed was en dat onze Jelle al wakker was en dat hij TV aan het kijken was !!!! Ik zeg tegen hem "Dat meent ge niet ???" Jawel zei hij !!! Ondertussen had Kristel daar een andere verpleegster aangesproken en die zei dat ik ook binnen mocht.......en inderdaad daar lag meneer TV te kijken. Al was het met grote lodderogen maar hij was aan het kijken. Ik weet niet of onze Jelle besefte dat het een TV was waarnaar hij keek maar hij was in ieder geval wakker !!! hahaha Dit komt dankzij de "pijnpomp". Hij mag zelf op het knopje duwen als hij pijn voelt. Maar wees gerust.....er staat een beveiliging op. Hij kan maar om de 10 min. verdoving krijgen. Ik heb het zo eens in het oog gehouden en voorlopig heeft hij maar om het uur ongeveer nodig. Maar ja misschien heeft dat nog te maken met de verdoving van de operatie. We zullen morgen wel zien.
Eindelijk viel de grootste spanning van onze schouders. We zijn daar gebleven tot ongeveer 16.30 u. Dan zijn we bij oma gaan eten en konden we onze andere 2 pagadders nog eens zien. Zij moesten natuurlijk ook weten hoe het met hun broer is. Na een lekkere spagetti zijn we terug richting ziekenhuis gereden. Eens we daar terug waren aangekomen sliep onze Jelle. Volgens de verpleegsters sliep hij al een tijdje. Het viel me ook op dat hij elke keer hij op de knop duwde voor verdoving dat hij dan telkens na ongeveer 10 min. efkes misselijk werd. Verder heeft hij eigenlijk alleen maar geslapen. Het was voor het bazeke een zeer vermoeiende dag !!! Enkel het plassen lukt nog niet. Dat zou hij vandaag nog moeten kunnen want anders moesten ze een "sonde" steken. Ja, zelfs de verpleegsters vinden het erg want onze Jelle is al zeer geliefd bij de verpleegsters !!! Ze gingen toch wachten tot het allerlaatse.......als hij het dan niet zelf kan........hopen dat het lukt !!!! We zullen morgen wel zien. Nu nog efkes in de zetel samen met Kristel om een beetje te bekomen van de toch ook voor ons vermoeiende dag !!!
Na anderhalf uur vertraging zijn we toch in het UZA in Edegem aangekomen. Anderhalf uur te laat !!! Onze Jelle moest nog eerst een tornooi gaan spelen in Bonheiden. We hadden al op voorhand gezegd dat hij de laatste match om 17.10 u niet kon meespelen omdat we om 18 u in het ziekenhuis moesten zijn. 1ste match scoorde Jelle 2 goalen en waren ze grandioos gewonnen. 2de match waren ze ook aan het winnen en hier scoorde Jelle ook 2 goalen. Wim, de trainer, wou onze Jelle een mooi afscheid geven en vervangde onze Jelle, met aplause van de supporters, vlak voor het einde. Knap van de trainer. Eenmaal in de kleedkamer wilde onze Jelle niet naar huis !!! Begrijpelijk, zijn ploeg had een grote kans om het tornooi te winnen. Maar 17.10 u is echt wel laat.......als je om 18 u in het ziekenhuis moet zijn. Maar ik kon het niet over mijn hart krijgen om hem naar huis te sturen. Ik dacht Foert !!!! Wat gaan ze in het ziekenhuis zeggen ?? Dat hij vandaag niet meer binnen mag en morgen maar moet terug komen ??? So be it !!!!! Dus kon onze Jelle toch de 3de match meespelen. Iedereen blij !!! Om het tornooi te winnen moesten we minstens 11 goalen maken want er was nog een ploeg die evenveel punten hadden als ons. Dan telde het aantal goalen en zij hadden er 10 meer als wij. Niet gemakkelijk. Hier werd onze Jelle weeral met aplause vervangen !!! Geweldig. We hebben de wedstrijd wel gewonnen maar kwamen toch enkele goalen te kort. Toch een welverdiende 2de plaats !!! Proficiat.
Hierna ging het in speedtempo naar huis. Iedereen oppikken en de 2 broers naar oma en opa doen. Daarna na het ziekenhuis. Hier valt het me op dat onze Jelle nog altijd zeer kalm is. Tijdens de inschrijving kregen we te horen dat de specialist al om 16 u had gebeld of Jelle al was ingeschreven. "Nee" zei de receptioniste, die komt maar 1st om 18 u. Het was 19.15 u. Eenmaal de inschrijving voorbij kwamen we aan op de kinderafdeling. Daar werd hij gewogen en gemeten. De verpleegster zei dat ze nog bloed moest afnemen. Dit heeft onze Jelle superflink gedaan !!! Hij gaf geen kik !!! Verder is de assistent van de specialist nog eens langs gekomen om een beetje uit te leggen wat ze morgen gaan doen. Gelukkig wordt hij morgen als 1ste geopereerd. Rond 8 u. Hij vertelde dat ze 2 sneetjes van ongeveer 4 cm gaan maken en één in het midden voor een camera. Dit kan ook dienen om een draine aan te leggen. Ze leggen ook een epuderale (pijnpomp) aan. Dat is via de achterkant van de nek. Ik vroeg of ze dat tijdens de operatie doen ? Soms daarvoor en soms tijdens. Dat hangt er een beetje vanaf van persoon tot persoon. Ik heb tegen Kristel gezegd dat ze een beetje moet pushen morgen om voor te stellen het tijdens de operatie te doen. De verpleegster zei ook dat ze juist 2 patiëntjes vorige week hebben binnen gekregen die ongeveer dezelfde operatie hebben ondergaan. Die hadden zo goed als geen pijn. Dit dankzij die pijnpomp. De ene kon na 3 dagen al uit haar bed en de andere na 5 dagen !! Ervoor zorgen dat onze patiëntjes geen pijn hebben, dat is onze hoofdtaak zei de verpleegster. Dat stelde ons toch een beetje gerust. Hopelijk verloopt het bij onze Jelle ook zo vlot. Voorlopig gaat het super !!! Hij is met zijn gloednieuwe nintendo DS voetbal (wat anders !!!) aan het spelen.
Nu ga ik proberen wat te slapen want morgen zal het een zeer vermoeiende dag worden.
Eigenlijk is onze Jelle redelijk rustig. Dit is dankzij het drukke weekend denk ik. Vandaag hebben we nog eens geprofiteerd van het goede weer. We zijn gaan wandelen in "De Averegten" in Heist op den Berg. De mannen hun fiets ingeladen en vertrokken.
Na een stevige wandeling was het tijd om naar huis te gaan voor te gaan eten. Want we moesten op tijd klaar zijn voor deze avond naar de Kids Awards te gaan !!! Nadat iedereen de deur uit was had ik eens efkes tijd om alles eens op een rijtje te zetten. Iedereen weet dat ik altijd een rustige en kalme persoon ben. Dat is nu ook zo maar nu gaat er van alles door mijn hoofd. Eigenlijk mag je daar niet bij stil staan maar dit kan je zo maar niet negeren.
Het is namelijk als ouder verdomd moeilijk om een gezond kind (ondanks zijn borstbeen mankeert hij niks. Hij heeft geen pijn ofzo) zo'n zware operatie te laten doen. Ik weet wel dat deze operatie nu de oplossing is voor de mogelijke latere long- of hartproblemen die hij kan krijgen zonder operatie, maar toch......het doet je machteloos staan tegenover je kind. Als je kon zou je de komende pijn van je kind overnemen maar dat gaat niet. Langs de andere kant.....als ik hem nu de mogelijk niet geef om er iets aan te doen en later houd hij er iets van over....ik zou het mijn eigen niet kunnen vergeven. De gedachte dat we dit doen om later de problemen te vermijden houd mij (en Kristel ook wel denk ik) recht. Maar toch denkt een mens altijd het ergste en toch geloven we in een goede afloop !! Klinkt raar he ? Anders kan ik het niet beschrijven.
Allee genoeg stil gestaan nu !! Nu gaan genieten van de Kids Awards op TV !!!!
Onze Jelle vroeg aan ons of hij voor de operatie mocht gaan zwemmen in het tropisch zwembad van Lier. Hij had er al veel van gehoord maar er nog nooit geweest. Vandaag kreeg hij de kans. Hij heeft Nick en Robin opgetrommeld en samen met zijn broer Liam en de mama's zijn ze richting zwembad vertrokken. Ik mocht ondertussen zijn jongste broer Kobe gaan halen in Tivoli. Verjaardagsfeestje van Jari. Een vriendje van Kobe. Onze Kobe zag zo zwart dat ik eerst naar huis moest rijden voor hem een beetje presentabel te maken. Eenmaal proper als de bliksem naar het zwembad van Lier. Daar was het ongetwijfeld dolle pret.
En ik ?
Ik mocht weeral thuis blijven en nadenken over wat ze straks willen gaan eten !!!! hahaha Zoals je ziet een goede huisvader moet altijd werken !!!
Dit allemaal dankzij Hilde en Yves (bazin en baas van Kristel) Het mag gezegd zijn: Kristel werkt daar nu iets meer dan 1 jaar. Het is haar beste werk dat ze ooit al heeft gehad. Je merkt dat ook aan haar. Wat wil je ?? werkuren tijdens de schooluren. Je kan als mama niks beter wensen. Er hangt ook een gezellige sfeer, dat hebben we gemerkt dankzij het etentje met bowling ter ere voor het nieuwe jaar.
Dus zondag 23 maart de dag vlak voor de opname kunnen we onze gedachten nog eens verzetten. Allee Kristel en de mannen toch. Ik moet thuis blijven !!!! Er zijn 4 kaarten en wij zijn met vijf. Maar..........geen probleem, ik kan het rechtstreeks volgen op TV Ik ben op de site eens gaan kijken wie er allemaal komt. Het zijn niet de minste !!!
Nathalia, Spring, Milk Inc, Clouseau, Mega Mindy, Stan van Samang, Sandrine, enz....
juist wakker van de nacht. Beetje slecht geslapen maar dat is altijd na de 1ste nacht. Vandaag moest ik de hospitalisatie verzekering op de hoogte brengen. Ik had vorige maand al eens gebeld. Omdat ze toen tegen mij zeiden dat ik dat ongeveer één maand op voorhand moest regelen. Bleek toen dat één week op voorhand al genoeg was dank zij de evolutie van de computers !! Halleluja !!! Dus ikke vandaag terug gebeld. Na een kwartier (dit is het nadeel als je een klok op je telefoon hebt staan) de Dire Straits gehoord te hebben (ik was bijna fan van hen geworden) kreeg ik uiteindelijk een medewerker aan de lijn. Een Franstalige die met veel haar Nederlands spreekt. Maar ja mijn Frans is ook met veel haar op dus dat moet lukken !! hahaha Na een paar keer te zeggen : excusez moi ? is het toch in orde gekomen. Lang leve mijn harige Frans !!! hahaha Gelukkig bestaan er hospitalisatie verzekeringen met derde rangsbetaler. Of hoe het ook mag noemen. Het enige wat je moet doen is het papier dat zij opsturen laten ondertekenen door de arts, dan terug sturen en alles wordt rechtstreeks geregeld tussen ziekenhuis en verzekering. Ik heb ook ineens gevraagd hoe het zit met de kinesist achteraf. Want dat is wat onze Jelle veel zal moeten gaan doen : kinesist. Dan moet je een afschrift vragen aan de mutualiteit van hetgeen zij niet terug betalen en dan opsturen naar de verzekering.
Voila.......ik ben eigenlijk toch altijd content als het administratieve gedeelte achter de rug is. Het is meestal met de administratie dat je veel geloop hebt.
bijna is het zover. Het is thuis ook te voelen. Iedereen loopt op de toppen van zijn tenen !!!! Het is eigenlijk begonnen na de fuif. Op 10 maart moesten we nog een CT scan van Jelle zijn longen laten doen. Voor de zoveelste keer nog maar eens naar het UZA in Edegem. Het is daar, denk ik, dat onze Jelle tot besef is gekomen dat het niet lang meer gaat duren. Zodra zijn broers iets verkeerds zeggen of doen, is het ruzie. Ook als wij iets vragen is het teveel. We hebben er begrip voor, maar ongewild, vormt dit een kettingreactie. Alle broers maken ruzie onder elkaar voor het minste. Aandacht vragen noemt zoiets. Als ouder moet je je soms moeien dan. Ook ik en Kristel hebben er last van. Voor het minste ontstaat er een woordenwisseling tussen ons. Als de operatie maar vlug achter de rug is !!! Gelukkig op de dag (paasmaandag 24 maart) dat hij naar het UZA moet, moet hij nog een tornooi gaan spelen met de voetbal. Hij moet maar eerst rond 18 u in het ziekenhuis zijn. De laatste match is rond 16.15 u. Dus onze dag is gelukkig goed gevuld. Beter dan thuis af te wachten tot het 18 u is !!!
graag geef ik eerst een beetje uitleg over de bedoeling van deze website. Op 25 maart wordt onze oudste zoon Jelle Rombouts,bijna 9 jaar, geopereerd aan een trechterborst. Misschien beter bekend onder de medische term: Pectus Excavatus. Nadat ik op zoek ben geweest via het internet voor meer uitleg en ervaringen van ouders en kinderen, kwam ik meestal de ervaringen tegen van oudere kinderen (12 tot 18) of volwassenen. Daarom kwamen we op het idee om onze ervaringen op het internet te plaatsen om andere mensen die het ook gaan meemaken een beter gedacht te kunnen geven.
Zoals de titel het al aangeeft, hebben wij een kinderfuif gegeven voor onze Jelle. Dit hebben we speciaal gedaan om zijn zinnen een beetje te kunnen verzetten. Zo denkt hij niet constant aan de aankomende operatie. Het mag gezegd worden : de kinderfuif was een ENORM succes !!!!!!! Iedereen was erbij. Zijn klasgenootjes, zijn makkers van de voetbal, zijn neefjes en nichtjes, en ook verschillende vriendjes van zijn broers, Liam en Kobe. Ongeveer 80 kinderen !!!! Ja, Papa en Mama en Hilde (de mama van Nick, Robin en Lars) hadden het enorm druk op de fuif !!!! Gelukkig waren er nog enkele mama's bereid om een handje te helpen indien nodig. Tante heeft zelfs 2 liedjes gezongen van Anouk !! Zelfs de DJ ( enorm goede DJ !!!!!!!! ) kwam achteraf zeggen dat hij zich goed had geamuseerd. Op een gegeven moment, zei hij, dat iedereen van de kinderen stond te jumpen op de dansvloer. Geweldig !!!! De verrassing werd nog groter nadat Nanda (de mama van Noury en Arno) onze Jelle op de dansvloer vroeg. Zij was namelijk de drijvende kracht voor het organiseren van het verzamelen van geld voor een cadeautje voor onze Jelle. Teveel om op te noemen: Nintendo DS, enkele spelletjes voor de DS, veeele boekenbons, bons voor de Fun en nog vele andere cadeautjes...... Maar dit was nog niet alles........Hilde had ook nog een taart en enkele caken gebakken !!! Die waren na 2 minuten volledig op !! Normaal ging de kinderfuif gedaan zijn om 21.30 u en vanaf 22 u begon dan de grote mensenfuif. Maar het was zo'n succes dat de DJ kindermuziek is blijven draaien tot 22.15 u.
Na de kinderfuif was het de tijd voor de grote mensen. Ja, Mama en Papa hadden ook een verzetje nodig !! Gelukkig waren er vele ouders, nadat ze hun kinderen thuis hadden afgezet bij de babysit, terug gekomen. Ook onze familie, sportvrienden, collega's, ex-collega's en andere rare fuifnummers waren van de partij !!! De opkomst was niet massaal maar iedereen is bijna gebleven tot het einde. Je hebt niet veel volk nodig om je te amuseren. Dat werd op de fuif wel duidelijk. Het was SUPERTOF !!!!! Ik heb er in ieder geval veel naar huis zien waggelen !!! hahaha Bij een grote mensenfuif is het altijd zo dat de mensen eerst moed moeten indrinken voor ze gaan dansen. Hier was dat ook zo. De DJ had dat goed opgemerkt en begon steengoede muziek van de jaren 80 en 90 te spelen. Zoals U2, Simple Minds, The Cure, The Police, Tina Turner, AC/DC en nog van die stijl. BANGELIJK !!!!!!!!!! Om 2.15u werd er niet meer gedanst of gedronken (sommige konden gewoon niet meer !!!) en dan heb ik maar beslist om te stoppen. Ook de DJ was moe. Hij heeft tenslotte gespeeld van 19 u tot 2 u. Het was een succesvolle dag geweest. Na wat opruimen en kuisen konden ik en ons Mama om 4.30 u doodmoe in ons bedje kruipen.
ergens in de zomer van 2007 zei mijn vrouw, Kristel, tegen me dat de "put" van onze Jelle plots dieper was geworden. Met "put" bedoelde ze het putje dat iedereen heeft ongeveer in het midden van je bovenlichaam, daar waar de linker -en rechterribben tesamen komen vlak onder het borstbeen. Bij onze Jelle kan je daar een kindervuist inleggen. We besloten om naar de huisarts te gaan om te weten wat hij eigenlijk heeft. Onze Jelle was daarmee geboren maar we maakten er ons nooit zorgen om. Eenmaal bij de huisarts aangekomen vertelde die dat we naar een specialist moesten. Na enkele malen bij de verkeerde specialist te zijn geweest (niemand wist blijkbaar bij wie we eigenlijk moesten zijn) kwamen we uiteindelijk bij de juiste specialist. Dokter Hendriks van de afdeling Thorax en vaatheelkunde van het UZA in Edegem. Hij zei onmiddellijk na het bekijken van Jelle's borst dat het een trechterborst was. Hij vertelde ons dat er 2 mogelijkheden zijn. Ten 1ste niks doen. Het kan zijn dat hij er nooit last van krijgt. Hij zei wel dat ongeveer 65 % van de personen die ook een trechterborst hebben, last hebben van moeilijk te kunnen ademen na een fysieke inspanning. Ook 35 % heeft last van hartklachten. Dan de 2de mogelijkheid. Opereren. Dit kan op 2 manieren. Ofwel via de oude manier. Ik ben geen arts maar het komt erop neer dat ze je borstkas helemaal open snijden. De revalidatie is ook veel pijnelijker dan de 2de manier. De 2de manier maken ze aan elke zijkant van de borstkas een kleine snede. Dan word er een titanium gebogen staaf tussen de longen en het borstbeen gebracht. Die staaf word dan naar buiten geplooid zodanig dat het borstbeen naar buiten word gedrukt. De staaf word dan vastgemaakt op de ribben. Die blijft dan enkele jaren zitten. Tussen de 2 en 4 jaar. De specialist zei ook dat zijn houding krom was. Zijn schouders staan naar voren en zijn bekken was gekantelt. Dit was ons zelfs niet opgevallen. De dokter stelde voor om te opereren met de 2de manier. Dit omdat het op korte tijd is verslechterd. Vooral onze Jelle zijn houding. De dokter heeft alles uitgelegd terwijl onze Jelle erbij was. Eerst dacht ik zo van.....kan je dit niet vertellen als hij er niet bij is ? Achteraf was ik wel blij dat onze Jelle erbij zat. Nu wist hij ook wat er stond te gebeuren. Er werd ook voorgesteld om kinesist te doen ter voorbereiding op de operatie. Dit om zijn houding te corrigeren en zijn bovenlichaam sterker te maken. Dus we zijn al kinesist aan het doen vanaf september 2007. Tweemaal naar de kinesist en elke dag oefenen thuis.
Revalidatie na operatie trechterborst
