bijna is het zover. Het is thuis ook te voelen. Iedereen loopt op de toppen van zijn tenen !!!! Het is eigenlijk begonnen na de fuif. Op 10 maart moesten we nog een CT scan van Jelle zijn longen laten doen. Voor de zoveelste keer nog maar eens naar het UZA in Edegem. Het is daar, denk ik, dat onze Jelle tot besef is gekomen dat het niet lang meer gaat duren. Zodra zijn broers iets verkeerds zeggen of doen, is het ruzie. Ook als wij iets vragen is het teveel. We hebben er begrip voor, maar ongewild, vormt dit een kettingreactie. Alle broers maken ruzie onder elkaar voor het minste. Aandacht vragen noemt zoiets. Als ouder moet je je soms moeien dan. Ook ik en Kristel hebben er last van. Voor het minste ontstaat er een woordenwisseling tussen ons. Als de operatie maar vlug achter de rug is !!! Gelukkig op de dag (paasmaandag 24 maart) dat hij naar het UZA moet, moet hij nog een tornooi gaan spelen met de voetbal. Hij moet maar eerst rond 18 u in het ziekenhuis zijn. De laatste match is rond 16.15 u. Dus onze dag is gelukkig goed gevuld. Beter dan thuis af te wachten tot het 18 u is !!!
graag geef ik eerst een beetje uitleg over de bedoeling van deze website. Op 25 maart wordt onze oudste zoon Jelle Rombouts,bijna 9 jaar, geopereerd aan een trechterborst. Misschien beter bekend onder de medische term: Pectus Excavatus. Nadat ik op zoek ben geweest via het internet voor meer uitleg en ervaringen van ouders en kinderen, kwam ik meestal de ervaringen tegen van oudere kinderen (12 tot 18) of volwassenen. Daarom kwamen we op het idee om onze ervaringen op het internet te plaatsen om andere mensen die het ook gaan meemaken een beter gedacht te kunnen geven.
Zoals de titel het al aangeeft, hebben wij een kinderfuif gegeven voor onze Jelle. Dit hebben we speciaal gedaan om zijn zinnen een beetje te kunnen verzetten. Zo denkt hij niet constant aan de aankomende operatie. Het mag gezegd worden : de kinderfuif was een ENORM succes !!!!!!! Iedereen was erbij. Zijn klasgenootjes, zijn makkers van de voetbal, zijn neefjes en nichtjes, en ook verschillende vriendjes van zijn broers, Liam en Kobe. Ongeveer 80 kinderen !!!! Ja, Papa en Mama en Hilde (de mama van Nick, Robin en Lars) hadden het enorm druk op de fuif !!!! Gelukkig waren er nog enkele mama's bereid om een handje te helpen indien nodig. Tante heeft zelfs 2 liedjes gezongen van Anouk !! Zelfs de DJ ( enorm goede DJ !!!!!!!! ) kwam achteraf zeggen dat hij zich goed had geamuseerd. Op een gegeven moment, zei hij, dat iedereen van de kinderen stond te jumpen op de dansvloer. Geweldig !!!! De verrassing werd nog groter nadat Nanda (de mama van Noury en Arno) onze Jelle op de dansvloer vroeg. Zij was namelijk de drijvende kracht voor het organiseren van het verzamelen van geld voor een cadeautje voor onze Jelle. Teveel om op te noemen: Nintendo DS, enkele spelletjes voor de DS, veeele boekenbons, bons voor de Fun en nog vele andere cadeautjes...... Maar dit was nog niet alles........Hilde had ook nog een taart en enkele caken gebakken !!! Die waren na 2 minuten volledig op !! Normaal ging de kinderfuif gedaan zijn om 21.30 u en vanaf 22 u begon dan de grote mensenfuif. Maar het was zo'n succes dat de DJ kindermuziek is blijven draaien tot 22.15 u.
Na de kinderfuif was het de tijd voor de grote mensen. Ja, Mama en Papa hadden ook een verzetje nodig !! Gelukkig waren er vele ouders, nadat ze hun kinderen thuis hadden afgezet bij de babysit, terug gekomen. Ook onze familie, sportvrienden, collega's, ex-collega's en andere rare fuifnummers waren van de partij !!! De opkomst was niet massaal maar iedereen is bijna gebleven tot het einde. Je hebt niet veel volk nodig om je te amuseren. Dat werd op de fuif wel duidelijk. Het was SUPERTOF !!!!! Ik heb er in ieder geval veel naar huis zien waggelen !!! hahaha Bij een grote mensenfuif is het altijd zo dat de mensen eerst moed moeten indrinken voor ze gaan dansen. Hier was dat ook zo. De DJ had dat goed opgemerkt en begon steengoede muziek van de jaren 80 en 90 te spelen. Zoals U2, Simple Minds, The Cure, The Police, Tina Turner, AC/DC en nog van die stijl. BANGELIJK !!!!!!!!!! Om 2.15u werd er niet meer gedanst of gedronken (sommige konden gewoon niet meer !!!) en dan heb ik maar beslist om te stoppen. Ook de DJ was moe. Hij heeft tenslotte gespeeld van 19 u tot 2 u. Het was een succesvolle dag geweest. Na wat opruimen en kuisen konden ik en ons Mama om 4.30 u doodmoe in ons bedje kruipen.
ergens in de zomer van 2007 zei mijn vrouw, Kristel, tegen me dat de "put" van onze Jelle plots dieper was geworden. Met "put" bedoelde ze het putje dat iedereen heeft ongeveer in het midden van je bovenlichaam, daar waar de linker -en rechterribben tesamen komen vlak onder het borstbeen. Bij onze Jelle kan je daar een kindervuist inleggen. We besloten om naar de huisarts te gaan om te weten wat hij eigenlijk heeft. Onze Jelle was daarmee geboren maar we maakten er ons nooit zorgen om. Eenmaal bij de huisarts aangekomen vertelde die dat we naar een specialist moesten. Na enkele malen bij de verkeerde specialist te zijn geweest (niemand wist blijkbaar bij wie we eigenlijk moesten zijn) kwamen we uiteindelijk bij de juiste specialist. Dokter Hendriks van de afdeling Thorax en vaatheelkunde van het UZA in Edegem. Hij zei onmiddellijk na het bekijken van Jelle's borst dat het een trechterborst was. Hij vertelde ons dat er 2 mogelijkheden zijn. Ten 1ste niks doen. Het kan zijn dat hij er nooit last van krijgt. Hij zei wel dat ongeveer 65 % van de personen die ook een trechterborst hebben, last hebben van moeilijk te kunnen ademen na een fysieke inspanning. Ook 35 % heeft last van hartklachten. Dan de 2de mogelijkheid. Opereren. Dit kan op 2 manieren. Ofwel via de oude manier. Ik ben geen arts maar het komt erop neer dat ze je borstkas helemaal open snijden. De revalidatie is ook veel pijnelijker dan de 2de manier. De 2de manier maken ze aan elke zijkant van de borstkas een kleine snede. Dan word er een titanium gebogen staaf tussen de longen en het borstbeen gebracht. Die staaf word dan naar buiten geplooid zodanig dat het borstbeen naar buiten word gedrukt. De staaf word dan vastgemaakt op de ribben. Die blijft dan enkele jaren zitten. Tussen de 2 en 4 jaar. De specialist zei ook dat zijn houding krom was. Zijn schouders staan naar voren en zijn bekken was gekantelt. Dit was ons zelfs niet opgevallen. De dokter stelde voor om te opereren met de 2de manier. Dit omdat het op korte tijd is verslechterd. Vooral onze Jelle zijn houding. De dokter heeft alles uitgelegd terwijl onze Jelle erbij was. Eerst dacht ik zo van.....kan je dit niet vertellen als hij er niet bij is ? Achteraf was ik wel blij dat onze Jelle erbij zat. Nu wist hij ook wat er stond te gebeuren. Er werd ook voorgesteld om kinesist te doen ter voorbereiding op de operatie. Dit om zijn houding te corrigeren en zijn bovenlichaam sterker te maken. Dus we zijn al kinesist aan het doen vanaf september 2007. Tweemaal naar de kinesist en elke dag oefenen thuis.
Revalidatie na operatie trechterborst
