Hallo,
ondertussen is er veel gebeurd. Halverwege januari was onze Jelle gevallen met de voetbal. Hij had pijn aan de linkerkant van zijn borstkas. Na enkele dagen had hij nog steeds last. Hij kreeg daar ook een bult die een beetje rood zag. Voor alle zekerheid hadden we maar een afspraak gemaakt. De dag van de afspraak kregen we in het ziekenhuis te horen dat Prof. Hendriks voor enkele maanden ziek is !!
Dat begint al goed...
De vervangende dokter bekeek onze Jelle zijn bult. Hij zei dat zolang de bult niet groter wordt of roder of warm begint te worden, er eigenlijk weinig aan de hand is. Waarschijnlijk is het vocht dat tussen de ribben en de staaf zit. Geen probleem volgens de dokter.
Maar na weer enkele dagen werd de bult groter. Terug een afspraak...
Deze keer hadden ze het vocht eruit getrokken en gingen ze het laten onderzoeken in het labo. Daar werd er een "cultuur" op gedaan. Dat is eigenlijk versnelling van het proces (microben). Dat duurt enkele dagen. Daar hebben ze gezien dat het geen ontsteking is maar de rode of witte (dat weet ik niet meer) bloedcellen waren verhoogd. Dit kon betekenen dat er mss toch sprake kon zijn van een ontsteking. We mochten terug naar huis. Als het vocht terug kwam moesten we opnieuw een afspraak maken !!
Tot de volgende...
Na ons vorige bezoek aan het ziekenhuis is er terug een bult gekomen. We mochten direct naar het ziekenhuis komen. De vervangende dokter zei deze keer dat de staaf er mss beter uit gaat. Twee maanden vroeger dan voorzien. Voordat hij die beslissing nam ging hij eerst telefonisch overleggen met Prof. Hendriks. De professor besliste dat de staaf eruit moet. We gaan niet afwachten tot er een ontsteking is zei hij !!
Eindelijk waren we wat opgelucht want elke keer over en weer naar het ziekenhuis is toch ook niet alles.
Er werd afgesproken dat op 7 februari de staaf eruit gaat. We moesten nog enkel langs de anestisist gaan voor een gesprek en wat papieren in te vullen voor toelating te geven voor onze Jelle in het slaap te doen.
De grote organisatie kon van start gaan. Regelen dat de kinderen ergens kunnen slapen en naar het school gaan. Zien dat de mama en de papa verlof hebben en nog zo van die dingen...
Het was vrijdag en maandag erop werd hij geopereerd...dus dat valt mee. Hoe sneller hoe beter.
Tot de volgende...
Hallo,
de avond voor de operatie moest Jelle naar het ziekenhuis. Daar kreeg hij een kamer voor 4 kinderen !!
Het was er overvol. Er waren maar 3 verpleegsters. We hebben daar een uur gezeten voor ze ons kwamen halen. Ik ontplofte bijna !!
De morgend van de operatie waren Jelle en mama al op weg naar de operatiezaal terwijl ik op de afdeling aan kwam. Iedereen op de kamer sliep er nog !! Blijkbaar was dat de "feestkamer". Zo noemde de verpleging ze toch !!
Die mannen hadden privileges en mochten uitzonderlijk tot middernacht wakker blijven. Mannen van onze Jelle zijne leeftijd !!
Ik stond daar dus in de gang te wachten. Ik werd het beu en ging naar beneden. Ondertussen was mama natuurlijk terug op de kamer gekomen.
Na enkele uren (veel te lang volgens onze goesting) kwam de dokter eraan. Hij had de staaf in zijn hand. Onze Jelle vroeg of hij ze mocht bij houden. Alles was goed verlopen zei hij. Ze kwam er goed uit. We mochten naar de ontwakingszaal. Daar lag hij in dezelfde box als 3 jaar geleden. Daar hebben we bijna een halve dag gewacht op naar de kamer te mogen gaan. Er was een klein probleem met de kamer. Ik had 's morgens gevraagd of het niet mogelijk was om een één persoonskamer te krijgen. Ik zag dat niet zitten dat hij tussen die mannen moest gaan liggen... Onze Jelle ging zijn rust goed kunnen gebruiken dacht ik. Eerst ging het niet maar uiteindelijk hebben ze toch de verhuis gedaan. Dankzij het telefoontje van de verpleegster van de ontwakingszaal. Blijkbaar had de verpleging van de pediatrie niet veel goesting om de verhuis te doen want ze warren aan het eten. De verpleegster van de ontwaking kon er niet mee lachen !! Daar gaat nog over gepraat worden zei ze tegen die van de pediatrie want dat is niet de 1ste keer dat het gebeurde. Na een paar keer te braken lag onze Jelle eindelijk op zijn kamer.
Tot de volgende...
Onze Jelle heeft geen pijn. Enkel de Toraxdrainage zit er nog in. Ook nog twee kleine potjes met vocht hangen aan zijn lijf. Maar hij is vele beweeglijker dan de 1ste keer. Zijn borstkas ziet er ook nog hetzelfde uit. Voorlopig is er geen terugval. Hopelijk blijft het zo !!
Er zijn al enkele vriendjes van de klas geweest.
Tot de volgende...
Vandaag donderdag kreeg ik iets voor de middag telefoon van de mama dat ze naar huis mochten !!
Ik verschoot en had het helemaal niet verwacht. Ik ben de auto ingesprongen en ben ze gaan halen. Eenmaal daar aangekomen zaten ze al te wachten. Jelle kan zelfs zijn kleren goed aandoen. Stappen gaat ook.
Enkel heeft hij gisteren afgezien. Ze kwamen de drains eruit halen. De vorige keer deed de Toraxdrain enorm veel pijn tijdens het verwijderen. Ik wist dat het nu ook zoveel pijn ging doen. Ze hebben hem met 6 man moeten vast houden heb ik gehoord !! Maar alles was snel voorbij...met de nodige pijn natuurlijk !!
Hij is zelf helemaal tot aan de auto gestapt. Heel de namiddag heeft hij recht gezeten op een stoel. Hij heeft totaal geen pijn !!
Daarmee zijn wij, papa en mama gerust gesteld en kan ons leven op een normale manier verder.
Tot de volgende...
Graag wil ik vlug de mensen bedanken die de blog gelezen hebben....meer dan 8000 bezoekers is toch niet niks !!
Hopelijk hebben we veel mensen de nodige informatie kunnen geven. Wij hebben alvast verschillende mails gekregen van ouders die dezelfde situatie hebben of gaan meemaken.
Ik zal zeker de blog blijven invullen want we moeten met onze Jelle regelmatig op controle !!
Nogmaals bedankt....
Tot de volgende...
Revalidatie na operatie trechterborst
