Toeren met de caravan door Frankrijk en Centraal Spanje
28-04-2015
La Corniche de Urrugne
Een autoritje van 5 kilometer file bracht ons naar Socoa over Ciboure richting Hendaye. Dan trokken we de stapschoenen aan voor een trip langs de Corniche de Urrugne, een pad langs de kustlijn, ook weer de sentier des Douaniers, zoals we vorig jaar menigmaal deden. Het weer was mooi en de zee woelig. Een voettocht langs de golf van Biskaye is er altijd een van bulderende golven en steeds nieuwe vergezichten.
Vandaag was het een woeste dag. Een stormwind maakte de zee woelig en de golven waren meters hoog. Een mooi spectakel van zeewind en regen! De storm is ondertussen geluwd en de regen heeft plaats gemaakt voor zon. Even woest is de piment van Espelette. In het dorpje Espelette, 15 kilometer van Saint-Jean-de-Luz, wordt een stevig kruid gemaakt van pepers. Je kan het spaarzaam gebruiken bij alle koude gerechten. Een straf goedje, die piment d'Espelette!
Het regent momenteel in Saint-Jean-de-Luz en in geheel Baskenland en Aquitaine, hoewel het nog redelijk warm genoeg is om met t-shirt rond te lopen. Maar goed, het gras ziet hier ook groen en dat heeft zijn reden. Omdat foto's van regendruppels en druilerige bomen niet leuk zijn, plaats ik mijn opnames van gisterenavond. Er stond een pracht van een zonsondergang in de golf van Biskaye. Foto's zijn genomen vanaf onze camping Les Tamaris.
Het is zomer in Saint-Jean-de-Luz. Mensen flaneren door de winkelstraten en het strand wordt goed bezocht. Achter de bocht zien we Spanje liggen. Ook wij waren van de partij voor het obligate windowshoppen en het nuttige gebruik van de Visakaart. We zitten in Baskenland en daarom is het niet verwonderlijk dat je hier mensen ziet rondlopen met de typische Baskische muts. Krekels tonen aan dat het warm genoeg is om hun jirpen heel goed te horen. Op de camping konden we een stukje vlees op de rooster leggen. Meer moest dat niet zijn.
We zitten in Baskenland, Saint-Jean-de-Luz, op en top Baskisch. Maar nergens ontbreken de winkelstraten met lokale produkten. Morgen gaan we de winkeltjes bekijken. De kerk is heel mooi en heeft een rijk verleden. De zee is woelig en je wordt er voor gewaarschuwd. Het is een paradijs voor surfers en geoefende zwemmers.
De cirkel is rond. Onze "vuelta de España" van drie weken dwars door het binnenland is gemaakt. Normaal gingen we nog een nachtje in Burgos blijven, maar de camping leek ons ondermaats. Daarom hebben we vandaag maar 500 kilometertjes afgemaald en zijn we de grens met Frankrijk over gestoken. De GPS is nu omgeschakeld van Spaans naar Frans. We staan niet ver van de grens, in Saint-Jean-de-Luz op camping Les Tamaris. Zeven jaar geleden hebben we hier ook al eens gestaan en dat was ons bevallen. De camping heeft een strand aan de golf van Gascogne en de Pyreneeën nodigen uit voor voettochten. Het wordt nu afkicken van de prachtige spaanse taal en het zal even wennen op terug Frans te praten. Vele foto's volgen later. En de voortent staat nu voor de eerste keer.
Salamanca is een druk bezochte stad met heel veel jonge mensen, studenten. We konden er rond kuieren en de winkels bezoeken van 10 tot 14 uur en van 16.30 uur tot 20 uur. Siesta betekent winkel dicht. Maar dit is geen probleem, want het middageten neem je ten vroegste om 13.30 uur.
Morgen trekken we naar Burgos, 250 kilometer noordwaarts. En mijn probleem met te droge tabak is opgelost. Ik leg een koffiefilter in de Rio Tormes en laat er de aroma en de kruiden van de Rio in wellen. Dan leg ik de gearomatiseerde natte filter in mijn tabaksdoos.
We staan in Salamanca in Castilla-y-Leon op camping Don Quijote. Bij het inchecken sprak ik de volgende gevleugelde woorden uit: “Querría una parcela para evitar que tuviera que pasar la noche en el campo abajo de las estrellas.” Na deze zin viel de vriendelijke receptioniste bijna van haar stoel van het lachen. “Ik zou een perceel willen om te vermijden dat ik de nacht zou moeten doorbrengen ten velde onder de sterren”.
Salamanca is een grootstad, een metropool zelfs. De universiteit is bekend en de studenten komen uit heel de wereld. Het krioelt hier dan ook van de jonge mensen. Op de Plaza Mayor hoor je de mannen discussiëren en de vrouwen kwetteren. Deze namiddag heb ik wat belangrijke plaatsen en gebouwen bekeken, o.a. de fameuze Plaza Mayor en de Casa de las Conches, het huis met de schelpen.
In Cáceres wordt de dominicaan Petrus van Alcántara vereerd. Hij was een van de woestelingen die tijdens de inquisitie in naam van Heilige Kerk met het zwaard moesten tekeer gaan tegen de heidenen… van fundamentalisme gesproken. Wie aan zijn voeten komt, mag een wens doen. Ik had er twee. Mijn eerste wens was een Visakaart zonder invloed op mijn rekening en mijn tweede dat mijn tabak niet verder zou uitdrogen.
Morgen verlaten we Cáceres en zijn mooie camping met privé sanitair. We rijden 200 kilometer noordwaarts naar Salamanca in de regio Castilla y-León.
