Met de caravan langs de Franse Vogezen naar Duitsland
23-09-2015
De Harz: bos, bos en nog eens bos
Om 6.30 uur heb ik van het ochtendlicht gebruik gemaakt om een paar beeldjes te maken vanop de camping Birnbaumteich. Het Ferienpark, de camping, is werkelijk immens groot en nergens staan er teveel chalets of caravans.
Camping Birnbaumteich is een immens grote camping, een Ferienpark met veel groen, open ruimte en midden in de bossen. We zitten in de Harz, in Neudorf tegen Harzgerode. Zie het plannetje, waar de punt van mijn pijpenkoter wijst. De Harz is een beetje de pispot van Duitsland en dat hebben we al geweten. We hebben dus al kennis gemaakt met de regenvlagen, die over het woud zeilen. Maar goed, wie niet nat wordt, kan nooit het heerlijke gevoel krijgen van op te drogen. De komende dagen worden dagen van ontdekking van de prachtige Harz. En de P 8 zal ook content zijn, omdat de Harzquerbahn nabij is. Volg mij maar.
Onder een grijze hemel, maar droog, mochten we Dresden bewonderen. De Semperopera, de Frauenkirche, de paleizen, de stoomboten op de Elbe en nog vele andere gebouwen konden we met open mond aanschouwen. Dresden heeft alles doorstaan: oorlogen door de eeuwen heen, de totale vernieling in 1945 en de Wende, de val van de DDR. En dan zijn de vele moderne winkelcentra uit de grond gerezen, zoals op de Prager Straße. De drukke stad is mooi, heel mooi. Morgen verlaten we de drukte en komen we in stille oorden terecht, in de Harz. Na een telefoontje worden we nu al welkom geheten in Harzgerode.
Camping Mockritz is de grote stadscamping van Dresden en ligt op vijf kilometer van het stadscentrum. We maken ons klaar voor de dag van morgen, om de stad te bezoeken: Trotter reisgids nog eens doorlezen, informatie verzamelen over het bus- en tramnet in de stad en ons geld nog eens tellen. We blijven hier twee nachten. Dat moet voldoende zijn om de grote stad in grote lijnen af te dweilen.
De Jenzig is een bult van 350 meter hoog. Hij waakt over de stad Jena. Vanop de Jenzig heb je een mooi zicht op de stad en alle delen ervan. Aan de westkant ligt de heuvel, waar Napoleon het Pruisische leger in de pan gehakt heeft. Maar de soldaten met de pinnenhelm zijn al lang verleden tijd. Het valt me op hoe gedisciplineerd de mensen hier en in gans Duitsland zijn. Voetgangers blijven mooi voor het rode licht wachten, ook al is er geen verkeer. Auto’s parkeren altijd keurig. Zwerfvuil heb ik hier nog weinig gezien. En het weer blijft mooi met een aangenaam nazomertje. Morgen draaien de wielen van de caravan terug. We trekken naar de vijfde camping, naar camping Mockritz in de grote stad Dresden, 160 kilometer oostwaarts.
Vandaag ben ik met de trein naar Weimar gereden. Het werd een kennismaking met een hoop cultuur en sociaal leven. Tussen de gloednieuwe winkelcentra vind je de antieke gebouwen, die getuigen van een rijk cultureel verleden. De stad Weimar leeft, en Goethe wordt er samen met Schiller op handen gedragen. Een gesprekje met een wat oudere dame leerde me veel over het vroegere leven in de DDR. Bij mijn terugreis zag ik in het Weimar Bahnhof de IC van Dresden naar Frankfurt met aan de kop een locomotief, die tot de verbeelding van de modelbouwer spreekt.
Jena is een moderne stad, die volledig herrezen is uit WO II en het DDR-tijdperk. Er zijn grote winkelcentra met alle gekende merken. Kwaliteitsbrillen, -verrekijkers en andere optische instrumenten zijn mooi geprijsd. Het staat sjiek als je met een zonnebrilletje van Zeiss uit Jena mag rondlopen. De Zeisstoren overheerst de stad. Her en der zie je de volksbuurten met de woonkazernes uit het DDR-verleden. En ik kon het natuurlijk niet laten een nakomertje van onze P 8 voor de lens te laten verschijnen.
We zitten nu op de camping “unter der Jenzig” in Jena. Morgen gaan we de stad ontdekken. Maar ik heb ondertussen de berg Jenzig beklommen, een nijdige klim, maar met prachtige vergezichten over de stad Jena. Jena is een grote stad die bekend is om de optiek (Carl Zeiss) en heeft nog vele sporen van het recente verleden uit het Oostblok. De camping is een mooi parkje met een oude tram als receptie. P 8 is in zijn nopjes, nu hij een soortgenoot ontdekt heeft. Ik heb een lang gesprek gehad met een man van wie de “Wende”, de val van de muur tussen Oost en West, nog vers in het geheugen zit. Hij vertelde me veel over de “Ossies” en het leven in het voormalige Oostblok. Dan vroeg hij mij hoe het momenteel zit met de “Krieg”, de oorlog tussen de Walen en Vlamingen in België. En zo mocht ik in mijn beste Duits de Belgische politiek uit de doeken doen.
Woensdagmorgen. Straks vertrekken we naar Thüringen, naar Jena, in het voormalige Oost-Duitsland. Maar eerst plaats ik nog een foto van de bewerking van de pruimenconfituur van Bea. En de avondzon gaf een mooi beeld voor de fotograaf. De boeren hebben hun best gedaan om hun land te bewerken. De geur van de mestvaalt en de beer hangt in de lucht. Ook dat is Romantische Straße!
Appelen hangen te glimmen aan de bomen. Je mag er zoveel plukken als je wil. Pruimen zijn er ook. En zo heeft Bea weer een bezigheid voor onze laatste volledige dag aan de Romantische Straße: pruimen en appelen bewerken tot meerdere potjes confituur. Romantischer kan niet. Morgen gaat de Fendt weer aan de haak van de Kia. 300 kilometer noordoostwaarts ligt Jena, de stad van de optiek. Benieuwd wat dat gaat worden.
De Romantische Straße met Rothenburg, Dinkelsbühl en Ansbach
Rothenburg ob der Tauber is een stad aan de Romantische Straße van en voor toeristen. Tussen chinezen, japanners, Amerikanen, Britten en Duitsers loop je van de ene souvenirwinkel naar de andere. Steffi-beertjes, vette zoete Schneeballen, prullaria, Bayerische bierkruiken, alles vind je er in groten getale. Om 14 uur konden we “Meistertrunk” bijwonen. Aan het Rathaus drinkt de burgemeester zijn 3,5 liter wijn in één teug leeg. Zo had hij de stad van de vernieling gered. We verlaten Rothenburg. o.d.T. en na een half uurtje staan we in Dinkelsbühl, ook een stad aan de Romantische Straße. Dinkelsbühl is gemoedelijk en nodigt uit om te flaneren langs de hoofdstraat, uiteraard met vele winkeltjes. Dan zetten we koers naar Ansbach met de Markgraafresidentie. De bekende toondichter Bach en de godgeleerde Luther hebben er een bijzondere betekenis. De protestante St. Gumbertuskerk laat een mooie herinnering na.
Een voettocht naar Buch am Wald deed me kennis maken met Frankenland en de Romantische Straße. Buch am Wald is niet te verwarren met Buchenwald uit het gruwelijke oorlogsverleden, maar is een vredig dorpje met één Kneipe of café en waar de mensen je aanspreken en vragen of ze je kunnen helpen met de weg te wijzen. Te voet ontdek je veel. Boogschieten in het woud à la Willem Tell is hier een plaatselijk vermaak en je wordt ervoor gewaarschuwd om niet zonder voorzorgen het bos in te lopen. Als je niet oplet, vliegen de pijlen je om de oren. Ook dit is deel van de Romantische Straße, waar wij ons bevinden. Zonder pijl in mijn lijf en zonder doorboorde appel ben ik na mijn kilometers terug op de camping Mohrenhof. Het is warm en bewolkt en ik vrees dat er een onweer op komst is.
We staan nu op camping Mohrenhof in het gehucht Lautenbach in het dorp Geslau in de buurt van Rothenburg ob der Tauber in Frankenland in Bayern in Duitsland. De camping is een grote familiecamping met een restaurant en Biergarten. Gisteren hebben we er een mega Jägerschnitzel gegeten voor weinig geld. Het is hier warmer dan in het Schwarzwald, maar maandag wordt veel regen voorspeld. Dan moeten we ons focussen op stadsbezoek, zoals Rothenburg en Würzburg. Deze morgen ben ik redelijk vroeg opgestaan en wat beeldjes gemaakt van het ochtendgloren hier in Lautenbach. Dan heb ik mijn ontbijtbroodjes afgehaald aan een boerenhof op korte afstand van de camping, net zover als de tijd voor een pijp met vijf gram Semois. Ik stel vast dat de camping volledig gerund wordt door een aantal dames: veel zorg voor details en klantvriendelijkheid alom.
Morgen trekken we naar Geslau tegen Rothenburg ob der Tauber
Beste blogvrienden, vandaag vrijdag beleven onze laatste volle dag in St. Peter, in het Hochschwarzwald. Vandaag brengen we een bezoek aan de boerenmarkt te St. Peter, zetten we nog een stapje in het Wald en plooien we de voortent op. Morgen trekken we naar Frankenland, Bayern, naar Geslau tegen Rothenburg ob der Tauber. Wellicht weet geen kat waar dit ligt, en daarom zet ik hier twee kaartjes. Daar waar het puntje van mijn pijpenkuiser staat, daar trekken we naar toe. Nochtans is Rothenburg goed gekend door de Duitsers. Het is een middeleeuwse stad, die ooit belegerd is. De stad ging verwoest worden tenzij er een inwoner in één teug 3,5 liter wijn kon drinken. De burgemeester aanvaardde het voorstel en slaagde. En zo kunnen wij straks de middeleeuwse bouwwerken bewonderen. Ik ben niet zeker of internet en wifi in Geslau naar behoren werkt. Wees dus niet ongerust dat het enkele dagen rustig zal zijn in blogwereld.
Prachtig weer betekent een must voor een heilzame voettocht. Te voet kan je het best kennis maken met een streek, beter dan asfalt bekijken. Met een wandelkaart stapte ik met de hond naar de Lindlhöhe. Overal wordt het pad gemarkeerd en zowat om de 100 meter vind je een rustbank die altijd mooi gevernist is. Mooier kan niet. Op de berg boven de camping staat af en toe een hoornblazer de ziel uit zijn lijf te blazen. De klank dringt over het hele dal door.
Treinen rijden in Duitsland stipt op tijd. Burelen gaan exact op het afgesproken uur open. Elke dag haal ik mijn ontbijtbroodjes af. Stipt om 8 uur doet de campingbaas zijn bureel open. Ons bezoek ging rond 10 uur komen. Stipt om 10 uur waren Karin en Roland bij ons. Geen Franse slag of Spaanse mañana. Onze tafel is besteld om 13 uur. Precies om 13 uur werden we verwacht. Veel nieuws valt er vandaag niet te vertellen, want Bea heeft een wasbeurt georganiseerd. Als je meerdere weken van huis bent, moet je af en toe kledij en beddengoed wassen, drogen en de caravan van binnen kuisen. Ondertussen heb ik mijn verdere reisroute uitgestippeld: telefoon naar de camping in Geslau in Bayern, studie van de wegenkaart en het hoofdstuk over de Romantische Straβe in de reisgids nogmaals doorgelezen. Zo doe ik ook een beetje mee met de Deutsche Gründlichkeit.
St. Peter is een stemmig dorp. De voormalige kloosterkerk overheerst alles. Binnenin is het alom barok. Na de middag presteerden we het een vlotte wandeltocht te maken naar de Lindenberg. Daar is een klein bedevaartsoord en men was er bezig te herdenken dat Maria onbevlekt ontvangen werd op 8 september, of was het de engel Gabriël die het beste van zichzelf gegeven heeft? De tocht was ontspannend en er zijn wat calorieën af gevlogen. Maar morgen komen ze er weer bij, want dan komen onze Duitse vrienden Karin en Roland samen met ons tafelen in het Waldcafé, hier aan de camping.
Freiburg is een bruisende stad vol jonge en oude mensen en veel fietsers. We reden met de trein naar het Hauptbahnhof en daar stonden onze Duitse vrienden Karin und Roland ons op te wachten. Betere gidsen konden we niet hebben. Ze wonen immers in Freiburg. We bezochten de beroemde Münster kathedraal, het Kaufhaus en vele gildehuizen van weleer. Door vele straten loopt een kanaaltje met zuiver water. Kinderen laten er hun bootje in varen. Karin en Roland lieten ons de Duitse Bockworst proeven, die je uit het vuistje kunt eten, und mit viel Senf!
Na de middag kon ik mijn 62-jarige beer even uitlaten. Een voettocht van 12 kilometertjes door bos en steile weggetjes deed me deugd. Alles is mooi bewegwijzerd en overal zijn de appelen zo goed als rijp. Het werd dan toch geen appeltaart bij de caravan, omdat we een typische Schwarzwaldkirschtorte door onze mond lieten passeren. Morgen gratis met de Konuskarte naar Freiburg, een treinrit van ruim een half uur door het Höllental met de Hirschsprung!
De Col de Sapois was beslist een sappig colletje. Kort na de middag zijn we aangekomen op camping Steingrubenhof in St. Peter in de buurt van Freiburg. We zitten in het Hochschwarzwald. Hier zijn talloze kleine en grote wandelingen aangeduid. De wandelschoenen staan al klaar. St. Peter is een stemmig dorp met een kloosterkerk. Niet ver ligt de Höllentalbahn, de beroemde spoorlijn met de grootste stijging. P8 mag tevreden zijn, vooral omdat we gratis gebruik mogen maken van het openbaar vervoer, bus en trein.
