Inhoud blog
  • KLEINDOCHTER
  • KLEINDOCHTER
  • ALS BIJ AVOND
  • DE WEELDE
  • OP DE TOTEM
    stilte brengt je tot bij jezelf
    het ontdekken van je eigenheid
    laat je groeien tot wie je worden wil.

    Edith Oeyen
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    ZELFMOORD

    Woorden noteren
    tot je barst
    en koud wordt.

    Edith Oeyen
    Als kinderen poëzie zijn
    wil ik steeds bij
    de jongeren horen.

    Edith Oeyen
    Gebrek aan zuurstof
    doet velen happen  naar lucht
    zoveel zomerzon.

    Edith Oeyen
    Laat ons samen
    de zomer vieren
    en drinken
    van het frisse water.

    Edith Oeyen

    Foto
    Foto
    Foto
    Zij heeft een mond
    als een schuurpoort zei opa:
    hij zoende hem dicht

    Edith Oeyen
    Foto
    Secretaris, penningmeester, voorzitter en cultureel afgevaardigde van de Koninklijke Vereniging van Limburgse Schrijvers.
    Foto
    Zoeken in blog

    Foto
    Foto

    Titels van verschenen werk:

    Glimlach van een zonnebloem, 1981

    Neveldraden en morgendauw, 1983

    1000 Jaar Jericho, 1985

    De schaduw van witte bloemen, 1985

    Het oog parelt, 1986

    De wolken nabij, (met anderen) 1986

    Een huis met duizend ramen, 1987

    Als al de dagen geuren naar jouw naam, 1989

    Een kruisweg door het huis van eenzaamheid, 1990

    De boom van stilte draagt vruchten van vrede, (met anderen) 1990

    Als een zwerfspin schuim ik langs jou, 1993

    Whitehaven, met Deen Engels) 1993

    Op vleugels van verlegen schaamte, 1994

    Dwalend langs onbekende wegen, (met anderen) 1997

    Woeste golven slaan hoog op uit zee, 1999

    Expressie, (met ingrid Lenaerts) 2001

    Van Beringen tot Brussel, 2002

    De ijslaag die ons draagt is dun, 2005

    De Witte Slaap, 2005

    In voorbereiding: DE KNIEPROTHESE



    KINDERVERHALEN

    Leila Muggelijn, 1983

    De zingende roos, 1986

    De toverbloemboom, 1990

     

    Toneel

    Korte stukjes  voor verenigingen.

    en vele andere

    Musicals voor kinderen

    Vivaldi's Lente

    De kinderen van het plein

    Herman, doe iets

    Poëzietheaters

    4 stuks

    Monografie over haar en haar werk

    Geschreven door Raoul Maria de Puydt, over haar werk en haar leven, verscheen in november 2005

    In februari 1993 mocht zij de oorkonde en de medaille van Ridder in de Orde van leopold II in ontvangst nemen als blijk en erkentelijkheid voor haar inzet als letterkundige.Dit ereteken werd verleend door zijne Majesteit Koning Boudewijn.


    Op 3 december 2006 verleende Zijne Majesteit Koning Albert II,  dit op voordracht van de eerste Minister, het ereteken van RIDDER IN DE KROONORDE, als blijk van erkentelijkheid voor bewezen diensten, als letterkundige.

    Foto
    Willy Nelissen en Edith Oeyen op de alg. vergadering van de KVLS oktober 2009
    Foto
    Foto
    Foto

    Recente foto's van de presentatie van de bundel 'EEN NAALD ZONDER OOG', de inleiding werd gedaan door Ina Stabergh en Willy Nelissen, Edith Oeyen en Ingrid Lenaerts lazen gedichten. Het Beverkoor bracht enkele liederen En Raymond Alberghs wist de honderdtwintig aanwezig aangenaam te verrassen met wondermooie pianoklanken.

    Welkom bij De Vrolijke Bloggers
    Welkom op mijn blog!
    Foto
    Foto
    Gedichten: Edith Oeyen, poëzie is mijn passie
    elke dag een gedicht
    26-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    EDITH OEYEN SCHRIJFT

    PRACHTIGE LIEFDESPOËZIE!

     

    DE IJSLAAG DIE ONS DRAAGT IS DUN

     

    Thierry Deleu

     

     

    Edith Oeyen viert in De ijslaag die ons draagt is dun de verbintenis van haar wereld met de puurste romantiek die ze aan het witte blad toevertrouwt,” schrijft Ingrid Lenaerts. Op meesterlijke wijze analyseert de dichteres wat haar dagdagelijks overkomt. Zij creëert miniaturen van liefde, tekent ongekunstelde natuurbeelden en verrast door haar gevoelige annotaties bij het werk van Felix De Boeck.

     

    Edith Oeyen wentelt zich in “de eeuwigheid van altijd duren”. Dàt is de drijfveer van haar schrijven: overleven! Op zichzelf geen verrassende boodschap, maar bij Oeyen blijft die gedachte haar niet zozeer kwellen; zij wordt niet zomaar geassocieerd met angst voor de dood. Voor de dichteres is het veeleer een hartstochtelijk zoeken naar een reden van bestaan. “Kan ik de grenzen herleggen?” vraagt ze zich af.

     

    Wanneer zij wordt geconfronteerd met eeuwigheid, gaat zij schuilen achter geheimen en duisternis. Daar wil zij de betovering vinden. Zij zoekt het gezelschap op van “de schemer van de bloemen”, van “rozen/in de schemer van de avond”, van “een kerselaar die bloemen draagt/in een jonge ochtend”. Als alternatief voor haar sterfelijkheid zoekt zij “Gods mooiste scheppingsdaad” op: de liefde, het “herboren worden in elkaar”. Haar geliefde fluistert haar woorden in “van dood en eeuwig licht”. “Net toen er schaduw wilde vallen/werd zij wakker in het zonlicht.” De liefde geeft haar vleugels die haar “vrijheid bieden”.

     

    De poëzie van Edith Oeyen vloeit als een stroom tussen weelderige oevers en bij iedere bocht splitst hij zich in nieuwe beddingen. Zo vormt hij een meander van zacht opdringend vertoon. Haar poëzie is een demonstratie van stroom en tegenstroom: “de klaarheid is weer duister”, vrijheid vs. verbondenheid, “dat wilde vuur//stil en onbewogen”, “breekbaarheid maakt ons sterk”.

     

    Edith Oeyen schrijft verbluffend mooie liefdespoëzie. Het wordt tijd dat zij hiervoor de hemel wordt in geprezen. Haar vergelijkingen, beelden, metraforen blijven je boeien. Omdat zij het experiment schuwt en zich niet waagt aan woordspelletjes en spitsvondige taalcreaties waarop de experimentele poëzie in de jaren’50 - ’55 een patent had. Zij beweegt zich nooit op de rand van helderheid en ontoegankelijkheid. Haar gevoelens en gedachten verwoordt zij in een herkenbare beeldspraak en een eigen taalkoloriet. Zij exploreert natuur en liefde, geboorte en dood in een eigen stijl, waarin gevoel de eerste viool speelt.

     

    Zij “zingt het hoogste lied”; zij ervaart “de volheid van ingetogen liefde”, “de vruchtbaarheid van liefde”. Liefde is het “kompas dat mij/uit het duister naar jou toe leidt”.

     

    Wanneer ik verdwaal in je denken

    wijs me dan het voetspoor naar je toe.

    leid me naar het pad

    waar geen struikelstenen liggen:

     

    ontrafel een fragment uit die droom

    en ontdek hoe verloren liefde pijnigt

     

    herbouw de constructie uit je leven

    en weet me te vinden in het bos

    van zoveel tekens,

     

    kijk naar de maan en de sterren,

    zij wijzen je de nacht aan

    die ons samen schrijft.

     

    De ijslaag die ons draagt is dun bestaat uit drie delen - voor mij zouden het drie bundels kunnen zijn -: “De ijslaag die ons draagt is dun”; “Sporen op wit”; “woord en beeld hand in hand”.

     

    Op blz. 39 staat het eerste gedicht dat een titel kreeg: “Ranke handen”. Dan denk je algauw dat de titelloze gedichten geen vlag behoeven omdat de lading herkenbaar is en gezien mag worden. Moet de lezer op zijn hoede zijn? Verbergt de verpakking een triviale inhoud? Met andere woorden: spreekt het gedicht niet voor zichzelf? Mist het gedicht de nodige helderheid? Ja en neen. Ja, omdat de poëzie in “Sporen op wit” minder sterk gevoelens weergeeft. Het epische neemt vaak de bovenhand. Het verhaal domineert de emotie. De dichteres analyseert de feiten meer dan de gevoelens die worden gekoesterd. Opgelet, de poëzie van Edith Oeyen blijft voortreffelijk! Met een gedicht als “Waterbloemen” bereikt zij een ongekende hoogte. De dichteres nodigt de lezer uit haar te volgen in de hartstocht van haar liefde.

     

    Waterbloemen

     

    Verlaten door de kudde

    weet hij hoe eenzaamheid

    een naam kreeg

     

    zijn rimpelloze schaduw

    beweegt bij het horen

    van een schalmei,

     

    verlangen groeit

    en roerloos wacht hij,

     

    want wie twee

    blauwe ogen liefheeft

    ziet waterbloemen bloeien

     

    aan de vijver.

     

    Is de dichteres “een argeloze vrouw//is zij een twijfelaarster//of mogelijk iemand/die is uitgedanst/en wegvlucht uit de realiteit”? Die vraag stelt Edith Oeyen terecht in het gedicht “Mysterie”. Omdat zij verwacht dat de lezer ook reageert, is mijn antwoord: JA. Zij is argeloos; koestert haar twijfels en vlucht graag uit de werkelijkheid. Dank zij deze drie emotionele “kwaliteiten” schrijft zij inhoudelijk sterke poëzie in een duurzame taalmix. Zij weet bovendien haar gevoelens een universele dimensie te geven. Ja, dit is één van haar sterke punten: geen egotripperij, maar herkenbare liefdesgedichten die overal kunnen worden gesmaakt.

     

    Ook in “woord en beeld hand in hand” word ik vaak getroffen door gevatte beschrijvingen van het plastisch werk van enkele (bevriende) kunstenaars. Edith Oeyen schrijft plastisch, zij beeldt uit; het werk van de bevoorrechte kunstenaars komt gevoelbaar nabij; de dichteres is betrokken partij, nauwnemend en zo gevoelig. Toch blijft haar gevoeligheid vatbaar voor indrukken. Edith Oeyen weet op een harmonieuze wijze argumenten die een beroep doen op gevoel te verzoenen met die op redenering. Haar sterke inleving en de wijze waarop zij het woord beheerst, maken van haar een van de beste liefdesdichters in Vlaanderen en Nederland.

     

    De slak

    Bij werk van Felix De Boeck

     

    Op zoek naar verloren dromen

    beklimt zij diagonale lijnen,

    vindt zij in zeegroen

    de traagheid van het leven

     

    achter de berg

    liggen verborgen raadsels,

    ook de rode kleur van liefde,

     

    onhoorbaar haast de wind,

    hij ademt vrede over het landschap

     

    met trage traagheid

    klimt zij omhoog,

    slaapt straks in kil gras, en de dood,

     

    ja, de dood komt later.

     

     

    Thierry Deleu

     

     

    Edith Oeyen, De ijslaag die ons draagt is dun, Zuid & Noord, Beringen, 2005 - Papaverreeks nr.63

    26-01-2007 om 00:00 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    24-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maar als ze
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Wanneer er duizend stenen vallen
    is er één op haar hoofd
    het zwaard van Domocles
    hangt bevend in haar omgeving


    soms wil ze
    het leven uit

    maar als ze de zon
    achter de wolken ziet
    en kinderen die glimlachen in hun spel


    weet ze dat in en uitademen
    nog voldoening geven kan

    dan zoekt ze de bloemen op
    en ontdekt de kleur van hoop.


    Edith Oeyen

    24-01-2007 om 14:51 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    21-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN STILLE PLEK
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    Een stille plek

     

     

    Ik zoek een plek

    waar ik mezelf kan zijn 

    waar mijn tranen

    zich mengen met water

    dat naar de zee toevloeit

     

    een plek waar muziek

    al mijn wonden heelt

    en me weer ademen laat 

    waar lawaai verstild

    door de adem van kinderen

    waar vogels sjilpen

    in wiegende bomen 

     

    een plek waar ik kan

    luisteren naar mijn eigen stem

    waar ik herinneringen

    kan omarmen en loslaten

    waar ik kan helen

    van zoveel pijn en verdriet

    opdat ik weer een mens

    kan worden met een glimlach.

     

    Edith Oeyen

    21-01-2007 om 10:19 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (1)
    20-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het ontwaken

    Het ontwaken

     

    Een helse pijn schuurt door haar lijf

    ze vloekt en verbijt de pijn,

    ze kan haar tranen niet bedwingen

    dan als haar ogen zich verder openen

    vloeit al dat traanvocht verloren,

    maakt wegeltjes op haar wangen

     

    Ze beeft over al haar leden

    een verschrikte stem vraagt om hulp:

    de pijn is onnoembaar,

    tien handen staan plots rond haar bed

    gedoe en veelal

    en zij in machteloosheid gehuld

    omstaanders bieden hulp

    ondanks alles blijft ze lijden

    een epuderale,

    een pijnpomp

    niets baat

     

    dan met  trage  traagheid

    ebt alles uit haar leden,

    ze blijft verdoofd en verslagen achter

    niemand die haar vraagt

    hoe de ervaring was,

     

    was het risico groot 

    wachten er andere patiënten

    of had schrik een weg gebaand door de gangen

     

    Nooit zal ze het weten

     

    Edith Oeyen

     

    20-01-2007 om 14:58 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    18-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Arrogantie

    Arrogantie

     

               Over dr. Stefan Cl.

     

    Met klikkende hakken

    komt arrogantie dichterbij

    priemt zijn ogen vast op ons

    zijn stem snijdt op onze huid

     

    waarom we er zijn

    en wanneer we weggaan

     

    hardheid woont in zijn vragen

    zijn antwoord is grof en cru

     

    Met klikkende hakken

    gaat arrogantie weer buiten

     

    maar in ons hoofd

    spookt hij verder

    hij draagt geen zachtheid mee

    laat staan begrip

     

    misschien is hij uit zijn slaap gehaald

    en laat hij morgen mildheid wonen

    in zijn woorden.

     

     

    Edith Oeyen

     

    18-01-2007 om 23:39 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    09-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dansers

    Dansers

    Zie hoe de dansers bewegen
    in de tuin van zaligheid

    net alsof zij ontwaken
    uit een roes van kleuren
    rood,
    blauw
    en groen


    wat zullen zij doen
    bij het vinden van een roos
    die vreugde strooit

    zij zullen dansen
    en geheel ontkleed
    zoeken zij
    naar verbondenheid tussen

    allen.

    Edith Oeyen

    09-01-2007 om 09:08 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    07-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE GRIEP

    De griep

     

    Onverwacht kwam ze op bezoek

    meestal krijg ik graag een belletje vooraf

    maar nee, daar was ze

    onaangekondigd

     

    bij het ontwaken voelde ik haar komst

    spieren stijf en stram

    hoofd zwaar en log

    en koorts genoeg om

    een huis mee te verwarmen

     

    ze nam mij in haar armen

    ik rilde door haar

    en wilde haar uit huis weg

    maar zij was hardnekkig en

    beloofde mij een week te blijven

     

    toen schudde ik het dekbed op

    en zei tot haar

     

    kom we kruipen samen onder de wol.

     

    Ze knikte.

     

    Edith Oeyen

     

     

    07-01-2007 om 11:53 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DEZE LEGENDE

    Deze legende is een jong verhaal
    van onze gevoelens

    zwervende vogels slaken kreten
    hoog boven de grens van ver gelegen
    er breken stormen aan


    zichtbaar is de lucht
    die ik bewaken zal
    roerloos de relikwie
    op onze handen

    een veld papavers toont
    de zomer weer in volle actie
    wij plukken dan korenbloemen

    blauw.


    Edith Oeyen

    07-01-2007 om 11:38 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    06-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onzichtbaar

    Onzichtbaar als een vleermuis
    is mijn verlangen aangespoeld
    op het strand

    rillend om mijn naaktheid
    voelde ik de oorsprong van pijn
    liefhebben is alles geven

    wil ik nu thuis zijn
    of hier aan zee
    waar regen en storm
    mij harden?

    onbewogen lig ik elke nacht
    te hunkeren naar jou
    onbewogen blijft het duister
    duister


    als een vis ontglip je mij

    hoe weet ik je te bekoren.

    Edith Oeyen

    06-01-2007 om 11:33 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    05-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.LIEFDE
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






    Liefde
    liefste
    is een begrip dat werkelijkheid omvat


    hoe zou ik anders bergen beklimmen
    luisteren naar muziek
    zingen met de vogels


    niemand kijkt argeloos
    als ik voldoende liefde schenk


    gretig neem ik een ballon
    gevuld met teder zijn
    hij maakt voorspellingen waar


    liefdeloze dagen
    liefste

    ik zou niet weten
    hoe ik verder moest.


    Edith Oeyen

    05-01-2007 om 09:21 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    04-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Elke ochtend

    Bij ochtend tuimel ik in tuinen
    waar verdorde bomen wenken
    ongelovig zie ik
    de wenteling van tegenlicht

    er wervelt storm in mij

    in schoonheid prijkt een watervijver
    weerspiegeld vleugels vol gedachten

    vergetelheid doet mij huiveren
    tot beminnen mij tegen
    jouw borst aandrukt.


    Edith Oeyen

    04-01-2007 om 10:33 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    02-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even

    Even sprakeloos
    in vervoering als een drenkeling
    aan zee

    het verhaal
    mijn zwerver
    werd plots omringd door
    dansers tussen bloemen


    in schaduwbeeld jij
    die vrolijkheid zaaide
    een stem die ik eeuwig herkennen zou


    even sprakeloos
    lagen  wij op het strand


    Edith Oeyen

    02-01-2007 om 23:31 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    01-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Achter




    Achter welke schaduw zal ik schuilen
    nu een blinde mij drinken laat
    uit fijngeslepen glazen

    met wijsheid wil ik zuinig zijn
    momenten vleugels dragen
    om te slapen achter hoge zuilen
    waar oevers rijpen om de werkelijkheid


    achter welke schim vind ik
    hem die mij beroert
    zodat we uit fijngeslepen glazen
    kunnen drinken
    dronken worden van elkaar.

    Edith Oeyen

    01-01-2007 om 11:46 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.OP DE DREMPEL

    Over de drempel van het oude jaar

    betreden wij schoorvoetend het nieuwe

    onzeker over wat komen gaat

    maar ook hoopvol kijkend naar

     

    wij horen geknal in de verte

    en weten dat iedereen feest

     

    met vermoeid hoofd

    begroeten wij weer

    voor de zoveelste maal elkaar

     

    en wensen, wensen zijn er in overvloed.

     

    Op de drempel van het nieuwe jaar

    lijkt alle positief en iedereen gelukkig.

     

     

    Edith Oeyen

     

    01-01-2007 om 10:32 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    31-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ONDER

    Onder de wijde hemel
    geruis van vlindervleugels
    zwijgen wordt zichtbaar spreken
    schaduw wil ik breken


    halfduister luistert naar eenvoud
    slaap vlucht in de avond
    tot de morgen aangeschoven komt


    onder de wijde hemel
    glinstert de zon in een waterplas.

    Edith Oeyen


    uit: Woeste golven slaan hoog op uit zee

    31-12-2006 om 15:40 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (1)
    29-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zondagmiddag

    Zondagmiddag

    en weeral is de eenzaamheid

    hier gehuisvestigt

    het vuur staat rood gloeiend

    een pan zingt een beetje

    voor het vlees dat braad

     

    de wind loeit om de gevels

    en vraagt zich af

    waarom jij niet hier bent

     

    geheel vrijblijvend zet ik de tv aan

    kijk naar beelden zonder te weten wat ik zie

     

    pijn doorboort mijn lijf

    en een vloek ontsnapt mijn mond

     

    waarom moet een mens lijden

    de tijd is toch al kort

     

    zondagmiddag

    ik verlang weer naar het kleine geluk

    van jonge kinderen op het gras

    van voortdurend luisteren

    hoe de voetbalploeg scoorde

     

    ik zet de tv uit

    leg me op de canapé

    en droom me weer jaren jonger

     

    geluid in de verte haalt me uit een roes

    kleinkinderen juichen

    samen met mijn hart

     

    Edith Oeyen

     

     

     

     

     

    29-12-2006 om 14:59 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    28-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE DICHTER

    DE DICHTER

     

    Elke ademhaling laat de dichter leven

    zijn woorden zijn als stromend bloed

    zijn aderen zijn rivieren

     

    maar als groot verdriet

    zijn hart overspoelt

    is de dichter een kleine mus

    die pluimen verliest

    en kaal de waarheid

    onder ogen ziet

     

    elke ademhaling geeft de dichter

    hoop op leven,

    laat woorden bewegen

    in zijn stromend bloed.

     

    Edith Oeyen

    28-12-2006 om 09:54 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (1)
    27-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.IN HET WENTELEN








    In het wentelen van de tijd

    wordt stilstaand water brak

    moeizaam kronkelen kikkers

    tussen het kroos

    verlaten in trage traagheid

    wuivende halmen

     

     

    De bloementuin spreekt vol hartstocht

    vele kleuren openen de dag

    en als ontheemde kinderen

    sluipen wij door de stilste stilte

     

    De ochtend heeft

    weer de wijzers verplaatst.

     

    Edith Oeyen

     

     

    27-12-2006 om 23:09 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE DOODSSTRIJD

    DE DOODSSTRIJD

    Bij werk van Felix De Boeck

    Duister omkleedt de laatste uren
    gebroken ogen
    hopen nog op kracht,
    maar in filterlicht
    is verlichting opgeborgen

    de dood
    heeft reeds een masker op jouw gelegd,
    rimpels tekenden jouw lijden
    als vreemde vogels in jouw ogen

    avondkruid en altijd duren
    hebben een verbond getekend

    straks als het licht
    in jouw ogen dooft
    ontvangt jouw ziel
    de blauwe rust
    en vindt zij de stilte

    van geliefde doden.


    Edith Oeyen

    27-12-2006 om 10:19 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.WINTER

    De tijd lijkt verloren
    het winterhof een rust
    koude grond
    nodigt de sneeuw uit
    een deken te zijn

    ik huiver bij het zien
    van de tuinman
    hij veegt het pad schoon
    traag zoals zijn leeftijd is


    zachtjes sluiten gordijnen
    als in een film
    zie ik bomen rillen.

    Edith Oeyen

    27-12-2006 om 00:08 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (1)

    Archief per week
  • 21/04-27/04 2014
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 31/10-06/11 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 06/12-12/12 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 14/09-20/09 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 21/01-27/01 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 17/12-23/12 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 10/09-16/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 09/04-15/04 2007
  • 02/04-08/04 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 12/03-18/03 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 26/02-04/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 12/02-18/02 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 29/01-04/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 25/12-31/12 2006
  • 18/12-24/12 2006
  • 11/12-17/12 2006
  • 04/12-10/12 2006
  • 27/11-03/12 2006
  • 20/11-26/11 2006
  • 13/11-19/11 2006
  • 06/11-12/11 2006
  • 30/10-05/11 2006
  • 23/10-29/10 2006
  • 16/10-22/10 2006
  • 09/10-15/10 2006
  • 18/09-24/09 2006
  • 11/09-17/09 2006
  • 04/09-10/09 2006
  • 28/08-03/09 2006
  • 21/08-27/08 2006
  • 07/08-13/08 2006
  • 31/07-06/08 2006
  • 24/07-30/07 2006
  • 17/07-23/07 2006

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek



    Foto

    Foto

    Laatste commentaren
  • Autisme Storm (Autisme Storm)
        op KLEINDOCHTER
  • ...... (micheline.)
        op Vanop afstand
  • PNJuwJCCdTMQA (pYTZKdbsjhY)
        op WEERAL IS DE TIJD
  • mYwZUsbvZOHHmZSLr (QrDLDjLVJOaD)
        op
  • zeer mooi (veerle Ruijsch van Dugteren)
        op Als angst
  • ppsjes en nog van alles (georges)
        op
  • dag Edith (ingridstranella)
        op HET PLEIN
  • Prachtig gedicht blogmaatje (marylou)
        op eenzaamheid
  • .... (merel)
        op MIJN KLEINZOON
  • Lieve groetjes vanuit De Klinge (Lana & Pip)
        op
  • PPSJES LINK NAAR ONZE UITSTAPPEN EN NOG WAT (georges)
        op Zelfs
  • hey :o) (Lutje)
        op WEERAL IS DE TIJD
  • Lieve winter groetjes van uit De Klinge (Lana en Pip)
        op WEERAL IS DE TIJD
  • uitnodiging (jovo)
        op uitnodiging
  • Een zaterdag groet (Patricia)
        op Groeten
  • ontzettend knap verwoord edith (hartendame2)
        op GOOI ALLE
  • het was (merel)
        op GOOI ALLE
  • ook (merel)
        op Beste wensen aan allen
  • Dag (cleo)
        op ZIE ZE
  • met (merel)
        op Voor zijn tijd
  • Mooie poëzie Edith (Pierre Van Laeken)
        op Voor zijn tijd
  • wat knap verwoord!! (hartendame2)
        op ALLERHEILIGEN
  • even (merel)
        op ZIE ZE
  • even komen (merel)
        op Ruimte
  • Heel mooi gedichtje...lieve groetjes (Athea )
        op OP DE DREMPEL
  • voor? (Hilde De Backer)
        op VRIENDEN
  • Leopold Laarmans (Leopold)
        op INGEPAKT
  • Mooi Edith. (Pierre Van Laeken)
        op
  • wat mooi (merel)
        op
  • maak er (merel)
        op Waarover
  • dag edith (hartendame2)
        op Waarover
  • lang (merel)
        op Hier dreigen
  • mooi verwoord edith (hartendame2)
        op WAT IK NOOIT ZOU WILLEN
  • inderdaad (maarten)
        op we
  • zoals altijd (merel)
        op WAT IK NOOIT ZOU WILLEN
  • prachtig gedicht (hartendame2)
        op Bij Muziek van Trigon over Lichtmis
  • mooi (merel)
        op we
  • Heel toevallig . . . (merel)
        op
  • groeten (naneke)
        op is het
  • mooi (merel)
        op woorden
  • mooi (begrijphetnietje)
        op Mijn moeder
  • Ik wens u een fijne zondag. Erwin (Eros)
        op Nu nog
  • wensjes (begrijphetnietje)
        op Lente 4
  • prachtig (hartendame2)
        op BEN IK
  • gedichten (begrijphetnietje)
        op BEN IK
  • mooi (begrijphetnietje)
        op Leef ik
  • vind ik heel mooi edith (hartendame2)
        op Leef ik
  • ontmoetingsplaats (ingridstranella)
        op Haiku
  • een beetje (begrijphetnietje)
        op Hier ben ik
  • bezoekje (hartendame2)
        op Zo werd ik niets
  • lentezon (begrijphetnietje)
        op Niets
  • haiku's (begrijphetnietje)
        op twee kinderen
  • geluk (begrijphetnietje)
        op Een doosje
  • mooi (begrijphetnietje)
        op Zoveel
  • witte engel (begrijphetnietje)
        op Verpleegster X
  • hoop (begrijphetnietje)
        op EEN STILLE PLEK
  • moord (Pp)
        op ONDER
  • mooi (begrijphetnietje)
        op DE DICHTER
  • universeel (ingridstranella)
        op WINTER
  • feestdag (begrijphetnietje)
        op
  • gedicht 15/12 (ingridstranella)
        op Als een
  • mooi (begrijphetnietje)
        op Kinderen
  • kerstwensen (ingridstranella)
        op Kerstwensen
  • natuur (begrijphetnietje)
        op Onrust
  • op de drempel van december (ingridstranella)
        op Op de drempel
  • gedicht 02/12/06 (ingridstranella)
        op NU DE STILTE
  • 26/11/2006 (ingridstranella)
        op Zal ik
  • dit is een prachtig gedicht (Erna)
        op REGENDRUPPELS
  • gedicht van 21/11/2006 (ingridstranella)
        op REGENDRUPPELS
  • woord en dank (ingridstranella)
        op soms
  • mooi (begrijphetnietje)
        op soms
  • ik schrijf (ingridstranella)
        op IK SCHRIJF
  • liefde (begrijphetnietje)
        op liefde
  • gedichten (begrijphetnietje)
        op Muzikaal landscahp
  • dit gedicht (ingridstranella)
        op NU DE WIND
  • waarheid (begrijphetnietje)
        op EEN WERELD VOL PIJN
  • raar (begrijphetnietje)
        op Jullie jeugd
  • het leven (begrijphetnietje)
        op Ontmantel
  • Als de dood (hartendame2)
        op Als de dood
  • heimwee (begrijphetnietje)
        op Herfstwonder
  • Prachtig Edith!! (hartendame2)
        op Vergiftigd zweet
  • mooi (diaspora)
        op Vergiftigd zweet
  • heel mooi (begrijphetnietje)
        op Samen
  • mooi (begrijphetnietje)
        op VERTROUWEN
  • Hallo Edith (thea)
        op VERTROUWEN
  • ...bekoren. (Herman Coppens)
        op Dit zonderling geheim
  • koude rillingen (begrijphetnietje)
        op Mistige blik
  • gedicht (begrijphetnietje)
        op Dit landschap draagt
  • dit lanschap (ingridstranella)
        op Dit landschap draagt
  • wie zijn wij? (ingridstranella)
        op Wie zijn wij
  • vorige maand (ingridstranella)
        op Vorige maand
  • eenzaamheid (begrijphetnietje)
        op Avond te brussel
  • bij dit gedicht (ingridstanella)
        op MEISJE
  • hallo palued (ingridstanella)
        op WOORD
  • mijnstreek (ingridstranella)
        op Vergane weelde


  • Foto

    Foto


    DE IJSLAAG DIE ONS DRAAGT IS DUN'.

    Deze bundel wordt voorgesteld op het stadhuis te Beringen om 20.00 uur. Hierover schrijft Ingrid Lenaerts: 'In “De ijslaag die ons draagt is dun” viert  Edith de verbintenis van haar wereld met de puurste romantiek die ze aan het witte blad kan toevertrouwen. Ze heeft een patent op een duurzame taallegering verworven, zowel naar vorm als naar inhoud.

    Haar levenspad wordt doorkruist door het voor haar zo kenmerkend gedachtegoed, de analyse van thema’s die de dagdagelijkse dingen omvatten.

    Ze exploreert natuur en liefde, geboorte en dood in een beeldspraak en taalkoloriet die niemand haar kan ontnemen. Daar en alleen daar groeien haar verzen waar zij haar woorden en emoties aan de dichtersgrond toevertrouwt.

    Hier in deze bundel zijn haar gedichten vaak miniaturen van liefde, ongekunstelde landschappen, bloeiende tuinen of kunstwerken om in te wandelen, te verblijven of te verdwalen.

    Maar je vindt er zeker je weg in, de gedichten van Edith geven liefde, ze vragen liefde, ze zijn soms zo eenzaam, dan klateren ze weer van ontzettend zonnelicht. ( Ingrid Lenaerts)


    Foto

    beste

    Na een periode van een drietal weken zal ik weer de draad opnemen  en met de regelmaat van de klok een gedicht plaatsen op deze blog. Een heelkundige ingreep heeft me een tijdje op non actief gezet.
    Groetjes


    Edith
    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • gedichten ingrid lenaerts
  • met hart en ziel
  • begrijphetnietje

  • Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • begrijphetnietje
  • jovo

  • Foto

    Foto

    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • http://erna


  • Blog als favoriet !



    Foto

    Foto

    Foto

    Blog als favoriet !

    Blog als favoriet !

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!