De zomerzon

warme gesel

goudgeel de aren

oogstensklaar het korenveld

voldragen

buigend het hoofd

beloftevol wachten

verwachten

wiegende zomerzuchten

huiveren door het veld

ruisen

ruiselend geprevel

het korenveld

oogstensklaar

vervulde verwachting.

regen

en in het weiland koeien

onverstoorbaar grazend

de ruggen nat

hoofd naar de grond

regen

en in het weiland

onverstoorbaar grazend

ze doen hun ding

grazen

de ogen gericht op gras

vals ideaal

en wij

in de regen van het alledaagse

wijdopen ogen

gericht op malse valse idealen

onverstoorbaar

met het hoofd naar de grond

in het wij-land

malse valse idealen

onverstoorbaar

en de regen

zure regen

valt verder

onverstoorbaar

de wingerd

heeft houvast

aan het oude huis

zuignapjes zoenen

stenen en voegen

en na generaties

stelt men zich de vraag

wie wie steunt

vindt de oude muur

steun aan de welig groene wingerd

vindt de wingerd    

steun aan het oude huis

en

de wingerd gekapt gesnoeid

toont het kale huis

met de zoenvlekken

van weleer

waar is het jonge groen

 bert

Regen

regen in de polder

warm dampend het schaap

de druppels paarlend op de wintervacht

geurend naar de stal

het paard

schuilt

onder de bladerloze boom

illusie van beschutting

de duif

kopje tussen de schouders verdoken

kraaloogjes kijken naar nergens

en zien het al

wiegende velden

halmen oogstensklaar

regen

mistroostig de uren tellen

meeleven met kip de pluimen waterdoordrenkt

monotoon betikt eenzaamheid keurloos de ramen

vreugdeloos doorregende uren

hoe lang nog

bert


 

De potplant strekt zijn wortels in de ochtendzon

voelt het aardewerk

en denkt de wereld te omvatten



bert

de donkere dagen voor kerstmis

nodigen uit

trekken je

naar meditatie toe

gebrek aan licht

nodigt uit tot bezinning

licht

vuur

kracht

energie

licht

zicht hebben op de dingen

helderheid

waarachtigheid

doorgronden

het verlangen naar waarheid

jezelf zien zoals je bent

de ander zien met lichtjes in de ogen

tederheid

en vertedering

licht

een kaars

kaarsen

dansende energie binnen handbereik

strelen in het kaarslicht

het spel van licht en aanraking

verbonden dankbare nabijheid

feest van licht

feest van verlangen

naar echtheid

naar eenheid

naar in jezelf dansende energie

naar verbondenheid in helderheid

licht

verlichting

doet lichtjes dansen in je ogen

Ik sluit de ogen

en hoor de pony grazen

in de avondzon

Puur goud uit de hemel

stroomt over mijn hart

Ik sluit de ogen

en hoor de uil de avond groeten

wijl ik de sterren tel

Onbenoembaar knaagt het heimwee

naar de wortels van het leven

                                                                                                                        Bert

groene consumptiematten

bedekken zedig

de lege chinquitta bananendozen

de kerstballen uitgespreid

trapsgewijs

glitterglans wordt duur betaald

ballen bellen sterren tranen

glimlachen glashard

in het halogeenlicht

de kleinste tik

de mooiste bal

de scherpste scherven

en onder het illusiegras

kartonnen dozen

Afrikaanse tranen drogen snel

als ze onder de mat

kerstballen dragen

onder de spotlights

ballen bellen sterren glazen tranen

made in Hongkong

tranenkralenslingers

wereldwijd

van Afrika

tot het Midden Oosten

waarom is het zo aanlokkelijk eenvoudig

het geweten van anderen

te bevragen

te onderzoeken

en hebben we zo veel schroom

om naar om eigen

denken en handelen

te kijken

Bert

je bent in de herfst gekomen

op de rots

koestert zich de salamander

in de zon

in stille overgave

ze houd de adem in

uit angst de zon te verjagen

                                                            Bert

er is geen verontschuldiging

voor de chips-etende burger

de zelfingenomen

zappend

zichzelf verlustigt

in barnum-sensatie

morgen weer stof tot gesprek

om grijze kantooruren te vullen

dank je

op de anonieme tram kan ik straks

weer onbekenden aanspreken

dank je

om het onnoemelijk leed

waardoor ik morgen de kans heb

me weer langs de kant van de goeien te scharen

en witte zelfgenoegzaamheid

manifesteert kakelend voorbij

niet beseffend

dat echte kippen

pas kakelen

nàdat het ei van de toekomst gelegd is

wordt wit kabaal gemaakt

om niet de vragende stilte te horen

naar het eigen aandeel ?

Bert

de bloem

geel en rank

buigt onder het gewicht van de bij

zoekend naar honing

moeizaam diep buigt de stengel 

tot de grond

de bloem  

bloost diepgeel  

en voelt de angel van de bij  

weelderig genoegzaam 

beroeren 

haar stuifmeeldraden en stamper 

de bij vliegt op  

de gele bloem trilt na van genoegen        

of is het van afschuw  

omdat haar bij  

daareven  

zo uniek aanwezig  

nu neerstrijkt  

met dezelfde overgave    

op een knalrode klaproos



bert

fossielen in een steen

komen pas echt tot hun recht

als ze zich duidelijk

aan anderen laten kennen


bert

het leven

tweesprong

fluiten in het donker

wie is er bang

leven

fluiten in het donker

ik fluit

jij fluit

samen het lied van de nachtegaal

en de volle maand

die met ons gaat, zomaar

zorgt dat we niet bang zijn in het donker

fluiten in het donker

geen partituur

samen ongegeneerd

het lied

ons lied

helder

en niet bang

bert 

wandelend

in niet aflatende mooie natuur

jouw hand raakt de mijne

het lentegroen van de bomen

kleurt helderder

omdat de zon schijnt tussen onze vingers

jouw hand in de mijne

vingertoppen raken mekaar

beroeren stilletjes  vol belofte

vingertopgevoel

dat tintelt

tot in je kuiten

Bert

een dakgoot

aan een huis in de regen

kanaliseert het water

langs buizen

leidingen

de riool in

weg van het menselijk oog

gelukkig die mensen

die geen dakgoten leggen

en de emoties

en tederheid

in intieme nabijheid

vrij

om en weer

kunnen laten stromen

telkens weer

bert

wandelend

in niet aflatende mooie natuur

jouw hand raakt de mijne

het lentegroen van de bomen

kleurt helderder

omdat de zon schijnt tussen onze vingers

jouw hand in de mijne

vingertoppen raken mekaar

beroeren stilletjes  vol belofte

vingertopgevoel

dat tintelt

tot in je kuiten

                                                                        Bert

twee poezen in de zon

net op dat plaatsje

even uit de wind

tedere aanraking

van zonnenabijheid

en elke poes

heeft genoegen

en schept genoegen

aan de eigen warmte an sich

wat een geluk

dat wij geen katten zijn

en dat we

onze warmte

en koestering

kunnen delen



bert