Vrijheid, blijheid. Dit land beleeft boeiende tijden. De politici hebben na negen maand zwangerschap dan toch een kind gebaard en hebben de vrucht Regering genoemd. De start is alvast vernieuwend: ministers worden beëdigd en poseren verveeld voor de staatsiefoto op de trappen van het koninklijk paleis; iedereen kijkt zijn kant uit, de neuzen in alle mogelijke richtingen. De ene zoekt iets in de hogere luchtlagen, de andere iets bij zijn buurman of ... nergens. De tijd van 'allen naar het vogeltje kijken' is klaarblijkelijk voorbij. De tijd van eensgezinde regeringsleden ook. Een regeerprogramma? Een regeerprogramma op papier zetten was in deze politiek hachelijke tijden klaarblijkelijk een onmogelijke opgave. Niet gehinderd door een duidelijk regeerprogramma, kunnen alle ministers en staatssecretarissen, hun eigen gangetje gaan.Vrijheid, blijheid. De stemmen van de parlementaire tenoren waren amper verstomd of de eerste conflictpunten kwamen reeds te voorschijn. Drie maand voor de staatshervorming? Drie jaar zal ook wel gaan. En nu euthanasie voor kinderen en voor dementerende bejaarden.Waarom niet voor geestelijk gestoorde jongeren? Eensgezindheid hierover binnen deze regering? Natuurlijk niet. Een alternatieve meerderheid dan maar. Alvast een veel belovende start voor de vrucht Regering na de pijnlijke politieke barensweeën.
