Ik ben Paul
Ik ben een man en woon in Dilbeek,Vlaams Brabant () en mijn beroep is leraar op rust.
Ik ben geboren op 04/06/1939 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Computer,Wielertoerisme,Digitale fotografie,Natuur.
CARPE DIEM
Zoeken in blog
kom eens kijken
12-02-2008
Wat een dag...
De lentekriebels zeker... In alle geval hebben we ons weer eens fijn geamuseerd;eerst enkele kilometers samen met gans de groep richting Herne,bij het naderen van Heikruis was er plotseling een versnelling en de rappe mannen hadden direct enkele tientallen meters voorsprong met als gevolg dat er zich nog enkelen geroepen voelden om hun wagentje aan de snelle locomotieven aan te haken;het gat was rap honderd meter en een paar dachten de kloof te moeten overbruggen maar dat was duidelijk te hoog gegrepen,ze waren weg en wij waren gerust.Niet dat we aan een slakkengangetje voortsukkelden,we flirtten gedurig met de dertig gemiddeld,niet slecht voor zestig plussers. Op de terugweg in Gaasbeek zagen we nog een paar overblijfsels van de rappe groep die totaal uit elkaar gereden was,wij waren gelukkig en samengebleven,de anderen zagen er vermoeid en ontgoocheld uit,ja,ze hadden ervoor gekozen. Een mooie rit zonder ongelukken en niet kapotgereden,wat wil je nog meer!
Een paar weken ziek geweest en dus praktisch niet buiten geweest,laat staan gefietst.Maar met het zonnige weer van de laatste dagen begon het serieus te kriebelenen de goesting naar het veloke was er weer. Vandaag dus,10 februarie,de maten opgewacht en het Pajottenland in richting Oetingen langs de kronkelende veldwegeltjes,voortdurend bergop en bergaf. In het begin was het tamelijk koud maar eens opgewarmd voelden we ons kiplekker,ik voelde me prima en genoot met volle teugen;alleen op het laatst begonnen de hellingen van het Pajottenland hun tol te eisen,de pedaalslag was een beetje minder soepel maar al bij al een prachtige uitstap waar we met ons allen met volle teugen van genoten hebben.
......op een koude, winterse zaterdagmorgen..... Zaterdagochtend, halfzeven, een wielerfanaat ontwaakt, glipt stilletjes uit bed om z'n vrouw niet te wekken en verdwijnt in alle stilte in de badkamer. Eenmaal in zijn rennersoutfit, gaat hij op z'n tenen naar de garage om de banden van zijn fiets op te pompen. Bij het openen van de garagepoort slaat de ijskoude sneeuwregen hem in het gezicht. Alhoewel hij al erger meegemaakt heeft, besluit hij toch maar eerst naar het weerbericht te luisteren op de radio. De weersvoorspelling is dramatisch: sneeuw, ijzel, hagel, stormwind... Uiteindelijk besluit hij maar terug te gaan slapen. Hij kleedt zich uit en, terug in bed, kruipt hij dicht tegen z'n vrouw haar rug aan en fluistert: "Het is verschrikkelijk slecht weer!" Waarop z'n vrouw, half-slapend, antwoordt: "Kan je geloven dat hij toch is gaan fietsen!"
Kom even in mijn handen Ik zet je in mijn hart daar is voor jou een plekje heel knus,heel warm apart Je kunt er komen schuilen wanneer de stormwind briest Je kunt je er moed in drinken wanneer je die verliest. Je hoort er liedjes zingen van allerhande slag Je kunt er rustig zitten na weer zo'n drukke dag. Je kunt er....ach ik weet het niet wat je er nog kunt doen Of je me moet betalen? O,ja het kost een zoen
Fietsen staat tegenwoordig op een laag pitje,dit door het slechte weer en andere omstandigheden. Vandaag toch nog eens het stalen ros van stal gehaald en de groep opgewacht. Met zo een veertig man trokken we het Pajotteland inen al vlug werd de groep in drie stukken gesneden daar iedereen geen zin had om er met dit gure weer in te vliegen. Wij dus met enkelen aan ons tempo de rit afgehaspeld aan een tempo dat iedereen aankon,een beetje regen was er ook bij maar het viel nogal mee. Goed thuisgeraakt zonder problemen
Het is al een tijdje geleden dat ik mijn fietservaringen hier neerpende en nu is de moment gekomen. Met het betere weer ben ik een paar keer naar "den Boval" geweest ,een vlak parcours maar de kilometers zijn wel wat langer dan den TGV De eerste keer dat ik met de mannen van Boval meereed was ik behoorlijk kapot,de tweede keer veel minder. Vorige donderdag dus terug met de gasten van de Linde,goed gestrekt tempo;aan het bos van Striou werd de groep in twee opgedeeld en toeval of niet,ik zat in de eerste groep,eens zien wat ik er van terecht breng Het ging goed tot een eind voorbij Quenast,na een scherpe bocht naar links een bergop waar geen einde aan komt en daarna een vals plat;aan dat vals plat kreeg ik het kwaad en ik was niet alleen;aan de oude boerderij dan maar rechts afgedraaid om twee kilometer af te snijden samen met Vera (ons verpleegstertje van Zellik)en Allesandro. We reden ons eigen tempo en hielden het redelijk strak om zo laat mogelijk ingehaald te worden,liefst na de heuvelzone. In Gaasbeek was er van de groep nog geen spoor en we zijn dus binnengekomen met enkele minuten voorsprong,wat wil zeggen dat de groep ook niet meer zo hevig fietste. Een mooie rit met veel zon en 78km op de teller.
Bron: Het nieuwsblad Het afscheid van Jan Ullrich. Eigenlijk is het een drama voor de Duitse wielersport, maar in Hamburg waren er niets dan lachende gezichten. Met dank aan de perfecte show van Der Jan. Onaantastbaar was hij, 43 minuten lang. Een monoloog waarin hij alleen, als levende legende, zijn zegje deed. Ondertussen grapjes makend, zwaaiend naar bekende gezichten, ontspannen wachtend tot alle fotoflitsen uitgedoofd waren. Het was geen moment van tristesse, geen pijnlijk afscheid. Het was, zoals aangekondigd, Erfreuliches nieuws. ,,Zoals je ziet ben ik geen man van 110 kilo'', zei Der Jan. ,,Ik ben niet iemand die elk moment van een brug zal springen, zoals ik ergens gelezen heb. Ik ben een jonge, ambitieuze en gelukkige man, die een mooie toekomst tegemoet gaat.'' Vooraf was er nochtans smalend over gedaan, over de persconferentie die Jan Ullrich gisterochtend in Hamburg gaf. Als een journalist er vooraf op gewezen wordt dat hij zeker geen vragen mag stellen, waar gaat de wereld dan naartoe? Maar het was de perfecte show. Geen inderhaast bijeengerommeld koffiekransje in een kelder, zoals bij Museeuw een maand geleden. De luxueuze Ballsaal in Hotel Intercontinental was opgefleurd met de truien die Ullrich in zijn carrière had verzameld, en op een groot scherm flitsten memorabele beelden van de afgelopen tien jaar. En wees gerust, Ullrich antwoordde op alle vragen die de Duitse journalisten eigenlijk wilden stellen. http://www.sportwereld.be/Article/Detail.aspx?articleID=GOP18UBVH
Sinds enkele weken heb ik door het slechte weer niet meer gefietst;nu de storm geluwd is ben ik weer beginnen fietsen,gisteren de groep een twintigtal kilometer gevolgd en daarna alleen langs een andere weg teruggekeerd.De conditie was beneden alle peil,dat had ik rap gevoeld,vooral wanneer de weg bergop ging,direckt buiten adem,dus niet forceren maar alle dagen,wanneer het weer het toelaat,enkele kilometerkes afmalen,zoals vandaag,spijtig genoeg weer een lekke band,oorzaak was een piepklein glasschervetje,nu is het bandje hersteld en de fiets is ook wat bijgesteld,het gekraak in het stuur is weg,nu rest alleen nog wat bijstellen van de voorste remkabel,door een kreukje blijft de rem enigzins hangen;ook het zadel heb ik verwisseld voor een confortabeler exemplaar die ik nog ergens had liggen,een avocet met gel.Wat het volgende zal zijn zien we wel,mischien een paar nieuwe bandjes,de oude zijn bijna versleten.
Vorige dinsdag een mooie maar koude rit.Daar we later vertrekken en we ook trager rijden wegens winterregime en natte en modderige plekken op de baan maken we ook onze rit enkele kilometers korter,we rijden dus niet meer tot aan de TGV maar draaien aan het kapelleke terug richting Pepingen.Plotseling een plek met glasscherven en hoeps,een lekke band;reservebinnenband er op en vooruit. Thuis na een paar uur stond de band zo plat als een vijg!een nieuwe binnenband erin en ik dacht dat alles in orde was. Deze morgen stond ik vertrekkensklaar maar plots knalde mijn nieuwe binnenband eruit Dan maar de reservefiets genomen en naar de Westrand om de groep op te wachten;zacht weer,mooie wandeling en gebabbeld met iedereen. Die stalen fiets,heel goed trouwens,kan echter niet tippen aan mijn nieuwe carbonfiets,veel lichter en rapper om op te trekken,t'is maar dat ge't weet
Vandaag ben ik niet gaan fietsen,geen goesting maar...... Omdat ik lid ben van een schuttersclub(schietclub vind ik niet zo mooi)moet ik af en toe eens gaan oefenen,daar zie ik ook eens andere gezichten. Om te beginnen haalde ik mijn S&W .357 magnum boven en schoot er een doosje 38 specials leeg,tamelijk goeie resultaten zonder meer,Joeri Verrmeulen schoot ondertussen bij wijze van spreken de pannen van het dak met zijn colt.45 en Browning buckmark .22. Daarna enkele laders verschoten met mijn Browning Practical 9mm,een wapen die mij langs om meer ligt,trouwens mijn eerste handwapen. Onderstaande link is de perfecte afbeelding. http://www.impactguns.com/store/media/brown_hi_power_prac.jpg Daarna nog wat gezellig babbelen en "meningen" uitwisselen,Willy Huyghe is daarin niet te kloppen!!! Al bij al een aangename voormiddag aan de Westerschelde ,Rijmerswaal in Zeeland bij Rilland,spijtig dat het zover is.
Dat was afgesproken,de eerste kilometers geen probleem,rustig babbelendmet een vrij omvangrijke groep,ik schat zo een dertig man en Nadine,het enig vrouwelijk exemplaar,kleingeblokt maar dapper. Onder de brug van den TGV wordt er zoals altijd een sanitaire stop gemaakt,voor sommigen is een beetje wachten teveel gevraagd.... Stilaan werd het tempo opgedreven,ik voelde mij in mijn sas,Lieferinkx,een nieuwe, nam dikwijls de kop. Tussen Bogaarden en Breedthout heb ik de leiding overgenomen,bijgestaan door Willy Wulleman die meer dan behoorlijk zijn duit in het zakje deed. In Lennik keek ik even om en zag dat er maar een stuk of tien meer overbleven,hadden we dan zo hevig aan den boom geschud???? Thuisgekomen,zwetend lijk een koerspaard maar toch tevreden met de geleverde prestatie;het gemiddeldte lag dan ook wat boven de dertig km/uur,goed als je beseft dat het Pajottenland en Waals-Brabant nogal heuvelachtig is.
Vanmorgen vertrokken we met zo een 25 man voor onze Pajottenlandtocht;in Gaasbeek ging de rappe groep naar rechts,naar Gaasbeekdorp dus,de anderen richting St Laurens-Berchem;Plots merkten we dat we maar met acht man waren,de rest van de groep had een zijweg ingeslagen zonder te verwittigen,dus wij verder in een voor ons redelijk strak tempo,ieder om de beurt op kop,Marcel den beenhouwerin zijn gewone stijl en Andre Mertens zwetend lijk een paard. In Petit -Engien(Lettelingen)werden we daar de rappe ingehaald,Jef,ook al 68 draaide mee lijk een jonge gast,Miel en den dikke van Braine legden er flink de pees op,wij zijn wijselijk niet gevolgd. In Breedhout zagen we dat den dikke van Braine er afgereden was,motor ontploft. Om 12uur thuis,nat van't zweet maar tevreden en 3765 km op den teller sedert Pasen.
Vandaag nogmaals met de groep een ritje gemaakt! Minstens vijftig man + één vrouw. Mooie tocht,goede kadans en droog,warm weer maar geen zon In Rebecq heb ik de groep verlaten omwille van de slechte wegen aldaar en langs een mooie lichtglooiende maar mooie effen weg richting Herne gereden.Om kwart voor twaalf thuis en juist 71 km op de teller tegen een gemiddelde van 29km/uur.Zo mogen er nog komen... Ps.ondertussen zo 'n 3500km op de teller.
het is weer zover,morgen is het weer de gordel,hopelijk is het droog en zonnig maar de weerman voorspeld niet veel goeds. Aan de Westrand staat alles opgesteld en er worden weer duizenden fietsers verwacht voor de 25,50,100 en 150km,ook de wandelaars komen aan hun trekken. Daarnaast zijn er nog andere spectakels zoals zangers en helicopters om het feest op te smukken.
Vandaag,dus ervan geprofiteerd om het stalen (carbon) ros van stal te halen en eens flink op de pedalen te duwen. Zoals gewoonlijk splitsen we ons tussen Dilbeek en Lennik en laten de "coureurs" hun gang gaan terwijl wij aan een gezapige dertig /uur onze kilometers afhaspelen. In begin wat mistig en fris maar na enkele kilometers waren we opgewarmd en reden we in gestrekte draf richting Herne en Edingen om aan de spoorlijn van de TGV terug te draaien.Het tempo was goed en iedereen kon volgen,zo hoort het. Op het laatst begonnen de kilometers wel hun tol te eisen en de souplesse was er enigzins uit. Thuisgekomen een lekker bad en de vermoeidheid was weg.
Vandaag dinsdag,met de groep onze gewoonlijke omloop gereden.even voor Rebecq moest ik en nog vele anderen het lot ondergaan van enkelen die alleen maar komen om te koersen en den boel aan stukken te rijden,waar ze glansrijk in geslaagd zijn ook. Ik dan maar met iemand een kortere weg genomen en ons voeten geveegd aan die "koereurs". Onderweg dan nog een groep gelosten tegengekomen en aan een gezapig tempo huiswaarts ;op de teller staat juist 70 km,al bij al een goede training.
Dat topsporters tegen de lamp lopen, wekt geen verbazing. Maar waarom gebruiken ze doping uit de oude doos? ,,Testosteron is nooit weggeweest, alleen wat op de achtergrond geraakt'', zegt dokter Chris Goossens.
Hans JACOBS
Een epokuurtje, een shot van het designersteroïde thg, gendoping: de vrees van dopinginstanties is altijd dat hoogtechnologische dopingproducten de afstand tussen jager en stroper vergroten. Met de testosteronzondaars - na de Amerikaanse topsporters Floyd Landis en Justin Gatlin werd ook een Europese sprinter geklist - wordt de klok dertig jaar teruggedraaid. In de jaren zeventig en tachtig deed testosteron opgeld - de manwijven van het Oost-Duitse sportsysteem en de zwemsters met snorren zegden niet neen tegen testosteron, vaak buiten hun weten om. In die periode stak het nog niet zo nauw met dopingcontroles.
Dat de internationale sportbonden van het wielrennen en de atletiek er vandaag een streng dopingbeleid op nahouden, kan een reden zijn waarom topsporters op de retrotoer gaan, zegt dokter Herman Ram, directeur van de Anti-Doping Autoriteit Nederland. Volgens hem is het grootschalig georganiseerde dopinggebruik, genre Festina en Gewiss, in het peloton aan het afkalven. ,,Daarom gaan individuele sporters, al dan niet met behulp van hun entourage, zelf op zoek naar doping. Dan komen ze vrij snel uit bij testosteron.''
Flirten met de grens
Logisch, zegt Ram. Testosteron zit, zoals een aantal dopingproducten, in een schemerzone. Dopingjagers maken aan de hand van de verhouding tussen testosteron en epitestosteron uit of een sporter positief is. Bij een normale mens bedraagt de verhouding 1/1, de toelaatbare grens is 4/1. Tot 2001 lag die grens zelfs op 6/1. Ram: ,,Net zoals de hematocrietwaarde met epo kunstmatig werd opgedreven tot de toelaatbare waarde van vijftig, wordt met testosteron de grens zo dicht mogelijk benaderd. Alleen gebeuren er dan weleens bedrijfsongevallen, zoals bij Landis: 11/1 kan nooit natuurlijk zijn.''
,,Ongetwijfeld lopen er sporters rond die zich gedopeerd hebben, maar nooit zullen worden betrapt omdat ze een verhouding van 3/1 hebben'', zegt dokter Chris Goossens, adviseur van de minister van Sport, Bert Anciaux.
Is het toeval dat testosteron weer opduikt? Ram: ,,We waren verrast dat twee wereldtoppers positief testten.'' Goossens: ,,Testosteron is nooit weggeweest. Het was hooguit op de achtergrond verdwenen. Het modeproduct epo verdrong de klassieke dopingproducten, tot topatleten schrik kregen van de epotest. Bovendien zijn er inmiddels verfijndere varianten van testosteron op de markt. Undestor (pillen) was algemeen bekend in het peloton. Inmiddels is er testosterongel. Het effect van zeer kleine, niet-opspoorbare doses over een lange termijn is uiteindelijk hetzelfde als één grote, opspoorbare dosis.''
Te verkrijgen via internet
Dat Landis op de avond voor zijn raid naar Morzine plots besloot om zijn toevlucht te zoeken tot testosteron, lijkt onwaarschijnlijk, zeggen beide dopingexperts. Testosteron verdwijnt wel snel uit het lichaam - en is dus moeilijker op te sporen - maar het is bij uitstek een dopingproduct dat werkt op lange termijn. Ram: ,,Het gros van de internationale dopingexperts zegt dat testosteron op korte termijn hoogstens een placebo-effect heeft.'' Goossens: ,,Hooguit voel je je wat virieler omdat je hormonenhuishouding verandert en wordt het herstel wat bevorderd, maar testosteron is pas efficiënt op lange termijn. Je krijgt niet plots een kilo spieren bij. Overigens wordt testosteron ook in combinatie met andere producten gebruikt.''
Wie zijn voorraad wil inslaan, is slechts een muisklik verwijderd van zijn doel. Een prijsindicatie: voor 39,95 dollar (een dikke 30 euro) heb je ongeveer 120 gram testosterongel. Detail: bovenaan op de internetsite staat een waarschuwing: ,,Testosteron tast mogelijk de nieren aan, kan leiden tot psychiatrische aandoeningen, resulteert in veelvuldige erecties en een verhoogde viriliteit.'' Ram: ,,De effecten op lange termijn zijn nog niet tot in detail bekend. Maar zeker is dat het een gevaarlijk product is.''
Gisterenmorgen 9 uur, met de groep nog eens gaan fietsen,lekker tempo,gemiddeld 30/uur. De laatste kilometers viel ik zonder drinken en dat laat zich rap voelen bij zo een temperatuur,pijnlijke spieren en op den duur geraakte ik nog met moeite vooruit.Goed kapot dus. Wat betreft mijn fiets kan ik al een balans opmaken. Heel licht,fantastische bolide die fijn loopt en haarscherp stuurt. Geen nadelen dan ? Jawel,door de strakhied van het frame en de rechte vork laten de puttekes op onze niet zo goede vlaamse wegen zich goed voelen,geen kasseifiets dus...de kopserie is een paar keer losgekomen en het vastzetten van die moderne headsets vraagt wat ondervinding en geduld,voor de rest : no problem. §§§§
Ik ben Paul
