Ik ben Paul
Ik ben een man en woon in Dilbeek,Vlaams Brabant () en mijn beroep is leraar op rust.
Ik ben geboren op 04/06/1939 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Computer,Wielertoerisme,Digitale fotografie,Natuur.
CARPE DIEM
Fietsen staat tegenwoordig op een laag pitje,dit door het slechte weer en andere omstandigheden. Vandaag toch nog eens het stalen ros van stal gehaald en de groep opgewacht. Met zo een veertig man trokken we het Pajotteland inen al vlug werd de groep in drie stukken gesneden daar iedereen geen zin had om er met dit gure weer in te vliegen. Wij dus met enkelen aan ons tempo de rit afgehaspeld aan een tempo dat iedereen aankon,een beetje regen was er ook bij maar het viel nogal mee. Goed thuisgeraakt zonder problemen
Het is al een tijdje geleden dat ik mijn fietservaringen hier neerpende en nu is de moment gekomen. Met het betere weer ben ik een paar keer naar "den Boval" geweest ,een vlak parcours maar de kilometers zijn wel wat langer dan den TGV De eerste keer dat ik met de mannen van Boval meereed was ik behoorlijk kapot,de tweede keer veel minder. Vorige donderdag dus terug met de gasten van de Linde,goed gestrekt tempo;aan het bos van Striou werd de groep in twee opgedeeld en toeval of niet,ik zat in de eerste groep,eens zien wat ik er van terecht breng Het ging goed tot een eind voorbij Quenast,na een scherpe bocht naar links een bergop waar geen einde aan komt en daarna een vals plat;aan dat vals plat kreeg ik het kwaad en ik was niet alleen;aan de oude boerderij dan maar rechts afgedraaid om twee kilometer af te snijden samen met Vera (ons verpleegstertje van Zellik)en Allesandro. We reden ons eigen tempo en hielden het redelijk strak om zo laat mogelijk ingehaald te worden,liefst na de heuvelzone. In Gaasbeek was er van de groep nog geen spoor en we zijn dus binnengekomen met enkele minuten voorsprong,wat wil zeggen dat de groep ook niet meer zo hevig fietste. Een mooie rit met veel zon en 78km op de teller.
Bron: Het nieuwsblad Het afscheid van Jan Ullrich. Eigenlijk is het een drama voor de Duitse wielersport, maar in Hamburg waren er niets dan lachende gezichten. Met dank aan de perfecte show van Der Jan. Onaantastbaar was hij, 43 minuten lang. Een monoloog waarin hij alleen, als levende legende, zijn zegje deed. Ondertussen grapjes makend, zwaaiend naar bekende gezichten, ontspannen wachtend tot alle fotoflitsen uitgedoofd waren. Het was geen moment van tristesse, geen pijnlijk afscheid. Het was, zoals aangekondigd, Erfreuliches nieuws. ,,Zoals je ziet ben ik geen man van 110 kilo'', zei Der Jan. ,,Ik ben niet iemand die elk moment van een brug zal springen, zoals ik ergens gelezen heb. Ik ben een jonge, ambitieuze en gelukkige man, die een mooie toekomst tegemoet gaat.'' Vooraf was er nochtans smalend over gedaan, over de persconferentie die Jan Ullrich gisterochtend in Hamburg gaf. Als een journalist er vooraf op gewezen wordt dat hij zeker geen vragen mag stellen, waar gaat de wereld dan naartoe? Maar het was de perfecte show. Geen inderhaast bijeengerommeld koffiekransje in een kelder, zoals bij Museeuw een maand geleden. De luxueuze Ballsaal in Hotel Intercontinental was opgefleurd met de truien die Ullrich in zijn carrière had verzameld, en op een groot scherm flitsten memorabele beelden van de afgelopen tien jaar. En wees gerust, Ullrich antwoordde op alle vragen die de Duitse journalisten eigenlijk wilden stellen. http://www.sportwereld.be/Article/Detail.aspx?articleID=GOP18UBVH
Sinds enkele weken heb ik door het slechte weer niet meer gefietst;nu de storm geluwd is ben ik weer beginnen fietsen,gisteren de groep een twintigtal kilometer gevolgd en daarna alleen langs een andere weg teruggekeerd.De conditie was beneden alle peil,dat had ik rap gevoeld,vooral wanneer de weg bergop ging,direckt buiten adem,dus niet forceren maar alle dagen,wanneer het weer het toelaat,enkele kilometerkes afmalen,zoals vandaag,spijtig genoeg weer een lekke band,oorzaak was een piepklein glasschervetje,nu is het bandje hersteld en de fiets is ook wat bijgesteld,het gekraak in het stuur is weg,nu rest alleen nog wat bijstellen van de voorste remkabel,door een kreukje blijft de rem enigzins hangen;ook het zadel heb ik verwisseld voor een confortabeler exemplaar die ik nog ergens had liggen,een avocet met gel.Wat het volgende zal zijn zien we wel,mischien een paar nieuwe bandjes,de oude zijn bijna versleten.
Vorige dinsdag een mooie maar koude rit.Daar we later vertrekken en we ook trager rijden wegens winterregime en natte en modderige plekken op de baan maken we ook onze rit enkele kilometers korter,we rijden dus niet meer tot aan de TGV maar draaien aan het kapelleke terug richting Pepingen.Plotseling een plek met glasscherven en hoeps,een lekke band;reservebinnenband er op en vooruit. Thuis na een paar uur stond de band zo plat als een vijg!een nieuwe binnenband erin en ik dacht dat alles in orde was. Deze morgen stond ik vertrekkensklaar maar plots knalde mijn nieuwe binnenband eruit Dan maar de reservefiets genomen en naar de Westrand om de groep op te wachten;zacht weer,mooie wandeling en gebabbeld met iedereen. Die stalen fiets,heel goed trouwens,kan echter niet tippen aan mijn nieuwe carbonfiets,veel lichter en rapper om op te trekken,t'is maar dat ge't weet
Vandaag ben ik niet gaan fietsen,geen goesting maar...... Omdat ik lid ben van een schuttersclub(schietclub vind ik niet zo mooi)moet ik af en toe eens gaan oefenen,daar zie ik ook eens andere gezichten. Om te beginnen haalde ik mijn S&W .357 magnum boven en schoot er een doosje 38 specials leeg,tamelijk goeie resultaten zonder meer,Joeri Verrmeulen schoot ondertussen bij wijze van spreken de pannen van het dak met zijn colt.45 en Browning buckmark .22. Daarna enkele laders verschoten met mijn Browning Practical 9mm,een wapen die mij langs om meer ligt,trouwens mijn eerste handwapen. Onderstaande link is de perfecte afbeelding. http://www.impactguns.com/store/media/brown_hi_power_prac.jpg Daarna nog wat gezellig babbelen en "meningen" uitwisselen,Willy Huyghe is daarin niet te kloppen!!! Al bij al een aangename voormiddag aan de Westerschelde ,Rijmerswaal in Zeeland bij Rilland,spijtig dat het zover is.
Dat was afgesproken,de eerste kilometers geen probleem,rustig babbelendmet een vrij omvangrijke groep,ik schat zo een dertig man en Nadine,het enig vrouwelijk exemplaar,kleingeblokt maar dapper. Onder de brug van den TGV wordt er zoals altijd een sanitaire stop gemaakt,voor sommigen is een beetje wachten teveel gevraagd.... Stilaan werd het tempo opgedreven,ik voelde mij in mijn sas,Lieferinkx,een nieuwe, nam dikwijls de kop. Tussen Bogaarden en Breedthout heb ik de leiding overgenomen,bijgestaan door Willy Wulleman die meer dan behoorlijk zijn duit in het zakje deed. In Lennik keek ik even om en zag dat er maar een stuk of tien meer overbleven,hadden we dan zo hevig aan den boom geschud???? Thuisgekomen,zwetend lijk een koerspaard maar toch tevreden met de geleverde prestatie;het gemiddeldte lag dan ook wat boven de dertig km/uur,goed als je beseft dat het Pajottenland en Waals-Brabant nogal heuvelachtig is.
Vanmorgen vertrokken we met zo een 25 man voor onze Pajottenlandtocht;in Gaasbeek ging de rappe groep naar rechts,naar Gaasbeekdorp dus,de anderen richting St Laurens-Berchem;Plots merkten we dat we maar met acht man waren,de rest van de groep had een zijweg ingeslagen zonder te verwittigen,dus wij verder in een voor ons redelijk strak tempo,ieder om de beurt op kop,Marcel den beenhouwerin zijn gewone stijl en Andre Mertens zwetend lijk een paard. In Petit -Engien(Lettelingen)werden we daar de rappe ingehaald,Jef,ook al 68 draaide mee lijk een jonge gast,Miel en den dikke van Braine legden er flink de pees op,wij zijn wijselijk niet gevolgd. In Breedhout zagen we dat den dikke van Braine er afgereden was,motor ontploft. Om 12uur thuis,nat van't zweet maar tevreden en 3765 km op den teller sedert Pasen.
Ik ben Paul
