Ik heb me afgelopen week redelijk gedragen en met redelijk bedoel ik, dat ik die pillen waar ik aan verslaafd "was", niet meer gekocht heb en dus niet meer gebruikt heb. Toch ben ik niet zo voorbeeldig geweest als had gemoeten want ik heb wel op sommige dagen iets anders genomen ter vervanging nl Perdolan mono. In principe zou dat geen of minder kwaad kunnen maar het gaat er hem om dat de neiging om naar iets te grijpen nog niet weg is. Ik kan enkel , ter mijner verdediging aanvoeren, dat ik op die dagen onverwachts wacht moest draaien, een situatie die me normaal haast in paniek doet uitbreken vanwege de zeer waarschijnlijk zeer moeilijke situaties die ik dan zal tegenkomen. Het idee alleen dat de verantwoordelijkheid volop op mijn schouders alleen zal vallen, brengt me al jaren tot het zoeken naar "ondersteuning". Het viel me deze keer wel op dat ik er nauwelijks aan dacht en dat ik pas die andere Perdolan pakte toen mijn kop zowat ontplofte van de hoofdpijn. En geloof het of niet, maar de pijn ging ècht weg. De laatste jaren was het immers zover gekomen dat "gewone" middelen niet meer hielpen, wat bewijst dat mijn lichaam eraan gewend was.....maar nu lijk ik wel op de goede weg te zitten. Laatst nam ik de samenstelling en de bijwerkingen van al die Perdolans door en kwam toen tot een verrassende ontdekking. In feite héél stom want ik wist eigenlijk wel dat er iets gebeurd was met de samenstelling van de produkten, maar mijn onderbewustzijn had het verdrongen. Vreemd, hoe sterk die krachten van binnenin jezelf kunnen zijn.....
